Kiss Of The Dragon

Kiss of the Dragon is een actiefilm met Jet Li in de hoofdrol, gebaseerd op een zelfgeschreven verhaal van de hoofdacteur.
Waar de film het niet moet hebben van een erg inventieve verhaallijn vond ik de acteerprestaties toch wel verre van ondermaats, in zijn genre zeker één van de betere films met vooral een knappe sfeer, waartoe de muziek toch ook wellicht grotendeels heeft bijgedragen.
De score van Craig Armstrong is helemaal hoe je het zou verwachten, alleszins als je bekend bent met zijn stijl. Donker, somber, melancholisch maar ook enorm mooi op momenten, groots waar het groots moet zijn & aangevuld met subtiele of mindere subtiele electronica waar het past zonder de orkestrale gedachte niet uit het oog te verliezen en dat allemaal gegoten in een vaak alomheersende typerende sfeer van Minimalisme. Craig Armstrong ten voeten uit dus.
Het is zonde alleszins dat weinig mensen bekend zijn met deze score van hem. Het platenlabel is alleszins erg genereus geweest aangezien quasi alle muziek die van hem in de film verscheen hier op het album staat, dat als neventitel "Symphony for Isabelle" heeft. (Er bestaat ook een soundtrack met Songs uit de film, niet enkel inspired by dus die ook de song "As if said Nothing" van Craig Armstrong bevat, ongetwijfeld verwijzend naar zijn solo-album of vice versa).

Het enige vervelende aan het originele "symfonisch" opgevatte concept van dit album is in feite dat er nergens echt titels van tracks staan zodat je niet onmiddelijk duidelijk kan situeren waar de exacte muziek zich situeert in een exacte scène in de film, echter, zoals ik al eerder zei, zowat alle scoremuziek van Armstrong bevindt zich op het album en alles staat in chronologische volgorde dus als je even zoekt heb je snel gevonden welke muziek waar hoort.
Om even verder in te gaan op de instrumentatie, deze bestaat vooral uit veel strijkers, kopers komen binnen bij de actiemomenten maar ook niet altijd; vooral op zeer zorgvuldig gekozen momenten; op momenten dat de muziek extreem donker is van sfeer en kleur, vaak op suspensemomenten, worden de zeer lage strijkers soms aangevuld met lage synthesizers / Soundscapes zonder het organische gevoel verloren te laten gaan.

Anyhow, de muziek is niet heel erg toegankelijk, vooral als je de film niet gezien hebt, echter als je graag naar Armstrong's scores luistert en z'n stijl weet te appreciëren weet je dat dit op voorhand wel vaker het geval is bij z'n scores en zal je er zeker van kunnen genieten als je de film nog niet gezien hebt; echter de kennis scènes van de film in het achterhoofd geeft toch veel meer betekenis.
Ik zal nu even een kort overzicht geven van alle tracktitels met titels die'k er zelf heb bijgedaan om alles te kunnen situeren.

1. Part 1: Opening - Arrival:
Opening van de film; het hoofdpersonnage komt toe in Parijs. Lage strijkers zetten meteen de sombere toon van de film goed in. Een melancholische melodie in de hogere strijkers zet in, soundscapes en het geheel gaat over in suspensemuziek met synthesizereffecten & subtiele Oosterse slagwerkinstrumenten, welk over gaat in..
2. Part 2: The Hotel/Welcome to Paris.
Het hoofdpersonnage wordt verwelkomt door de Franse politie & krijgt z'n opdracht toegewezen, een moord proberen verijdelen.
.. Deze gaat verder waar de vorige stopte; nog meer suspense/underscoremuziek & nog meer Oosterse invloeden zoals verschillende fluitjes. Weer de lage strijkers en deze track gaat weer over in..
3. Part 3: The Murder.
Meer uitgesproken suspensemotief met veel meer herkenbaar Thematisch materiaal; vgl met muziek uit The Bone Collector. Een terugkerend motief in de strijkers, electronisch en akkoestisch slagwerk door elkaar met een melodie erboven in de Koperblazers; welk overgaat in hectische synthesizermuziek gemengd met hoge strijkers.
4. Part 4: He Wants to go to heaven/ Escape from the hotel.
Alles blijkt een opgezet spel, het hoofdpersonnage werd in de val gelokt en een moord wordt in zijn schoenen geschoven waardoor hij moet ontsnappen.
Een voortzetting van de actiemuziek uit de vorige track, al vond ik de muziek uit die eerdere interessanter.
5. part 5: Gare De l'este.
Weer interessantere muziek waar je, als je goed oplet, verwijzingen hoort in pizzicati van lage strijkers naar Craig's arrangement voor de themasong van Goldeneye. Tot hier toe is het thematisch materiaal allemaal nog zeer vaag en kort motivisch.
6: Part 6: He is our Best man.
De Chinese ambassade komt een onderzoek instellen bij de Franse regering om de moord uit de dokteren die in de schoenen werd geschoven van hun beste man. Underscore/Suspensemuziek met veel strijkers, weer in de stijl van The Bone Collector.
7: Part 7: Overdose.
We maken beter kennis met een belangrijk nevenpersonnage; een eerste "rustpunt" in de muziek en het eerste echt duidelijke thematische motief dat later nog zal terugkeren telkens als de focus komt op het verhaal van dit nevenpersonnage. Absoluut een hoogtepunt uit de score; met de aandacht op de piano die samen met de hoge strijkers de melodie speelt, een techniek die Craig Armstrong wel meer toepast.
8. Part 8: back To work.
Het nevenpersonnage waar we vorige track mee kennismaakten belandt tegen haar wil in terug in de prostitutie; Een muzikaal vervolg van de vorige track; melancholie alom met het binnenkomen van subtiele electronica-effecten en verhoging van het dramatische gevoel en versterking van het thematische materiaal.
9. Part 9: Actiemuziek en terugkeer van het thematisch motief uit "Part 3" dat verwerkt is tussen de hectische en chaotische mix van electronica en orkest.
10: part 10: Diplomacy is dead.
Underscore met donkere gesamplede Koormuziek.
11: Part 11: Four Have died.
Terugkeer van het rustige melancholische thema waar eerder naar werd verwezen in Part 7, maar nu hoor je het in z'n geheel, en is het eerder in een soort concert/suite zodat het nog duidelijker is dat dit een belangrijk thema is.
12: Part 12: My kinda client.
Een muzikaal vervolg op het vorige nummer; veel electronica in de eerste helft; om dan weer een variatie te krijgen op het melancholische thema uit de vorige.
13: Part 13: Back to where I started.
Minder interessante underscoremuziek met her en der meer en meer herkenbare motiefjes.
14. Part 14: I trust you.
Quasi dezelfde sfeer als de vorige track.
15: Part 15: Deze kon ik niet terugvinden in de film. Het is een kort stukje met vooral de nadruk op synthesizers en electronica.
16: Part 16: The Orphan House
Veel underscore in de lage strijkers om tegen het einde van de track weer in de richting te komen van het melancholische thema.
17: Part 17: Escape & Hospital.
Het pizzicato motief is weer te horen; en er is weer die hectische mix tussen electronica en orkest; wat snel overgaat naar de tedere en tegelijk sombere muziek waar Armstrong elke ziel mee kan raken.
18: Part 18: Bad Move Johnny:
De bijna finale van de film; grootse orkestrale muziek; al is er tegen het einde een mix met electronica die ik persoonlijk absoluut niét geslaagd vind.
19: Part 19: Kiss of the Dragon.
Dit alleen al zou de reden zijn om deze soundtrack te beluisteren; het absolute hoogtepunt van gevoelige, droevige muziek in deze apotheose in de film die sommige mensen toch wel als vrij luguber kunnen beschouwen; al gaat het hem vooral weer om de psychologische gedachte.

Ga de film kijken, geniet, ga op zoek naar de muziek; geniet nog veel intenser.