Harry Potter and the Prisoner of Azkaban


Atlantic Germany (0075678371158)
Atlantic US (0075678371127)
Atlantic UK (0075678371158)
Film | Releasejaar: 2004 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Lumos! (Hedwig's Theme)1:38
2.Aunt Marge's Waltz2:15
3.The Knight Bus2:52
4.Apparition on the Train2:15
5.Double Trouble1:37
6.Buckbeat's Flight2:08
7.A Window to the Past3:54
8.The Whomping Willow and the Snowball Fight2:22
9.Secrets of the Castle2:32
10.The Portrait Gallery2:05
11.Hagrid the Professor1:59
12.Monster Books and Boggarts!2:26
13.Quidditch, Third Year3:47
14.Lupin's Transformation and Chasing Scabbers3:01
15.The Patronus Light1:12
16.The Werewolf Scene4:25
17.Saving Buckbeak6:39
18.Forward to Time Past2:33
19.The Dementor's Converge3:12
20.Finale3:24
21.Mischief Managed!12:10
 68:25
Schrijf zelf je recensie Verberg reviews in andere talen

 

Harry Potter and the Prisoner of Azkaban - 07/10 - Recensie van Sander Neyt, ingevoerd op (Nederlands)
Professor Minerva McGonagall: Years ago, when Potter's parent's were marked for death, do you remember? They went into hiding. Few knew where they were. One who did was Sirius Black. And he told You-Know-Who!
Cornelius Fudge: Not only did Black lead You-Know-Who to the Potters that night, he also killed one of their friends, Peter Pettigrew.
Madame Rosmerta: Peter Pettigrew?
Professor Minerva McGonagall: Little lump of a boy, always following after Sirius Black.
Madame Rosmerta: Oh, I remember him. Never let James and Sirius out of his sight. But what happened?
Professor Minerva McGonagall: Well Peter Pettigrew tried to warn the Potters, and might have managed to if he hadn't run into an old friend.
Madame Rosmerta: Mhm, Sirius Black.
Cornelius Fudge: Black was vicious. He didn't kill Pettigrew, he destroyed him. A finger. That's all that was left, a finger. Nothing else.
Professor Minerva McGonagall: Sirius Black may not have put his hands to the Potters, but he's the reason they're dead.
Cornelius Fudge: And now he wants to finish what he started.

Harry Potter And The Prisoner Of Azkaban is alweer het derde deel van de populairste franchise van de 21ste eeuw. Dit deel is een echt een keerpunt in het verhaal. Dat zie je meteen aan de toon van de film. Waar de eerste twee films dienden als een introductie in de wereld van Harry Potter, wordt hier de wereld uitgediept. De toon is veel donkerder dan de voorgaande delen. Harry wordt langzaam aan volwassen, net zoals het publiek. Alfonso Cauron begrijpt het boek volledig, en daarom is zijn interpretatie van de wereld van Potter, één van de beste. De film is cinematografisch heel sterk. Ook heeft hij zijn persoonlijke toets gegeven aan de wereld van Potter. Langs de ene kant vind ik het jammer dat Hogwarts, opeens een compleet andere plaats lijkt te zijn. Veel van het originele concept blijft er niet over. Maar het is wel een verbetering, alleen is de uniformiteit tussen de verschillende films wel volledig weg.
Cauron koos terug voor John Williams, die de eer krijgt om ook deze derde Potter van muziek te voorzien. Maar nu nam Williams wel de tijd om de volledige score te maken. Waar hij bij de vorige score, het stokje voor een groot deel doorgaf aan William Rose, is deze score wel volledig door Williams gemaakt. Zoals de films van toon verschillen, verschilt ook deze score van toon. Williams heeft een beduidend donkere score geschreven voor de film. Het is een score voor de liefhebbers van Potter. En ook al ben ik een liefhebber van de Potter scores, ik vind dit deel één van de minste. Zeker van de eerste drie films, die alle drie door Williams zijn gecomponeerd. En het ligt zeker niet aan de toon. Want die worden donkerder met elke film. Het ligt zich voornamelijk aan de vele nietszeggende tracks op het album.

Maar daarover meer, laten we, zoals gewoonlijk, de thema’s eens van naderbij bekijken. Een Potter score zonder “Hedwig’s Theme” is geen Potter score. En daarom worden we terug getrakteerd op het thema, in de eerste track. Wat meteen opvalt is dat de instrumentatie lichtjes anders is. De celeste is nog altijd het basisinstrument van het thema, maar de belletjes klinken anders. En het is even wennen, maar het voelt goed aan. Zowel op cd als in de film. Wat ook opvalt aan deze score is dat dit de eerste score is, waar “Hedwig’s Theme” maar sporadisch opduikt. Waar we het in het eerste deel bijna vermoeid werden door het overtollig gebruik van het thema, duikt het thema minder op in het tweede deel, en in dit derde deel wordt het maar een aantal keer gebruikt. En ik moet toegeven, dat was geen slechte keuze.
Williams heeft zijn hoofdthema opgewaardeerd naar het hoofdthema van de serie. Tot op de dag van vandaag is dat zo gebleven. Voor deze score heeft Williams twee nieuwe hoofdthema’s geschreven. En die behoren tot de beste tracks van het album.

Het eerste hoofdthema is “Double Trouble”. Gebaseerd op een gedicht van MacBeth. Het thema ligt goed in de oren, en het is een verre verwant van “Hedwig’s Theme”. Het koor zingt het thema met verve, en het is een opluchting om eens een nieuw thema te horen in de Potter saga. Het thema komt vrij vaak voor op de score. Maar deze keer is het niet storend. Want de toon is dikwijls verschillend. Luister maar bijvoorbeeld naar “Secrets Of The Castle”. Daar krijg je het thema te horen in volle ornaat. Na het beluisteren van “Double Trouble” krijg je meteen de toon van deze score te horen. Williams heeft een middeleeuwse tint meegegeven aan deze score. En dat kan ik alleen maar toejuichen. Jammer genoeg trekt hij deze middeleeuwse tint niet door naar alle tracks en thema’s van de score waardoor de uniformiteit terug verloren gaat.
Het tweede hoofdthema van deze score is “Windows To The Past”. En ik ga het meteen zeggen. Dit is hét mooiste thema van de score. Het thema is emotioneel, en het heeft je als luisteraar het gevoel dat het inderdaad om het verleden gaat. En dat is meesterlijk van de componist. De track begint met een blokfluit, die het thema voor het eerst speelt. Wanneer dan later de klavecimbel erbij komt, en de luchtige strijkers, dan weet je dat het goed zit met dit thema. Kippenvel wordt zelfs verkregen als je een beetje later “Hedwigs’s Theme” hoort.
Dit thema wordt ook in een aantal tracks herhaald. Vooral de versie in “Finale” is wonderlijk om te aanhoren.

Ook Buckbeat krijgt zijn eigen thema. En het is een thema die het waard is, om afkomstig te zijn van Williams. Het gevoel van vrijheid, speelsheid en vreugde komt naar boven tijdens het beluisteren van deze track. De track begint druk met donderende pauken, om daarna plaats te maken voor strijkers die het nieuwe thema prachtig speelt

Dit waren de voornaamste thema’s in de score. En wanneer Williams zijn thema’s laat opdraven, dan weet je hoe perfect deze score had kunnen zijn. Maar Williams gebruikt zijn thema’s zelden of nooit in deze score. In plaats daarvan staat deze schijf vol met nietszeggende muziek. Niet dat de muziek slecht is, verre van zelfs. Maar de thema’s zijn zodanig de moeite waard dat het echt jammer is dat Williams ze niet veel heeft gebruikt. Een voorbeeld van de nietszeggende en zelfs irritante muziek is “The Knight Bus”. Ik ben liefhebber van goede Jazz. Maar er moet een melodie inzitten. En dat kan ik niet zeggen over “The Knight Bus”. Het begin is zeer goed, en typisch voor Williams. Maar wanneer dan de echte jazz begint, spoel ik het nummer snel door omdat het één groot kabaal is. En dat is jammer.
Ook het thema van de dementors is zeer eng, en zeer goed gecomponeerd voor de film, maar op cd wordt het snel saai, en het werkt niet zonder de film.
Zoals ik hierboven al heb vermeld zit er een middeleeuwse tint is deze score. En wanneer deze bovenkomt, zit het wel snor met deze Azkaban. Maar wat zeer jammer is, is het feit dat Williams deze stijl niet volledig doortrekt. Sommige tracks zijn middeleeuws getint, andere zijn dan weer bombastisch en zonder deze tint. Ook heb ik verscheidene keren gelezen dat mensen kritiek hebben met de stijlbreuk in vergelijking met de eerdere twee scores. Daar kan ik mij niet in vinden. Want de toon van de films verandert, dus de toon van de muziek ook. Stel je voor dat je de thema’s van de eerste twee scores in deel drie te horen krijgt, en je gaat meteen wel merken dat het onmogelijk is om dat te doen.

Conclusie
Dit laatste werk van Williams voor de Potter serie, is het minste deel van zijn pogingen. Het lak aan thema’s verpest de hele score, terwijl de thema’s die wel aanwezig zijn, van het hoogste niveau zijn. Ook de twee verschillende stijlen die Williams hanteert in deze score werkt in zijn nadeel. Toch beloon ik deze score met een 7. Dankzij de drie fantastische thema’s die de maestro heeft losgelaten op de wereld.

Dumbledore: A word of caution: dementors are vicious creatures. They will not distinguish between the one they hunt and the one who gets in their way. Therefore I must warn each and every one of you to give them no reason to harm you. It's not in the nature of a dementor to be forgiving. But you know happiness can be found even in the darkest of times, when one only remembers to turn on the light.
Harry Potter and the Prisoner of Azkaban - 10/10 - Recensie van Citizen Cancre, ingevoerd op (Frans)
Après deux premières B.O. de grande qualité, John Williams revient pour la troisième et dernière fois dans l'univers de Harry Potter. Cet épisode étant réalisé par le Mexicain Alfonso Cuaron, on quitte l'univers coloré et chaleureux instauré par Chris Columbus à qui l'on doit les adaptations précédentes. Poudlard paraît ici vieux, poussiéreux, moyen-âgeux et sale mais diablement authentique. Nos jeunes héros quittent le monde des enfants pour entrer dans celui de l'adolescence et, à terme, celui des adultes. L'intrigue elle-même est plus sombre, l'action est plus violente (le match de quidditch en est un parfait exemple et la réalisation réussit à faire ressentir au spectateur tout le danger de ce sport finalement très risqué) et le personnage de Harry y est beaucoup plus à fleur de peau.

Le film en lui-même est très réussi et se présente comme un divertissement grand public caractérisé par une certaine maturité, quoique handicapé par un scénario décousu qui ne rend pas suffisamment hommage à l'excellent roman éponyme (certaines ellipses sont tout bonnement injustifiables). Cela est cependant pardonnable grâce à une deuxième partie d'une rare intensité dans la manière dont les évènements s'enchaînent entre eux.

Cette nouvelle orientation n'a pas échappé à John Williams. Lui qui avait déjà légèrement assombri sa musique pour Harry Potter and the Chamber of Secrets, il poursuit sa lancée et livre ici des compositions inspirées un peu plus dépouillées mais d'une beauté envoûtante.

Si le célèbre 'Hedwig's Theme' ouvre le film et le CD (la piste 'Lumos!'), c'est avec une interprétation plus timorée, moins chargée et légèrement plus adulte. Et pour cause, ce célèbre motif musical se fait pour la première fois détrôner par un autre thème majeur de la partition : celui dit de 'Double Trouble', une chanson dont les paroles sont tirées du 'Something Wicked This Way Comes' du Macbeth de Shakespeare et dont l'air est repris dans plusieurs pistes du CD, notamment le très médiéval 'Hagrid The Professor', l'émouvant 'A Window To The Past' (interprété par une flûte solitaire : d'une sobriété et d'une efficacité déconcertante !), la fin du morceau 'Finale' et l'espiègle 'The Portait Gallery'.

Comme à l'accoutumée, d'autres motifs musicaux font leur apparition en plus du désormais incontournable 'Double Trouble' mais ils sont étonnamment discrets. Celui de Peter Pettigrow (joué au clavecin, ce qui est un choix judicieux pour accompagner l'apparence que ce personnage prend) se fait souvent entendre dans le film mais est assez peu présent sur l'album. Quant à d'autres, ils ne se font pas assez entendre pour être valablement retenus et fredonnés (un comble pour John Williams, le maître en matière de mélodies inoubliables !).

Cependant, cela ne nuit en rien en la richesse des orchestrations et des autres pistes du CD, certaines d'entre elles s'inscrivant dans la mouvance plus minimaliste et vaporeuse qu'a adoptée le compositeur dans la première partie des années 2000 (notamment Minority Report en 2002 et War Of The Worlds de 2005, deux films signés Steven Spielberg) sans pour autant délaisser le côté action qui s'avère ici beaucoup plus sec et abrupt que ce qu'on avait entendu dans les deux premiers épisodes. 'Quidditch, Third Year', 'The Whomping Willow', 'Lupin's Transformation and Chasing Scabbers', 'The Werewolf Scene' et 'The Dementors Converge' (avec ses chœurs) l'illustrent bien et le nombre particulièrement important de pistes est là comme pour insister sur le ton résolument ténébreux et sauvage de l'ensemble.

Heureusement, la douceur et l'humour sont également au rendez-vous. 'Aunt Marge's Waltz' est un morceau qui ne cache pas ses influences classiques et 'The Knight Bus' est déjanté à souhait avec ses rythmes jazzy, tandis que 'The Patronus Light' véhicule une incroyable sensation de pureté (le compositeur usera d'une musique similaire pour une des scènes du film The Terminal sorti en salles à peu près à la même période). Difficile aussi de passer sous silence 'Buckbeak's Flight', une scène très réussie, où Harry s'envole sur le dos d'une créature ailée : des percussions martiales endiablées le débutent pour céder la place à une très jolie mélodie aérienne évoquant à merveille le sentiment de liberté qu'éprouve notre héros pendant qu'il survole le château et le lac qui l'entoure.

John Williams s'offre même le luxe de l'expérience totale avec 'Forward To Time Past', musique intense rythmée intégralement au tic-tac d'une montre, d'une efficacité sidérante à l'écran grâce à une mise en scène intelligente (la caméra passe à travers les rouages de l'horloge de Poudlard).

L'album se conclut avec 'Mischief Managed!', sorte de medley d'une douzaine de minutes regroupant les meilleurs morceaux du CD et constituant un parfait résumé d'une oeuvre pour laquelle le compositeur a été de toute évidence très inspiré sans tomber dans le recyclage qui caractérise, dans une certaine mesure, la musique de l'épisode précédent (Harry Potter and the Chamber of Secrets).

Inventive, tonitruante, émouvante et surprenante, tels sont les adjectifs pouvant qualifier la musique de Harry Potter and the prisoner of Azkaban que beaucoup considèrent comme l'une des meilleures, si ce n'est LA meilleure, B.O. de toute la saga.
Harry Potter and the Prisoner of Azkaban - 08/10 - Recensie van Thomas-Jeremy Visser, ingevoerd op (Nederlands)
Al weer 4 jaar geleden kwam de in mijn ogen beste Potter tot nu uit, en het was tevens del laatste score van maestro John Williams voor de potter-saga. En wat een afsluiter...

Het begint met het bekende Harry Potter-deuntje. Eerst, zoals anderen voor mij zeiden, de celesta, en daarna wordt het thema volwaardig gespeeld met prachtige strijkers. Het is nog een jong thema, maar toch eentje die de moeite waard is, en dat ook zal blijven.
Aunt Marge's Waltz. Typisch Williams. Het is speels, en pompeuze blazers erdoor heen walsend. Het is een track die in de film nogal op mijn lachspieren werkte.
The Knight Bus is fantastisch. Enkele geluidseffecten, en heerlijk donkere muziek, wat toch lekker vlot overkomt. Ook enkele welkome big-band Jazz sferen.

Apparition on the Train. Zeer donkere muziek, de toon van zowel film als score. Akelige strijkers, die lekker chaotisch overkomen en een zacht koor: Het Dementor thema is gearriveerd.
Double Trouble introduceert de middeleeuwse sfeer heel goed. Het is eigenlijk hat Potter thema, omgedraaid, en dan met teksten van Macbeth die door een kinderkoor worden gezongen. Het is prettig, en komt heerlijk je boxen uit.

Een favoriet van velen is Buckbeak's flight. Een keihard begin met prima slagwerk.
En daarna puur goud voor Williams. Het is een echt Williams thema, dat zich van mij tusen de groten mag scharen. Het is magnifiek, groots, en toch heel persoonlijk als je de beelden erbij ziet. A Window to the Past is de main theme van The Prisoner of azkaban.
Een houtblazers speelt het thema, en ook dit klinkt weer erg Williams. Nicholas Hooper, componist van Harry Potter and the Order of the Phoenix liet maar weinig terugkomen, maar refereerde dit toch wel in A Journey to Hogwarts. Het is een wonderschoon thema, en het benadrukt de band tussen Sirius Zwarts en Harry, de band die in deze film ontstaat.

The Whomping Willow and the Snowball fight is hard, en groots in het begin. Zware blazers en de gewoonlijke percussie van Williams. Erna komt een parel tevoorschijn, die je erg doet denken aan Williams''recente The adventures of Mutt, alleen hebben strijkers meer speelruimte.

Secrets of the Castle is heerlijk donker, en begint met een verwijzing naar Double Trouble. Het klinkt erg Memoirs of a Geisha. En dan is zachtjes het Hary Potter thema te horen.
The Portrait Gally is zwaar gekoper met enkele houtblazers bij elkaar, die heerlijk double trouble nog eens overnieuw spelen.
De meest ''Middeleeuwse'' track is Hagrid the Professor.
De Fagotten overheersen de track compleet, maar het klinkt toch erg gevarieerd. Bravo Williams.

Monster Books and Boggarts is ouderwetse percussiekoek, maar Quidditch, Third Year is me toch een dijk van een nummer. Het begint rustig, maar daarna krijgen we het ouderwetse Quidditch thema, en hierbij wat extra strijkers. Ook een heerlijk koor mengt zich er tussen, en de blazers schetteren fel. Het koor neemt uiteindelijk de overhand.
The Patronus Light is weergaloos. Het koor van de London Voices mag trots op zichzelf zijn. Het klinkt niet agressief zoals in Duel of Fates of episch zoals in The End of All Things, maar zacht, en toch ijzersterk aanwezig.
The Werewolf scene is percussie, en typische Williams suspense muziek, en er klinkt zelfs even een soort boksbel (-?).
Saving Buckebeack is eigenlijk hetzelfde, en Forward to Time past is dan weer ongewoon. Een getik van een klok, vergezeld door gedreun op bekkens. Het is spannend, en zenuwachtig, als je allemaal belletjes erdoor heen hoort, maar het eindigt vrij zoutloos.
The Dementors Converge begint met lage blazers, en dan een snerpende viool. Blazer ademen een akelige sfeer uit, en het fantastische koor dat erbij komt bevestigd dat.
Dan ineens, uit het niets: grootse blazer maken aanstalten tot het Double Trouble thema.
Het koor is er, maar zachtjes. Het klinkt erg heroïsch. Erna kom een wat zachter koor.
Finale is dan weer wat rustiger, en laat nog een keer het thema horen voor Sirius en Harry, mooier hebben we hem nog niet teruggehoord, en als ik Hoopers stijl ken, zal dat ook niet gebeuren.

Mischief Managed! is erg Potterig in het begin, en daarna wordt het thema voor de bebrilde toverfreak voluit gespeeld zoals dat in de eerste twee films ook werd gedaan. Erna volgen de End Credits, die nou niet de mooiste muziek van de score voorbij laten gaan, maar goed.

Nicholas Hooper en Patrick Doyle zijn waardige opvolgers van Williams start voor de serie, maar Doyle haalt het net niet, en Hooper is in mijn ogen nog te simplistisch. Toch heb ik veel vertrouwen in het werk van de nog onervaren man dat hij The Half Blood Prince goed zal afleveren, zijn score was immers geen slecht debuut! Williams is echter nog steeds koning in de wereld van filmmuziek, en ook deze, heerlijk donkere score is daar het bewijs van. Zijn actietracks zijn niet allen zo origineel, maar daar tegenover staan prachtige koorpartijen, en weergaloos mooie nummers die zowel middeleeuws als magisch overkomen.
Harry Potter and the Prisoner of Azkaban - 09/10 - Recensie van Marie-Lise Van Wassenhove, ingevoerd op (Nederlands)
Harry Potter and the Prisoner of Azkaban is de derde aflevering in de zevendelige reeks over de jonge tovenaar met het biksemvormige littteken.

Dit is de laatste Harry Potter-film waarvoor John Williams de muziek heeft geschreven en het is zijn beste score voor de serie geworden.
De thematische ontdekkingstocht die de componist startte in film twee, Harry Potter and the Chamber of Secrets, zet hij ook hier verder.

Tijd speelt een belangrijke rol in film en verhaal, letterlijk en figuurlijk, en Williams geeft daar ook in zijn muziek verschillende invullingen aan.

Er is Harry’s verlangen naar het verleden, naar het leven van zijn ouders, naar zijn geschiedenis.
In “Window to the Past” trakteert de componist ons op een prachtig melancholische melodie die ons meevoert in die zoektocht. Een solo fluit leidt het thema in, waarna strijkers en de onderliggende orkestratie uit het bekende Hedwig’s theme (nu met een licht middeleeuwse klank) de muziek naar een typisch Williams hoogtepunt brengen. De fluit leidt de melodie uit (met korte koperflarden die doen denken aan Anakin’s thema uit Star Wars).
In “Finale” wordt het thema tot een prachtige climax gebracht, triomfantelijk en triest tegelijk.

Harry’s verleden hangt ook samen met dat van Sirius Black, de moordenaar die uit tovenaarsgevangenis Azkaban is ontsnapt en die het gemund heeft op Harry, al wil niemand de jongen precies zeggen waarom.

Het eigenlijke hoofdthema voor de film lijkt hiernaar te verwijzen (“Double Trouble”). Het is een verrassende mengeling van plagerige parodie en donkere geheimzinnigheid.
Een jeugdkoor waarschuwt met een tekst uit Shakespeare’s Macbeth dat “something wicked this way comes!”, maar we lijken de dreiging niet te ernstig te moeten nemen.
Het thema schept dankzij de oude orkestratie (fluitjes, klavecimbel, ...) vooral sfeer en net als bij “Window to the Past” lijkt het terug te grijpen naar het verleden, meer specifiek: de middeleeuwen. Vooral de heerlijke variatie “Hagrid the Professor” met de meerstemmige houtblazers lijkt zo uit een sfeervolle ridderfilm geplukt.

Tijd krijgt ook letterlijk een grote rol in het verhaal toebedeeld en Williams geeft haar een eigen stem, eerder symbolisch in “Saving Buckbeak” (spanning en aftikkende xylofoon (?) en klarinet à la Catch Me if You Can), en erg letterlijk in "Forward to Time Past", waar een tikkende klok één van de hoofdinstrumenten is.

Al dit gevoel voor detail, de uitwerking van het aspect “tijd”, is op zich al reden genoeg om de score toe te juichen. Maar er is meer.
Williams is niet in de middeleeuwen blijven hangen, maar past zich muzikaal aan aan de verschillende situaties en personages die in het verhaal hun opwachting maken. Dit maakt het album erg gevarieerd, zonder daarbij de flow te doorbreken.
Voor tante Marge, de zus van Harry’s oom Vernon, heeft de componist een komische wals gereserveerd die het “opblaas-incident” des te grappiger maakt (“Aunt Marge’s Waltz”).
De Knightbus, de collectebus die gestrande tovenaars ten lande opvist, scheert onder chaotisch schellende jazz door de straten van Londen (“The Knightbus”). Absurditeit troef.
Hypogrief Buckbeak krijgt een schitterende track (“Buckbeak’s Flight”) die iedereen zin doet krijgen om “I’m the king of the World” te schreeuwen.
En dan zijn er nog de dementors, de meedogenloze bewakers van Azkaban, waar griezelige strijkersglissando’s en dissonant koper elke plezier uit ons lijf wegzuigen (“Apparition on the Train”, “The Dementors Converge”, “Finale”).
Het enige wat helpt om deze verstikkende duisternis te verjagen, zijn de bevrijdende tonen van het Patronus-thema, a capella gebracht door zacht maar doortastend koor (“The Patronus Light”) en met flarden “Window to the Past” in “The Dementors Converge” en “Finale” (uiteraard niet toevallig, zoals iedereen die het verhaal kent wel zal weten).

Vermits het album (ongeveer) de chronologie van de film volgt, is de muziek niet altijd evenwichtig verdeeld. De zwaardere actie zit achteraan ("Lupin's Transformation and Chasing Scabbers", “The Wolf Scene”...). Hoewel misschien minder toegankelijk dan het eerste deel van de score, slaagt Williams er toch in ook hier de aandacht van de luisteraar vast te houden. De actie is stevig, maar ritmisch, met zwaar koper en strijkers, waar dan ineens verrassend pizzacato (“Chasing Scabbers”) of zelfs oude bekenden in opduiken (het Voldemort thema in “The Wolf Scene”).

Durven we het te zeggen? Harry Potter and the Prisoner of Azkaban is eigenlijk verplichte kost. Als je één Harry Potter-Williams-soundtrack in je collectie moét hebben, is het deze wel. De muziek doet alles wat filmmuziek hoort te doen: ze versterkt en vult complementair aan wat er op het scherm gebeurt, maar betekent ook op zichzelf een interessante luisterervaring. En meer moet dat niet zijn.
Harry Potter and the Prisoner of Azkaban - 09/10 - Recensie van Tom Daish, ingevoerd op (Engels)
I noted that Harry Potter and the Chamber of Secrets was largely more of the same as The Philosopher's Stone, undoubtedly a situation not helped by Williams having insufficient time to compose new music for the entire film. Despite what seems an equally crowded schedule (Spielberg's Terminal literally due only weeks later), Williams was able to pen Prisoner of Azkaban's score in its entirety and for that, we should be extremely grateful. Unlike Chamber of Secrets, Azkaban has both a respectable level of novelty and a genuine darkness that is quite a refreshing change after the occasional sentiment previously. That Hedwig's Theme doesn't appear every 13 seconds is also a measurable improvement; nice though it is, the brief (and rather inevitable) reprise for the prologue here is enough to launch the listener back into Rowlingland, but soon after Williams is bouncing off in new directions.

After the delightful Aunt Marge's Waltz, The Knight Bus swerves violently in unexpected directions (as it were) with a wild fusion of Attack of the Clones' dizzying Chase Through Coruscant and the jazzy free form of Catch Me If You Can. Its unexpected rhythms take a bit of getting used to, but it's the best music for a purple triple decker London bus I could imagine. So there. As with the score, the trailer made little use of Hedwig's Theme and it's the Elfmanesque song Double Trouble that everyone remembers and pleasingly, the film version is a little extended and a delightful addition to Williams' engaging selection of movie songs. The theme is used elsewhere and makes a little light heartedness out of the darker hues. It also highlights the early music instruments of the Dufay Collective who add a medieval atmosphere to some of the more intimate and lower key cues; an extension and evolution of the Diagon Alley music from the earlier films.

Perhaps the most exciting revelations are the action sequences which, in line with the general atmosphere, are more intense and wild. Williams seems to be moving away from the quite broad orchestration style that became a trademark of his 90's scores and continues the trend toward the kind of intricacy for which he became famous and that is now becoming more frequent, most notably in Anderton's Great Escape from the otherwise rather dour Minority Report. Even the now obligatory Quidditch Match is approached with a renewed vigour, the composer much more attuned to the breathless excitement and danger of Rowling's sporting invention, rather than the more light hearted, heroic treatment previously. Elsewhere, standouts include The Whomping Willow, which includes a subtle hint of Hedwig's Theme beneath the scurrying orchestration, while the second half of the cue, The Snowball Flight, turns in some of the score's most playful material. The same can't be said for the hair raising Werewolf Scene where the brass snarl and the dissonance is piled on thick. Intense stuff for a supposed family film.

The Dementors Converge is undoubtedly the darkest point with spectral chorus and dissonant brass that isn't far removed from some of Close Encounter's more disturbing moments. After a turbulent start, the Finale reprises the gorgeous melody for the Patronus Light (which appears all too fleetingly a few tracks previously), before a slightly downbeat conclusion. Mischief Managed ends in fine style as a grand suite of the whole score, including almost all of the new themes - notably a grand orchestral reprise of Double Trouble, as well as the vocal version - plus brief reprises of some of the more familiar ones. In many ways, Prisoner of Azkaban is a more interesting score than its predecessors and bears up better to repeated listening. True, it is perhaps a touch disjointed, but that's largely a result of the wealth of new material that Williams brings, but it's pleasing that he's moving forward with the series rather than endlessly reprising Hedwig's Theme with a token new theme. With no more Lord of the Rings, likely to be the blockbuster score of the year. A dark and exciting delight.
Harry Potter and the Prisoner of Azkaban - 10/10 - Recensie van Andreas Lindahl, ingevoerd op (Engels)
John Williams returns after a year long break from the film music scene with one of his best scores in years - Harry Potter and the Prisoner of Azkaban. Arguably the best film in the series, so far, the score is also easily the best of Williams's three Harry Potter scores. Alfonso Cuarón's Potter film is darker and more gothic than the two previous films, and this goes for Williams's score as well. Unlike the score for The Chamber of Secrets, which pretty much was a rehash with some new material thrown in, the music for The Prisoner of Azkaban is refreshingly new and inspired, although never really abandoning its roots.

The Tchaikovsky influences - especially The Nutcracker Suite - are strong here as well, with lots of celesta and playful woodwinds, but Williams takes his music further, leaning more on new themes, than on already familiar, established ones. The Prisoner of Azkaban is not littered with quotes of the now classic main theme (for some reason always refered to, by Williams, as "Hedwig's Theme". It is, after all, never really used to represent Potter's owl), although the celesta based melody of course crops up from time to time. Instead, the score revolves around several new, excellent, themes, with the wonderful "Double Trouble" theme serving as the score's main theme. It appears in many guises throughout the score, but there are mostly two appearances really worth mentioning - the choral version, also heard in the trailer, and the one performed by Renaissance instruments ("Hagrid the Professor"). The latter, especially, is really lovely and when you think about it, it's actually surprising Williams hasn't written any music like this for the Potter films before. The style is after all just perfect for the world of Harry Potter. There's also a soaring, typical Williams theme for Buckbeak, and the way this theme is allowed to shine in "Buckbeak's Flight" is just wonderful. A gentle flute theme also makes several appearances. It's quite lovely and very reminiscent in style to the composer's music for Jane Eyre.

The darker side of the score is normally reserved for the Dementors, with scary, rumbling and dissonant music in cues like "Apparition on the Train" and "The Dementors Converge". These parts serve as a great contrast to the score's more upbeat moments, such as the incredibly hectic "The Knight Bus" - a fast, loud jazzy cue, reminiscent of Williams's Cantina music from Star Wars. Rather annoying, actually. And weird. "Aunt Marge's Waltz" is a lovely, quite whimsical scherzo sounding little piece.

The quidditch music in Azkaban is more serious in style than the music written to accompany the game sequences in the two previous films, with dramatic brass lines and choir. "Quidditch, Third Year" is an excellent action track and one of the disc's highlights. "The Whomping Willow and the Snowball Fight" is another wonderful action track, where Williams really brings the brass and percussion sections to the foreground, with amazing demonstrations of counterpoint.

A twelve minutes long suite, titled "Mischief Managed!", closes the album, reprising the major themes. Unfortunately it seems to be a cut and paste job, constructed with selections from other cues included on the disc. But still, it's a great suite and a perfect end to a perfect score.
Harry Potter and the Prisoner of Azkaban - 06/10 - Recensie van Arvid Fossen, ingevoerd op (Nederlands)
De nieuwste Harry Potter score van John Williams valt me eigenlijk wat tegen! Nochtans ben ik zeker een John Williams fan, en vind ik zijn eerste twee soundtracks van Harry Potter zeer goed, maar in deze nieuwe soundtrack zit er gewoon niet echt iets verrassend in. De muziek speelt zeker zijn functie in de film, maar het ontbreekt toch echt wel de magie, zoals in de thema’s uit de vorige films naar boven kwam. De score is niet samenhangend genoeg om los van de film van te kunnen genieten, en herkenbare en memorabele thema’s, buiten de herhaling van Hedwig’s Theme uit de vorige films, en hier en daar een kort hoogtepuntje, ontbreken. Ik denk dan ook dat veel fans van de vorige soundtracks net als ik teleurgesteld zullen zijn.
De cd opent met een herneming van “Hedwig Theme’s” uit de vorige films, gevolgd door een vrolijk waltz thema voor “Aunt Marge Waltz”. In “The Knight Bus” gaat Williams de jazz/swing richting uit. Beide tracks eigenlijk niet zozeer filmmuziek, omdat ze dichter bij het respectievelijk klassiek en jazz genre aanleunen. “Apparition On The Train” is de eerste film actie track, die enorm donker en bedrukkend is, en nog steeds hebben we geen echt nieuw en opzwepend John Williams thema gehoord. Williams introduceert wel verschillende nieuwe thema’s, werkt met een nieuwe klank door het gebruik in verschillende tracks van een klavecimbel en gaat met een liedje voor een kinderkoor heel even de Danny Elfman/Tim Burton toer op, met naar verluidt tekst van Shakespeare in “Double Trouble”, hernomen in “Mischief Managed!”. Eindelijk in “Buckbeaks Flight” krijgen we de groteske Williams muziek te horen. Enorme drums openen deze track met een zwevend thema, dat helaas enkel in de laatste track op de cd nog eens wordt herhaald. De volgende track “A Window To The Past” heeft een idyllische, maar treurig thema, en wisselt fluit, klarinet en hoorn solo’s af met een opzwepend orkest. Onvervalste Williams actie in de volgende track “The Whomping Willow and the Snowball Fight”, en een traag mysterieus thema voor harp, xylofoon en orkest in “Secrets Of The Castle”. Het thema van het liedje “Double Trouble” wordt hernomen in “The Portrait Gallery” en gaat over in een traditionele op de beelden geschreven thriller track. Weer even Middeleeuwse klank in “Hagrid The Professor”, met opnieuw het “Double Trouble” thema. Volop actie en avontuur in de volgende tracks, “Monster Books and Boggarts!”, “Quidditch, Third Year”, “Lupin’s Transformation” and “Chasing Scabbers”, maar zonder echte hoogtepunten in de thema’s en eigenlijk los van de film minder interessant. “The Patronus Light” een stukje met koor, niet echt iets bijzonder, opnieuw actie, donker en bedrukkend in “The Werewolf Scene”. Een interessantere track, met wat actie en suspense in “Saving Buckbeak”. Best wel origineel is de muziek voor het teruggaan in de tijd, waar we echt een klok horen tikken in de muziek, gevolgd door het verslaan van de Dementors, met indrukwekkend onheilspellend koor. Een korte finale track, met nog eens wat koor en wat Middeleeuws getinte melodietjes. Tenslotte een lange track “Mischief Managed!” dat eigenlijk niet meer is dan een suite van alle thema’s uit de soundtrack.
Harry Potter and the Prisoner of Azkaban - 10/10 - Recensie van Mitchell Tijsen, ingevoerd op (Nederlands)
De Harry Potter films zijn geweldig maar waar zouden deze films toch zijn zonder prachtige magische muziek. Deze muziek werd in de eerste 3 delen verzorgd door John Williams tevens de beste componist die de Harry Potter stijl het meeste kan uitdrukken, Patrick Doyle maakte de Goblet of Fire maar wist dit te verknallen omdat hij zich te veel richtte op Williams zijn voorgaande werken, zijn voorgaande prachtige werken om precies te zijn. En dit is de laatste Harry Potter film die Williams dan ook heeft mogen verzorgen, vanzelfsprekend deed hij dit weer magnifique en heb ik weer geen woorden voor het werk wat hij hier weer heeft vericht.

Nadat Williams Harry Potter and the Chamber of Secrets had verzorgd was het tijd voor meer! Dit wist hij zelf ook wel en mede daarom kwam hij met iets wat iedereen verassend vond. Hij kwam niet met een hele magische Score zoals we van hem hadden verwacht, want hij maakte ten slotte 2 prachtige Scores hiervoor...maar deze 3e Potter moest speciaal zijn en een bepaalde tint hebben. Williams bracht daarom het middeleeuwse naar boven in de film met als ik het goed heb een soort panfluit. Maar ook was dit het eerste deel waar géén tekens van Lord Voldemort te zien waren dus waarbij het voldemort theme er niet in mocht voorkomen. Maar hij kon het toch niet laten om het deuntje nog even te laten voorkomen in track 16.
De Score heeft een stijl die mij aangrijpt en nummers die mij helemaal verasde zoals: Buckbeak's Flight, het nummer laat je meevliegen over het meer bij Zweinstein ook al zit je niet te kijken naar de film het lijkt net alsof jij op Buckbeak (Scheurbek)zit en dat is dus een prachtig moment in de film maar ook dus in de Score. Maar ook het eindnummer is mooi in elkaar gezet en het is géén korte ook. Het zijn dan welliswaar gemengde tracks van de Score zelf ik vind het wel mooi (overigens komt Buckbeaks Flight hier ook in voor). Voor deze Score zat ik te denken aan een 9,5 maar omdat je dat hier niet kan geven ben ik toch geneigd om naar boven af te ronden. Want ik vind dit eerder een 10 waard dan een 9, vandaar een 10 voor deze vermakelijke Score van John Williams. Helaas was dit zijn laatste Potter Score maar of het een mooi afscheid was!
Harry Potter and the Prisoner of Azkaban - 09/10 - Recensie van Alfred Mok, ingevoerd op (Nederlands)
Recensie 10: Harry Potter and the Prisoner of Azkaban.

Met deze score slaat Williams een andere weg in.
Waarschijnlijk was hij de oude instrumenten + sfeer een beetje zat en wilde hij het dit keer totaal anders doen. Naar mijn mening een geslaagd idee want ook op deze score zaten zeker een aantal kippenvel momenten.

Buckbeak's Flight en de laatste track zijn naar mijn mening 2 toppers die echt thuis horen in het Harry Potter wereldje. Een wereld die gemaakt werd door Chris Columbus maar toch ook een beetje door John Williams. Veel mensen weten niet hoe belangrijk het is (muziek) maar Williams laat dat aan ons horen. Opnieuw leidt de score ons in dat sfeertje. Het is dit keer zeker een andere sfeer en dat vind ik wel leuk maar ik mis toch een beetje dat oude sfeertje. Maar ik besef eigenlijk dat dat verleden tijd is omdat de oude films nog wat liefs over zich hadden. Deze film laat ook de donkere tijden zien en die worden dan weer goed benadrukt met filmmuziek van John Williams.

Soms een Middeleeuws tintje maar dat heeft zeker wat. Met de actietracks die soms wat weg hebben van Star Wars maakt Williams ook deze score weer een genot voor het oor!
Ik droom weg bij de tracks maar mis soms nog wel dat oude sfeertje. De muziek van de vorige film (Harry Potter and the Chamber of Secrets) raakte mij gewoon meer. Het zal wel aan de instrumentkeuze liggen of aan de manier waarop de film is ingedeeld. Dit keer liepen beeld en muziek weer goed over. De muziek haalde de film op een hoger niveau.

Deze laatste score van Williams blijft magistraal en nu hij weg is uit de Potter wereld begin ik hem eigenlijk te missen. Eigenlijk was hij nog meer verantwoordelijk voor de sfeer dan de Cast en regisseur. Zijn Potter Triologie is geweldig en bevat de beste thema's uit de 6 films. Ik ben benieuwd of deze thema's nog overtroffen kunnen worden, uit deze score blijkt maar weer hoe goed Williams zich kan inleven in een wereld.

Een 9 of 10?
Een 9 omdat ik vind dat de magie toch nog wat ontbreekt soms. De echte magie zat in de vorige film en daarom gaf ik die het hoogste cijfer. Toch is deze score heerlijk om naar te luisteren dus een 9 is hier op zijn plaats!
Harry Potter and the Prisoner of Azkaban - 08/10 - Recensie van Onieman Soulman, ingevoerd op (Nederlands)
Ik schrijf dit zonder naar de cd te luisteren. Volgens mijn moeder is het al te laat. Ik ben twaalf jaar. Ik vind Harry Potter 1 toch wat beter dan deze cd. Deze is zo vlug. Zo zenuwachtig. Alleen moet ik er eerlijk op zijn dat er ook erg emotionele muziekjes in zitten. A Window To The Past is er zo eentje. Een triestig, bijna melodramatisch liedje. Ik ben blij dat Hadwig's Theme er terug in zit. Zalig liedje. De aanpasing pat ook bij het scherm. Een grijzere kleur. Aunt Marge's Waltz is een van de beste waltzes die ik ooit gehoord heb. Met een paar noten kan John Williams een fantastisch melodietje in een knutselen. Veel beter dan de twee waltzen van Patrick Doyle in de volgende film. Toch vind ik de waltz van Hans Zimmer, 'Dinner Is Served' (uit Pirates of the Carribean 2), toch een tikkeltje beter. Apparition on the train vind ik meer wat lange en korte noten bijeen geflanst dan muziek. Je hebt beeld nodig om het te snappen. Een van de kleurijkste liedjes is Double Trouble, een gezongen liedje door kinderen. Voor bombastische liedjes met je bij Buckbeak's Flight zijn, een emotioneel liedje. Tot nu toe waren de liedjes hetzelfde. A Window to the past is mijn lievelingsliedje van de cd. Ik fluit het melodietje regelmatig (met een opmerking tot gevolg). Met deze liedjes bewijst John zich. De rest bleef mij niet meer bij, want die waren hier-en-daar-wat-noten-liedjes. Ik heb een beetje kritiek gegeven, omdat ik het wat more of the same vond. Dit was Alan VR.

+Juiste muziekinstrumenten, sommige emotionele muziekjes.
- More of the same, veel vlugge noten zonder enige betekenis.
Harry Potter and the Prisoner of Azkaban - 08/10 - Recensie van Gudo Tienhooven, ingevoerd op (Nederlands)
Dit is beslist William's meest gevarieerde Potter-score tot nu toe. De eerste twee soundtracks waren vooral interessant door de fraaie thema's, maar hadden verder weinig boeiends te bieden. De nieuwe regisseur (Alfonso Cuaron) zal de componist gevraagd hebben met de metamorfose (want daar kunnen we toch wel van spreken na het zien van de film) mee te gaan. En het is te horen: er wordt meer gebruik gemaakt van oude, middeleeuwse instrumenten, er is een merkwaardig jazzy nummer te horen met de titel The Knightbus, een wals die niet onder doet voor Strauss en DRIE nieuwe thema's.

De eerste is gebaseerd op het liedje 'Something Wicked This Way Comes', dat we ook al uit de trailer kennen. De melodie komt in verschillende gedaantes opdraven en geeft de Potter-franchise een andere draai. Ook nieuw is het meer droevige thema dat voor het eerst te horen is in 'A Window to the Past'. Het is moeilijk te omschrijven, maar het klinkt...intiemer, volwassener en ook dreigender. Maar het is vooral het thema van de Hippogrief, BuckBeak dat filmmuziek-fans kippevel zal geven. Knap is dat het thema zowel overweldigend is als een donkere toon blijft houden.

Ook de andere stukken kennen meer karakter dan in de vorige twee cd's. Williams, die er een jaartje tussenuit is geweest, lijkt weer met nieuwe inspiratie te zijn begonnen. Ik kan niet wachten wat hij met de volgende delen zal doen!

Gudo
Harry Potter and the Prisoner of Azkaban - 10/10 - Recensie van Peter Van Riet, ingevoerd op (Nederlands)
neemt bij deze elk woord terug dat hij gezegd heeft over de betrokken componist, betreffende het feit dat het tijd zou zijn dat hij plaats zou moeten maken voor jonge componisten omdat hij niet meer geinspireerd zou componeren : )

Dit is een score waar ik al erg lang op wacht, maar die ongeloofelijk de moeite waard is! Het is sowieso een enorme verbetering op de score van chamber of secrets, net zoals de film, die echt wel heel opvallend "anders" is dan z'n 2 voorgangers. Alleen het einde al is een soort van "breek de soap-keten" ;-) Maar da's natuurlijk maar een heel klein puntje van al de enorme verbetetingen. (kleine nota: bij de vorige viel ik letterlijk in slaap...=D)
Enorm mooie thema's maar ook zeer vershillende orkestraties, ok je BLIJFT natuurlijk horen dat het een score van John Williams, hij heeft uiteraard nog wel die typische orkestraties die hem kenmerken, maar toch zijn ze deze keer anders, sowieso donkerder, ook de thema's, qua opbouw zijn ze ook degelijk anders. De nieuwe thema's zijn echt de moeite waard. afin laat ik het zo zeggen: waar bij de vorige score een paar thema's wel "interessant" waren, is nu gans de entourage, de gehele score enorm interessant en absoluut de moeite waard. Zeker ook de emotioneelste score van de 3. zalige muziek. Thank God 4 this John Williams-comeback =D
Harry Potter and the Prisoner of Azkaban - 10/10 - Recensie van Stefaan Ghesquiere, ingevoerd op (Nederlands)
Ik heb ook net delen van 'Harry Potter and the Goblet of Fire' beluisterd. Ik denk dat mijn verwachtingen voor Patrick Doyle iets te groot waren. De muziek is niet slecht maar blijft in de meeste nummers net iets te veel aan de oppervlakte hangen. Ik mis de diepgang die hij bijvoorbeeld wel volledig in 'Great Expectations' heeft gelegd. In 'The Goblet of Fire' bouwt hij ook wel een zekere spanning op en in enkele nummers slaagt haar daar zeer goed in, maar je wacht meestal op dat net iets meer dat niet komt. Ik ben op zich wel tevreden dat hij bijna geen thema´s van John Williams heeft overgenomen, want anders krijg je herkauwde muziek. Het blijft beperkt bij enkele allusies.

Patrick Doyle had uiteraard geen makkelijke klus. John Williams schitterde in the Harry Potter films en naar mijn mening in het bijzonder in the Prizoner of Azkaban. Eigenlijk zouden we Patrick Doyle en John Williams niet mogen vergelijken, want elke componist heeft zijn eigen visie. Maar zelfs als je John Williams uit de beoordeling zou houden, moet ik toch concluderen dat de Goblet of Fire geen buitengewone soundtrack is. De muziek is goed en vlot geschreven, maar daar blijft het dan ook bij.

Uiteraard is deze commentaar onder voorbehoud van de samenhang met de film, wat nog altijd het hoofddoel is van filmmuziek.
Harry Potter and the Prisoner of Azkaban - 06/10 - Recensie van Wim Minne, ingevoerd op (Nederlands)
Van al de Harry Potter soundtracks vond ik deze, samen met de eerste (the Philosopher's Stone) de slechtste.
De eerste cd bestond uit het magnifieke, maar eentonige Hedwig Theme, dat (soms tot mijn ergernis) redelijk vaak herhaald werd. Ok, het is mooi, maar als je hetzelfde motief dertig, veertig keer na elkaar hoort, gaat de pracht er ook van af.
De tweede vond ik iets beter, maar die heb ik jammerlijk genoeg alleen maar gezien. Die heb ik nog niet op cd gehoord. Maar ik vond wel dat Hedwig's Theme er veel minder vaak in voor kwam.

En dan nummer drie zoals het hierover gaat, vind ik nogal "saai". Het mist wat pit. En de magie is er ook een beetje uit. Doyle en Cooper(af en toe) wisten de magie nog te bevatten, en Williams zeker met "the Philosopher's Stone" en "Chambers of Secrets". Dit is hier niet het geval.

Misschien is het wel beter dat Williams zich op een ander werk ging concentreren, misschien niet. Maar meerdere scores zoals deze zouden toch wel afbreuk doen aan de magie van Harry Potter. Dan zijn Doyle en Cooper een welkome afwisseling geweest.

Niet dat deze score rotslecht is, dat nu ook weer niet, maar de volgende scores en de vorige (chamber of secrets) blijven toch beter.
Harry Potter and the Prisoner of Azkaban - 08/10 - Recensie van Cohen Oat, ingevoerd op (Nederlands)
Harry Potter is een hype. De boeken, de films, de muziek, de merchandising, overal wordt halsreikend naar uitgekeken. Nu kan ik mezelf geen ECHTE fan noemen, hoewel ik de films en de boeken wel weet te appreciëren. Met de muziek ligt het anders, die is magisch. De score voor de eerste Harry Potter was ok, de tweede al heel wat beter. Met deze derde soundtrack bekroont John Williams deze eerste trilogie. De score opent met het bekende Hedwig thema, hoewel het geheel anders wordt uitgewerkt. Aunt Marge’s Waltz is een typisch klassiek stuk muziek en geeft de verscheidenheid van deze score prachtig weer. Oude thema’s in combinatie met geheel nieuwe thema’s. Klassiek vermengt met jazz (The Knight Bus). De hele score door zijn de thema’s magisch, donker en goed uitgewerkt. In het begin moet je er de lijn in ontdekken maar die eenmaal gevonden merk je hoe goed de soundtrack in elkaar zit. Een minpunt: The Patronus Light is een nietszeggend en onbegrijpelijk stukje muziek. Wanneer het vermengt zou zijn met een andere muziekstuk zou het wel leuk zijn. Nu het op zichzelf staat is het een leeg stuk.
Harry Potter and the Prisoner of Azkaban - 09/10 - Recensie van JB , ingevoerd op (Nederlands)
Sinds 98' ben ik een grote fan van Harry Potter en toen de tweede film verscheen, heb ik ook John Williams (componist HP)leren kennen. Sindsdien ben ik zeer geïnteresseert in zijn werk en heb ik ook al andere werken van hem gehoord.
Vooral zijn 'Aunt Marge's Waltz,' 'Double Trouble' en zeker ook 'Quidditch. Third Year,' zijn echte toppers.

Helaas zal John Williams de filmmuziek voor de vierde HPfilm, Harry Potter and the Goblet of Fire, niet meer gaan componeren. Maar ze hebben blijkbaar een goede vervanger gevonden: Patrick Doyle.
Harry Potter and the Prisoner of Azkaban - 09/10 - Recensie van Gijs Leijdekkers, ingevoerd op (Nederlands)
De vorige films waren wat lief en kinderlijk, maar dit begint al wat meer op 'n echte Hollywood film te lijken!

Ik vind dit 'n érg goede soundtrack. De vorige soundtracks, van deel 1 en 2, vond ik iets te clichématig. Deze heeft niet meer dat misselijkmakend thema (Hedwigs Theme) dat in het eerste deel veelvoudig gebruikt werd. Vooral track 5, 6, 7 zijn érg mooi!

Kortom: AANRADER! :-)
Harry Potter and the Prisoner of Azkaban - 08/10 - Recensie van Rob van den Berg, ingevoerd op (Nederlands)
meesterlijke score. Suptiliteit van Williams wederom om je vingers bij af te likken. Double Trouble blijft hangen en het wonderlijk mooie hedwig-thema is weer super georkestreerd. Wat een sound. Super!
Als je hem goed hard zet hoor je de orkestbak. Het is haast een live-registratie.
Kijk uit naar meer Williams-score's. :-)
Harry Potter and the Prisoner of Azkaban - 10/10 - Recensie van Matys Mith, ingevoerd op (Frans)
Quand j'ai vu le film et que j'ai écouté la musique avec, je me suis dit que ce n'était pas John Williams. Mais si! Un John Williams meilleur d'années en années! Cette B.O ne fait que confirmer le fait que malgré son âge avancé, Johnny est encore jeune musicalement!
Harry Potter and the Prisoner of Azkaban - 08/10 - Recensie van jean-benoit clerget, ingevoerd op (Frans)
musique plus sombre, plus tragiques que les 2 premiers bien orchestré. mais hedwig théme a prés absent dans le film.

vivement que le dernier film des harry potter qui va sortir en 2010 sera plus térrifiant avec le grand john williams.
Harry Potter and the Prisoner of Azkaban - 04/10 - Recensie van chris lanssens, ingevoerd op (Nederlands)
De muziek van de drie valt mee, maar vind ik niet zo goed en ik zou zelf een ander soort muziek gekozen hebben omdat deze muziek soms nogal eentoonig en saai is
Harry Potter and the Prisoner of Azkaban - 07/10 - Recensie van Christopher Blair, ingevoerd op (Nederlands)
Een track met een grote up tot track 7 en dan een terug een down..een mega soundtrack tot track 7 maar verzwakt toch wat tot het einde...
World Soundtrack Awards: Soundtrack Composer of the Year (Genomineerd)
World Soundtrack Awards: Best Original Soundtrack of the Year (Genomineerd)
World Soundtrack Awards: Public Choice Award (Winnaar)
Oscars: Best Original Score (Genomineerd)
De muziek van deze soundtrack werd gebruikt in:

Harry Potter and the Goblet of Fire (Trailer)
Harry Potter and the Prisoner of Azkaban (Trailer)

Trailer:



De trailer van deze soundtrack bevat muziek uit:

Harry Potter and the Prisoner of Azkaban (2004) (Track 5. Double Trouble) (Film)


Soundtracks uit de collectie: Harry Potter

Harry Potter and the Prisoner of Azkaban (2004)
Harry Potter and the Sorcerer's Stone (2001)
Music from the Harry Potter Films (2006)
Harry Potter and the Order of the Phoenix (2007)
Harry Potter and the Chamber of Secrets (2002)
Harry Potter and the Deathly Hallows: Part 2 (2011)
Harry Potter and the Prisoner of Azkaban (2004)
Harry Potter and the Order of the Phoenix (2007)
Harry Potter (2002)
Harry Potter and the Philosopher's Stone (2001)

Soundtracks uit de collectie: Kids

Beauty and the Beast (1991)
FairyTale: A True Story (1997)
Small Soldiers (1998)
Harry Potter and the Sorcerer's Stone (2001)
Nanny McPhee & the Big Bang (2010)
Meitantei Holmes (1995)
Dennis the Menace (1993)
Flubber (1997)
Space Jam (1996)
Chicken Little (2005)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer