Pirates Of The Caribbean: Dead Men Tell No Tales


Walt Disney Records 26/05/2017 CD (0050087348229)
Film Film release: 2017
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Dead Men Tell No Tales1:51
2.Salazar4:27
3.No Woman Has Ever Handled My Herschel3:59
4.You Speak Of The Trident1:58
5.The Devil's Triangle2:45
6.Shansa3:12
7.Kill The Filthy Pirate, I'll Wait4:50
8.The Dying Gull1:01
9.El Matador Del Mar8:05
10.Kill The Sparrow6:16
11.She Needs The Sea2:32
12.The Brightest Star In The North6:00
13.I've Come With The Butcher's Bill6:41
14.The Power Of The Sea4:07
15.Treasure5:43
16.My Name Is Barbossa5:34
17.Beyond My Beloved Horizon2:41
 71:42
Schrijf zelf je recensie

 

Pirates Of The Caribbean: Dead Men Tell No Tales - 09/10 - Recensie van Sander Neyt, ingevoerd op
Carina Smyth: What am I to you?
Captain Hector Barbossa: Treasure.

Het is veertien jaar geleden, in de zomer van 2003 dat 'Pirates Of The Caribbean: The Curse Of The Black Pearl' in de bioscopen verscheen. Waar iedereen dacht, dat de film zou floppen, was het een instant succes. De film was dan ook veel beter dan dat hij verdiende. Dankzij de immens populaire Johnny Depp, zou de film uitgroeien tot een moderne klassieker en het begin van een immens populaire franchise. In 2006 en 2007 kwamen er de twee sequels en of je nu een voorstander of een tegenstander bent van de films, je moet toegeven, dat er momenten van pure genialiteit verscholen zit in de films. Of het nu de komedie, de spanning of het gewoon de over the top actie is, er is altijd iets waar je kan van genieten. De vierde film On Stranger Tides was dan op alle vlakken een teleurstelling, zowel qua verhaal als que muziek. De film zou snel verbannen worden naar de vergetelheid.
Nu in 2017, veertien jaar na de release van het origineel krijgen we het vijfde deel van de franchise en toegegeven, het is de beste sinds het origineel. Of het nu wordt afgekraakt door de critici of niet, deze recensent houdt ervan. Pirates Of The Caribbean: Dead Man Tell No Tales is een visueel meesterwerk, met geweldige actie, geweldige cinematografie en een geweldige cast. Johnny Depp doet wat hij het beste kan en dat is Jack Sparrow spelen, maar zijn personage hebben we al genoeg gezien. In deze film zijn het twee acteurs die met de film gaan lopen. Ten eerste is het Javier Bardem als Armando Salazar. De villains van deze filmreeks zijn (met uitzondering van Blackbeard) allen memorabel, of het nu over een man gaat met een octopus op zijn gezicht, of een Britse aristocraat, allen hebben kleur gebracht in de films en Bardem doet dat hier ook. Zijn Salazar is niet alleen de meest meedogenloze villain dat de reeks ook gekend heeft, maar zonder twijfel ook de engste om naar te kijken. Het bloed dat constant uit zijn gelaat sijpelt, het haar dat lijkt alsof het nog steeds onder water bevind. Het is een top personage en ze hadden geen betere acteur kunnen vinden voor deze rol. De tweede acteur is uiteraard Geoffry Rush als Hector Barbossa. Persoonlijk vind deze recensent het geweldig dat een personage een volledige transformatie ondergaat, begonnen als slechterik in de eerste film, werd hij een politieker in film drie en een privateer in film vier. Hier is hij dan de ultieme piraten heerser. Rijk als de zee diep is, en in deze film krijgt hij zelfs een hart (later meer hierover).
Moest je het nog niet door hebben, ik ben een fan van deze filmreeks en heb er zelfs een heel diepe connectie mee. Het is de basis van een vriendschap dat al mee dan tien jaar duurt, plus het was mijn introductie in de wereld van de filmmuziek. De score van de eerste film, was mijn eerste soundtrack. Het begin van mijn liefde voor de filmmuziek! Daarom keek ik ook uit naar deze cd.

Want als we naar het muzikale gaan kijken, kunnen we een paar zaken concluderen. Toen Hans Zimmer en Klaus Badelt de eerste score schreef, had je twee zijden onder de fans. De ene zijde zanikte over het feit dat de muziek helemaal niet swashbuckler klonk. Korngold en Debney hebben inderdaad dat subgenre volledig ontwikkeld en geperfectioneerd en wat we in COTBP te horen kregen, stond er mijlenver vandaan. Maar het klonk goed, en paste perfect bij de film. Zimmer trok die trend door naar Dead Man's Chest, en combineerde daar zijn nieuwe thematiek met de oude thematiek, maar buiten de nieuwe thema's was het vreemd genoeg een nogal vergetelijk album. Met nietszeggende tracks, een ripoff van King Arthur en een vreselijke versie van He's A Pirate verzorgd door Tiesto. De derde score is zonder twijfel de beste van de reeks, maar ook daar heb ik één groot probleem mee, hij was gewoonweg veel te kort. De film duurde drie uur en de soundtrack was nog geen uur lang. Hoe goed hij ook was, het was geen goede representatie van de gehele score en ik hoop dat er ooit een complete score uitkomt van At World's End, want het is zeker één van de beste scores uit Zimmers carrière. On Stranger Tides was een ramp van een soundtrack. Ongeïnspireerd, meest remixes dan cues uit de film. Het is nog steeds een raadsel waarom ze die soundtrack zo gereleased hebben.
Als we de interviews van Zimmer mogen geloven, had hij geen leuke ervaring met de vierde film. Hij werd verplicht om oude thematiek te gebruiken die niet eens in het verhaal passte, zo het muzikale narratief compleet om zeep helpend. Het is daarom geen verrassing dat Zimmer een stap opzij zette voor deze Dead Man Tell No Tales. Het stokje werd doorgegeven aan Geoff Zanelli, een componist die er al van in het prille begin bij was. Zanelli is een vrij bekende naam in de wereld van de filmmuziek, ook al is deze score zijn eerste echte grote project. Zanelli staat voornamelijk bekend voor zijn aanvullende muziek en uiteraard als een geweldige arrangeur. Luister maar naar de finale van The Lone Ranger en je weet wat ik bedoel. Dat hij als de beste muziek kan arrangeren, is in deze score heel goed te horen! Maar het wil niet zeggen dat als je een goede arrangeur bent, dat je ook een goede componist bent. En ik had nog geen solowerk van de man gehoord, dus ik was wel een beetje bezorgd.

(Spoilers aanwezig)

Mijn bezorgdheid was meteen voorbij na dat ik de eerste seconde van de eerste cue had gehoord. Zanelli draait er geen doekjes om en laat meteen zijn beste thema op ons los. Het eerste wat je hoort in 'Dead Man Tell No Tales' is een korte versie van het thema van Carina. Het bestaat uit twee herhalende fases, en het is zonder twijfel het mooiste thema na het love Theme van deel drie. Het is een teder thema dat schoonheid en mysterie uitstraalt, zeker in deze eerste cue. Na deze eerste kennismaking verdwijnt het eigenlijk compleet, tot 'The Brightest Star in the North' Daar krijgen we het volledig te horen. In de film komt Hector Barbossa te weten dat Carina zijn dochter is, hij weet het, zij nog niet. Wat we hier te horen krijgen is een zeer emotioneel stuk. Het thema wordt op verschillende manieren naar voren gebracht. Soms door een vioolsolo, soms door het gehele orkest. Maar wat in deze cue sowieso opvalt is hoe fragiel en teder het thema is. Carina vormt overduidelijk het emotionele hart van deze film, en Zanelli speelt dit maar al te graag uit.
Mijn favoriete versie is toch in 'Beyond My Beloved Horizon'. Na het He's A Pirate thema, krijgen we een prachtige epische versie te horen van het thema. De cello neemt het voortouw op een laagje van geweldige percussie, zo een episch gevormde versie makend van het geweldige thema! Op het einde, daalt de percussie en krijgen we de meest fragiele versie te horen. Het koor komt op te proppen en zorgt zo voor een perfecte afsluiter van de cd.
Het tweede nieuwe thema is uiteraard dat van Salazar, te horen in de gelijknamige cue. Waar Carina's Theme zacht en teder is, is Salazar bruut geweld. Hier komen de synthesizers duidelijk naar boven. Salazars theme bestaat uit twee delen, je hebt het opzwepende crescendo en je hebt het eigenlijke thema dat voornamelijk door de elektrische gitaar wordt gespeeld. Het thema is niet kwaadaardig, bruut en hard. Het enige probleem dat ik heb, is dat het iets te veel gelijkt op het thema van Blackbeard op sommige momenten. Maar dat is muggenzifterij, het past perfect in de film en ook op album is het zeker waard om meermaals beluisterd te worden.
Het derde thema is meer een motief en welbepaald dat voor de Trident Of Poseidon. Ook voor het eerst te horen in de eerste cue, het is een mysterieus motief dat zich mooi ontwikkelt gedurende de cd. Eerst is het zacht en mysterieus, maar hoe verder je luistert, hoe luider en hoe prominenter het wordt in de score.
Een laatste thema is een nieuw actiemotief voor Jack Sparrow. Voor het eerst te horen in 'No Woman Has Ever Handled My Herschel'. Het is volledig in lijn met de eerdere thema's voor Jack en volledig in lijn met de oude thematiek. Het valt meteen op in de film en ook op de soundtrack zet het zijn stempel.

Over de oude thematiek gesproken, als je denkt dat Zanelli de oude thematiek verloochent, dan ben je volledig mis. Deze score is een geweldig huwelijk tussen oud en nieuw. Praktisch alle thema's komen terug in deze score. Voornamelijk in de actiecues, maar daarover later. Van het oude liefdesthema van Will en Elizabeth tot het geweldige Hoist The Colours thema. Toen ik voor het eerst 'The Dying Gull' hoorde en het thema spatte uit mijn boxen was mijn reactie de volgende: FUCK YEAH, nu weten we waar me mee bezig zijn.
Diezelfde reactie had ik bij 'My Name Is Barbossa.' We krijgen eerst de crescendo van de strijkers te horen van het love theme van At World's End, maar wel in combinatie met het thema van Carina, dat een perfect huwelijk oplevert. Ik hou ervan als componisten hun thema's tegen elkaar uitwerken. De eerste minuut van deze cue is een genot voor het oor, nieuw en oud komen elkaar perfect tegen. Daarna horen we een geweldige versie van het liefdesthema van de eerste film op ongeveer dezelfde manier zoals het te horen is in 'One Last Shot' van de eerste film. En dan komt het dames en heren, het moment waar we allemaal hebben op gewacht. We hadden al fragmenten gehoord, maar nu zijn we er, de grote hereniging van Elizabeth en Will steunend; het liefdesthema van At World's End in zijn volle glorie. Het thema is tien jaar oud maar toch heeft het niets van zijn kracht weggeven. Het is en blijft één der beste thema's van Zimmer en in combinatie met wat op het scherm gebeurde, deed deze recensent huilen, we houden allemaal van deze personages, we houden allemaal van deze muziek en de combinatie van deze twee was het beste dat Zanelli ons kon aanbieden. Na wat het emotionele sluitstuk was van de film, gaan we over naar Jack die van ver staat te kijken hoe zijn oude vrienden terug samen komen. Dat gaat gepaard met een geweldige uitbarsting van het thema van het thema van The Black Pearl. Een bij moment voor Jack dat hij zijn vrienden terug ziet, alsnog gaat hij er niet naartoe, zoals het personage beaamt. De score sluit dan dan ook af met een positieve noot als Jack de Black Pearl eindelijk weer in zijn bezit heeft.
Bon, over naar de actie, want wat is een Pirates score zonder zijn geweldige actie en we hebben schitterende actiecues.
De eerste is 'No Woman Has Ever Handled My Herschel'. Dit is een Pirates actie track dat volgens het boekje is geschreven, het begint relatief rustig. De percussie is wel al op dreef, maar de echte actie is nog niet begonnen, dat gebeurt maar in de tweede helft van de track, maar het is entertainend als altijd. Zanelli wisselt zijn nieuwe actiethema af met het He's a Pirate en dat zorgt voor een prachtige combinatie en een hoge standaard voor de resterende actiecues.
'Kill The Filthy Pirate,I'll Wait' is misschien wel mijn favoriete actiecue. DIt stuk accompagneert de geniale guillitine scene. We krijgen een korte impressie van het actiegedeelte van Up Is Down, vooraleer de remmen volledig losgaan. Na een impressionante versie van het nieuwe actiethema voor Jack, gaan we over naar Hoist The Colours. Het is deze combinatie dat de track maakt tot wat het is, een feest van herkenning.
'El Matador Del Mar' is ook een combinatie van de oude en nieuwe thematiek, maar herbergt ook het beste cellowerk dat deze oren in lange tijd gehoord heeft. Het is ook de langste track van deze cd en zeker de moeite om te aanhoren.
'Kill The Sparrow' is not my cup of tea. Hier komen de electronics zwaar naar boven en ik heb geen probleem met elektronische muziek, maar er moet wel melodie inzitten en dat zit hier niet in. Het is iets wat Tom Holkenberg had kunnen schrijven, en dat is niet echt een compliment.
Het slot rio van actiecues is dan weer iets compleet anders. 'I've Come With The Buthcers Bill' remt niet af. Eenmaal deze track is begonnen, stopt het niet. Het is zes minuten geweldige actiemuziek, waar de thema's elkaar in een snel tempo aflossen. De track loopt over in het impressionante 'The Power Of The Sea', maar het is de volgende track die met de eer gaat lopen als beste track op het album. Namelijk 'Treasure' en wel voor één grote reden. De track begint met het Trident motief, om dan over te gaan in een herorische versie van The Black Pearl theme als Barbossa op het anker staat om zijn dochter, Henry en Jack te redden. Maar wat maakt deze track dan zo bijzonder? Wel in het midden gaat Zanelli over naar het emotioneel stuk van 'I Don't Think It is The Best Time' van At Worlds's End dat de scene van Becketts dood accompagneert. Hier mengt Zanelli het thema met dat van Carina als zij ontdekt dat Barbossa haar vader is. De componist speelt de twee thema's tegenover elkaar uit, en doet dat met verve. Wat volgt is een zeer emotioneel moment voor de muziek als voor de film. We moeten afscheid nemen van Hector Barbossa die een heldhaftige dood sterft, zo zijn dochter beschermend. Zanelli speelt op de gevoelens van de kijker door het emotioneelste stuk muziek neer te pennen dat ooit in de Pirates films is gehoord. Onder de tonen van Carina's Theme in mengeling van het thema van de derde film, laat Barbossa het anker los, steekt Salazar neer en met een blik van vrede en gelukzaligheid en een laatste explosie van het orkest wordt Barbossa door de zee omringd. Al zag ik Barbossa niet graag gaan, de manier waarop ze het hebben gedaan was prachtig. En daarom is deze track de beste van het album. Het vertelt de scene perfect na in noten. Je voelt de personages in de muziek, en dat is wat filmmuziek hoort te doen, maar niet altijd doet.

Want in een tijd dat regisseurs vaker willen dat de muziek themaloos moet zijn omdat ze vrezen dat de kijker teveel afgeleid zou worden van de film door de muziek, is het een genot om een album zoals dit te horen. Zanelli schuwt de thema's niet, hij schuwt het emotionele aspect niet van muziek. De muziek is niet zielloos zoals vele scores dit jaar. Er zit een hart en een ziel in deze muziek. Is de nieuwe thematiek memorabel genoeg om te passen in het muzikale pallet van de Pirates franchise? Jup dat is het, zijn de thema's even sterk als die van Zimmer. Neen, dat niet. Maar ze kunnen er wel perfect naast staan.
Puristen durven soms aan mij vragen wat ik nu zie in de Pirates scores. Ze zijn niet intellegent geschreven noch zijn ze diepgaand. Mijn antwoord is dan altijd dit: Moet elke score ingewikkeld geschreven zijn, moet de instrumentatie altijd ingewikkeld zijn, moet je steeds nadenken over een score? Moet er altijd John Williams op de cover staan om te kunnen genieten van een score? Voor sommige liefhebbers van filmmuziek is dat een vereiste. Waarom niet gewoon eens genieten van filmmuziek die niet moeilijk is om te beluisteren, maar wel memorabel. Dat is de sterkte van Zimmer en Zanelli hier in Pirates 5. Is het moeilijk te beluisteren? Neen, helemaal niet, maar je gaat het wel herinneren. Is The BFG een ingewikkelde score, zowel thematisch als op instrumentatie vlak? Ja, maar persoonlijk herinner ik mij geen enkele noot van die score. Soms moet je gewoon eens je hersenen kunnen afzetten en gewoon genieten van muziek en dat doet deze recensent zeker met dit deel, dat in mijn nederige opinie net na At World's End komt als beste score in de franchise.

Pirates of the Caribbean: Dead Men Tell No Tales

Toegevoegd op Zaterdag, 20 Mei, 2017   Gepost door Tim Horemans

Pirates of the Caribbean: Dead Men Tell No Tales

Geoff Zanelli's score verkrijgbaar vanaf 26/05/2017

Walt Disney Records brengt Geoff Zanelli's score uit op 26 mei 2017 voor Pirates of the Caribbean: Dead Men Tell No Tales. Dead Men Tell No Tales is de vijfde film in deze piraten reeks. Captain Jack Sparrow en Captain Barbossa, zijn terug van de partij. In deze vijfde film worden ze opgejaagd door Salazar! Pirates of the Caribbean: Dead Men Tell No Tales is geregisseerd door Joachim Rønning & Espen Sandberg met in de hoofdrollen Johnny Depp, Javier Bardem, Brenton Thwaites, Kevin R. McNally, Kaya Scodelario, Golshifteh Farahani, Stephen Graham, David Wenham en Geoffrey Rush. Hans Zimmer heeft deze keer de muziek niet geschreven maar het is wel Geoff Zanelli. Hij is geen onbekende voor Zimmer aangezien Zanelli voor de vorige Pirates films additionele muziek geschreven heeft. De ouwe trouwe gekende thema's zijn allemaal terug van de partij alsook enkele nieuwe thema's zoals thema's voor Salazar en Carina. De soundtrack bevat maar liefst 71 minuten score!

Track list

1. Dead Men Tell No Tales (1:51)
2. Salazar (4:27)
3. No Woman Has Ever Handled My Herschel (3:59)
4. You Speak of the Trident (1:58)
5. The Devil’s Triangle (2:45)
6. Shansa (3:12)
7. Kill the Filthy Pirate, I’ll Wait (4:50)
8. The Dying Gull (1:01)
9. El Matador Del Mar (8:05)
10. Kill the Sparrow (6:16)
11. She Needs the Sea (2:32)
12. The Brightest Star in the North (6:00)
13. I’ve Come With the Butcher’s Bill (6:41)
14. The Power of the Sea (4:07)
15. Treasure (5:43)
16. My Name Is Barbossa (5:34)
17. Beyond My Beloved Horizon (2:41)

Trailer:







Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer