Le Ruffian


GDM club (8018163070237)
Film | Releasejaar: 2004 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Western3:40
2.Viaggio in 41:56
3.Sporco ma distinto1:57
4.L'oro come pericolo (Gli Indiani)2:18
5.Le ruffian1:10
6.Western (Fuga nelle montagne)1:55
7.L'oro come pericolo (Fermata per la notte)1:42
8.Western (l'avventura continua)0:59
9.Amici come pochi (Canoa sul fiume)1:39
10.Sporco ma distincto (ripresa seconda)1:42
11.Amici come pochi (ripresa seconda)1:44
12.Ricordo rosa1:44
13.Le ruffian (rock)1:57
14.Ricordo rosa (Aldo e la barona)2:37
15.Western (il lago)1:44
16.Ricordo rosa (sulla Torre Eiffel)2:56
17.Western (Spedizione verso le Rocky Mountains)2:23
18.Amici come pochi (ripresa terza)2:38
19.L'oro come pericolo (preparazione tecnica)3:29
20.L'oro come pericolo4:21
21.Western (ripresa sesta)3:16
22.Le ruffian (ripresa seconda)4:06
23.Sotto le rapide ... poi l'oro3:23
24.Viaggio in 4 (ripresa seconda)3:32
 58:48
Schrijf zelf je recensie

 

Le Ruffian - 09/10 - Recensie van Kristof Janssens, ingevoerd op (Nederlands)
Een kwart van Morricone’s oeuvre uit de periode 1960-1975 kan gekwalificeerd worden als westernmuziek. De Italiaanse western als filmgenre was in de tweede helft van de jaren zeventig echter al veel minder succesvol waardoor het aantal producties een absoluut dieptepunt kende. De tijd die de componist tot dan spendeerde aan het westerngenre, besteedde hij sinds 1975 aan de Amerikaanse filmindustrie (waar hij doorheen zijn carrière steeds een haat-liefdeverhouding mee had).

Morricone’s typische westernstijl is weinig te bespeuren in andere filmgenres. De stijl werd nagenoeg steeds voorbehouden voor de westernfilm en kwam na 1975, op enkele uitzonderingen na (zoals in Occhio alla Penna en U-Turn), amper uit het vriesvak. Ook in de voorliggende score voor Le Ruffian, een Frans-Canadese actiefilm met Lino Ventura, Bernard Giraudeau en Claudia Cardinale als hoofdrolspelers, greep Morricone gedeeltelijk terug naar de vertrouwde westernstijl. Gedeeltelijk, want de score omvat tevens orkestrale tracks en een heerlijk rockende compositie ‘Le Ruffian’.

De variatie die Morricone aan de dag legt, is indrukwekkend. Zomaar liefst zeven thema’s krijgt de luisteraar voorgeschoteld. Het openingsthema ‘Western’ is een thema dat qua stijl vergelijkbaar is met ‘Death Rides a Horse’ (1967), maar dan zonder het achtergrondkoor. Het thema is het meest talrijk aanwezig en passeert in zes variaties.

‘Viaggio in 4’ is het meest melodieuze thema en is veel muzikaler dan ‘Western’. Dit thema is meteen meeneuriebaar en blijft in het hoofd lange tijd nazinderen. De volledige versie sluit net zoals de film ook deze score af.

De componist weet erg goed hoe hij een bepaalde sfeer met muziek kan overbrengen. Morricone speelt graag met emoties en dat kan uit ‘Le Ruffian’ eenvoudig afgeleid worden. Het ene thema heeft een komische ondertoon, zoals ‘Sporco Ma Distinto’, terwijl andere thema’s dan weer iets onheilspellenders klinken. De thema’s L’Oro Come Pericolo en Le Ruffian hadden perfect op Once Upon a Time in the West kunnen gestaan hebben. De verwijzing naar één van Morricone’s magnus opussen is overduidelijk. Zelfs ‘the man with harmonica’ is terug van de partij: Franco De Gemini speelt op de vertrouwelijke wijze mondharmonica op ‘Le Ruffian’. Een aangename verrassing.

‘Amici Come Pochi’ is thematisch een variant op het hoofdthema ‘Viaggio in 4’ en komt even speels over als My Name is Nobody van tien jaar eerder.

Na al dat moois moet het beste thema eigenlijk nog komen. Het orkestrale ‘Ricordo Rosa’ dat in drie variaties op deze extended edition staat, is pakweg even sterk dan bijv. La Califfa (1970) en is een compositie die bijgevolg op diverse verzamelaars aan bod komt. De strijkers spelen duidelijk een grotere rol. De mooie solo’s op fluit en viool zijn heerlijk om bij weg te dromen. De gitaar speelt een meer begeleidende rol dan in de andere thema’s waar de gitaar het ritme sterker aangeeft.

Alsof een terugblik naar het westergenre, enkele opgewekte deuntjes, een orkestraal thema en een instrumentaal rocknummer nog niet voldoende waren, trakteert Morricone ons tenslotte nog op een ode aan Bach met het melodieuze orgelthema ‘Sotto Le Rapide... Poi L’Oro’.

1983 was een productief jaar voor Ennio Morricone: Sahara, Le Marginal, La Chiave, Hundra, Nana, Copkiller, The Scarlet and the Black, Treasure of the Four Crowns waren naast Le Ruffian de andere scores die de componist mocht toevoegen aan zijn palmares.
De kwantiteit tastte de kwaliteit van de muziek geenszins aan. ‘Le Ruffian’ is eveneens een topper van formaat.

Soundtracks uit de collectie: Italian Cinema

Baarìa (2010)
Trionfo dell'Amore, Il (2001)
Nemmeno il destino (2004)
Religieuses du Saint Archange, Les (1973)
Per le Antiche Scale (2007)
Aspettando il Sole (2009)
Storia di un Italiano (1983)
Sangraal: La Spada di Fuoco (2015)
Liebes Tagebuch... (1994)
Mostri Oggi, I (2009)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer