Kill Bill Vol. 2

Kill Bill 2, het vervolg was al even goed als het eerste deel, en van verhaallijn zelfs nog beter! De muziek, opnieuw een album uit. Uma Thurman leidt ons in op de eerste track van de cd, net zoals de film, en de sfeer is meteen gezet. Opnieuw gaat Tarantino muziel lenen uit Italiaanse films. Van Ennio Morricone gebruikt hij dit maal drie tracks: "A Silhouette of Doom" welke de opening van de film is, "L'Arena" wanneer Uma Thurman in een lijkkist moet, en Il Tramonto. Luis Bacalov zit er opnieuw bij, en dit keer is het ook de trailer muziek, van hem horen we de track "Summertime Killer" uit een Italiaanse politie thriller. Schitterend is "The Chase" dat voor zich spreekt van Alan Reeves & co, maar hier heb ik geen idee uit welke film deze muziek komt. De focus in deze soundtrack ligt ook op Spaanse-Mexicaanse muziek, te vinden in de eerder traditionele song Tu Mirà, en naar het einde van het album toe vinden we een cover van “Malaguena Salerosa" door Chingon. Net zoals op het eerste album vinden we Meiko Kaji, opnieuw een Japanse song in dezelfde stijl als op het eerste album. De andere songs springen voor mij minder in het oog. Opnieuw zijn er tussen de nummers verschillende dialogen uit de film geomnteerd. Toch, na twee soundtrack releases ontbreekt er nog heel wat muziek uit de films: Ennio Morricone's "Death Rides a Horse", Lily Chou's "Kaihukusuru Kizu", Isaac Hayes "Truck Rider", Human Beinz's "Nobody but You", 5.6.7.8’s "I'm Blue, en vooral de muziek van Robert Rodriguez met RZA (buiten een hidden track) in de tweede film. De eerste soundtrack was duidelijk beter en origineler. De beste tracks zijn hier van de originele filmcomponisten en dit album moet het daar vooral van hebben, samen met de toch wel goede selectie van dialogen uit de film.