Strange Days
Original Promo Score


Promo Score 1995 Download
Film Film release: 1995
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Iris & Lenny0:49
2.Subway Chase2:39
3.'Pick Up The Phone' Remembering Faith1:53
4.Santa Claus Of The Subconscious2:11
5.Lenny's Driver1:48
6.Running On The Beach0:58
7.Iris Video Murder6:14
8.Still A Cop3:10
9.Faith's Choice1:00
10.Mace To The Rescue1:54
11.New Letter For Nero2:22
12.Somebody's Here1:12
13.Car Chase3:17
14.Watching The Tape1:10
15.On The Streets2:06
16.Answers2:38
17.Lenny And Max Fight3:24
18.Mace in Danger2:58
19.Hiding In The Crowd1:15
20.New Year Kiss3:54
21.New Year Kiss (Instrumental)3:53
 50:45
Schrijf zelf je recensie

 

Strange Days - 05/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op (Nederlands)
De Amerikaanse film Strange Days uit 1995 is een SF-thriller die zich afspeelt in de toen nabije toekomst van 1999. De film is geregisseerd door Kathryn Bigelow (K-19 The Widowmaker, The Hurt Locker) en geschreven en geproduceerd door haar ex-man James Cameron. De film vertelt het verhaal in veel donkere scenes en heeft het grimmige karakter van een film noir. De film is behoorlijk geflopt, ondanks gewonnen prijzen.
Het verhaal draait om het illegale gebruik van z.g. SQUID's, kleine chips die via een apparaatje registreren wat de hersenen uitzenden en opnemen wat de kijker meemaakt. Als iemand anders later de chip op z'n eigen speler aansluit, kan hij zien en voelen wat de eerste heeft meegemaakt. Er is een levendige zwarte handel ontstaan in die SQUID's en Lenny (Ralph Fiennes) is zo'n handelaar. Hij krijgt zo'n chip in handen waarop een moord te zien is, maar als hij op onderzoek uitgaat en meer chips in handen krijgt die allemaal met elkaar te maken hebben, blijken de daders dichterbij dan hij denkt...

De muziek is van Graeme Revell, die voor deze grimmige film ook een grimmige score heeft gecomponeerd. Aanvankelijk zou Michael Kamen de score componeren en hij was er ook al aan begonnen, maar kennelijk beviel zijn muziek niet en is de opdracht naar Revell gegaan.
Revell heeft de muziek een hoog soundscape-gehalte gegeven. Veel tracks zijn dan ook volop voorzien van allerlei elektronische geluidseffecten, die variëren van donker gekleurde grommen tot schrille en ijle geluiden. Vaak worden die effecten ondersteund door orkestrale instrumenten, waardoor een geluidsbrij ontstaat die drijft op de instrumenten en waar dan een effectenlaag overheen ligt. Revell gebruikt daar ook vaak menselijke stemmen voor, die er dan een wat etnisch tintje aan geven.
Het gebruik van effecten geeft vaak een nogal psychedelische kleuring aan een groot deel van de muziek. Dat heeft allicht te maken met de beelden die mensen zien ten gevolge van hun verbinding met de SQUID's, die, aan de muziek te horen, kennelijk een soort delirium veroorzaken. Dit zijn vaak een beetje aparte, wat wereldvreemde tracks met veel vreemde geluiden, die niet echt aanspreken, maar in de film allicht hun effect zullen hebben.

Een enkele vooral spannende track heeft een nogal ruig karakter, waarbij het gebruik van een elektrische gitaar er een wat chaotische kleur aan geeft. Deze wordt dan op een hard-rock-manier bespeeld, met een behoorlijk tempo. Ook wordt de elektrische gitaar soms op een best wel fraaie manier ingezet, zoals in 'Remembering Faith', wat een mooie tweede helft van de track is. Dit is een van de weinige wat meer melodieuze tracks.

De score is sowieso al niet erg melodieus, wat vooral ook komt door de vele muziek met geluidseffecten, maar ook de meeste andere tracks hebben relatief weinig echte melodieuze lijnen, laat staan thema's. Er worden wel melodieuze motieven gebracht, maar die zijn vaak eenmalig en sneeuwen vaak onder in de underscore of in de soundscape-effecten.
Een aantal tracks zijn nog redelijk melodieus, maar hebben dan vaak een wat weemoedige kleuring, wat komt door het arrangement en de instrumentkeuze. Zo wordt in veel tracks een cello op een solo manier bespeeld, wat samen met de wat treurige melodieën dan voor die melancholie zorgt.

Een klein deel van de muziek is vrijwel volledig orkestraal en deze muziek is vaak behoorlijk stevig georkestreerd. De overwegende kleuring van de score heeft betrekking op spanning en die orkestrale tracks zijn dan ook vooral spannend gearrangeerd en georkestreerd. Daarbij delft de melodie weer het onderspit, waardoor deze muziek toch niet echt weet aan te spreken. Alleen de beide laatste tracks hebben meer melodie en zijn dan ook de beide fraaiste tracks van de score. Het zijn identieke tracks, met als enige verschil dat in de voorlaatste track in de tweede helft van de track de vrouwenstem van Lori Carson een tekst zingt. Dit is de muziek en de tekst van een deel van de song 'Fall in the Light', die op de soundtrack met songs van deze film staat. Deze beide tracks zijn overigens voor een deel toch elektronisch, hoewel de muziek redelijk orkestraal overkomt.

Kortom, met Strange Days heeft Graeme Revell een nogal wereldvreemde score gecomponeerd met veel geluidseffecten en een hoog soundscape-gehalte. Erg melodieus is de muziek niet. Natuurlijk is er genoeg melodie, maar dat zijn meer motieven en underscore-melodieën. Bijna nergens komt er een fraaie melodie naar voren en een mooi thema ontbreekt dan ook geheel. Eigenlijk alleen de beide identieke laatste tracks hebben een heel behoorlijke melodie en spreken nog het meeste aan. Het elektronische gehalte is in veel tracks erg hoog en de geluidseffecten maken het allemaal niet tot een groot genoegen om naar te luisteren. De waardering voor deze score komt dan ook niet hoger dan 53 uit 100 punten.
Trailer:





Andere soundtrack releases van Strange Days (1995):

Strange Days (1995)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer