Ouragan

De Franse documentairefilm Ouragan (Orkaan of Wervelstorm) is gemaakt door Cyril Barbançon, Andy Byatt en Jacqueline Farmer, in een vierjarige samenwerking met de NASA. De film heeft als subtitel 'L'Odyssée du Vent', ofwel 'De Reis van de Wind', en dat is precies waar de film over gaat. Die reis begint in west Afrika, waar door temperatuurverschillen een zandstorm ontstaat, die overgaat in een waterstorm en in die contreien zorgt voor veel regen, wat daar als een zegen wordt gezien. Maar als de storm z'n water kwijt is, verschuift hij naar de oceaan, die hij oversteekt en daarbij steeds aan kracht wint, tot hij in de buurt van het Caraïbische gebied en Florida komt...

De muziek bij deze indrukwekkende en goed ontvangen documentaire is van Yann Tiersen. Maar deze keer is zijn muziek veel somberder en lijkt het soms meer op een soort soundscapeklanken van vlagerige wind en stormachtige regen. De piano speelt in deze score nog steeds de hoofdrol, maar is dan veelal verwerkt in muziek die uit de elektronische koker komt en die werkt als een soort achtergrondkleuring, of eerder achtergrondgegrom bij de filmbeelden.

Het album opent met 'Hurricane pt.1', waarin lage pianoklanken tot een soort gedeformeerde grom zijn verworden, in combinatie met een wat helderder pianotoon. Het geheel zorgt voor een zekere spanning, die niet prettig klinkt.
In de tweede track 'Port Goret' speelt Tiersen zoals we hem op de piano kennen, in een redelijk vlotte melodie met een wat melancholieke kleuring. Hij speelt dit solo op de piano en dat levert een fraaie track op.
De korte track 'Storm Eye' is een variant van de openingstrack, in een wat lichtere kleuring, met aanvullende elektronische effecten.
'Hurricane pt.2' gaat verder met de klanken van de openingstrack, maar de vervorming van de lage klanken is wat minder, waardoor dit toch wat natuurlijker overkomt en aangenamer klinkt. De muziek is beperkt tot die lage ondertonen, waarop Tiersen de hogere boventonen drapeert, ook hier weer aangevuld met aanvankelijk wat lichte elektronische effecten. Later komen hier meer orkestraal klinkende klanken bij, die overigens wel wat onnatuurlijk aandoen en zomaar uit de elektronische koker zouden kunnen komen.

Met 'Slippery Stones pt.1' horen we een andere, wat meer opgewekte melodie, met luchtiger klanken van gitaar of harp die aan de pianomuziek zijn toegevoegd. Een heel aardige track.
De derde Hurricane track is meer een soort soundscape-track, die nauwelijks meer lijkt op de voorgaande delen 1 en 2. De muziek bestaat nu alleen uit een soort elektronische achtergrondruis, alsof een apparaat niet goed staat afgesteld. Niet fraai. Dit geldt ook voor 'Forrest', waarin de soundscape klinkt als een soort oergeluiden, waar overheen een soort elektrisch overslaggeluid ligt, zoals een hoogspanningsmast klinkt als het mistig is.
In 'Cloud' komen de pianoklanken terug, maar opnieuw zijn die klanken vervormd en aangevuld met andere vervormd klinkende achtergrondgeluiden. 'Shrimp' is ook vooral elektronisch en werkt als een soort vervreemdende soundscape, met een constante en tamelijk irritante zoemtoon er doorheen.
Deze achtergrondgeluiden komen ook terug in 'Slippery Stones pt.2', maar hier is nog enige melodische meandering in te horen. Na ongeveer twee minuten voegt Tiersen een soort melodieus muziekje toe van ruim een halve minuut, waarna de track overgaat in een soort elektronische etnisch gekleurde klanken, waarin chimes en voorzichtige drumpercussie zorgt voor wat heldere kleuring op de teruggekeerde meanderende melodie, die de tijd tot aan de lange ruim zeven minuten vol maakt.
De afsluitende track is een nogal minimalistische uitvoering van het Hurricane-thema met een tamelijk ijle en verstilde pianoklankkleur. Alsof de storm is gaan liggen en de verwoestingen zijn overgebleven.

Kortom, met zijn muziek voor Ouragan heeft Yann Tiersen een score gecomponeerd die allicht goed bij de film past, maar duidelijk minder prettig in het gehoor ligt. Op zich is de muziek rustig en prima beluisterbaar, maar het is niet echt mooie muziek om van te genieten. Een paar tracks zijn zeker wel fraai, maar een flink aantal tracks hebben een nogal hoog gehalte aan elektronische soundscapeklanken. Tiersen is bekend van z'n mooie pianomuziek, maar dat is slechts beperkt aanwezig op dit album. In veel tracks komen wel pianoklanken voor, maar die zijn dan als solotonen bovenop de elektronische ondergrond geplaatst. Maar vooral de soundscapemuziek maakt dat de waardering voor de genietbaarheid niet hoger komt dan 52 uit 100 punten.