A League of Their Own
Original Motion Picture Score


Promo Score 1992 Download
Film Film release: 1992
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track Artiest/Componist Lengte
1.Main Titles2:14
2.War Commercial1:09
3.Race To The House3:01
4.The Station And The Field3:07
5.Training Playoffs2:31
6.Welcome To Jimmy's Ballgame1:43
7.Diamond Gals1:42
8.The Sud's Bucket2:29
9.Heaven's Just A Ballpark Win Away2:45
10.Win The Crowd5:36
11.The Telegram7:41
12.The PlayoffsThe Prayer2:35
13.The Final Game13:01
14.Sisters Say Goodbye2:49
15.Life Goes On8:48
 61:10
Schrijf zelf je recensie

 

A League of Their Own - 08/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op
De Amerikaanse film A League of Their Own is een sportfilm, waarin de nodige humor de boventoon voert. De film is geregisseerd door Penny Marshall (Jumpin'Jack Flash, Big, Awakenings). Zij wilde actrices die in ieder geval vroeger baseball gespeeld hadden, want het verhaal draait om de echt bestaande All American Girls Professional Baseball League. Marshall baseerde haar verhaal op een documentaire die ze jaren daarvoor op tv had gezien, waarvan ze ook de titel geleend heeft. De hoofdrollen worden gespeeld door Geena Davis, Madonna en Tom Hanks. De film was behoorlijk succesvol.
Het verhaal is eigenlijk een lange flashback naar 1943, wanneer vanwege de oorlog de mannen baseball op moeten geven. De geldschieters willen daarop een vrouwen baseball programma opzetten, maar niet alle vrouwen met spelerspotentie die gevraagd worden hebben hier trek in. Toch kunnen er een aantal teams worden samengesteld, waardoor de vrouwen een echte baseball divisie, of 'league' kunnen vormen. Maar veel bij baseball invloedrijke mannen zien dat met al die vrouwen niet zitten...

De score bij de film is gecomponeerd door niemand minder dan Hans Zimmer, maar in de film komen ook een flink aantal songs voor die gerelateerd zijn aan het tijdsbeeld van de film.
Deze recensie draait om de score van Zimmer, waarvan dit promo album beschikbaar is.

Vanwege het tijdsbeeld in de film heeft een deel van de score een nogal bigband-achtige kleuring. Dat geldt ook voor de meeste wat meer jazzy/bluesy songs, die apart op een officieel soundtrackalbum zijn uitgebracht, samen met twee langere scoretracks van Zimmer.

Het album opent met de 'Main Titles', die gelijk het fraaie thema laat horen in een mooie rustige orkestrale setting, waarbij vooral het keyboard een grote rol speelt. Dat thema komt in een flink aantal tracks weer terug, ook in de meer bluesy gekleurde tracks. Deze rustige stijl van de openingstrack speelt in tracks, zoals het iets jazzier 'Race to the House', 'The Station and the Field' en 'The Telegram'. Al die tracks laten ook min of meer de thematiek van de score goed naar voren komen, de ene track wat fraaier dan de andere. Vooral 'The Station and the Field' en 'The Telegram' zijn mooie, bijna gedragen tracks, met een sterk klassieke insteek, waarbij de hoorns soms prachtig boven de underscore uitkomen en waar het orkest soms fraai vol inzet.
Een afwijkende track in het geheel van de score is de tweede track, die ronduit klinkt als een fanfare-mars in de beste tradities. Een korte, maar fraaie track.

Het middendeel van de score is vooral een bigband aangelegenheid en dat past natuurlijk prima bij de tijd waarin de film zich afspeelt. Maar die specifieke stijl ligt mij niet helemaal, ondanks dat je de fraaie thematiek af en toe door de melodieën heen hoort komen. De eerste track daarvan is 'Training Playoffs', die op zich best wel vlot en fraai is, ondanks die typische veertiger jaren bigband stijl. 'Welcome to Jimmy's Ballgame' is een wat vreemde track, die een minuut lang een soort draaiorgel laat horen.
Sommige tracks hebben een wat stoffige kleur meegekregen, alsof ze daadwerkelijk uit die tijd in de vorige eeuw komen. 'The Sud's Bucket' heeft daarbij een wat jazzier kleur dan de meeste van deze tracks.
In een paar tracks verbergt Zimmer dan ook nog een paar bekende klassieke melodieën. Dat duurt dan hooguit een aantal seconden, maar dat is lang genoeg om die melodieën te herkennen.

Verreweg de langste track, die ook op de soundtrack (in een iets kortere versie) te horen is, is 'The Final Game'. Hierin heeft Zimmer een combinatie gemaakt van moderne orkestrale melodieën en die typerende bigband stijl van de andere tracks. De track begint en eindigt erg fraai. Vooral het einde is mooi, met een fraaie climax.
De score sluit af met de bijzonder fraaie track 'Life goes On', die vol orkestraal gepresenteerd wordt in een meeslepend arrangement en een echt prachtige melodie. Een degelijk stukje vakmanschap van Zimmer dat ook op het soundtrackalbum te horen is in een iets kortere versie.

Kortom, met A League of Their Own heeft Hans Zimmer een fraaie score gecomponeerd. Ongeveer de helft van de muziek heeft echter een nogal bigband/blues-achtige stijl, terwijl dat in de andere helft voornamelijk ontbreekt. Dit zijn naar mijn smaak dan ook verreweg de fraaiste tracks, die je vooral aan het begin en aan het eind van het album hoort. Deze tracks zijn vaak prachtig melodieus en orkestraal van kleuring en ze liggen bijzonder aangenaam in het gehoor. De waardering voor deze combinatie van beide muzikale stijlen komt zo toch op een fraaie 78 uit 100 punten.
Trailer:





Andere soundtrack releases van A League of Their Own (1992):

League of Their Own, A (1992)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer