The Matrix Revolutions


Warner Music Japan (4943674046645)
Warner Sunset US (9325583021985)
Warner Sunset UK (0093624862123)
Warner Sunset EU (0093624841227)
Film | Releasejaar: 2003 | Medium: CD
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track Artiest/Componist Lengte
1.Logos Main Title1:21
2.The Trainman ComethJuno Reactor and Don Davis2:43
3.TetsujinJuno Reactor and Don Davis3:21
4.In My HeadPale 33:46
5.The Road to Sourceville1:25
6.Men in Metal2:18
7.Niobe's Run2:48
8.Woman Can Drive2:41
9.Moribund Mifune3:47
10.Kidfried4:49
11.Saw Bitch Workhorse3:59
12.Trinity Definitely4:15
13.Neodammerung5:59
14.Why, Mr Anderson?6:10
15.Spirit of the Universe4:51
16.Navras9:08
 63:21
Schrijf zelf je recensie Verberg reviews in andere talen

 

The Matrix Revolutions - 09/10 - Recensie van Tom Daish, ingevoerd op (Engels)
In my review of the score to The Matrix Reloaded, I chastised the composers (Davis and digital chums) for not really expanding on Davis' original concept for the first Matrix score. However, Matrix Revolutions makes Reloaded seem like a red herring; a trip down a blind alley that didn't go anywhere and Revolutions becomes the score we were all expecting and hoping for. Unlike Reloaded, Revolutions adds to Davis' soundscape in interesting ways, rather than merely slapping on the digital percussion every time there's a fight. Juno Reactor are back in the fray, but this a much more sensibly sequenced album that mixes the collaborative material with portions by Davis alone. The result is an album that is much more consistently entertaining (although there are still plenty of passages which will give many a headache), but Davis has more time to work on his own new material, rather than either collaborating or reworking music from his original score, as happened for Reloaded.
Davis' basic material needs little introduction, there's the overlapping low brass chords that have become the series' musical trademark and Philip Glass on amphetamines cycling string and brass figures. This is now coupled with the occasional dollop of Juno Reactor (whose backing beats all sound the same after a while, have these people no imagination?) which overwhelms the orchestra to some extent, but pleasingly, Davis' music breaks free from its electronic wall of sound and those moments are potent indeed. It is with some irony that while the films purport to show the struggle of humanity against machines, human emotion is rarely strong point and the same goes for the music. However, Davis introduces one rather lovely cue in Trinity Definitely, the only real oasis of understated drama and peace in the entire score, but it's a crucial breathing space. Portions of Why, Mr Anderson? are equally captivating, although in that instance, Davis builds on the basic material with surging brass and choir.

It is, of course, the action that the films and scores are most famous for, and on that count, Davis doesn't disappoint. There are many highlights, perhaps Neodammerung (touch of the Goldenthal track titles there) being the finest, a huge choral action cue where everything is thrown together, but in a way that still makes sense and has some narrative structure. The longest cue, Navras, closes the album and it comes across as some kind of insane, vaguely exotic, night club action cue, but with epic, apocalyptic chorus. The minor scoring trend of featuring wailing, eastern vocals is in evidence, although there is so much brass, percussion and choir that it's more of an icing on the cake than a crucial element. Still, it's an impressively sustained 9 minutes and a bracing finale, even if it doesn't actually feel very final.

Unlike the first two films, there are no songs and no song album for this film, thus Davis is afforded over around an hour (from a 110 minute score) on album. Only one cue doesn't feature Davis at all, but In My Head by Pale 3 (whoever they are) is a fairly obnoxious, grungy dance/techno/whatever track, even if it doesn't sound as out of place as it might. If I'm brutally honest, there probably isn't anything that matches the rush of inspiration Davis had when penning the original score, but very few sequel scores eclipse the original. However, Revolutions builds on the first two scores and combines the best elements of both, so from that point of view, it has the greatest variety so the series goes out on a musical bang. All in all, I'm not sure I'd have wanted Davis to collaborate - he has the ability to do his own electronics as well as anyone else (Danny Elfman, for example), but with more power given to Davis' orchestral score here, the results are exciting, bracing and represent the best in contemporary action scoring. Thrilling stuff.
The Matrix Revolutions - 10/10 - Recensie van Maurits Petri, ingevoerd op (Nederlands)
De derde film van The Matrix-trilogie werd door fans beschouwd als het einde van een fantastisch cinematisch schouwspel, wat begon in 1999. Keanu Reeves als 'The One', die in een dubbele science-fiction wereld het leven moet redden van de mensheid. Op de hielen gezeten door de nog altijd legendarische Agent Smith (uitgeroepen tot een van de beste bad-guys aller tijden) probeert het karakter van Keanu Reeves kosten wat kost de gruweldaden stop te zetten en een grote oorlog te voorkomen. Helaas lukt dat laatste niet en dat is te zien in The Matrix Revolutions, die record na record brak. Zo bevat de film de langste aansluitende CGI-effecten ooit vertoond op het witte doek, werden er miljoenen gespendeerd aan het in de computer klonen van mensen en bracht de film in de eerste draaiweken een recordbedrag in het Hollywood-laatje. Kortom, een filmreeks die we niet mogen vergeten.

Don Davis doet daar nog eens een schepje bovenop met een dermate goede soundtrack, dat die gewoon thuis hoort in iedere verzameling. De unieke combinatie van groots opgezette symfonische filmmuziek en techno sloeg in als een bom en zetten de beelden enorm veel kracht bij. Ook bij deze soundtrack heeft Davis de hulp ingeroepen van DJ Juno Reactor, die op zijn beurt allerlei super strakke beats en geluidseffecten wist toe te voegen aan de prachtige muziek van de Don. Wat opvalt is dat The Matrix Revolutions minder techno bevat dan zijn voorganger, maar dat komt het luisterplezier alleen maar ten goede. De prachtige koorstukken zijn om je vingers bij af te likken, met als absoluut hoogtepunt de laatste track Navras. Tot op de dag van vandaag is het geen componist gelukt om koorstukken, techno, een snufje trance en waanzinnige mooie orkestraties samen te voegen tot een track die zijn weerga nooit zal kennen. De ruim 9 minuten durende track bevat allerlei passages, die op een rustige manier elkaar afwisselen. Zo begint het allemaal vrij druk en opgelaten, maar zijn er ook genoeg rustpunten waarbij je eventueel je yoga-lessen zou kunnen doen. Door het gebruik van een gigantisch real-live orkest klinken de orkestraties vol en knallen dan ook uit je speakers. De track 'Why, mister Anderson?' moet de climax in de film kracht bij zetten en dat lukt Don Davis als geen ander. Onrustige blazers, gillende violen en denderende percussie maken het de kijker (en luisteraar) niet altijd even gemakkelijk.

Met The Matrix Revolutions weet Don Davis een grote indruk achter te laten op menig fan. De vraag wanneer hij weer zo in zijn nopjes zal zijn bij het componeren van muziek is slechts een kwestie van tijd. Revolutions is het vervolg op Reloaded, maar toch heeft de muziek een ietwat andere stijl meegekregen: ingetogener, deftiger en emotioneler. Maar bovenal is de samenwerking met Juno Reactor een gouden greep geweest. De broers Andy en Larry Wachowski (die recentelijk Speed Racer regiseerden) hebben misschien wel een kleiner foutje gemaakt om Michael Giacchino te vragen. Misschien had Don Davis wel een ongelooflijke twist kunnen geven aan die film. Desaltniettemin is The Matrix Revolutions een absolute must-have voor in je collectie. Niet nadenken, maar aanschaffen en genieten van al dat moois op schijf!
The Matrix Revolutions - 08/10 - Recensie van Andreas Lindahl, ingevoerd op (Engels)
It's time to end the Matrix saga, with the final, third episode in the trilogy, The Matrix Revolutions. It's without doubt one of the most awaited films and scores of 2003. Don Davis's music for the two first movies has been quite groundbreaking, inventive and unconventional. And extremely good.

After hearing The Matrix Reloaded I expected the score for Revolutions to be even more electronic, with more collaborations between Davis and groups such as Juno Reactor. That's not the case, however. The Matrix Revolutions is more of a return to the sound of the score written for the first movie, back in 1999. Similar to The Matrix Reloaded, however, is the further exploration and development of musical ideas presented and established in the previous films. The strong percussive elements and the echoing, and very effective, brass textures are present throughout the score, of course. After all, that is what represents the actual Matrix, and it's therefore very fitting that this musical signature, which has dominated all the three scores, actually disappears in the end, leaving more room for more melodic, less atonal music, such as the glorious, optimistic and uplifting music in "Spirit of the Universe". However, the cue ends in a rather suspenseful and unexpected way, which is interesting. A twist perhaps? We'll see... The theme for Neo and Trinity is given more room and appears in a lovely, understated rendition in "Trinity Definitely", performed by English horn and soft strings. Over all, I think there's a better balance between action sequences and softer cues in Revolutions, compared to the two previous scores. It gives the listener a chance to catch his or her breath and prepare for the next action cue.

Davis's collaboration with Juno Reactor can be heard in three cues on the album; "The Trainman Cometh", "Tetsujin" and "Navras". They are rather similar to the duos co-composed cues for the previous film and really don't add anything new, although the latter includes some unusual Indian influenced vocals, that seems somewhat out of place compared to the sound of the rest of the score.

The absolute highlight of the score comes towards the end of the soundtrack CD. "Neodämmerung" is an amazing six minutes long choral piece, with full choir, strong brass and percussion, featuring all the elements that define the scores for the Matrix universe. It's some of the best music ever written for the Matrix films and one of the best cues of 2003. Davis follows this musical path, with extensive use of voices, throughout "Why, Mr. Anderson?" and "Spirit of the Universe" with a grand choral finale in the nine minutes long "Navras".

Davis composed around 110 minutes of music for the final film, so a little more than half the score is included on the soundtrack release. Why the record label and studio have decided to release a soundtrack without a dozen or more "inspired by" songs I cannot understand. Although it is, of course, something I welcome with open arms. The Revolutions soundtrack is a much more coherrent and fullfilling listening experience than the double disc soundtrack released for Reloaded and more complete than Varèse release of the first score.
The Matrix Revolutions - 09/10 - Recensie van Thomas-Jeremy Visser, ingevoerd op (Nederlands)
The Matrix trilogie is sinds zijn eerste deel, wat al weer dateert uit 1999, een begrip geworden in de filmwereld. De surrealistische wereld waar Neo ''Mr. Anderson'' zijn avonturen meemaakt, de onvergetelijke side-kicks zoals Morpheus en Trinity, en Hugo Weaving, die strak in het pak een van de beste filmschurken neerzet die het witte doek hebben bereikt : allemaal elementen die hebben bijgedragen aan een misschien zelfs revolutionaire film. Sommige scènes zullen klassiekers worden, en de one-liners vliegen om je oren. Dit samen met keiharde actie, spectaculaire effecten en goede muziek zorgde voor een prima blockbuster.

The Matrix Reloaded en The Matrix Revolutions werden veel minder lovend ontvangen: ze hadden alles wat het origineel ook had, behalve een goed, functioneel verhaal. Met de muziek is het gelukkig alleen maar beter gegaan. In een zekere, muzikale zin lijkt deze trilogie op een andere grote trilogie van deze eeuw, The Lord of the Rings. Niet vergelijkbaar met themá's of instrumentale keuzes, nee dan haalt de Davis het niet bij Shore's topscores. Nee de lijn goed, beter best. Waar The Matrix ons agressieve percussie, vermengd met welkome technoklanken bracht, was Reloaded nog beter: Juno Reactor werd er bij gehaald, en zijn elektronische gaven bleken prima bij Davis' score aan te sluiten. Revolutions is in alle opzichten beter dan zijn voorgangers: Juno Reactor is in Tetsujin en Navras beter op dreef dan ooit te voren, en Don Davis gebruikt zijn thema's en orkestraties uit de eerste twee delen, maar breidt uit, maakt alles groter en zorgt voor kippenvel. Zo klinkt Logos Main Title op een concert uitvoering van de Main Title van Reloaded.

Zoals velen voor me dat ook al zeiden, de grote troef is Neodammerung. Zelden zul je een koor zo hard, apocalyptisch en prachtig horen zingen, en dit alles wordt versterkt door uiterst spectaculaire beelden en prachtige instrumentale ondersteuning, bestaande uit uitbarstende blazers en hier en daar een paar strijkers. Zet de track op, en wacht tot de hel, of voor ons luisteraars het paradijs, uit je boxen straalt rond 0:58.

Maar er is meer, Hoewel alle tracks goed zijn, zijn er naast Neodammerung nog meer die speciale aandacht vereisen. Why Mr. Anderson? begint zacht, en er is een synthesizer aanwezig. Erna wordt het ietwat triester, zelfs eventjes gemoedwillig. Erna komt er dan een kort actiemotief, en dan is er aan het eind een grande finale, met prachtige koperblazers, en dan is er de stilte na de storm: een zacht en berouwvol koor. Spirit of the Universe is niet zo speciaal, maar het koor wat er eventjes in te horen is, is wel erg mooi, en is te horen tijdens het DVD-menu. Navras is feitelijk niet meer dan een Reprise van Neodammerung, zei het niet dat Juno Reactor er wat meer pit, techno en snelheid eraan heeft toegevoegd.

Met The Matrix Revolutions is de wereld iets armer, en iets rijker: we hebben een gemiste kans gehad op een goede film, maar we hebben er een prachtige score voor terug gekregen. Davis heeft en prachtig einde gemaakt aan een reeks mooie scores, en geeft ons als extra een van de beste ‘‘koortracks’’ mee die we in ons leven zullen horen.

The Matrix Revolutions - 10/10 - Recensie van Arvid Fossen, ingevoerd op (Nederlands)
The Matrix Revolutions, het derde en hopelijk onthullende deel van de meest succesvolle Science Fiction filmreeks van de afgelopen jaren. De muziek ligt ondertussen al in de rekken, en als de film er net zo op vooruitgaat als deze dan zit dit erg goed. Voor de twee vorige films was er al een score album aanwezig, maar de uitwerking van de thema's en de orkestratie van de muziek zijn op dit derde album weer eens verbeterd, met een nog spectaculairdere score. Blijkbaar waren er dit maal maar weinig artiesten geïnspireerd door de film, want een popalbum ontbreekt dit keer. Er is dus zowat een uur van de in totaal 110 minuten score in de film op deze soundtrack opgenomen! De enige niet score track is 'In My Head' door Pale 3, wat een grungy dance-techno track is die best wel tussen dit geheel kan gesmaakt worden.
In The Matrix Revolutions valt al snel op dat er een verrijking is in de verschillende sfeerlandschappen van de muziek, en dat Don Davis hiervoor niet alleen beroep doet op elektronica. De film herneemt natuurlijk het niet weg te denken thema met de lage koper akkoorden en het cyclische thema met de steeds opwellende en dan weer wegebbende koper en strijkers. De actie staat centraal in de Matrix films, en daarin stelt Don Davis zeker niet teleur met de vele ritmevolle en spannende tracks, waarvan sommige met een koor of elektronische beats ingemixt. Naast de actie muziek introduceert Davis een nieuw drama thema in de track 'Trinity Definitely'. Het zijn de tracks die Don Davis samen met Juno Reactor maakte: 'The Trainman Cometh', 'Tetsujin' en 'Navras' die de show stelen. Deze tracks zijn subliem in de mixing van techno beats, de orkestrale score en het koor en/of solo's. De spectaculairste is wel de lange afsluiter track van dit album 'Navras': het is een absurde mix van een de elektronische beats, orkest, de inmenging van oosters gezang wat het allemaal wat exotisch maakt, en een apocalyptisch koor; niet in zijn allerminst een adembenemende finale.
The Matrix Revolutions is een score die goede en herkenbare thema's brengt in een zeer smaakbare mix van muziek stijlen. Het is bovendien een soundtrack die niet alleen uitstekend bij de beelden past, maar tegelijk een die makkelijk los van de film te beluisteren valt. Het zal mij dan ook niet verwonderen dat dit album een beststeller wordt vanwege de muziek op zich.
The Matrix Revolutions - 09/10 - Recensie van Gudo Tienhooven, ingevoerd op (Nederlands)
Wat een ironie: naarmate de trilogie vordert neemt de kwaliteit van de films af en die van de score enorm toe. Don Davis haalt werkelijk alles uit de kast om zijn thema's nog meer uit te breiden en het geheel nog overweldigender te laten klinken. Begon het bij de eerste Matrix nog met een aantal interessante ideeen, inmiddels heeft Davis de wereld van de filmmuziek veroverd met zijn herkenbare stijl.
In tegenstelling tot The Matrix Reloaded pakt de samenwerking met techno-koning June Reactor hier veel beter uit. En we krijgen nauwelijks genoeg ruimte om even adem te halen tussen alle actie door. Gelukkig is Trinity Definitely een prachtig emotioneel stuk geworden, waarin het thema uit Reloaded eindelijk zijn volledige vorm krijgt. Maar daarna weer de riemen vast, want Neodammerung is de meest kolossale track van het jaar. Wagner zou jaloers zijn geweest op dit overweldigende, apocalyptische meesterstuk.
Davis staat eindelijk echt op de kaart en ik kijk reikhalzend uit naar zijn volgende werken.
The Matrix Revolutions - 07/10 - Recensie van Joris Kessels, ingevoerd op (Nederlands)
Na een keer halfslachtig naar The Matrix Reloaded geluisterd te hebben, heb ik nooit meer de moeite genomen om me in de filmmuziek van Don Davis voor de matrix trilogie te verdiepen. Aan de hand van de recensies/opinies dan toch maar eens The Matrix Revolutions goed gaan beluisteren.

Dit is denk ik wel één van de meest gewelddadig dynamische scores die ik ooit heb gehoord, ik wordt er gewoon helemaal hyper van. Zeker geen muziek om even lekker achterover te zakken. Erg goed vind ik het zo kenmerkende geluid en krijg ik de kriebels om weer eens de films te zien. Toch vraagt het beluisteren van de muziek los van de film toch iets te veel van mij. De muziek bevat te veel ‘ongecontroleerde’ dissonerende gedeeltes met snerpende violen en razend bulderend koper.

De muziek heeft met name mijn waardering in combinatie met de beelden en voor het unieke geluid. Los zal deze score echter niet vaak uit mijn boxen te horen zijn.
The Matrix Revolutions - 08/10 - Recensie van Rob van den Berg, ingevoerd op (Nederlands)
Neodammerung zegt genoeg. Werkelijk subliem.
Naar mijn mening de beste score van Davis tot nu toe.
Wanneer komen de orscars. Hij gaat er een paar verdienen!! in de toekomst.
Unieke sounddesign-mix met de score. Loopt naadloos in elkaar over.
Mooie orkestratie.
The Matrix Revolutions - 10/10 - Recensie van Peter Van Riet, ingevoerd op (Nederlands)
De muziek is...absoluut subliem. Het machtige koor...de synthesizers, en het absoluut sublieme liefdesthema springen d'er absoluut boven uit. The scores van Matrix trilogie zijn goed op weg om een absolute topklassieker te worden. Chapeau
The Matrix Revolutions - 09/10 - Recensie van Thomas Jenkins, ingevoerd op (Engels)
By far the most impressive score in the franchise, The Matrix Revolutions masterfully merges the avant-garde stylings of the previous scores with a massively epic tonal finale that any Hollywood movie would be proud to call its own.
The Matrix Revolutions - 08/10 - Recensie van Marien van Leeuwen, ingevoerd op (Nederlands)
Don Davis lijkt mij meer iemand die de muziek perfect weet te arrangeren en te dirigeren, als een echte componist. Gebrek aan melodie maakt het mij moeilijk om lang naar deze score te luisteren. Maar klinkt inderdaad overweldigend.
De muziek van deze soundtrack werd gebruikt in:

Fantastic Four (Trailer)
The Matrix Revolutions (Trailer)

Trailer:



De trailer van deze soundtrack bevat muziek uit:

Snow Falling on Cedars (1999), James Newton Howard (Track 20. Tarawa) (Film)


Trailer:



De trailer van deze soundtrack bevat muziek uit:

The Matrix (1999), Don Davis (Film)
The Matrix Reloaded (2003), Don Davis (Film)
The Matrix Revolutions (2003), Don Davis (Film)
Spicemen (Remix), Static Music (Trailer)
Through The Ozone, Robert Etoll (liedje(s))


Trailer:





Soundtracks uit de collectie: The Matrix

Matrix, The (2008)
Matrix Revolutions, The (2003)
Matrix Reloaded, The (2013)
Animatrix, The (2003)
Matrix Reloaded, The (2003)
Matrix, The (1999)
Matrix, The (1999)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer