The Adventures of Tintin: The Secret of the Unicorn


Sony Classical 24/10/2011 Download
Sony Classical 24/09/2011 CD (0886979758827)
Film Film release: 2011
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.The Adventures of Tintin3:04
2.Snowy’s Theme2:10
3.The Secret of the Scrolls3:13
4.Introducing the Thompsons and Snowy’s Chase4:08
5.Marlinspike Hall3:59
6.Escape from the Karaboudjan3:21
7.Sir Francis and the Unicorn5:05
8.Captain Haddock Takes the Oars2:17
9.Red Rackham’s Curse and the Treasure6:10
10.Capturing Mr. Silk2:58
11.The Flight to Bagghar3:33
12.The Milanese Nightingale1:30
13.Presenting Bianca Castafiore3:28
14.The Pursuit of the Falcon5:43
15.The Captain’s Counsel2:10
16.The Clash of the Cranes3:48
17.The Return to Marlinspike Hall and Finale5:51
18.The Adventure Continues2:58
 65:25
Schrijf zelf je recensie Toon recensies in andere talen

 

The Adventures of Tintin: The Secret of the Unicorn - 10/10 - Recensie van Mitchell Tijsen, ingevoerd op
“What secrets do you hold...?”

Eindelijk is het dan zo ver, Kuifje!
Naar de film keek ik ontzettend uit, maar naar de muziek toch nog nét iets meer. De muziek is natuurlijk van maestro John Williams, waar Spielberg is kan je hem namelijk ook vinden. Zo ook in deze nieuwe film met nieuwe technieken die boven alles uitstijgen. De muziek stijgt ook in de film, het begint rustig en eindigt net zoals de film avontuurlijk. De nieuwe technieken in de film waren verbluffend, natuurlijk is het dan belangrijk dat de score zulke verbluffende situaties ondersteunt. De muziek was van het begin tot het einde perfect, ik kan niets anders zeggen dat Williams laat zien dat hij de beste componist is, hij blijft de godfather.

Track 1 is eigenlijk een verrassende track, het begint rustig net zoals Williams dit deed bij Catch me if you Can. Een goede manier om de score te openen en natuurlijk ook de film, want laten we niet vergeten dat dat begin zo mooi was vanwege de score. Veel elementen van Catch me if You can zitten er dus in dat eerste nummer van TinTin, het verveelt absoluut niet. Ook in de track Snowy kunnen we weer genieten van een subliem straaltje orkestraal werk. Het zit allemaal zo goed in elkaar (dat doet me denken aan die track: The Adventures of Matt, van Indiana Jones deel 5). Alleen is dit toch echt veel beter. Waarom het beter is kan ik niet zeggen, veel strijkers en de verschillende instrumenten die je hoort misschien? Ik denk eigenlijk dat het de piano is die de doorslag geeft, de piano maakt dit nummer echt af. Als een rode draad horen we de piano en zie ik de scéne terug uit de film. Ik plaats mezelf als het ware weer terug in de film en dan zie ik Snowy (Bobbie) lopen, geweldig!

Het avontuur begint eigenlijk pas echt bij “The Secrets of the Scrolls”, Williams laat horen dat hij nog steeds mysterieuze thema’s kan componeren. Het heeft wat weg van The Chamber of Secrets (Harry Potter deel 2) maar dat stoort me totaal niet. Het doet me er vaag aan denken, voor de rest is het gewoon 100% Kuifje wat we hier horen. Wanneer ik deze track hoor moet ik gelijk weer denken aan de film en dat is eigenlijk hetgeen wat een componist altijd moet bereiken wanneer hij/zij een score componeert. Het moet afzonderlijk van de film ook nog leuk zijn om naar te luisteren, het moet ervoor zorgen dat je terug denkt aan die film. Het valt me op dat Williams zich goed heeft ingelezen in de stripboeken van Kuifje, tenminste...dat denk ik. Hoe anders kan je zo’n perfecte sfeer creëren als deze. Hij weet precies de sfeer te weergeven van de tekenfilms (die ik met plezier opnieuw bekeken heb) en van de stripboeken. Natuurlijk horen we vaak een Frans tintje in de score, dit doet me soms denken aan zijn magnifieke score van The Terminal, maar opnieuw stoort dit me niet. Hij introduceert Jansen en Janssen op een grappige manier (net zoals in de film), de track van de Thompsons is dan ook erg goed.

Natuurlijk kan ik niet elke track benoemen, dat zou saai worden omdat elke track eigenlijk wel goed in elkaar zit. De orkestratie is perfect, wanneer je deze film hoort ga je terug naar de wereld van Kuifje! Toch springt er 1 track echt uit, dit is track 7: Sir Francis and the Unicorn!! Deze track is verbluffend en origineel, ik kan naar deze track blijven luisteren zonder dat het gaat vervelen.
Het begint duister met vervolgens een koor erbij (toen ik dit hoorde moest ik alleen maar luisteren naar de muziek, ik kon niets anders meer doen). Daarna kwam er een stukje terug van “The Secrets of the Scrolls”, erg goed dat Williams dit steeds terug brengt in verschillende tracks.
Tegenwoordig krijgen steeds meer films verschillende thema’s, ik vind het altijd geweldig wanneer er een thema constant wordt teruggebracht in verschillende vormen. Componisten zoals Zimmer en Powell doen dit gelukkig nog vaak, ook Williams blijft dit op een positieve manier doen. Rond de 2:10 minuten komt er een glorieus moment in de muziek (track 7), dan begint de actie! In de film was dit een geweldige scéne die ik niet snel zal vergeten. Het heeft te maken met de overgrootvader, Sir Francis Haddock (maar voor de mensen die de film nog niet hebben gezien zal ik niets meer verklappen). Deze track springt eruit door zijn originaliteit en door de verschillende melodieën die je steeds maar weer hoort. Ook komt het thema van “The Secrets of the Scrolls” steeds maar weer terug.
Je kan echt horen dat dit filmmuziek is, maar dan ook goede filmmuziek. Alles zit goed in elkaar, we horen vooral veel strijkers maar ook trompetten en af en toe komt zelfs de piano er tussen door. Ook het slagwerk speelt een grote rol (de pauken), die zorgen voor meer sensatie net zoals ze dat in de film deden.

Als ik wil kan ik een recensie schrijven van 10 bladzijdes maar dat bespaar ik jullie.
The Adventures of Tintin: The Secret of the Unicorn is een geweldige score waar ik geen puntje kritiek over kan geven. Het zijn alleen maar complimenten en volgens mij heb ik die dan ook al heel veel gegeven. De score eindigt met een geweldige track die naar mijn mening er net zoals track 1 en 7 uitsprint op de score (in de film wat hij minder dominant). Je hoort deze track in de film, al is het niet vaak, maar wanneer je het hoort ruik je als het ware het avontuur. Op de score is het een geweldige afsluiter van een score vol spanning, avontuur en sensatie.

The Adventures of Tintin: The Secret of the Unicorn neigt soms (vooral met tracks zoals track 18) naar de klassieke componisten zoals Beethoven. Daarom geef ik deze score een welverdiende 10. De film roept gewoon om goede muziek die de rollen van Kuifje, Bobbie en Haddock nog beter kan versterken, deze goede muziek is geschreven door niemand minder dan John Williams, hij laat zien dat zelfs een componist van bijna 80 jaar nog steeds originele muziek kan schrijven en mensen weet te raken met die muziek!
The Adventures of Tintin: The Secret of the Unicorn - 10/10 - Recensie van Sander Neyt, ingevoerd op
Tintin: There's a clue to another treasure. How's your thirst for adventure, Captain?
Captain Haddock: Unquenchable, Tintin.

Tintin, bij ons beter bekend als Kuifje, is een echt Belgisch erfgoed. Daarom schrok ik er ook van dat de twee meest geniale regisseurs die Hollywood kent, de stripboeken van Hergé onder de loep nemen, om er een prachtige film van te maken.

Ik heb het natuurlijk of Steven Spielberg en Peter Jackson. Ook al is Jackson gedegradeerd tot producent, het is wel degelijk hun film.
Waar je de naam Spielberg hoort, denk je natuurlijk automatisch aan de naam John Williams. De man die de ongekroonde koning is van de filmmuziek. Een meester in de thematiek, een meester in alles wat met filmmuziek heeft te maken. Lang hebben we achter een nieuwe score van de meestercomponist moeten wachten. Het was alweer geleden van “Indiana Jones and the kingdom of the crystal skull.” Ik moet eerlijkheidshalve bekennen, ik heb deze score niet direct durven kopen. Ik was namelijk niet te spreken over die score. Maar toen ik de eerste stukken van deze score hoorde op Youtube, was ik verkocht. De score is niet alleen schitterend, het is alweer een meesterwerk van Williams. Die nog eens laat zien, dat hij en hij alleen de koning is in de filmmuziek.
De muziek die Williams hier aflevert is het beste van het jaar 2011. De score zit geweldig in elkaar. En natuurlijk krijgt elk personage een thema, zoals we dat gewoon zijn van Williams.

Het eerste thema dat je te horen krijgt is dat van Tintin zelf. Het doet mij denken aan zijn vorig werk voor “The Terminal” en “Catch me if you can”. Het is een jazz track, gespeeld door een kleinschalig orkest. Maar de kracht boet niet in. Het is een ijzersterke track, die een hele dag in je hoofd blijft spoken.

Natuurlijk mag Snowy niet ontbreken in de film en op de score. Het tweede thema dat geïntroduceerd wordt in de score is dat van Snowy. Het is speels en energiek thema gespeeld op strijkers. Ook de piano komt stijlvol tot zijn recht in het midden van de track.

Een derde thema werd geschreven voor the Thompsons. Het wordt bespeeld door twee instrumenten, een kleine tuba en de accordeon. Het is een kleinschalig thema, dat maar een paar keer op de score voorkomt, maar het is één van de betere thema’s van de score. Het thema luistert lekker weg.

Ook captain Haddock krijgt zijn eigen thema, dat is te horen in “Captian Haddock Takes The Oars”. Het is een komisch thema, dat perfect het karakter van de kapitein neerzet. Er komt zelfs een verwijzing naar zijn verleden wanneer omstreeks 0,36 seconden een soort ‘piratenmuziek’ komt opzetten dat vergelijkbaar is met de muziek dat Williams schreef voor Hook.

Naast de thema’s voor de personages krijgt ook het onderwerp van de film een thema. Net zoals de kunstvoorwerpen bij Indiana Jones een thema kregen, zo krijgt ook de Unicorn een thema. Het is voor het eerst te horen in “The Secret Of The Scrolls”, dit is voor mij het beste thema van de score. Het is mysterieus, en beschrijft perfect de mysterieuze sfeer dat wordt gevormd rond de maquette van de Unicorn.
Dit waren de voornaamste thema’s die in verschillende tracks opduiken. Maar toch ga ik nog twee tracks beschrijven. Want die behoren tot de meest geweldige muziek dat ooit werd geschreven.

Het eerste is “Sir Francis and the Unicorn”. Zonder twijfel het beste muziekstuk op deze score. De opbouw is geweldig. Eerst hoor je zachte strijkers, met daarboven op een vrouwenkoor waarvan je kippenvel krijgt. Er is nog even een spanningsopbouw, en dan wordt het thema van de Unicorn herhaald. Eerste zacht, maar steeds harder en harder, en wanneer het thema op zijn hoogtepunt komt, dan besef je pas dat Williams hier echt een meesterwerk heeft afgeleverd. Maar de track is nog niet gedaan. Na nog een kleine zachte herhaling van het thema van de Unicorn, komt de actie. In de film wordt dit gespeeld bij een piratenscène. En de muziek werkt perfect bij de film. Dit is actie zoals geen enkele componist hem kan afleveren, zelfs Zimmer niet.

De laatste track die ik wil bespreken is de laatste track: “The Adventure Continues”. Dit is een geweldige track, en een geweldige afsluiter van een geweldige score. De strijkers spelen prachtig, en razendsnel. Soms heb ik medelijden met de vele violisten die meespelen in het orkest van deze score. Williams gebruikt ze best veel, en laat ze niet razendsnel spelen. De melodie van deze track is ijzersterk, en een vergelijking met grootmeesters als Beethoven is hier meer dan op zijn plaats.
Conclusie:

Na een afwezigheid van drie jaar was het tijd voor een comback voor Williams. En wat voor één! Hij bewijst alweer eens dat hij de heer en meester is van de filmmuziek. Dit is een must have voor iedere zelf respecterende filmmuziek fan. Ik beloon deze score met een dikke 10!

The Adventures of Tintin: The Secret of the Unicorn - 09/10 - Recensie van Kristof Janssens, ingevoerd op
Op pensioen gaan, laat Steven Spielberg duidelijk aan zich voorbij gaan. Het mocht dan wel geleden zijn van “Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull” (2008) vooraleer hij zelf nog eens op de regiestoel zat, stil zitten heeft de Amerikaan alleszins niet gedaan. Zo fungeerde Spielberg als producer voor films als ‘Transformers' en ‘True Grit’ en werkte hij natuurlijk aan het eerste luik van de “3D motion capture” Kuifje-trilogie.

Dat de film een immens succes ging/zal worden, stond in de sterren geschreven, net zoals we konden vermoeden dat John Williams, die in februari tachtig wordt, de score ging schrijven. Zijn vorig werk dateert van 2008 en dus zijn de verwachtingen hoog gespannen. Alleszins is Williams weer in topvorm aangezien hij eveneens werkt aan de filmmuziek voor andere Spielbergfilms die in 2012 de cinemazalen zullen veroveren (met name ‘War Horse en ‘Lincoln’).

Conrad Pope, één van de orkestrators van deze score, gaf in september 2009 reeds aan dat de score voor TinTin een classic zou worden. We kunnen alleen maar vaststellen dat dé grootmeester weldegelijk het weer voor elkaar heeft gebracht.

De opzweperige openingstrack is al meteen een schot in de roos en omvat een prachtige combinatie van onder meer accordeon, clarinet en klavecimbel. Hoe kan je een score beter laten aanvangen dan op deze manier?

De score loopt als een trein waardoor van verveling dan ook geen minuut sprake kan zijn. Het tweede thema is gewijd aan Kuifje’s hond Bobbie (oftwel ‘Snowy’). Zo intelligent dat de hond is, zo intelligent zit deze track ook muzikaal in elkaar: strakke strijkpartijen, gecombineerd met snelle pianostukjes (gespeeld door Gloria Cheng) en harp. “Snowy’s theme” is dan ook het perfecte ‘anthem” voor een kwispelstaartende hond.

Na twee opgewekte tracks krijgen we het iets rustigere ‘The Secret Of The Scrolls’. Een ietwat donkere track met her en der toch nog kort een vrolijke noot.

The Adventures of Tintin: The Secret of the Unicorn is erg gevarieerd. Terwijl de eerste tracks te vergelijken zijn met Williams’ muziek voor The Terminal, wordt de score naar het midden toe almaar krachtdadiger en grootser met tracks als 'Sir Francis and the Unicorn'. Tijdens de intro van de track krijgen we zelfs kort een koor te horen. Iets wat we alleen maar kunnen toejuichen.

Na het overwegend rustige ‘Marlinspike Hall’ volgen enkele tracks à la Indiana Jones en Jurassic Park waarbij koperblazers en donkere strijkpartijen elkaar aflossen. Vervolgens serveert de componist ons een bloedmooi walsje op een heerlijk bedje van strijkers en prachtige accordeonstukken. Puur genieten.

De operazangeres Bianca Castafiore mag niet ontbreken in een Kuifjefilm en dat doet ze ook niet op de score. Na een korte flart uit Rossini’s “Il Barbiere di Siviglia – Cavatina: Une Voce Poco FA” krijgen we (hoe kan het ook anders) een drie minuten durend operastuk met alles erop en eraan. De nabijstaande glazen moesten het bij de hoogste noten wel begeven, wat bij het beluisteren van deze score uiteraard voor een grappig tussendoortje zorgt.

John Williams heeft alweer een meesterwerkje afgeleverd. The Adventures of Tintin: The Secret of the Unicorn is ongetwijfeld één van de topscores van het jaar en zeker een goeie worp naar een 46ste oscarnominatie. Wie weet wordt het record van Alfred Newman (45 nominaties) dan toch nog gebroken...
The Adventures of Tintin: The Secret of the Unicorn - 10/10 - Recensie van Thomas-Jeremy Visser, ingevoerd op
Na een behoorlijke tijd rust is hij ineens terug. Ik heb het niet over mijn eigen terugkeer op deze site, maar over de meastro himself: John Williams. Na een zeer fijne score voor een verschrikkelijke film (Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull) werd het weer even stil rondom de ongekroonde koning van de filmmuziek. Ja, hier en daar wat geruchten over een rentree in de Potter-serie en een hele zooi aan geremasterd werk en de zoveelste Star-Wars box. Maar nu is de man dan eindelijk terug met nieuw werk, ditmaal voor Steven Spielbergs nieuwe paradepaardje Tin-Tin, maar ik denk dat ik op een Belgische site gerust Kuifje mag zeggen.

Om met de deur in huis te vallen: het was het wachten waard. Williams is op leeftijd maar laat met Kuifje horen nog steeds de magie in zijn vingers te hebben. Kuifje is een meesterwerk dat twee zeer geliefde stijlen van de man bijeenbrengen. Aan de ene kant heb je die orkestrale pracht en praal, die door pauken opgestuwde muziek zoals we dat in Star Wars en Indiana Jones zo goed kunnen horen, en anderzijds is er die heerlijke, gemoedelijke jazzstijl die we hoorden in iets kleinere meesterwerken zoals The Terminal en Catch me If you Can. Op fenomenale wijze brengt Williams die samen, en brengt hij ons een werk dat ons nog lang zal heugen.

Thematisch is de score zo subliem als altijd. Er is aan de ene kant het meeslepende, avontuurlijke hoofdthema zoals alleen Williams dit kan maken, aan de andere kant heb je het wat emotionelere thema, ditmaal geschreven voor hond Snowy. Beide thema’s zijn zeer sterk en worden zoals we van Williams gewend zijn ingezet op precies de juiste momenten. Maar wat Kuifje echt zo sterk maakt is de ronduit fantastische instrumentkeuze.

Waar dit bij The Kingdom of the Crystall Skull soms ietwat eentonig was (bijna ieder actiestuk leek op elkaar) verveelt Kuifje geen moment. Niets sinds Jurassic Park is er zoveel te ontdekken op een score van Williams: tussen de zeer sterke actiestukken in horen we ineens een wervelende piano, klarinetten steken soms ineens de kop op als we in ruststand zitten, en de piano die we eerst hoorden spelen brengt ons dan ineens weer terug op twee tonen met een accordeon op de achtergrond. Het is een grote ontdekkingstocht, maar ook een feest van erkenning: want we herkennen duidelijk de hand van Williams. De bas uit Catch me If you Can, de myterieuze, lome blazers uit Indiana Jones, de strijkers uit Harry Potter, de thematieke rijkheid van Star Wars: Kuifje combineert het beste van Williams.

Track voor track bespreken, wat velen gelukkig doen bij dit soort fenomenale scores, is voor mij dan ook zinloos, wat werkelijk iedere track is uniek, sterk en subtiel. De combinatie tussen Williams’ talenten om instrumentaal zo af te wisselen, zulke sterke thema’s te schrijven en om deze talenten op elkaar af te stemmen zijn de werkelijke redenen waarom hij tot op de dag van vandaag ’s werelds meest geliefde filmcomponist is. Niemand kan het zoals hij, en dat laat hij met (vooruit hier komt de volledige titel) The Adventures of Tintin: The Secret of the Unicorn nogmaals horen. Niets dan lof voor Williams, die op zeer hoge leeftijd een van de sterkste scores uit zijn toch al indrukwekkende ouvre brengt.
The Adventures of Tintin: The Secret of the Unicorn - 10/10 - Recensie van Maurits Petri, ingevoerd op
John Williams is een genie. John Williams is zonder enige twijfel de Beethoven van onze tijd. Lange tijd hoorden we niets van de componist. Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull was een van zijn laatste projecten. Gelukkig keert Williams magnifiek terug op een manier die ons nog lang zal heugen. Want met The Adventures of Tintin: The Secret of the Unicorn levert hij een waar meesterwerk af. Een soundtrack die je meevoert langs de beste muziek die John Williams kan produceren. Een soundtrack die ons terug brengt naar de gouden tijden van Star Wars, van Jurassic Park en Harry Potter.

Het is onvoorstelbaar hoe John Williams zijn eerste computeranimatie film gestalte geeft. De introductietrack 'The Adventures of Tintin' is een heerlijk jazzy nummer, met gave blazers en een accordeon. Het swingt werkelijk de pan uit. En zoals alleen Williams dat kan een sublieme overgang naar het serieuzere gedeelte. 'Snowy’s Theme', met daarin het veelbelovende hoofdthema van Kuifje. Opvallend is dat de maestro na jaren weer de piano inzet. En dat werkt verbluffend, helemaal in combinatie met het orkest. Wat ook opvalt is de manier waarom Williams de muziek iets cartoonesk meegeeft, zonder het teveel uit de bocht laten schieten. Ten aller tijden blijven de lijnen en thema´s duidelijk.

En zo blijkt dat er na slechts enkele tracks superlatieven tekort schieten. Helemaal wanneer de track 'Sir Francis and the Unicorn' begint. Hier trekt Williams alles uit de kast, een koor en waanzinnige thematiek wat hier en daar erg tegen Star Wars aanleunt. Zo komen er fragmenten van het Droid-thema (vanaf 2:15) langs. De alom geprezen schellende trompetten, ongekend goede percussie en een stampend thema wat drielaags kippenvel veroorzaakt. De prachtige opera van Bianca Castafiore (de Milanese Nachtegaal) in de vijftiende track zorgt ervoor dat je deze score het cijfer 12 zou willen toekennen.

Gedurende de daarop volgende tracks bevestigt Williams des te meer zijn genialiteit. Hier kan geen andere componist tegenop. Want wie is het wel eens gelukt een soundtrack te produceren die geen seconde verveelt? Met verbluffende thematiek, een instrumentatie om je vingers bij af te likken en een orkest die de sterren van de hemel speelt levert John Williams een Oscarwaardige score af. Het tappen uit Star Wars, The Terminal en vele andere soundtracks van Williams is ditmaal niet onverdienstelijk. Helemaal niet door de toevoeging van episch pianospel en heerlijke jazz-klanken. Een soundtrack die we nodig hadden, een soundtrack waar we te lang op hebben moeten wachten (ruim 3 jaar!). Alleen een cultuurbarbaar zou deze soundtrack niet in de kast hebben staan. De beste score van 2011!
The Adventures of Tintin: The Secret of the Unicorn - 08/10 - Recensie van Jeroen Bakker, ingevoerd op
Song: Presenting Bianca Castafiore

Voor zij die het willen weten; de opera van Catafiore is;

Air de Bijoux uit de opera Faust van Charles Gounold. Er bestaat een Nederlandse vertaling van Jan Spierdijk die in de Kuifje albums word geciteerd.
Oscars: Best Original Score (Genomineerd)

Andere soundtrack releases van The Adventures of Tintin: The Secret of the Unicorn (2011):

Adventures of Tintin: The Secret of the Unicorn, The (2011)
Adventures of Tintin: The Secret of the Unicorn, The (2011)
Adventures Of Tintin: The Secret Of The Unicorn, The (2018)
Adventures of Tintin: The Secret of the Unicorn, The (2011)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer