13 hours


Film | Releasedatum: 15/01/2016 | Medium: Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Hero4:21
2.Welcome To Benghazi6:31
3.Downtime’s The Worst1:45
4.Burn Them Out2:45
5.Calling Home4:18
6.Engage Direct4:02
7.The Last Resort3:20
8.All The Gods4:42
9.The Teams3:32
10.Forgotten9:11
11.All The Hells3:49
12.Going Home2:17
13.13 Hours2:09
 52:42
Schrijf zelf je recensie Verberg reviews in andere talen

 

13 hours - 06/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op (Nederlands)
Dit is de derde recensie uit de Lorne Balfe serie.

Vorige: Geostorm
volgende: Rumble

De Amerikaanse oorlogsfilm 13 Hours: The Secret Soldiers Of Benghazi (of kortweg 13 Hours) is geregisseerd door Michael Bay (Transformers-filmserie, Pearl Harbor, The Rock, The Island). De film is gebaseerd op Mitchell Zuckoff's gelijknamige boek, waarin de gebeurtenissen in het Amerikaanse consulaat in Lybië in 2012 zo waarheidsgetrouw mogelijk worden verteld. De heftige en bijzonder spannende film was opnieuw een poging van Bay om een serieus onderwerp aan te snijden, maar de film is door de critici gemengd ontvangen, wellicht ook omdat Bay bekend staat als een 'popcorn-regisseur'. Toch deed de film het aan de kassa's van de bioscopen duidelijk minder dan andere door Bay geregisseerde films.
Het verhaal speelt zich af in de stad Benghazi in Libië, waar de V.S. hun onofficiële consulaat nog open houden, ondanks de gevaarlijke situatie van allerlei strijdende milities. Op zo'n 1,5 km afstand ligt een gebouw van de CIA, die door Amerikaanse huurlingen van de GRS wordt beschermd. Jack Silva (John Krasinski) is net nieuw binnen en wordt bijgepraat over de situatie. Ze onderzoeken de verblijfplaats voor de ambassadeur van de V.S., omdat hij daar straks zal aankomen, maar zijn er niet gerust op. Als de ambassadeur arriveert wordt hij slechts beschermd door paar agenten van de diplomatieke dienst en een aantal Libische militairen. Dan wordt het 11 september en gaan de militanten tot de aanval over...

De muziek bij deze dramatische oorlogsfilm is van Lorne Balfe. Regisseur Bay werkte meestal samen met Steve Jablonsky, maar koos voor een andere componist, wellicht om het idee van een volwassener film te steunen. En Balfe heeft daar zeker z'n best voor gedaan.
Evenals Jablonsky komt ook Balfe uit de Remote Control stal van Hans Zimmer en dat Zimmer een oogje in het zeil hield is toch te horen, want de score doet soms denken aan Zimmer's score voor Black Hawk Down. Een deel van Balfe's muziek heeft een beetje een vergelijkbare grimmige en grillige, energiek-etnische kleuring, terwijl een ander deel juist Jablonsky's meer ingetogen melodieuze kant laat horen. Met die invloeden heeft Balfe vervolgens z'n eigen weg gekozen, waarmee de score voor de film een bijzonder effectieve is geworden.

Het album opent in 'Hero' met de klanken van een eenzame trompet, waar vervolgens een ondergrond bij komt. De muziek blijft vervolgens ingetogen en tegelijk melodieus. De muziek heeft een wat melancholieke kleuring, die zelfs een beetje naar het elegische neigt. Een fraaie openingstrack.
Vervolgens krijgt de muziek in de lange tweede track een veel donkerder en grimmiger kleuring. Met veel elektronische klanken en allerlei soorten percussie, waaronder etnische en elektronische, voert Balfe hier de spanning flink op. De muziek is hoog ritmisch, waar vooral de percussie voor zorgt, maar nauwelijks melodieus. Zelfs melodieuze motieven zijn niet echt aanwezig en de muziek blijft dan ook voortdurend in dat strakke ritme doordenderen, regelmatig voorzien van aparte elektronische effecten. Pas in de laatste pakweg anderhalve minuut zorgen strijkerachtige klanken nog een beetje voor wat verlichting in de donkere muziek.
Andere tracks passen dan weer veel grootschalige gitaarklanken toe, om opnieuw de spanning te verhogen. Meestal is dat aangevuld met zware en strak gespeelde percussie, die in de ene track wat minder tempo heeft of juist meer opzwepend is dan in andere. De muziek klinkt dan weliswaar heftig en bombastisch, maar het ontbreken van melodie, samen met de aanwezige elektronische effecten maken deze tracks duidelijk minder prettig om naar te luisteren. Soms is de muziek zelfs helemaal niet prettig.
Een uitzondering hierop is 'The Last Resort', een actietrack die juist wel melodieus is, en zelfs een wat heroïsche kleuring heeft, met een patriottische melodie op koperblazers, ondersteund door stevige percussie. De laatste minuut valt de muziek bijna stil, alsof het in de film allemaal over en uit is.

Tussen de donkere en heftige actiemuziek door zitten steeds wat meer introspectieve tracks, die met ingetogen en soms heel beperkte klanken in de gedachten van de hoofdpersonages proberen te kruipen. Zo zijn 'Downtime's the Worst' en 'All the Gods' twee voortkabbelende track met nauwelijks melodie en toch met een zekere lading. In 'Calling Home' speelt een waterige piano op een lichte synthetische ondergrond, waar naderhand een elektrische cello aan toegevoegd wordt. De melodie en de elegische kleuring van de muziek en het steeds voller wordende arrangement, tot in de derde minuut de muziek weer bijna stilvalt tot op de piano, maakt dit tot een erg knappe track, die zeker bij de fraaiere hoort. Ook in 'Forgotten', met negen minuten de veruit langste track van het album, horen we deze zelfde stijl terug.
De laatste drie tracks zijn eveneens nogal ingetogen, met beperkte instrumentatie. Dat zorgt er echter wel voor dat, in combinatie met het lange 'Forgotten', dit deel van het album wat saai overkomt. Wellicht heeft Balfe er vanwege de film voor willen zorgen dat de dramatische impact benadrukt werd en willen voorkomen dat het geheel wat al heroïsch zou lijken. Voor de film allicht de juiste keuze, maar om los daarvan naar deze tracks te luisteren is dan toch wat minder.

Kortom, met zijn muziek voor de film 13 Hours: The Secret Soldiers of Benghazi heeft Lorne Balfe een prima score afgeleverd, die de actie, de spanning en de emotie in de film op een goede manier ondersteunt. Toch is het luisteren naar dit album los van de film geen onverdeeld genoegen. De muziek is wel afwisselend, waarbij heftige en bombastische, maar melodieloze muziek steeds gevolgd wordt door meer introspectieve muziek, die nogal eens wat saai is. Een paar tracks zijn duidelijk wel melodieuzer en er zijn soms zelfs wat heroïsche en melodieuze gedeelten aanwezig, maar het is los van de film allemaal niet genoeg om de waardering hoger te krijgen dan 63 uit 100 punten.
13 hours - 07/10 - Recensie van Damien , ingevoerd op (Frans)
On ne sait pas vraiment ce qui a mis entre parenthèses la fructueuse collaboration entre Michael Bay et Steve Jablonsky, après 6 films consécutifs (The Island, Pain & Gain et quatre Transformers)... sans compter ceux pour lesquels Jablonsky a composé des musiques additionnelles (Armageddon, Bad Boys II). Connu pour être un réalisateur très exigeant envers ses collaborateurs, Michael Bay semblait avoir enfin trouvé 'son' compositeur attitré. Souple, à l'aise dans divers styles et surtout avec un son toujours très propre et moderne, Jablonsky semblait fait pour les films de Bay.

La surprise fut grande quand c'est Lorne Balfe qui a été annoncé en tant que compositeur pour '13 Hours: The Secret Soldiers of Benghazi', avec Hans Zimmer crédité en tant que producteur exécutif, un terme vague qui suggère une certaine supervision... non pas que Lorne Balfe en ait besoin: l'heure où il était le 'poulain' de Zimmer est depuis longtemps révolue.

Extrêmement prolifique et versatile, Lorne Balfe a livré ces dernières années un nombre incroyable de bandes originales, pour des projets allant du documentaire ('Manny', 'Above and Beyond') au blockbuster ('Terminator Genysis'), en passant par l'animation (l'excellent 'Home'). Et cela tout en continuant de fréquentes collaborations avec Hans Zimmer (sur les 'Kung Fu Panda' notamment). A noter qu'il avait déjà travaillé pour Bay en composant des musiques additionnelles pour les deux premiers Transformers.

Peu de surprise ici, et dans le bon sens du terme: c'est un film de Bay, le son est donc moderne et léché, les pistes d'action acérées, et on a droit en prime à quelques morceaux dramatiques en forme d'hymnes dans la plus pure tradition Remote Control.

Le film de guerre étant raconté exclusivement du point de vue américain, très peu de place est accordée aux sonorités orientales. Tout au plus, un vague rappel de la B.O. du Prince d'Egypte dans 'Hero', qui introduit l'album en douceur.

L'action frénétique débute dès la deuxième piste, 'Welcome to Benghazi'. Longue montée en puissance, le morceau débute sur une ligne de basse, et incorpore progressivement éléments électroniques et percussions, puis violons qui s'affolent et font monter la tension.

La suite est à l'image des deux premiers morceaux, une alternance de morceaux guerriers intenses ('Engage Direct'), et de passages plus délicats, qui tissent une ambiance à partir de quelques accords de piano ('Calling Home', 'Going Home').

On notera en particulier le superbe 'Forgotten', qui démarre sur quelques notes simple et va crescendo, se muant peu à peu en vraie piste dramatique et vibrante, qui n'est pas sans rappeler 'Time' (de Inception) de par sa structure et son instrumentation léchée.

De manière générale, Lorne Balfe restranscrit avec précision les événements tragiques et violents qui se sont déroulés durant ces '13 heures' particulièrement intenses. Toutes les pistes ne sont pas destinées à une écoute isolée, mais l'album contient assez de belle musique pour se constituer une playlist très satisfaisante.


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer