Angels Of The Universe
Englar alheimsins

Angels of the Universe

Een boekverfilming uit IJsland gebaseerd op het waargebeurde verhaal van de broer van de schrijver, die geestesziek is en graag schildert als hobby. De film wordt soms wel eens vergeleken met ‘One flew over the cuckoo’s nest’.
De muziek is van de hand van Hilmar Örn Hilmarsson, die hier samen werkte met de band Sigur Ros, waarvan we hier ook 2 nummers terug vinden. De muziek is in de lijn van zijn typische kenmerkende stijl, herkenbaar aan de strijkers en akoestische gitaar en synthesizers.

Ook hier horen we voornamelijk die zelfde instrumentatie. Het brengt je als het ware in een droomlandschap. Het is dan ook ver weg van de typische Hollywood bombast die we maar al te graag ingepeperd krijgen door andere componisten. De soundtrack is dan ook eentje om tijd voor te maken. Je moet in de stemming zijn en blijven. Menig componist waagde zich reeds aan krankzinnigheid uit te drukken in muziek, met meer of minder succes.
De manier waarop Hilmarsson zijn muziek brengt, past perfect in het verhaal. De dromerige gitaarklanken door strijkers begeleid brengen je zowaar in een andere wereld. Nu, denk vooral niet dat het bij dromerige klanken en trage muziek blijft zonder thematiek en afwisseling. De gitaar introduceert ons vanaf de eerste track een thema die toch regelmatig terug komt. We horen ook nu en dan een viool die her en der terug komt met een ietwat treurig thema of de synthesizers die angst aan jagen en spanning brengen met ondersteuning van andere elektronische effecten. De hoofdact is weliswaar weggelegd voor de trage, melancholische strijkers soms bijgestaan door de synthesizers, soms door de gitaar, of viool, of een combinatie van.
Als je de tijd neemt om je te verdiepen in dit werk en besluit in de stemming te (willen) komen, zul je het meer en meer beginnen appreciëren. Het blijft een vreemde eend in de bijt in de wereld van de filmmuziek, maar juist door de aparte aanpak van de componist worden we getrakteerd op originaliteit en dit is jammer genoeg veel te zeldzaam geworden tussen al het Hollywood-geweld. Ook de 2 laatste tracks die door Sigur Ros gebracht worden sluiten perfect aan bij de sfeer die gecreëerd word door Hilmarsson, al is de laatste heel wat steviger. Er is natuurlijk hier en daar wat underscore en er zijn ook mindere momenten op dit album, maar welke score heeft dit niet?

Dus, al bij al een aparte soundtrack die wel de tijd verdient om er zich eens in te verdiepen. Sommige scores luister je voor de eerste keer en die bevallen je onmiddellijk en anderen vragen wat meer tijd. Deze ‘Angels of the Universe’ is overduidelijk eentje van de tweede categorie.
Ik zou zeggen: Om deze album ten volle te leren appreciëren, luister je er best meerdere malen naar. Neem je tijd, gun het een eerste luisterbeurt en steek hem dan weer in de kast, zonder vroegtijdig een oordeel te vellen. Wacht de nodige tijd en geef het een tweede kans en misschien zelfs meer. Vroeg of laat zit je in de juiste stemming en vind je het misschien ooit een topschijf.
Voor mij een 8/10.