Sucker Punch

De keiharde fantasy-stijl van regisseur Zack Snyder, bekend van onder andere 300 en Legend of the Guardians: The Owls of Ga'Hoole, bereikt een hoogtepunt in Sucker Punch. Een misbruikt meisje van 20 wordt in een inrichting geplaatst, omdat haar vader d´r voor gek laat verklaren. Door de grenzeloze fantasie van het meisje ziet zij in al haar `vijanden´ in het tehuis een gevecht. En wanneer zij samen met 4 andere ´hot girls´ wil ontsnappen, wordt het opsporen van vijf simpele voorwerpen (waaronder een sleutel en een kaart) een avondvullend programma. Zack Snyder laat geen spaander heel van de kijker en laat ruim 120 minuten het witte doek knallen op een manier die zelfs voor hem bizar is. Kortom: zombienazi´s, draken en ninja´s. Opvallend is het gedeelte met de draken, wat enorm veel weg heeft van scenes uit Lord of the Rings.

De soundtrack bevat bar weinig score van Tyler Bates en nieuwkomer Marius De Vries. Wat de twee componisten voornamelijk hebben gedaan is bekende nummers omtoveren tot bizarre stukken muziek. Zo moet Sweat Dreams van Annie Lennox het als eerste ontgelden en krijgt een verfrissend 2011-jasje. Wanneer de dromerige stem van Emily Browning inzet, blijkt het allemaal zo slecht nog niet. Sterker nog, de instrumentaties van verschillende tracks zijn waanzinnig. De Queen 'mash-up', waarin de nummers I Want It All en We Will Rock You slim door elkaar gegooid zijn is na een paar luister beurten een erg goede vondst. De keren dat het orkest van Marius De Vries mag komen opdraven, drijft hij de strijkers tot het uiterste. In Sweat Dreams is dat op 3:00 goed te horen.

De snoeiharde rock van Skunk Anansie moet je smaak zijn. Zoja, dan heb je een aantal goede tracks te pakken. Het is vooral zangeres Emily Browning die de hoofdrol op het album opeist. Ook het nummer Asleep van haar is een goed, degelijk en een sterke popsong.
Love is the Drug, het laatste nummer, is eigenlijk een beetje misplaatst. Een funky nummer, aangevuld met orkestraties van de twee componisten, luistert daarentegen wel fijn weg.

Sucker Punch is een kort maar degelijk album, gevuld met een handje vol aardige songs. De bijdrage van Tyler Bates en Marius de Vries lijkt klein. Toch hebben de twee mannen een mooi staaltje werk afgeleverd door extra lagen toe te voegen. Sucker Punch: of je vindt het helemaal te gek...of je verafschuwt de gillende gitaren en donderende beats (afgewisseld met enkele mooie orkeststukken) Een middenweg is er eigenlijk niet!