Jane Eyre


Sony Classical (886978525826)
Film | Releasedatum: 08/03/2011 | Film release: 2011 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Wandering Jane3:01
2.A Thorough Education2:24
3.Arrival at Thornfield Hall1:18
4.The End of Childhood1:13
5.White Skin Like the Moon2:43
6.A Game of Badminton0:58
7.In Jest or Earnest2:06
8.Do You Never Laugh, Miss Eyre?1:21
9.A Restless Night1:59
10.Waiting for Mr. Rochester2:06
11.Yes!2:01
12.Mrs. Reed is Not Quite Finished2:23
13.The Wedding Dress2:11
14.An Insuperable Impediment2:58
15.Jane's Escape2:17
16.Life on the Moors1:23
17.The Call Within3:42
18.Awaken4:25
19.My Edward and I3:53
 44:22
Schrijf zelf je recensie

 

Jane Eyre - 07/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op (Nederlands)
In 2011 regisseerde Cary Fukanaga het bekende verhaal over Jane Eyre, dat in 1847 geschreven is door Charlotte Brontė en al talloze malen vaker is verfilmd, zowel voor cinema als voor tv. Met Mia Wassikovska en Michael Fassbender in de hoofdrollen is het verhaal op een ingetogen manier tot leven gebracht. Omdat de film echter geen grootse release heeft gehad, was het een beperkt succes, ondanks lovende recensies.
De film begint met de vlucht van Jane (Wassikovka) uit Thornfield Hall, waar ze gouvernante was voor de rijke Rochester. In de striemende regen bereikt ze een huis en krijgt onderdak. Daar vertelt ze haar levensverhaal, wat vervolgens als een lange flashback verteld wordt. Hoe ze opgroeit en op de kostschool belandt, waar kinderen als misdadigers behandeld worden. Daarna wordt ze gouvernante op het landgoed van Edward Rochester (Fassbender). Ze wordt er goed behandeld en Edward krijgt een oogje op haar. Dat blijkt wederzijds en hun liefde en daardoor hun leven bloeit op. Maar er is op Thornfield Hall een groot geheim...

Waar de film al ingetogen verteld wordt, doet de score van Dario Marianelli daar nog een schepje bovenop. Daardoor past de evenzeer ingetogen score ook perfect bij de film en vult het de beelden prachtig aan. Ik heb deze prachtige film gezien, maar de muziek is los van de film veel minder aansprekend dan in de film, waar de muziek veel meer op de achtergrond werkt.
Marianelli's score voor Jane Eyre past in een rijtje historische drama's, met titels als Atonement, Pride & Prejudice en Anna Karenina. Voor al die films heeft Marianelli weer een typerende eigen score gecomponeerd, die niet met de andere te vergelijken is. Jane Eyre is duidelijk de meest ingetogen score van al zijn historische drama's. De muziek wordt dan ook door een nogal beperkt orkest, eerder een ensemble, gebracht.
Het instrumentarium wordt duidelijk overheerst door de viool, die heel vaak solo de melodie brengt. Maar ook andere lichte strijkers, piano, harp en houtblazers spelen een rol. Die solo viool wordt bespeeld door de Britse Jack Liebeck, die zonder meer het dramatisch accent van de score tot grote hoogte weet te brengen. In veel tracks speelt zijn viool de sublieme hoofdrol. Op een heel beperkte manier komen nog lichte koorklanken voor in sommige tracks, die aan de muziek dan een soort verhevenheid geven.

De toon van de score is duidelijk dramatisch, of zelfs tragisch. Bijna geen moment wordt het arrangement in een meer opbeurende majeur gezet. In vrijwel elke track klinkt de triestheid door en dat maakt het luisteren naar deze score toch een wat neerslachtige ervaring, hoewel de muziek best fraai emotioneel klinkt. Vooral de solo viool weet goed op de emotie in te spelen, maar dat is dan meestal toch op een nogal klaaglijke, triestige manier.
Het verhaal is regelmatig ook spannend en ook die spanningsmuziek ontbreekt niet in de score. Maar spanningsmuziek is vaak niet echt gemakkelijk beluisterbaar, hoewel Marianelli de toon toch onder controle houdt en niet vervalt tot echt chaotische of sterk dissonante klanken. 'A Restless Night' is een van de weinige tracks met die meer spannende kleuring.

Een fraai en memorabel thema voor Jane ontbreekt en dat is erg jammer. De koppeling met Jane wordt eigenlijk gemaakt met de viool, die Jane's emoties verklankt. Maar Jane heeft in deze film een wat somber karakter, wat op zich in het verhaal erg passend is, vooral gezien wat haar in haar jeugd is gebeurd. Maar het maakt de muziek toch wat lastiger toegankelijk. De viool wordt in meerdere tracks bijna solo bespeeld. In andere tracks bestaat de instrumentatie dan uit solo of duo spel van piano, cello of harp. Dat geeft al aan dat de muziek op de score nogal aan de minimalistische kant is.
Samen met de wat sombere sfeer van de muziek maakt het de beluisterbaarheid niet tot een feest. De score eindigt overigens met een prachtige track. In 'Mr. Edward and I' hoor je eigenlijk voor het eerst de zon doorbreken in de muziek. Eindelijk een hoopvol signaal in deze wat triestige score. Want zelfs in tracks die meer opgewekt zouden moeten klinken, zoals 'Waiting for Mr. Rochester' of nog meer in 'Yes!' en 'The Wedding Dress' klinkt door die opgewektheid toch een hoop somberheid door.

Kortom, met Jane Eyre heeft Dario Marianelli een voor de film ideale score geschreven. De door een beperkt ensemble uitgevoerde muziek, met de viool van Jack Liebeck als vertolker van Jane's emoties, laten maar weinig ruimte voor romantiek. Die schijnt af en toe wel door de nogal sombere muziek heen, maar weet eigenlijk alleen in de laatste track de hoop te laten oplichten. De overheersende triestigheid leidt daardoor tot een muzikale ervaring die, ondanks dat ik de score vele malen beluisterd heb, maar niet aangenamer wil worden.
Waar andere recensenten de score een erg hoge waardering toekennen, kan ik dat als luisteraar naar de muziek maar niet te pakken krijgen. Het blijft voor mij te minimalistisch, te somber, te saai ook, door een gebrek aan een pakkend thema. De muziek kabbelt in al z'n somberheid teveel voort. Mijn waardering komt dan ook niet hoger dan 71 uit 100 punten.
Trailer:







Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer