Pride


Film | Releasejaar: 2007 | Film release: 2007 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track Artiest/Componist Lengte
1.We're Swimming2:57
2.Jim Looks for Work0:37
3.Ride to Foster Rec0:23
4.Who Broke My S**t?1:08
5.God Bless This Space1:27
6.Not Gonna Keep Open0:38
7.Jim Swims Pool1:15
8.Andre Takes In LaundryJesse Nicholas Voccia0:54
9.You Are an Official Team1:06
10.Really Great Books Here0:49
11.Head Bump0:35
12.50 Yard Freestyle0:26
13.You Want Respect, Earn It0:38
14.This Is Your House1:09
15.Kids At Pool / Elston City Hall2:00
16.Listen to Your Biceps1:50
17.Have a Seat / Pay Up Little ManJesse Nicholas Voccia1:19
18.Jim Confronts HakimJesse Nicholas Voccia1:22
19.We've Been Sanctioned1:26
20.The Meet1:56
21.You All Are PDR2:30
22.Trashed Locker Room1:42
23.You Quit On Yourself0:53
24.You Have a Record of Arrest2:32
25.Pride Determination Reliance1:14
26.Into Gym / 1st Race3:56
27.3rd Race0:55
28.Finale6:36
29.Finale Real Jim Montage1:18
30.Choir of PianoSunu Gonera2:03
 47:34
Schrijf zelf je recensie

 

Pride - 08/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op
Pride is een waargebeurde film die gebaseerd is op het leven van zwemcoach Jim Ellis uit Philadelphia en speelt zich af halverwege de zeventiger jaren van de vorige eeuw, toen zwarten in wezen nog niet geaccepteerd waren in de Amerikaanse samenleving. Zwemmen was in die tijd vooral een blanke sport. Voor Jim Ellis is het als zwarte lastig om een baan te vinden, maar het lukt hem om een oud zwembad in stand te houden, ondanks afbraakplannen, en zeer tegen de zin van de congierge. Als voormalig wedstrijdzwemmer tijdens z'n opleiding, nodigt hij een groepje zwarte jongens uit om bij hem te komen zwemmen. Die jongens blijken erg goed te kunnen zwemmen en Jim besluit een wedstrijdteam samen te stellen, om zo het zwembad te kunnen redden. Als dan ook nog een zeer goede vrouwelijke zwemmer de club komt versterken, nemen de kansen om van 'witte' zwemteams te winnen behoorlijk toe. Maar de vooroordelen blijken hardnekkig...

De muziek voor deze film is van Aaron Zigman. Hij heeft er een rustige score voor gecomponeerd, die met mooie melodieën en een heel eenvoudig, maar toch aardig thema het verhaal ondersteunt. Zigman past vooral de synthesizer toe met vooral rustige, vaak wat simpele klanken, die overigens wel fraai klinken. Bij vlagen gooit Zigman er iets meer heftigheid in, met pauken en tromroffels, die de muziek een iets bombastische kleur geven. Al zijn dat vaak korte stukjes, ze pakken erg fraai uit in het geheel van de score.
Natuurlijk spelen zich in de film ook minder fraaie zaken af, die Zigman dan inkleurt door wat minder melodieuze muziek, met af en toe atonale klanken. Wel hebben die tracks een wat dramatische inslag, maar ze klinken beduidend minder fraai dan de tracks waarin het hoofdthema een rol speelt. Gelukkig geldt dat laatste voor de meeste tracks, zodat de score overwegend fraaie tracks kent. Wel lijken die tracks nogal op elkaar, waardoor de score wat eentonig kan overkomen.
Dit geldt overigens minder voor het laatste deel van de score. De variatie in tracks neemt daar toe. Ook de heftigheid van sommige tracks trouwens.
De track 'Finale' steekt met kop en schouders boven de rest van de score uit. Dat komt vooral doordat deze track een orkestralere insteek heeft en toch ook op een ingetogen manier het thema brengt. De lange track heeft veel variatie en neemt je heerlijk mee in positieve klanken en sluit triomfantelijk en orkestraal op een geweldige manier af.
Ook de daarop volgende voorlaatste track is fraai. Het thema wordt hier aangevuld met een helder ritme en een mooie zangstem. Deze erg Afrikaans getinte track doet aan als een orkestraal gedragen inheemse song. En ook de laatste track van deze score heeft die Afrikaanse invloed, maar is traag en doet aan als een treurzang. Toch zijn de harmonieën ook in deze laatste track weer erg mooi. De leidende solozang komt wat klaaglijk over, maar past goed bij de underscore. Het is een wat melancholieke afsluiter.

Kortom, Aaron Zigman heeft met Pride weer een van zijn fraaiere scores afgeleverd. Het mooie thema en de rustige sfeer doen de muziek fraai uitkomen. Het is soms desondanks wat eentonig, maar toch zijn de klanken en harmonieën van die thematische tracks fraai genoeg om de score als geheel een goede waardering te geven van 79 uit 100 punten.


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer