Shanghai Noon


Colosseum (4005939615420)
Varèse Sarabande (0030206615425)
Film | Releasejaar: 2000 | Film release: 2000 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Forbidden City1:39
2.Journey Of The Imperial Guard1:23
3.A Fragile Princess3:08
4.From East To West1:08
5.A New And Grand Country1:55
6.Mountains And Streams2:09
7.Becoming A Cowboy In Carson City4:00
8.Leaving A Friend1:44
9.The Anywhere Saloon2:21
10.Say Hello To The Tribe2:01
11.Breakout At The Mission2:52
12.Getting Extremely Personal1:53
13.Bonding In Jail2:03
14.Shanghai Noon1:11
15.A Classic Gunfight3:48
16.Dinner For Three At SueSingOui0:55
17.Protecting A Princess4:00
18.Escaping Death2:00
19.Roy's Epiphany0:46
20.The Cows Help The Jailbirds2:26
21.Martial Arts1:54
22.No Secret1:00
23.The Hanging1:52
24.Buried Alive?1:28
25.Rumble On The Train1:31
26.Home On The Rangoon2:04
27.Finale0:59
28.A Fading Wish (Piano Solo)2:31
 56:40
Schrijf zelf je recensie

 

Shanghai Noon - 08/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op
De actiekomedie Shanghai Noon is een soort Chinees-Amerikaanse western-vechtfilm, met Jackie Chan, Lucy Liu en Owen Wilson in de hoofdrollen. De film is het regiedebuut van Tom Dey, die sindsdien nog een aantal komedies heeft geregiseerd. Ook deze film is vooral een komedie, waarin het serieuzere Westerngenre een beetje op de hak genomen wordt, wat ook wel uit de titel blijkt, als afgeleide van de legendarische Western High Noon. De film is goed ontvangen en was redelijk succesvol. Er is nog een vervolg opgenomen met de titel Shanghai Knights.
Het verhaal begint in China, waar princess Pei-Pei (Liu) wordt ontvoerd naar Amerika. Haar bewaker Chon Wang 'John Wayne' (Chan) wil mee met een groep strijders om haar terug te halen, maar dat lukt alleen als hulpje en op voorspraak van Wang's oom, die als tolk ook mee gaat. In Amerika worden ze in de trein naar het Westen overvallen, maar Wang weet te ontsnappen, terwijl bendeleider Roy O'Bannon (Wilson) van de troon wordt gestoten en voor dood wordt achtergelaten. Wang vindt Roy, maar helpt hem niet, wat later uitmondt in een heftige vechtpartij en gevangenschap, waaruit een soort van vriendschap groeit. Maar Indianen en Pei-Pei doen nog een forse aanslag op hun vriendschap...

De score is gecomponeerd door Randy Edelman, die er volop z'n creativiteit in kwijt kon. Met ruim voldoende Western-muziek, gecombineerd met Oosterse klanken weet hij een passende score te maken, die melodieus is een erg aangenaam klinkt.
De muziek van Edelman is meestal niet al te ingewikkeld en dat is ook hier het geval. Met relatief eenvoudige melodielijnen en fraaie harmonieën weet hij een gevarieerde en toch consistente score af te leveren, die gemakkelijk in het gehoor ligt. Nu had Edelman eigenlijk nog nooit echt een serieuze Western geheel van muziek voorzien en ook Oosterse muziek zat maar beperkt in zijn portfolio, maar in deze film weet Edelman toch ruim voldoende deze genres tot hun recht te laten komen. Natuurlijk is de film een komedie en dat heeft het Edelman allicht wat gemakkelijker gemaakt, want zo kon hij het allemaal toch wat lichter en luchtiger houden. Maar ondanks de inzet van allerhande etnische instrumenten, zowel Oosters als Westerns, blijft alles wat eenvoudig klinken. Vooral de melodieën en harmonieën maken het tot een mooie score, maar wat meer diepgang zou af en toe wel gewenst zijn.
Zelfs wanneer in de film de grootse en indrukwekkende landschappen voorbij komen, blijft de muziek eenvoudig. Wel klinkt de muziek dan groots en orkestraal, met mooie, zelfs meeslepende melodieën, toch is het steeds alleen die melodie, met hooguit een enkele tegenmelodie. Daarbij zet Edelman dan ook vaak weer z'n standaard synthesizer in. Dat hoeft niet te storen, omdat de orkestrale klanken erg fraai zijn, maar het maakt de muziek toch wel wat 'goedkoop', en dat is jammer.

Toch is de muziek zonder meer erg prettig om te beluisteren en blijft de kleuring constant aan de positieve kant. De opgewekte klanken en fraai harmonieën zijn eigenlijk toch wel het handelsmerk van Edelman, samen met de synthesizer underscore van veel tracks. Doordat hij de muziek eenvoudig heeft gehouden, past deze bijna naadloos in het comedy-karakter van de film. Dat wordt dan nog weer versterkt door een aantal tracks die wat meer staccato-effecten hebben, die soms bijna naar slap-stick-muziek neigen. Toch weet Edelman het irritante mickey-mousing gelukkig te voorkomen. Het comedy-gehalte van de muziek valt eigenlijk reuze mee als je de muziek los van de film beluistert, terwijl deze in de film juist heel goed werkt en de grappen versterkt.

Sommige tracks hebben een bluesy kleurtje, waarbij Edelman het westerngehalte duidelijk niet vergeet. Hierin hoor je het comedy-effect in de muziek goed terug.
De tweede helft van de score bestaat voornamelijk uit spannende muziek, wat Edelman via de melodie realiseert en niet zozeer via dissonante of chaotische klanken. De arrangementen staan dan vooral in mineur en er wordt met grommende lage strijkers gewerkt, of juist met vibrerende hoge strijkers. Ook de percussie speelt hier een flinke rol en Edelman weet de spanning goed te treffen, zonder dat de muziek ongemakkelijk wordt. Pas bij 'Home on the Rangoon' keert de gemoedelijkheid weer terug, met een track die eigenlijk meer een deuntje is, maar wel een heel aardig gearrangeerd deuntje met Oosterse klanken.

De score sluit af met de door Edelman solo op piano gespeelde track 'A Fading Wish'. Een fraaie melodie, die mooi gespeeld wordt, met een wat melancholieke klank, die prettig wegluistert. Daarmee is dit een aangename afsluiter.

Kortom, met Shanghai Noon heeft Randy Edelman een prima score neergezet, die de toon van de film goed weet te treffen. Als luistermuziek, los van de film is dit zonder meer een erg plezierige score, vooral de eerste helft van het album, met z'n fraaie melodieën, aangename harmonieën en opgewekte kleuring. De variatie in de tracks is groot, waarbij het Westerngenre en tegelijk ook het Oriëntaalse genre goed vertegenwoordigd zijn, zonder dat het al te etnisch wordt. Regelmatig klinkt de muziek fraai orkestraal en soms zet Edelman dit echt groots in. De tweede helft van het album is wat minder aangenaam vanwege het veel hogere spannende karakter die in de muziek zit, hoewel de muziek nog steeds best goed te beluisteren is. De score sluit wel weer af met drie fraaiere tracks, waarbij de 'Finale' het hoofdthema weer laat horen. De waardering komt zo op een toch mooie 79 uit 100 punten.


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer