Battle: Los Angeles


Colosseum (4005939706821)
Varèse Sarabande (0030206706826)
Film | Releasedatum: 08/03/2011 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Battle Los Angeles Hymn2:32
2.Battle Los Angeles Main Titles4:18
3.Arrival2:13
4.Marines Don’t Quit2:48
5.Command and Control Center3:44
6.Elegy4:59
7.Redemption8:27
8.For Home, Country, and Family4:02
9.War Hymn2:28
10.Evac3:12
11.To Hell and Back6:26
12.Mobilized5:07
13.The Freeway1:56
14.The Drone3:07
15.Casualty of War1:37
16.Rebalance1:26
17.Regret1:28
18.Shelf Life2:32
19.The World Is at War1:40
20.Abandoning Los Angeles5:11
21.Battle Los Angeles5:38
22.We Are Still Here3:15
 78:06
Schrijf zelf je recensie Toon recensies in andere talen

 

Battle: Los Angeles - 07/10 - Recensie van Thomas-Jeremy Visser, ingevoerd op
De eerste grote score van het jaar is binnen. En hoe kun je een nieuw jaar nou beter openen dan met een nieuwe actiescore van Brian Tyler?
Het eerste woord dat men bij de naam 'Brian Tyler' te binnen schiet is veelal testosteron. Hoewel de man wel degelijk in staat is de gevoelige snaar te raken (Partition), is hij natuurlijk een van de grotere talenten in het schrijven van snoeiharde actiemuziek. Symfonische meesterwerken zoals Children of Dune worden afgewisseld met moderne krachtwerken zoals Dragonball: Evolution.
Dat de man dan ook muziek mocht schrijven voor de grootste Sci-Fi film van het jaar is geen verassing. In Battlefield: LA gaat een groep mariniers aan de slag om een invasie van een buitenaards ras te stoppen. Hun district? Los Angeles.

Battlefield: LA is een typische Brian Tyler-score. De thema's zijn op orde, de gitaren en percussiesectie zijn weer goed vertegenwoordigt, en de score is opvallend groots opgezet. Het is een smeltkroes van al zijn stijlen die hij tot nu toe in zijn carriere heeft laten horen. De beats, percussieslagen en gitaren, maar ook de krachtige thematische opzet en kippenvel bezorgende strijkpartijen: alles wordt uit de kast gehaald. Thematisch gezien zijn veel van Tylers' scores sterker dan Battlefield: LA. Er is een hoofdthema, en dit is ondanks de mooie instrumentatie nogal tam.

De score heeft enkele opvallende kenmerken. Zo is de score bij vlagen nogal patriottisch. In zowat iedere track horen we de blazerssectie dit nog eens benadrukken,
en daar tussenin horen we ook de percussie dit werk doen. Een ander kenmerk is dat er tussen de grootsheid van de orkestraties soms ook horrorelementen tegenkomen.
Natuurlijk gebruikt Tyler hiervoor de percussie, maar ook de elektrische gitaren en strijkers spelen een prominente rol in de overheerlijke chaos die Tyler weet te scheppen. Regelmatig loeien de gitaren in verschillende toonhoogtes door de de rest van de instrumenten heen, een grote bijdrage toevoegend aan de toch al afwisselende score.

De reden waarom hij is aangenomen is heel simpel: hij is momenteel misschien wel de beste actiecomponist ter wereld. Wilder dan Zimmer en Powell, subtieler dan Jablonsky en Djawadi.Het moge dan ook duidelijk zijn dat Battlefield: LA vooral een actiescore is geworden. Eerlijk toegegeven, Tyler komt op dat punt niet met iets nieuws. De percussie is nog steeds meedogenloos snel en hard, de gitaren scherp en de blazers denderen overal overheen. De strijkers doen ook wel degelijk hun werk, maar dienen ditmaal misschien meer als achtergrond. Het is allemaal van goede kwaliteit, maar we hoorden het eerder al in The Expendables en talloze andere scores van de beste man. Op dat vlak is de score dan ook eerder routinewerk, op het wat emotionelere vlak maakt Tyler een grote sprong voorwaarts.

Hoewel Rambo, Eagle Eye, War, AVP en zelfs Dragonball: Evolution groots opgezet waren heeft Tyler zich al een tijdje niet meer zo kunnen uitleven in alle lagen van de muziek.
Vlekkeloos combineert hij volgens de laatste trends electronica met strijkers. En dit niet eens tijdens de actie, maar net zoals trendsetter Zimmer dat onlangs deed in Inception: de emotionele momenten in de film.
Gelaagd bouwt de componist door middel van alle orkestsecties dit soort momenten op, en voor het eerst sinds een tijd verbaas je je om Tylers' muzikale talent. Want niet alleen kan hij erg goede actiemuziek in elkaar zetten, ook is hij wel degelijk in staat om epische grootsheid met emotie te combineren.

Met de eerste grote score van het jaar heeft Brian Tyler uitstekend werk verricht. Battlefield: LA is een krachtige, haast volledig symfonische score die vooral uitblinkt in de afwisseling tussen actie en emotie. De score zwenkt vaak van het een naar de ander, maar doet dit op een subtiele manier. De actiemuziek van Tyler kennen we nu wel, maar niet eerder schreef de man zulke apocalyptische, grootse muziek met een daadwerkelijke ziel erin. Dat maakt een Battlefield: LA een sterke score die regelmatig voor kippenvel zorgt.
Battle: Los Angeles - 10/10 - Recensie van Maurits Petri, ingevoerd op
Weer een film over een oorlog met aliens, zullen velen onder ons denken. Het grote verschil tussen al die andere films en Battle: Los Angeles is voornamelijk het budget. Met een vrij laag budget, te vergeleken met dat van District 9, knallen de grootste acteurs flink wat buitenaards gespuis neer. Onder andere Aaron Eckhart (bekend als Two Face in The Dark Knight) moeten Los Angeles alien-vrij proberen te maken.

Uiteraard volgen we al jaren met veel plezier de carrière van Brian Tyler. Zijn oeuvre is dan ook flink groot aan het worden, zijn naam schiet steeds weer een plek omhoog in de ranglijsten. Na een enorme berg soundtracks, waarvan velen niet enorm opvielen, wisten we al ver van te voren dat dit wel eens 'the finest hour' van Tyler zou kunnen gaan worden.
En dat is Battle: Los Angeles zonder enige twijfel! 78 minuten lang zal het kippenvel van je kruin tot aan je kleine teen reiken en zal je bovendien te maken krijgen met sublieme thematiek, een koor wat hemelse niveaus weet te bereiken en belachelijk mooie suites die je zullen ontroeren. Zonder al te veel poespas pakt Tyler direct groots uit in de eerste track. Een hemels koor, een heerlijke elektrische gitaar, licht synthesizer gebruik en een prachtige opbouw werken langzaam naar de tweede track. Want dat is namelijk de begeleiding van de begin titels van de film. De Main Titles introduceert dan ook een vrij hectisch en heroïsch thema, prachtig gedragen door percussie en blazers. Het thema doet iets denken aan die van Transformers, alleen wist Steve Jablonsky nergens zo ver te gaan als Brian Tyler. De muzikale ontreddering, in positieve zin, is nabij wanneer het koor ook nog eens begeleidend bijzet. De tracks die volgen hebben in principe geen uitleg nodig. Wat opvalt is de mooie wisselwerking van klassieke, emotionele stukken en de stukken die de acties van het buitenaards schorem kracht bijzetten. Vooral te herkennen aan met de computer gegenereerde geluidseffecten en zachte drum and bass. Nergens draaft Tyler hiermee door en weet overal precies de balans te bewaren.

Opvallende track is de actie track 'Redemption'. Deze acht minuut durende suite begint vrij heftig en is zeer actierijk. Het hoofdthema zit er mooi doorheen verwerkt en de onrustige violen geven een onheilspellend gevoel. Toch weet Tyler ook hier de orde te bewaren en verliest de controle wederom niet. En wat blijft dat thema toch waanzinnig mooi. Wat ook opvalt zijn de hoorns die ZEER laag spelen en tot het uiterste gedreven worden. Een andere zeer opvallende track is 'To Hell And Back', stiekem wel een van de mooiste tracks van het album. Hierin draagt het koor de thematiek en introduceert Tyler ook een elektrische bas, die je speakers doen ontploffen. 'Rebalance' is vrijwel de enige track waarin de synthesizers eens flink aanwezig zijn.

Na een uur luisterplezier begint er langzaam een conclusie te dagen. Brian Tyler heeft zijn werk subliem gedaan, want je verveelt je geen minuut. En al helemaal niet door de afsluiter 'We Are Still Here'. Dat is gewoon de mooiste track van het album, waarin alle thema´s kort en in zijn volste glorie nogmaals worden weggegeven. Vooral het hoofdthema, met het koor en de elektrische gitaar, is om je vingers bij af te likken.

Het zou toch niet zijn dat een van de beste soundtrack van 2011 al binnen handbereik is? Battle: Los Angeles overrompelt, verbijstert en geeft keer op keer drie laags kippenvel. Niet alleen zit deze soundtrack subliem in elkaar en is de opbouw en thematiek onwijs goed, ook het gebruik van synthesizers en koor is perfect in balans. Het is simpelweg niet nodig om track voor track te gaan bespreken. Stop deze waanzinnige CD in je speler en geniet van dit pareltje, met Brian Tyler in topvorm. Een soundtrack die, naar mate je er meer naar luistert, zich ontvouwt tot een waar meesterwerkje!
Battle: Los Angeles - 06/10 - Recensie van Joris Hermy, ingevoerd op
Dat componist Brian Tyler de geknipte man is voor dit soort films - waarin een peloton het moet opnemen tegen onbekende krachten die de wereld willen domineren – klinkt perfect logisch gezien zijn fors gebalde actiestijl en zijn bombastische orkestraties. Recent bewees hij dit nog in zijn score voor ‘The Expendables’ die functioneel bleek, maar eerlijkheidshalve toch wat routineus klonk. Voor ‘Battle: Los Angeles’ zou thematiek terug wat meer centraal komen te staan aldus de componist. Benieuwd dus wat dé actiecomponist par excellence zou brengen.

De soundtrack opent met ‘Battle Los Angels Hymn’ en beantwoord grotendeels aan de verwachtingen. Het is eigenlijk een soort suite die de score samenvat en is opgebouwd uit een herkenbaar thema, brede orkestraties en heel wat percussie. Jammer genoeg is het thema er eentje van dertien in een dozijn. Muzikaal weinig zeggend en het geheel klinkt gewoonweg eender tussen de vele hedendaagse filmscores. De orkestrale kant zit zoals steeds wel snor bij Tyler en vooral het ritmisch motief en het inventief gebruik van percussie houden de score enigszins nog overeind. Maar dat neemt niet weg dat dit de zoveelste score is die niks toevoegt aan het genre op zich en toont misschien wel aan dat Tyler toch eens moet gaan herbronnen. Luister bijvoorbeeld nog eens terug naar zijn prima score voor ‘The Final Cut’ uit 2004 alweer. Het thema was er eentje om te onthouden, de diverse variaties klonken geïnspireerd en de weelderige orkestraties versterkten dat alleen maar! Heel wat van die parameters ontbreken simpelweg in ‘Battle: L.A.’ Weinigen kunnen nochtans actiemuziek componeren zoals Tyler dat kan, maar er is toch meer nodig dan louter strakke ritmes & vele percussielijnen om de actie gedreven, voortstuwend, spannend en bij momenten avontuurlijk te houden.

Samengevat is er eigenlijk naast de openingstrack en de stemmige gitaartrack ‘Shelf Life’ niet veel boeiends te ontdekken. Een ontgoocheling dus en de zoveelste soundtrack die je zo weer vergeten bent…
Battle: Los Angeles - 10/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op
Battle Los Angeles, de nieuwe score van Brian Tyler. En wat voor een score!

Het eerste wat ik deed na het starten van deze score was: stoppen met waar ik mee bezig was en luisteren.
Wat een imposante score. Wat een epische, bombastische en toch melodieuze, geweldige muziek. Brian Tyler doet het toch maar weer.
Dit is binnen korte tijd de tweede score die ik van hem beluister en beoordeel na Partition wat ook een heerlijke score was. Maar deze score van Battle: LA doet er zeker niet voor onder, is alleen wel heel anders en vooral heftiger. De actie spat uit de luidsprekers en is heerlijk om naar te luisteren.

In de verte doet de score denken aan Inception van Hans Zimmer, maar deze score van Tyler is veel melodieuzer en daarmee ook veel mooier. Battle: LA zit vol melodieuze en harmonieuze lijnen op een prachtig thema, dat doorheen de score steeds terugkomt. Met bombastische tracks en intieme tracks maakt Tyler er een waar luisterfeest van.

Kortom, een uur lang weldadig luistergenot op en machtige spektakelscore, waarin alle kleuringen voorkomen, van intieme gitaarklanken tot heftige percussieslagen, en regelmatig binnen dezelfde track. Geweldig!
Battle: Los Angeles - 09/10 - Recensie van Guy Verfaillie, ingevoerd op
“Het scenario van “Battle: LA” is nogal simplistisch. De Aarde wordt op het onverwacht aangevallen door aliens. De film volgt een groep soldaten in Los Angeles tijdens hun confrontaties met de boosaardige indringers.

Brian Tyler deed waar hij goed in is: het schrijven van gepaste actiemuziek. De soundtrack start heel sterk met “Battle Los Angeles Hymn” – heroïsche muziek met veel elektrische gitaar – een absoluut prachtnummer. Rustige nummers en zware actie wisselen elkaar zorgvuldig af. ‘Elegy’ en ‘Regret’ zijn rustige, melancholische tracks opgebouwd uit koor en violen. Percussie komt ruim aan bod doorheen de soundtrack ( ‘War Hymn’ en ‘Marines Don’t Quit’).

Ik moet toegeven dat de stijl die hij hier gebruikt zeer nauw aansluit bij ‘Remote Control’ en toch weet ik deze soundtrack enorm te smaken.

Symfonische heroïsche thema’s, elektrische gitaar, koor – alle ingrediënten van Tyler’s succes passeren ook hier weer de revue. Alhoewel hij een weinig origineel concept gebruikt, vind ik deze soundtrack toch zeer aangenaam om te beluisteren. Een absolute aanrader voor mensen die fan zijn van actiemuziek.
Battle: Los Angeles - 10/10 - Recensie van Andre Desitter, ingevoerd op
De soundtrack van deze film is vele malen beter dan de film zelf. Het is een rommelige film zonder einde..of misschien paste die niet meer op de dvd :-S ik weet het niet.

Maar we gaan het hebben over de score natuurlijk. En in het begin moest ik wennen aan deze score, maar na diversen keren te hebben gehoord is hij geweldig. Het geweld wat in de film voorkomt is mooi beschreven door de muziek. Als je van actie score's houdt dan is dit zeker een aanrader.

Heel het orkest komt los. Er is ook nog een mooi rustig thema 'Elegy' dat heel mooi opgebouwd wordt. Mijn favoriete track is Redemption.

Heel de score is goed te beluisteren.






Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer