Frida


Deutsche Grammophon (0028947415022)
Film | Releasejaar: 2002 | Film release: 2002 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track Artiest/Componist Lengte
1.Benediction and DreamLila Downs2:31
2.The Floating Bed1:29
3.El ConejoLos Cojolites2:29
4.Paloma negraChavela Vargas3:17
5.Self-portrait with Hair Down1:09
6.Alcoba Azul1:36
7.Carabina 30/30 - Corrido TradicionalEl Poder Del Norte2:43
8.Solo tu1:22
9.El Gusto - Son Huasteco TradicionalTrio Huasteco Caimanes de Tamuin2:18
10.The Journey2:56
11.El AntifazLiberación2:28
12.The Suicide of Dorothy Hale0:48
13.La Cavalera1:40
14.La Bruja - Son Jarocho TradicionalSalma Hayek1:57
15.Portrait of Lupe2:13
16.La LloronaChavela Vargas2:22
17.Estrella OscuridadLila Downs1:48
18.Still Life1:31
19.Viva la vidaTrio Marimberos2:16
20.The Departure2:13
21.Coyacan and Variations2:34
22.La LloronaLila Downs2:20
23.Burning Bed1:08
24.Burn It BlueCaetano Veloso5:26
 52:34
Schrijf zelf je recensie Verberg reviews in andere talen

 

Frida - 09/10 - Recensie van Tom H., ingevoerd op (Nederlands)
Frida werd een verrassende winnaar op de Academy Awards voor componist Goldenthal, die eerder al furore maakte met pareltjes als "Titus" - die hij net als "Frida" schreef voor een prent waar de regie in handen lag van zijn echtgenote- "Final Fantasy The Spirits Within", "Alien" en "Interview with a Vampire". Voor de soundtrack van Frida kiest Goldenthal voor een geheel andere aanpak dan hij voordien ooit heeft geopteerd. Zoals hij in het voorwoord beschrijft "In Frida, the approach ... of melodic intimacy, scoring with melodies of tunes as opposed to motivic fragments." Waar in het verleden de componist werkte met grootse en bombastische orkesten, aangevuld met koor waar de kopers en strijkers een belangrijke invloed hadden, concentreert Goldenthal zich nu op enkele opmerkelijke en vooral Latino-instrumenten die de muziek voor "Frida" een haast intieme en trieste melancholie meegeven. Naast enkele prominente Spaanstalige artiesten horen we op de cd ook accordeon, glass harmonica en etnische fluiten en percussie, wat een typische Zuid-Amerikaanse sfeer met zich meebrengt. Weg met de grootse en dreigende avantgardistische strijkbewegingen of krijsende kopers, "Frida" heeft niets van dit alles. Intimiteit en rust stralen uit dit album.

De liedjes op dit album zijn traditioneel of zijn door de componist zelf gecomponeerd. Het zijn typische Latino-liederen met een hoog authenticiteitsgehalte die de liefhebber van Zuid-Amerikaanse muziek zeker zal bekoren. Vooral de liederen gezongen door Lila Downs en Chavela Vargas zijn de moeite waard. Ook het prachtige maar droevige "Paloma Negra" (Zwarte Duif") is op momenten heerlijk rauw maar baad in een hartverscheurende subtiliteit. Heerlijk gewoon, hoewel niet van de indruk kan worden ontdaan dat je naar een score van een Almodovarfilm luistert van Alberto Iglesias, maar dit geheel terzijde!

Goldenthal construeerde de muziek rond enkele vaste thema's die worden begeleid door gitaar en zachte strijkers die het geheel tot een haast atmosferische beleving maken. De gitaar zorgt voor een erg triest geluid dat zelden wordt doorbroken. De hele muziek lijkt te zweven en kabbelt rustig door met variaties op het zelfde thema dat wordt opgevuld met licht toetsten voor viool en cello. En toch klinkt alles erg in balans. "Self-Portrait with Hair Down" en "Solo Tu" zijn de meest overheersende tracks en hoewel erg kort weten ze toch de juiste snaar te raken met hun ingetogen melodie en traag, haast voortslepende ritme. "The Journey" belicht daarnaast de iets vrolijker versie van het thema met een innemende toevoeging van accordeon die het geheel heel wat voller en eenvoudiger maakt om naar te luisteren. Het tweede deel is dan meer de romantische versie van het thema waar de gitaren minimaal aan het woord worden gelaten en de strijkers de overhand nemen in een wel erg ouderwets arrangement die zo lijkt weg gelopen uit een romantisch drama uit de jaren '30. Schitterend gewoon.

"La Calavera" is een opzwepend ritme dat met minieme begeleiding wordt gebracht en een dialoog construeert tussen cello en gitaar enerzijds en piano en viool anderzijds. Een hectische maar interessante track en een totale omslag in ritme en sfeer. Hoe opgefokt "La Calavera" wel is, hoe fragiel en hartverscheurend "Still Life" is. Het solo-piano stuk wordt traag en nobel gespeeld met een dikke laag sentimentaliteit op typisch Goldenthaliaanse manier waarbij de muziek nooit decadent of stroperig wordt! De laatste score sequentie is een erg mooie en ingetogen thematische uitdieping in "The Departure en "Coyoacan and Variations" waar Goldenthal een laatste keer zijn kunde mag bewijzen in een erg sterke finale.

De CD sluit af met "Burn It Blue", een lied gecomponeerd door Goldenthal en voorzien van zijn tekst door regisseuse en ega Julie Taymor. Hoewel de tekst en de melodie perfect de sfeer van de ilm bevatten is het lied niet zo sterk als Goldenthal's vorige schrijfselen wat best jammer is. Gelukkig valt het nummer best te pruimen.

Frida is een sfeervolle soundtrack met een latino-hart op de juiste plaats. Goldenthal verrast met zijn ingetogen en minimalistische aanpak. Liefhebbers van zijn orkestraal werk zullen echter minder ingetogen zijn met deze soundtrack en laten hem dan ook maar beter in de schappen staan. Frida is voor mij een heel geslaagd project waarbij film en muziek perfect bij elkaar passen en op cd een haast wonderlijke en relaxerende luisterervaring biedt!
Frida - 06/10 - Recensie van Tom Daish, ingevoerd op (Engels)
Julie Taymor, aka. Mrs Elliot Goldenthal, made her first directorial splash with a vibrant and imaginative version of Shakespeare's Titus Andronicus, but from obscure Bard, she has moved onto a biopic of Mexican painter Frida Kahlo. Not an artist I have heard of, but judging by the examples in the CD notes, her work is striking and brilliant. As I noted in my review of Jeff Beal's superb score to Pollock, film composers seem to respond well to films about artists and Elliot Goldenthal is no slouch, responding well to every film he scores. For Frida, his music takes up around a third of the album's overall running time and interspersed is one of the key elements of the film, it's Mexican influence.

As Goldenthal mentions in his brief introductory paragraphs regarding the music, Mexican music is not just one thing, but varies from region to region. However, it has a distinct enough sound, namely the acoustic and Mexican guitar which always suggests a Mexican or Hispanic lilt to the music. I must admit that not all of the songs are really to my taste, I've never really been one for folk music generally and while some of the songs are most enjoyable, I can't help feeling they might seem better after a few tequilas. The rather curious singing style employed isn't always terribly appealing, although the instrumental backing is always striking and rhythmic. Goldenthal's music fills in with purely instrumentals, save for the final song. Arranged for a small ensemble, but with occasionally full strings, Goldenthal has ingeniously adapted Mexican music into his own style and it is perhaps surprising how well the two mix, especially during the more intense tracks such as The Floating Bed, The Journey and the superb Burning Bed.

The album closes with Burn it Blue, which is obviously not a 'real' Mexican song, despite the styling to that effect, and probably why I find it a stand out amongst the other songs. The superb vocals of Caetano Veloso and Lila Downs (who performs on a couple of the score cues, particularly the striking Estrella Oscura) greatly aid to the song's impact. Given the small ensemble size, the best comparison in Goldenthal's previous catalogue is probably the incidental music for play The Green Feather (another Taymor production), but with the Mexicana incorporated, most obviously in the particularly impressive La Calavera. There is no denying the quality of Goldenthal's music, it is intimate and dramatic, while sounding plausibly authentic, but I suspect many won't appreciate the songs a great deal (as, I must admit, I didn't) even though everything seems to blend together seemlessly.
Frida - 08/10 - Recensie van Arvid Fossen, ingevoerd op (Nederlands)
Frida verfilmt het levensverhaal van de Mexicaanse kunstanares Frida Kahlo, aan referentiepunt in de schilderkunst van de 20ste eeuw. Haar leven is van een buitengewoon karakter, de film schetst haar moeilijkheden, maar ook haar slagen. De film toont haar schilderkunst, maar ook haar biseksualiteit, haar communistische overtuiging en haar persoonlijke moeilijkheden met ongelukken en gezondheidsproblemen. De film kon al op veel positieve reacties rekenen vanuit de critici.
Regisseur voor deze film is Julie Taymor, de vrouw van Elliot Goldenthal. De keuze van componist lag, zeker na Titus, dus voor de hand, al zullen velen dit genre niet meteen zien passen in de modernistische stijl die we kennen van Elliot Goldenthal. Hij componeerde de score en enkele songs om beide te integreren met de traditionele songs. Goldenthal gebruikt serie aan specifieke akoestische instrumenten welke volledig passen in de setting van de film: Mexicaanse gitaar, klassieke gitaar, accordeon, Mexicaanse harp, marimba, en glasharmonica. Hij voegt bij deze instrumenten enkel een klein orkest van strijkers toe. Deze mix geeft een ritmische en lyrische traditionele score. De score wisselt af met een selectie van traditionele songs van de Mexicaanse cultuur, sommige origineel, andere heropgenomen. De songs omvatten de typische Mexicaanse stijl welke gekenmerkt wordt door eenvoudigheid in ritme en structuur. Waar veel soundtracks een duidelijke split maken tussen score en songs, is deze er een die als geheel aanspreekt.
Frida - 05/10 - Recensie van Gudo Tienhooven, ingevoerd op (Nederlands)
Allereerst dit: ik vind het werk van Elliot Goldenthal zeer fascinerend. Zeker Final Fantasy en Interview with the Vampire zijn kleine meesterwerkjes. Dat hij uiteindelijk zijn eerste Oscar moest ontvangen voor een zeer matige score is dan ook extra spijtig: je had het hem zo graag voor een ander album gegund. Frida zal in de smaak zijn gevallen vanwege de fraaie songs, maar de score blijft, hoewel kleurrijk, altijd wat hangen in de vervelende experimentele hoek. Niemand zal zich over twintig jaar nog de korte, gekke deuntjes uit deze cd herinneren. Jammer. Zou het trouwens toeval zijn dat de regisseuse van Frida de vrouw is van Elliot Goldenthal?
Golden Globes: Best Original Score (Winnaar)
Oscars: Best Original Score (Winnaar)
World Soundtrack Awards: Soundtrack Composer of the Year (Winnaar)
World Soundtrack Awards: Best Original Soundtrack of the Year (Winnaar)
World Soundtrack Awards: Best Original Song Written for a Film: "Burn it Blue" (Genomineerd)
Trailer:





Trailer:





Andere soundtrack releases van Frida (2002):

Frida (2003)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer