Cry, the Beloved Country


Epic Soundtrax 1995 CD (0074646735428)
Film Film release: 1995
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track Artiest/Componist Lengte
1.Main Title - The Letter3:36
2.The Beginning Of The Journey2:10
3.The Train To Johannesburg2:48
4.You've Been Robbed1:28
5.EmaxambeniThe Havana Swingsters2:29
6.I've Been A Bad Woman2:31
7.Is It My Son ?2:32
8.He Was Our Only Child1:42
9.What Sort Of Life Did They Lead1:25
10.Hamba NotsokoloDorothy Masuka2:37
11.Bastards - Bloody Bastards1:03
12.Did It Seem Heavy ?0:48
13.Cry, Cry The Beloved Country1:45
14.Christ, Forsake Me Not3:19
15.The Boys Club1:36
16.We Taught Him Nothing2:05
17.Amazing GraceLadysmith Black Mambazo3:33
18.Go Well Umfundisi1:09
19.Do Not Spoil My Pleasure2:38
20.It Is My Son - That Killed Your Son3:53
21.The Marriage2:55
22.The Shadow Of Death2:53
23.The Fifteenth Day3:17
 54:12
Schrijf zelf je recensie

 

Cry, the Beloved Country - 08/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op (Nederlands)
De dramafilm Cry, the Beloved Country is geregisseerd door de Zuid-Afrikaan Darrell Roodt (Father Hood, Dangerous Ground, Prey, Winnie Mandela). De film over de apartheid in Zuid-Afrika is gebaseerd op het gelijknamige boek van Alan Paton en een remake van de gelijknamige film uit 1951. Die oude film moest onder een dekmantel gemaakt worden, omdat ook die film in Zuid-Afrika is opgenomen, maar toen was apartheid nog springlevend en stonden er zware straffen op het negeren daarvan. Deze film uit 1995 is gemaakt toen er inmiddels een einde was gekomen aan dat afschuwelijke regime. De film is door de critici overwegend redelijk ontvangen, maar het bioscoopbezoek viel toch tegen.
Het verhaal speelt zich af in 1946 in de Zuid-Afrikaanse provincie Natal, waar dominee Kumalo (James Earl Jones) een brief krijgt van een collega om naar Johannesburg te komen, omdat zijn zus ziek is. Kumalo gaat op reis, om ook zijn zoon te vinden. Hij vindt wel zijn zus, die voor haar levensonderhoud prostituée geworden is en die een zoontje blijkt te hebben. Hij gaat op zoek naar z'n zoon, maar vindt alleen z'n zwangere vriendin. Dan wordt de blanke zoon van een rijke landeigenaar (Richard Harris) uit Natal vermoord en blijkt Kumalo's zoon een van de daders, die opgepakt zijn. Tegelijk valt het Kumalo zwaar om de enorme ongelijkheid tussen de rassen te ervaren. Z'n zoon wordt ter dood veroordeeld en Kumalo keert terug naar Natal, waar hij de
landeigenaar ontmoet...

De muziek bij de film is van John Barry, die er een voor de luisteraar bijzonder fraaie score voor componeerde. Maar of deze score nu zo passend was voor de film vraag ik mij af, want de film, die ik overigens niet gezien heb, kent de nodige grimmigheid en laat zieke menselijke systemen goed in beeld komen, al lijkt de film de nodige scherpte hierbij te missen, zo zeggen filmrecensenten. In de muziek is dat allemaal nauwelijks te horen.
Barry heeft deze score gecomponeerd in z'n eigen gebruikelijke stijl, met mooie melodieën en veel strijkers in rustige arrangementen. Deze score lijkt in die zin op zijn eerdere scores voor Dances with Wolves of Out of Africa. Het is ook een beetje de neergang van John Barry geworden dat hij zijn muziek niet ondergeschikt maakte aan het filmverhaal, maar z'n eigen invulling daaraan gaf in zijn eigen muzikale stijl.

Het album opent met de 'Main Title', waarin Barry het prachtige hoofdthema presenteert. Dit doet hij in zijn eigen typerende gedragen stijl, met een mooie melodie, die op een ingetogen manier door heel veel strijkers wordt gespeeld. De melodie begint echter met een solo hoorn, die hier naderhand en ook in een aantal andere tracks terugkomt. En elke keer is dat weer prachtige muziek. Vooral dit hoofdthema is bijzonder mooi.
Dat thema komt op een mooie ingetogen manier terug in 'He was Our Only Child', die vooral door de rustig getokkelde harpklanken een bijna emotionele lading krijgt. En dat geldt ook voor de titeltrack, waarin een solo gedempte hoorn de prachtige melodie speelt, op een licht ritmische underscore van strijkers en ingetogen percussie. Een aparte uitvoering horen we in de track 'The Boys Club', waar een piano de melodie speelt op een bed van strijkers. Die piano klinkt echter heel erg waterig, waardoor er een apart effect ontstaat. Overigens heeft het hele album wel iets waterigs over zich, wat op zich een mooi, heel licht galmend effect aan de muziek geeft, die daardoor een iets gevoeliger tint krijgt.

Dat geldt alweer veel minder voor de wat meer mineure tracks die hierop volgen, zoals 'The Beginning of the Journey', met een overigens best fraaie tweede helft, of 'The Train to Johannesburg'. Die tracks zijn toch wat meer verhalend en hebben een licht treurige tint, waarbij de strijkers en koperblazers in de achtergrond rustig voortkabbelen. Ook een paar andere tracks hebben deze wat mineure kleuring, die deze tracks tegelijk ook een beetje saai maken.
Maar ook heeft Barry voor wat grimmiger muziek gezorgd, in tracks als 'You've been Robbed', 'Is it my Son?', 'Bastards, Bloody Bastards' of 'The Shadow of Death'. Die grimmigheid komt dan vooral uit de melodie en het arrangement, want de muziek komt nergens zelfs maar in de buurt van dissonant of chaotisch en blijft daarmee prima beluisterbaar.

Het album bevat naast de muziek van Barry nog een drietal songs, die eigenlijk een beetje werken als source-tracks. Het zijn twee etnische songs en een in etnisch-Afrikaanse stijl gezongen 'Amazing Grace'. De songs passen niet zo goed bij de score van Barry, maar zijn best aardig om naar te luisteren.

Het album sluit af met een mooie uitvoering van het hoofdthema. Het blijft elke keer weer een prachtige melodie in een heerlijk arrangement van mooie glijdende violen, ondersteund door aangenaam ingehouden koperblazers. Steeds weer een feest om naar te luisteren, en ondanks dat deze melodie een aantal malen op het album terugkomt, met steeds de strijkers als verbindend element, verveelt de muziek nergens. Daarmee is dit een prachtige afsluiter voor dit overwegend fraaie album.

Kortom, met zijn muziek voor de dramafilm Cry, the Beloved Country heeft John Barry een score gecomponeerd waarvan je je kunt afvragen of deze zo passend is bij de film. Maar om naar te luisteren is zonder meer erg plezierig, waarbij het wondermooie hoofdthema de show steelt. Gelukkig komt dit bijzondere thema een flink aantal keren terug op dit album, want die moet het echt van dit hoofdthema hebben. De submelodieën halen het niet bij dit thema en vooral de wat meer donker gekleurde muziek ligt veelal wat minder prettig in het gehoor, waarbij de muziek overigens prima beluisterbaar blijft, want het is nergens dissonant of chaotisch. Een aantal tracks hebben een wat triestige, melancholieke kleuring, die regelmatig wat aan de saaie kant is. Maar elke keer weer werkt het hoofdthema dan als opkikker en dat hoofdthema zorgt dan ook voor een waardering van een mooie 77 uit 100 punten.


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer