Gohatto


Milan Records (0743217668822)
Film | Releasedatum: 22/05/2000 | Film release: 1999 | Medium: CD
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Gohatto : Opening Theme2:01
2.Souzaburoh2:04
3.Taboos2:09
4.In Bed2:08
5.Execution2:48
6.Match3:56
7.Gate2:09
8.Temple0:49
9.Suggestion2:07
10.Affair2:48
11.Murder6:17
12.Supper7:14
13.Funeral2:13
14.Persuasion3:46
15.Prostitute2:44
16.Assassination1:22
17.Duty1:38
18.Ugetsu3:54
19.Killing3:06
20.Gohatto : End Theme5:00
21.Gohatto : Piano Version4:32
 64:45
Schrijf zelf je recensie

 

Gohatto - 02/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op (Nederlands)
Dit is de zesde recensie uit een serie van tien over de scores van Ryuichi Sakamoto, die onlangs overleden is.

Vorige: Femme Fatale
Volgende: Harakiri: Death of a Samurai

De Japanse film Gohatto is geregisseerd door Nagisa Oshima (Death by Hanging, In the Realm of Senses, Merry Christmas Mr Lawrence), die hiermee zijn laatste film maakte. De titel is vertaald met 'taboe', ofwel 'ten strengste verboden', en gaat over homoseksualiteit in de negentiende eeuw in Japan, toen de periode van de Samoerai ten einde liep. De film is door recensenten erg goed ontvangen en was in Japan een groot succes. Buiten Japan was er een beperkte release. De film won ook verscheidene prijzen en nominaties.
Het verhaal speelt zich af rond 1850, wanneer de jonge Kano Sozaburo (Ryuhei Matsuda) toegelaten wordt tot groep van de samoerai die door Kondo Isami (Yoichi Sai) geleid wordt. Hun opdracht is om de toenmalige militaire regering van Japan te beschermen tegen hervormingsgezinden. Kano is een uitstekend zwaardvechter, maar wordt vooral gewaardeerd omdat hij er zo goed uitziet binnen de mannengemeenschap van de samoerai. Daardoor ontstaat er spanning wanneer sommige samoerai zich tot hem aangetrokken voelen. De voormannen van de groep besluiten dan dat Kano een geisha moet bezoeken, zodat ze kunnen zien of hij een echte man is...

De muziek bij deze film is van Ryuichi Sakamoto, die er een nogal minimalistische en experimentele score voor componeerde. De muziek valt eerder onder de categorie soundscape, want het grootste deel en de meeste tracks op het scorealbum bestaat alleen maar uit allerlei geluiden en elektronische effecten, zonder noemenswaardige melodieën.
Het album opent met het 'Opening Theme', waarin waterige pianotonen over een cellomelodie spelen, waarbij een constant ritme aan een klok doet denken. Die cellomelodie vormt daarbij het thema van de score, en komt dan ook in enkele tracks terug. In de tweede track wordt die melodie door een piano gespeeld, met slechts beperkte begeleiding.
Ook in 'In Bed' komt de themamelodie terug, nu op een wat slepende viool gespeeld, met een suizende klank op de achtergrond. In 'Match' wordt de melodie met een soort ijle pianoklank gespeeld. Aan het eind van het album komt deze themamelodie weer terug in de twee titeltracks, waarbij in de 'End Theme' track de nogal dramatische melodie voorzien is van allerlei elektronische effecten en vreemde klanken. De laatste titeltrack laat deze melodie op solo piano horen, wat daarmee nog een van de meest toegankelijke tracks blijkt te zijn.

De track 'Taboos' laat duidelijk het experimentele karakter van de score horen, want veel meer dan een percussie als een soort rustige hartslag is het niet. Dit vervreemdende percussie-effect komt terug in 'Execution', een track die bijna niets anders dan dat ene, steeds terugkerende geluid laat horen. Tamelijk iritant.
Zo bevat het scorealbum nog een aantal van dergelijke tracks, die alleen een steeds terugkerend gedempt percussie-achtig geluid laten horen, zoals ook in 'Gate', 'Murder' of 'Assassination'.

De track 'Suggestion' heeft de percussiesfeer van een gamelan, met verschillende holle percussieklanken. Ook 'Funeral' laat deze gamelan-klanken horen, die daarop gevolgd worden door een nogal schurend geluid, dat lang voortduurt. En in 'Persuasion' komt die gamelanmuziek opnieuw naar voren, later aangevuld met een soort fluitklank.
In 'Supper' horen we een aantal stemmen die ergens in de verte aan het zingen zijn, zonder verder enige instrumentale begeleiding. Pas aan het einde van de track komt er iets dat op instrumentatie lijkt, al klinkt het nogal psychedelisch allemaal.
Dat psychedelische karakter van de muziek is in veel tracks te horen, in sommige door aparte geluiden en vreemde effecten, in andere door lang aangehouden geluid op steeds dezelfde toonhoogte, of juist heel minimalistische klanken zonder enige vorm van melodie.

Kortom, met zijn muziek voor de Japanse film Gohatto heeft Ryuichi Sakamoto zich van zijn meest experimentele kant laten zien. Het album laat een beperkt aantal tracks horen waarin de nogal dramatische themamelodie te horen is. Verreweg de meeste tracks zijn helemaal of nagenoeg zonder enige vorm van melodie. Het zijn vooral klanken, geluiden en vervreemdende effecten die de tracks vullen. Het is muziek die vaak nogal minimalistisch is en soms alleen maar uit een steeds herhaalde dreun bestaat, of uit schijnbaar willekeurige holle klanken van een gamelan. Maar ook zijn er tracks met lang doorlopende eentonig klanken die al heel snel zorgen voor jeuk en irritatie. Als dat de bedoeling was, is Sakamoto zeker geslaagd, maar als 'muziek' levert dit geen plezierige luisterervaring op. De waardering komt dan ook niet hoger dan slechts 19 uit 100 punten.

Andere soundtrack releases van Gohatto (1999):

Taboo (2000)
Gohatto (1999)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer