Les Misérables


Hollywood Records Germany (4029758214725)
Hollywood Records US (0720616214720)
Film | Releasejaar: 1998 | Medium: CD
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Suite 1. Valjean's Journey7:12
2.Suite 2. Vigau21:45
3.Suite 3. Paris22:07
4.Suite 4. The Barricades12:48
 63:52
Schrijf zelf je recensie Verberg reviews in andere talen

 

Les Misérables - 10/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op (Nederlands)
De film Les Misérables, verfilmd voor de zoveelste maal, nu door Bille August is de bekende vertelling naar het boek van Victor Hugo, met Liam Neeson in de rol van Jean Valjean.
Het verhaal begint wanneer Jean Valjean uit de gevangenis komt, waar hij negentien jaar heeft gezeten voor het stelen van een brood vanwege de honger. Hij krijgt onderdak bij een bisschop, waarop hij belooft z'n leven te beteren. Maar 's nachts steelt hij het zilverwerk van de bisschop. De politie arresteert hem echter, maar de bisschop is dan al snel daarbij en verklaart dat Valjean het zilver van hem heeft gekregen en hij zegt hem dat hij verwacht dat Valjean alsnog z'n leven zal beteren. En dat doet Valjean. Maar er is nog een schaduw uit z'n verleden die hem achtervolgt in de persoon van inspecteur Javert (Geoffrey Rush), die de wet ver boven mededogen heeft verheven...

De muziek bij deze hoog gewaardeerde, maar in verhouding toch wat mager bezochte film is van Basil Poledouris. Dat was niet de bedoeling, want in eerste instantie was Gabriel Yared gevraagd om de score te componeren, wat hij ook gedaan heeft. Maar toch is zijn score afgekeurd, wellicht door de te dramatisch en neerslachtige klankkleur, waar Yared ook bekend om staat en waarom hij wellicht gevraagd is. Vervolgens is de productiemaatschappij uitgekomen bij Basil Poledouris. Poledouris had nog niet eerder een grootschalige score geschreven voor een drama van deze proporties, eerder was hij bekend van stevige actiefilms, thrillers, westerns of zachtaardiger films als Free Willy. Waar hij vaak zijn orkestrale muziek liet ondersteunen door stevige percussie en aanvullende elektronische klanken, zou dat bij Les Misérables niet het geval zijn. Tegelijk moest de muziek het verhaal de nodige emotionele lading en kracht geven en de menselijke emoties en drijfveren versterken. Een uitdaging die Poledouris met beide handen aangegrepen heeft. En terecht, zo blijkt al na een eerste keer beluisteren.

Basil Poledouris heeft een uitstekende score gecomponeerd voor Les Misérables. De muziek is donker en tragisch, vaak zelfs dreigend, maar toch volop harmonisch en symfonisch. Poledouris heeft de muziek vooral in de lage regionen van zijn instrumentaties gezet, waardoor al gauw een wat naargeestige sfeer zou kunnen ontstaan, die op zich overeenkomt met de film. Maar omdat de melodieën erg mooi zijn en prettig laveren tussen die donkere klanken, komt de muziek zeker niet naargeestig over. Je zou die sfeer eerder diep melancholiek kunnen noemen en soms zelfs ontroerend en emotioneel. Met vooral lage strijkers en lage koperblazers in de underscore wordt de basis voor die tragische kleuring gelegd. Daar overheen zet Poledouris dan vooral houtblazers, die van zichzelf al een wat dromerige en melancholieke klank hebben. De hobo wordt daarbij vaak ingezet en geeft op die donkere underscore een prachtige muzikale kleuring, die soms tot kippenvel leidt. Maar ook als de cello's die leidende rol vervullen leidt dat regelmatig tot emotionele muziek, die de gevoelige snaar weet te raken.

Ook laat Poledouris af en toe de hogere klanken als underscore fungeren, terwijl de lagere klanken dan de leidende melodie brengen. En ook dat resulteert weer in prachtige gedragen muziek die je niet onberoerd laat. Vooral als de strijkers dan pulserend spelen, geeft dat een bijzonder mooi muzikaal effect, die als een soort stuwende kracht werkt.
Niet alle muziek is even dramatisch. De muziek die betrekking heeft op Cosette is eerder sprankelend en lieflijk, waarbij de harp nogal eens de hoofdrol speelt. En de harp komt vaker terug, vooral ook in de muziek van de derde suite 'Paris' op het Original album. Deze suite is daarmee de meest optimistisch en hoopvol gekleurde, wanneer het leven Jean Valjean weer wat meer toelacht.

Maar als de muziek om Javert draait, dan klinkt de muziek anders en is de kleuring veel dreigender. De tracks die bij Javert horen komen in alle suites voor op de Original score en steeds heeft de dreiging een tragisch aspect over zich. Ook de muziek die zich tijdens de revolutie afspeelt heeft een bepaald dreigend karakter, maar heeft door de percussie en het arrangement een aangename en wat vlottere klank, vooral omdat er iets van hoop in doorklinkt. Die hoop klinkt ook door in de afscheidstrack met de passende titel 'Farewell'. Ook hier tragiek in diepe klanken, maar steeds weer klinkt er hoop doorheen, omdat Poledouris hier weer die prachtige harmonieën toepast. Een van de tracks waar dat ook duidelijk naar voren komt is 'Javert's Suicide', die aanvankelijk dreigend en donker van klank is, maar in de laatste minuut breekt de zon door en klimt de muziek uit het diepe dal naar boven in een prachtige orkestrale climax. De man die de wet boven alle menselijkheid verheven achtte en een obsessieve jacht maakte op Valjean is weg en eindelijk kan Valjean uitzien naar een vrij leven in liefde en met hoop voor de toekomst. Die hoop klinkt steeds weer door in de score van Poledouris, in het hoofdthema voor Jean Valjean, die in menige track steeds weer meer of minder verborgen te horen is.

Op het Original album staan de tracktitels van de vier samengestelde suites als volgt gegeven:
Suite 1 ('Valjean's Journey') met Theme From Les Miserables/The Bishop/Javert/The Quarry
Suite 2 ('Vigau') met Javert Suspects/Caring For Fantine/Valjean's Confession/The Death Of Fantine/Flight From Vigau
Suite 3 ('Paris') met Valjean & Cosette/The Wall/Outside/Marius and Cosette/Valjean Remembers
Suite 4 ('The Barricades') met Funeral Attack/Valjean Saves Marius/Farewell/Javert's Suicide

Naast dit Original album is er echter ook een bootleg album verschenen, die de suites keurig heeft opgedeeld in losse tracks, maar die ook extra muziek bevat en ook die muziek is de moeite waard. Die bestaat dan uit een paar aanvullende tracks van de score (totaal zo'n 8 minuten), waaronder de prachtige 'End Title' met het hoofdthema. Daarnaast bevat die bootleg ook nog een extra suite, anders dan de suites op de Original score, maar samengesteld uit muziek van de 29 voorgaande tracks. Na deze 11 minuten durende suite staan er nog twee alternatieve tracks op dit bootleg-album, die wel een aardige toevoeging zijn, al bevat de laatste track wat SFX (gesproken geluiden uit de film zelf). Al met al is deze bootleg toch wel te prefereren boven het Original album, al geeft het Original album al een geweldige muzikale reis door het leven van Jean Valjean, zoals Basil Poledouris die heeft gecomponeerd.

Kortom, zowel met de Original score als met het bootleg album haal je een geweldige score in huis. Tenminste als je van meer symfonische en orkestrale muziek houdt, die een zware en nogal tragische of diep melancholieke kleuring heeft. Maar Poledouris weet steeds toch weer de muziek op te fleuren met kleine zonnestralen van hoop door de tragiek heen. Dat maakt van deze score toch niet de neerslachtige muzikale reis die soms aan dit type wat triestige scores hangt. Gabriel Yared had misschien zo'n diep trieste score gecomponeerd, waarin alle hoop vervlogen lijkt, zoals hij die muziek veelal ook voor zijn andere scores componeert. Poledouris daarentegen kleurt zijn scores veel optimistischer en dat is ook nodig voor zo'n tragisch verhaal, om niet te verdrinken in een poel van ellende. En Poledouris heeft dat meesterlijk ingevuld met een combinatie van diepe tragiek in lage en donkere klanken, maar die staan steeds in prachtige harmonische arrangementen, die regelmatige in heerlijke symfonie dat zonlicht van hoop door de muziek heen laten schijnen. De waardering voor deze grootse score van Basil Poledouris is dan ook een verdiende 96 uit 100 punten.
Les Misérables - 09/10 - Recensie van Wim Minne, ingevoerd op (Nederlands)
Les Miserables. Een naam als een klokslag voor een turf van meer dan 1000 pagina's. Het is een klassieker zonder weerga, die al sinds zijn ontstaan in 1845 tot de verbeelding spreekt!

HET VERHAAL

De hoofdlijn van het verhaal is gekend: Jean Valjean komt na 19 jaar vrij, nadat hij een brood had gestolen. Javert, zijn gevangenisbewaker gelooft niet dat dieven hun leven kunnen beteren en achtervolgt hem. Als je nu zegt dat dit zowat de belangrijkste en enigste verhaallijn is, denk nog eens na, want zo doe je het verhaal oneer aan. Les Miserables is niet alleen een verhaal over een achtervolging, maar een verhaal over rechtvaardigheid, vriendschap, de rechten van de mens zelfs, plichtsbewustzijn, Liefde ... elk thema wordt wel eens aangeraakt. Studenten die revolteren tegen de huidige autoriteiten omdat het leven van hun medemensen miserabel is, je beste vriend is niet verliefd op jou, maar op een andere, achtervolgt worden door je verleden, ookal ben je een doodeerlijk man, stelen om te overleven, ... Nergens wordt je gelukkig van de materie. De socialistische ondertoon van het verhaal is enigszins verrassend, als je bedenkt dat Victor Hugo uit een welgesteld gezin kwam. En Hugo gaat zelfs verder. Soms raakt hij zelfs het communisme aan. Als de studenten revolteren gaat resoluut de Rooie Vlag omhoog: Iedereen gelijk! Ook door de wereld van de miserabelen zo ellendig voor te stellen, probeert hij ergens sympathie op te wekken door de lezer, voor de echte mensen die zo leven. Het gedachtegoed van Hugo zit hem in elk woord van het boek, elke symboliek in het boek wijst op gelijkheid, mensenrechten en vooral: Rechtvaardigheid.

Verrassend dat zo'n boek in de woelige, lange 19de eeuw mocht gedrukt worden. Maar algoed dat het gedrukt is. Anders hadden we nooit kunne proeven van deze complexe, maar schitterend gecomponeerde Roman.

VICTOR HUGO

Victor Hugo is een uitzondering: op literair vlak en op levensgebied. Hij werd geboren in 1802 en hij werd 83 jaar. Hij heeft zo goed als alle belangrijke gebeurtenissen meegemaakt die eeuw! Napoleontische Oorlogen, de Revoluties van 1830 (o.a. De Belgische) en die van 1848 (Ongeveer heel Europa), de eenmaking van Italië, de Eenmaking van Duitsland, het verlies van de Elzas, wat één van de diepste wortels van WO I is. Hij heeft de Restauratie meegemaakt, de Val van de Monarchie, het Tweede Keizerrijk. Hij heeft ook het ontstaan van het Marxisme meegemaakt, de opkomst van het socialisme, ...
Liberalisme en nationalisme vierden hoogtij. We kunnen stellen dat in die eeuw de wortels van het moderne Europa lagen.

Victor Hugo werd in 1802 geboren in een welgesteld gezin. Zijn vader was generaal en moeder was een conservatieveling. Op zijn 23ste al Chevalier d'Honneur, een eretitel, gegeven door Charles X, vanwege enkele verzen voor zijn kroning. Zijn talent werd hierbij bevestig. Charles X werd afgezet in 1830 en toen kwam Louis - Philippe op de troon, en bleef erop, gedurende 18 jaar.
In 1945 startte Hugo zijn Les Miserables. Het werk werd voltooid in 1861. Ondertussen was Frankrijk al een Keizerrijk geworden onder een neef van Napoleon, Napoleon III. "Te bedenken dat wij de Grote Napoleon hadden en nu deze Kleine Napoleon moeten hebben," dit was wat hij dacht over Napoleon III. Van een vorstelijk absolutist veranderde hij langzaamaan in een socialist. Hij trok zijn mond open voor een beleid dat gevoerd moest worden, maar niet gevoerd werd. Mensen rechten, rechtvaardigheid, onderwijs, ... dit waren enkele van de socialistische thema's.
Dit lijkt misschien overbodig, maar is in zekere zin essentieel om te begrijpen hoe het komt dat een welgesteld, aristocratisch man, zo'n Rood getint werk kon schrijven.

In 1885 kreeg hij een staatsbegrafenis, hoewel hij liever een pauper's begrafenis had.

HET SUCCES

Al van bij het begin werd Les Miserables een klassieker. En toen in 1985 de "Langst Lopende Musical Ooit" op het toneel verscheen, werd het onsterfelijk. Talloze verfilmingen zijn er van dit verhaal gemaakt, o.a. Deze film met Liam Neeson en Geoffrey Rush, Uma Thurman, ...
De Musical had in het begin negatieve kritieken van de pers gehad: te dramatisch, te groots, ... het was wat overdreven. Maar het publiek kwam en kwam, en kwam, en kwam, tot tenslotte de voorstelling elke keer compleet uitverkocht was. Nu, een 23 - tal jaar later, is ze nog steeds uitverkocht. (Zeker de moeite als je eens in Londen bent, ik spreek uit ervaring :P)

DEZE SOUNDTRACK (een paar spoilers)

is verdeeld in vier suites, die wel zeker opgedeeld konden worden. Maar, de muziek is verre van slecht. Ze is zelfs geweldig. Een blaasinstrument opent de score, gevolgd door een donkere, dramatische, GEVOELVOLLE ontplooiing. Het hoofdmotief wordt hierbij ingeleid en bezit de zekere dramatiek die Valjean nodig heeft om een groots personage te zijn. Waar woorden tekort schieten, springt de muziek bij, en dit is geweldige bijstand. na ongeveer 2 en een halve minuut wordt de track opgedeeld en begint deel twee van Valjean's Journey. Echt prachtig stukje muziek van de man die ons Free Willy schonk.
Na zes minuten is deze track gedaan en komen we aan de hoofdbrok: Vigau. Het dorpje waar Valjean burgemeester over is met al zijn werkers. Fantine is een van die werkneemsters en heeft een kind te verzorgen, Cosette. Valjean zal zich over haar ontfermen wanneer Javert op de proppen komt.

Vigau is een lang, traag stuk, dat slechts enkele goede opflakkeringen kent. Goed staat hier gelijk aan het crescendo dat Poledouris inleidt. Het heeft geen zin om elke minuut van dit stuk te gaan uitschrijven, het motief dat hij gebruikt is het zelfde als uit Valjean's Journey maar er worden enkele nieuwe motieven ingeleid, die als thema's hadden kunnen dienen, hadden de suites opgedeeld geweest. Vigau is wederom een prachtig stukje tragische, dramatische, gevoelvolle muziek. Het leven is verre van rooskleurig in dit dorpje. Poledouris heeft zich perfect van zijn taak gekweten.

Het derde is Paris. Nu, ik moet hier toch even vergelijken met de musical. De intrede in Parijs was enorm spectaculair, onvergetelijk, en vatte het volledige relaas van het verhaal samen. Hier wordt de muziek ietsje grimmiger omdat je in een wereld vol grimmigheid terechtkomt, maar nergens vergeet Poledouris emotioneel te zijn.

En het laatste is dan de Revolutie, la grande finale van een wonderbaarlijke score en van het geweldige verhaal. Militaristische muziek opent en rond 2 minuten kent het hoofdthema hier ook een variatie van. De liefde tussen Marius en Cossette is hier in volle bloei, Javert pleegt zelfmoord: hij kan niet met zich in het reine komen. Valjean laten gaan kan hij niet, dat ziet hij als een tekortkoming. Daarom. De muziek komt hierbij tot een climax van emotionaliteit en grootsheid en gevoeligheid. Deze track eindigt met waarmee het begonnen is. Het hoofdthema. En nu in al zijn grootsheid. Knap.

De muziek is spannend, gevoelig. Ze ontroert en past perfect bij de sfeer van Les Miserables, Basil Poledouris is er wonderwel in geslaagd om hier een klein meesterwerkje neer te zetten. Hij raakt en de boodschap van Les Miserables kan je zelfs horen! Daarom past het zo goed bij het verhaal. De acteerprestaties zijn geweldig, maar het is vooral de muziek die de film naar het hoogste niveau tilt.
Dit is tot nu toe de laatste versie van Les Miserables, maar de toekomst voorspelt nog veel mogelijkheden. Zou er misschien een filmversie komen van de musical? Misschien. Maar in elk geval, deze soundtrack zal sowieso onovertroffen blijven.
Les Misérables - 06/10 - Recensie van Tom Daish, ingevoerd op (Engels)
2002 was the centenary of Victor Hugo's birth, a fact that was inescapable living, as I do, on the island of Guernsey, where Hugo spent many years in exile and penned many of his most famous works. Hugo is an author whose work most people have experienced in almost any other medium aside from the original novel, particularly the most famous, The Hunchback of Notre Dame and Les Miserables, both of which have been made into numerous big screen versions and as musicals, the latter being one of the most successful productions of all time (and not by Andrew Lloyd Webber, amazingly enough). Not being a particularly literary person, I don't honestly know much about Les Miserables - I must be one of the few people who thought the musical version was pretty limp, the album not inspiring me to fork out for a ticket to see the show. However, as a film, it would probably fall under the umbrella of epic, period drama, starring Liam Neeson and Geoffrey Rush. Despite the popularity of the musical, the film rather disappeared without trace, despite a fine central performance from Neeson, who always seems to be better than people give him credit.

Basil Poledouris is perhaps a slightly odd choice for a period film, this is the kind of epic that Patrick Doyle was born to score. The album is divided into four suites - each track has a set of subtitles which I have omitted for the sake of clarity - with the two central portions constituting the lion's share of the music. Poledouris seems to be one of those composers who can sometimes really strike gold with a main theme, but on others simply fails to come up with the goods and while his theme from Les Miserables isn't bad, it's not the kind of tune to stick in the mind despite its imposing presence as it opens the album. The problem with longer suites is that the music needs to be descriptive enough to keep the momentum and in places this isn't the case and it starts to sag; there are some fine moments in Vigan, but these are surrounded by less interesting material where it all starts to meander.

Paris is the quietest cue with some lovely moments, not hugely memorable, but the atmosphere is pleasing and well sustained. The Barricades opens with Poledouris toning down his sci-fi action style, but this soon gives way to the dramatic Valjean saves Marius, followed by the sombre finale. Les Miserables has received quite a bit of praise overall, but it's not a Poledouris score I turn to often - it is solid, but somewhat uneventful, rather churning its way through than engrossing the listener in the intense musical soundscape the story would seem to require. There were apparently some better sections within the film itself that didn't make it to disc, Poledouris seems to be picking up some of John Williams' less endearing traits! Still, a solid score with some fine moments.

The track times on the packaging bear almost no relation to the actual track lengths for some reason, those listed below are the actual track lengths. One of the more curious production errors I've encountered.
Les Misérables - 10/10 - Recensie van Andreas Lindahl, ingevoerd op (Engels)
David Arnold's score for Independence Day is the most bombastic and patriotic score I have ever heard. But that doesn't mean it's bad. Not at all. It's a very enjoyable listen. Every time I listen to this score the music gets me. It rocks! The music is written for a huge orchestra, with heavy brass, sweeping strings, powerful percussion and choir.

One of the themes is almost a direct quote of a theme from James Horner's Legends of the Fall. Now, I don't know if Arnold knew of Horner's music when he wrote this score, but for once Horner is not the one to be blamed, since Legends of the Fall was composed before Independence Day.

I have to criticize the package - the only place the tracknames are to be found is on the CD itself. Who came up with that brilliant idea...?! It's difficult to read the text on the spinning disc inside the player. At least I have trouble doing that...


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer