Planes : Fire & Rescue

De Amerikaanse film Planes: Fire & Rescue is een animatiefilm van Walt Disney en de opvolger van de succesvolle film Planes van een jaar eerder. De regie werd door Bobs Gannaway overgenomen van Klay Hall. Gannaway schreef ook mee aan het scenario, wat hij ook al bij Planes deed. De stemacteurs van voorganger Planes namen hun rollen weer in, met de nodige aanvullingen van bekende namen. Waar de critici bij de vorige film nogal negatief waren, was hun toon bij deze film een stuk positiever, al hield het nog steeds niet over. Toch was ook deze film weer een succes in succes in de bioscopen, maar duidelijk minder dan bij het origineel.
Het verhaal draait opnieuw om het vliegtuigje Dusty Crophopper, maar zijn versnellingsbak is door het racen versleten is geraakt vanwege overbelasting. Als hij dan een keer landt op een aftands vliegveld, ontstaat daardoor brand. Gelukkig wordt dat op tijd geblust, maar Dusty gaat zich door die gebeurtenis nu inzetten bij de bestrijding van bosbranden. Zijn training gaat niet erg voorspoedig en als hij dan een keer in actie moet komen, gaat er van alles mis en moet zelfs hij gered worden...

De muziek bij deze film is van Mark Mancina, die ook de muziek bij de eerste film componeerde. En opnieuw heeft hij er een overwegend prettige score voor gecomponeerd. Na zijn score voor deze film is Mancina een beetje uit beeld geraakt en heeft hij zich bezig gehouden met andere muzikale uitstapjes. Hij heeft tussen 2009 en 2022 slechts zeven scores gecomponeerd, waaronder deze beide animatiefilms in 2013 en 2014.

Mancina's muziek voor deze Fire & Rescue film heeft dezelfde stijl als die voor de originele film. Opnieuw horen we een sterke Americana stijl met een aangenaam melodieus thema, dat op dezelfde manier wordt uitgewerkt als bij zijn score van een jaar eerder. Ook nu is het een bijzonder fraai en heroïsch thema, waarbij de koperblazers er bovenuit klinken. Deze prachtige themamelodie komt in een flink aantal tracks in allerlei variaties terug en steeds is het allemaal bijzonder genietbaar.
In een aantal van die fraaie tracks komt ook stevig spel van de elektrische gitaar naar voren. Als Mancina hierbij ook nog weer de themamelodie of een afgeleide daarvan naar voren laat komen, dan is dat opnieuw erg aansprekende muziek.

Maar die elektrische gitaarklanken zorgen ook regelmatig voor meer grimmige of zelfs grillige muziek, voor bij de spannende scenes in de film. In tracks als 'Dusty Crash Lands', 'Fire' of 'Fire by the Lodge' zorgt dat voor een soms zelfs wat chaotisch klinkende spanning, die niet erg prettig in het gehoor ligt. En dat geldt zeker ook voor meer tracks in de tweede helft van de score waarin ook stampende koperblazers en snelle strijkers flink meehelpen om de angstige situaties in de film hoorbaar te maken. Het is op en top actiemuziek, maar van een minder melodieuze soort en nogal grillig gebracht, waardoor het allemaal niet aanspreekt.
Tegelijk ontbreekt ook de typische comedy-muziek niet, met z'n standaard loopjes en deuntjesarrangementen van lichte instrumentatie. En ook die tracks horen niet tot de meest aantrekkelijke van het album. Zelfs muziek in een big-band-achtige stijl ontbreekt niet. Vooral '(It's) Hip to be Cad' heeft deze stijl in een wat jazzy tint.

Het album opent met een drietal songs, die een soort country sfeertje moeten brengen. De openingstrack 'Still I Fly' heeft een wat simpele, maar toepasselijke tekst en is een fraaie country-rockballad, met fraai spel op de elektrische gitaar. De beide songs van Brad Paisley zijn veel lichter en wat aan de saaie kant.

Het album bevat maar liefst 33 tracks en drie daarvan halen de halve minuut nog niet, negen tikken de minuut nog niet aan, waardoor de gemiddelde speelduur per track nog onder de 1:45 blijft. Soms loopt de muziek over naar een volgende track, maar vaak is dat niet zo, ook niet bij de heel korte tracks. Vooral als een track fraai is, dan is het een domper als die track dan even later al weer afgelopen is.

Toch is een flink aandeel van Mancina's muziek erg plezierig te verteren. Dat begint met de openingstrack van de score, de vierde track op het album, waarin het prachtige thema naar voren komt, via 'Propwash' en het meer ingetogen 'Out of Production'. Nog ingetogener wordt het in het bijna wat triestig klinkende 'Sad Mayday Score', hoewel in de tweede helft van de track de hoop ook duidelijk in de muziek doorklinkt. Een vrolijk deuntje in een fraai arrangement laat Mancina horen in 'Pontoons', terwijl de Americana-stijl weer fraai naar voren komt in 'Training Dusty'. Diezelfde fraaie stijl komt terug in de tweede helft van de track 'Lightning Storm Fire'.
Romantiek ontbreekt evenmin. In de veel te korte track 'Harvey & Winnie' heeft Mancina een prettige melodie in die aangename warme stijl gecomponeerd. De daarop volgende track heeft dan weer een nogal melancholieke kleuring en is eveneens een fraaie track. Dat geldt ook voor 'Behind Enemy Lines', die met snelle strijker arpeggio's en koperblazers in de eerste helft een meer spannende kleuring heeft, terwijl de tweede helft de themamelodie weer terugkomt in een vol orkestraal arrangement, waarin overigens nog steeds de spanning hoorbaar is. Die lichte spanning loopt door in 'Evacuation' en ook in het wat donkere 'Blade is Down'. Nog donkerder en grimmiger is 'Tourist Trapped'. Het begin van 'Fire Heroes' laat die spanning ook nog even horen, maar vervolgens komt de thematiek weer fraai orkestraal voor het voetlicht. Het hoofdthema is weer prachtig te horen in het eerste deel van 'Dusty Saves the Day'. Het album sluit af met 'You had us Worried', waarin alle mooie thema's terugkomen in een vrolijke mix.

Kortom, met zijn muziek voor Planes: Fire & Rescue heeft Mark Mancina een erg prettige score gecomponeerd. De muziek is fraai orkestraal gecomponeerd, voor een deel in een aangename Americana-stijl. Waar Mancina in de vorige film nog koorklanken inzette, heeft hij dat hier achterwege gelaten. Toch is de muziek er niet minder fraai om, want een flink deel van de muziek op dit score-album is bijzonder aangenaam vol orkestraal. De themamelodieën zijn erg mooi, maar de muziek die bij een deel van de spannende scènes hoort is toch wel wat grimmig en grillig, soms zelfs wat chaotisch. Ook sommige andere tracks doen wat afbreuk aan de genietbaarheid, maar die blijft toch volop aanwezig in al die fraaie tracks. De waardering voor deze score komt zo op een mooie 86 uit 100 punten.