Bicentennial Man
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Artiest/Componist | Lengte |
|---|---|---|---|
| 1. | The Machine Age | 3:32 | |
| 2. | Special Delivery | 2:59 | |
| 3. | The Magic Spirit | 3:01 | |
| 4. | A Gift for Little Miss | 5:28 | |
| 5. | Mechanical Love | 2:02 | |
| 6. | Wearing Clothes for the First Time | 2:10 | |
| 7. | The Wedding | 6:49 | |
| 8. | The Passage of Time, A Changing of Seasons | 8:32 | |
| 9. | The Search for Another | 3:15 | |
| 10. | Transformed | 2:25 | |
| 11. | Emotions | 3:56 | |
| 12. | A New Nervous System | 3:51 | |
| 13. | A Truer Love | 2:36 | |
| 14. | Petition Denied | 1:56 | |
| 15. | Growing Old | 3:12 | |
| 16. | The Gift of Morality | 6:13 | |
| 17. | Then I Looked at You | Celine Dion | 4:22 |
| 66:19 |
Schrijf zelf je recensie
Toon recensies in andere talen
De laatste jaren ben ik niet meer zo erg te spreken over componist James Horner, het lijkt wel alsof de man zijn beste tijd achter de rug heeft. Steeds meer muziek doet me denken aan eerdere weken van hem, hij is 1 van de weinige componisten die ook niet teveel dezelfde thema’s moet herhalen want dan gaat het vervelend worden. Toch is het een componist die mijn hart kan raken met verschillende stukken, het is alleen jammer dat hij zijn beste tijd gehad heeft...
Zijn beste tijd beschouw ik het begin van deze nieuwe eeuw en het einde van de vorige eeuw, met een pracht van een score op zijn naam die tot op de dag van vandaag populair is (Titanic) is er echter ook nog een andere score die hij nog net in de vorige eeuw gecomponeerd heeft, Bicentennial Man. Deze score is naar mijn mening ijzersterk en behoort tot één van de beste score van Horner. Stiekem vind ik deze score veel sterker dan Titanic, het is daarom ook jammer dat deze score niet erg veel aandacht kreeg. Een recensie is het zeker waard!
Het begint al bij ‘The Machine Age’, het spannende en het mooie. Sommige stukken doen me wellicht denken aan andere muziek maar bij deze score is het allemaal vergeven. De score staat als een huis en brengt je weer terug naar de film die op veel vlakken erg emotioneel was. Bij een film die weel emotie met zich mee brengt is het een goede keuze om Horner in te zetten. De eerste keus voor deze film viel echter op John Williams maar deze was te druk bezig met Angela’s Ashes. Gelukkig viel de keuze toen op Horner die natuurlijk net een megaproject achter de rug had. Kon hij nu ook een wat kleiner project aan zonder zichzelf al te veel te kopiëren? Dat lukt bij deze score zeker wel aardig, toch hoor ik echt heel veel gelijkenissen met scores zoals Deep Impact en dat vind ik echt jammer. Ook A Beautiful Mind komt nog even voorbij maar die score was later dus dat is een verkeerde beredenatie van mij, deze score komt uit 1999 en is daarmee origineler. Elke track op deze score heeft wel een charme, iets moois waardoor je aandacht er de hele tijd bij blijft. Er zijn veel scores waar Horner met emoties werkt, mooie thema’s door strijkers en een piano die net even voor wat meer kippenvel zorgt maar bij deze score lijkt alles wel echt perfect te zijn. Bij The Wedding rond 2:22 minuten bijvoorbeeld, dat is een prachtig moment wanneer het hoofdthema van de film op de voorgrond treed en voor een heerlijk kippenvelmoment zorgt. Hiermee onderscheidt deze score zich van veel andere scores die Horner heeft geschreven. De score is af en toe wat zoet maar daar heb ik persoonlijk geen problemen mee, dit komt door het mooie thema en door de afwisseling van de instrumenten. Er zit genoeg variatie in waardoor alles leuk blijft en waardoor het hoofdthema niet begint te vervelen (en dat is knap bij Horner). U merkt dat ik geen hele grote fan ben van al die herhalingen die Horner er in brengt maar ik ben zeker wel fan van sommige scores van hem. Deze score is mijn persoonlijke favoriet omdat er prachtige melodiën inzitten die mij doen terug denken aan de score, melodiën die veel kippenvel met zich meebrengen! Titanic was een hele mooi score van Horner maar naar mijn mening steekt Bicentennial Man hier ver bovenuit vanwege het prachtige thema en vanwege het mooie eindlied dat Celine Dion voor haar rekening neemt.
Net zoals bij Titanic heeft Dion een mooie prestatie neergezet, ze is perfect voor dit nummer en zingt het loepzuiver! De tekst is goed maar vooral de muzieklijn, ik vind het goed dat ze het hoofdthema van de film over hebben genomen in het nummer. Melodie en stem gaan perfect samen en zorgen voor een mooie afsluiting van deze score. Bicentennial Man is eigenlijk Horner op z’n best, helaas zien we die Horner niet vaak meer terug nu (in 2012) maar ben ik maar wat blij dat hij deze score heeft voorzien van prachtige muziek!
Zijn beste tijd beschouw ik het begin van deze nieuwe eeuw en het einde van de vorige eeuw, met een pracht van een score op zijn naam die tot op de dag van vandaag populair is (Titanic) is er echter ook nog een andere score die hij nog net in de vorige eeuw gecomponeerd heeft, Bicentennial Man. Deze score is naar mijn mening ijzersterk en behoort tot één van de beste score van Horner. Stiekem vind ik deze score veel sterker dan Titanic, het is daarom ook jammer dat deze score niet erg veel aandacht kreeg. Een recensie is het zeker waard!
Het begint al bij ‘The Machine Age’, het spannende en het mooie. Sommige stukken doen me wellicht denken aan andere muziek maar bij deze score is het allemaal vergeven. De score staat als een huis en brengt je weer terug naar de film die op veel vlakken erg emotioneel was. Bij een film die weel emotie met zich mee brengt is het een goede keuze om Horner in te zetten. De eerste keus voor deze film viel echter op John Williams maar deze was te druk bezig met Angela’s Ashes. Gelukkig viel de keuze toen op Horner die natuurlijk net een megaproject achter de rug had. Kon hij nu ook een wat kleiner project aan zonder zichzelf al te veel te kopiëren? Dat lukt bij deze score zeker wel aardig, toch hoor ik echt heel veel gelijkenissen met scores zoals Deep Impact en dat vind ik echt jammer. Ook A Beautiful Mind komt nog even voorbij maar die score was later dus dat is een verkeerde beredenatie van mij, deze score komt uit 1999 en is daarmee origineler. Elke track op deze score heeft wel een charme, iets moois waardoor je aandacht er de hele tijd bij blijft. Er zijn veel scores waar Horner met emoties werkt, mooie thema’s door strijkers en een piano die net even voor wat meer kippenvel zorgt maar bij deze score lijkt alles wel echt perfect te zijn. Bij The Wedding rond 2:22 minuten bijvoorbeeld, dat is een prachtig moment wanneer het hoofdthema van de film op de voorgrond treed en voor een heerlijk kippenvelmoment zorgt. Hiermee onderscheidt deze score zich van veel andere scores die Horner heeft geschreven. De score is af en toe wat zoet maar daar heb ik persoonlijk geen problemen mee, dit komt door het mooie thema en door de afwisseling van de instrumenten. Er zit genoeg variatie in waardoor alles leuk blijft en waardoor het hoofdthema niet begint te vervelen (en dat is knap bij Horner). U merkt dat ik geen hele grote fan ben van al die herhalingen die Horner er in brengt maar ik ben zeker wel fan van sommige scores van hem. Deze score is mijn persoonlijke favoriet omdat er prachtige melodiën inzitten die mij doen terug denken aan de score, melodiën die veel kippenvel met zich meebrengen! Titanic was een hele mooi score van Horner maar naar mijn mening steekt Bicentennial Man hier ver bovenuit vanwege het prachtige thema en vanwege het mooie eindlied dat Celine Dion voor haar rekening neemt.
Net zoals bij Titanic heeft Dion een mooie prestatie neergezet, ze is perfect voor dit nummer en zingt het loepzuiver! De tekst is goed maar vooral de muzieklijn, ik vind het goed dat ze het hoofdthema van de film over hebben genomen in het nummer. Melodie en stem gaan perfect samen en zorgen voor een mooie afsluiting van deze score. Bicentennial Man is eigenlijk Horner op z’n best, helaas zien we die Horner niet vaak meer terug nu (in 2012) maar ben ik maar wat blij dat hij deze score heeft voorzien van prachtige muziek!
Sinds de toename van de technologische mogelijkheden zijn er al vele boeken en films uitgebracht die gaan over de vermenselijking van de robot. En Bicentennial Man doet daar nog een schepje bovenop. Het verhaal gaat over een robot die werkt in een gezin, als een trouwe slaaf. De robot wordt niet ouder, de mensen om hem heen wel. De robot wordt steeds menselijker naarmate de generaties aan hem voorbij trekken. Tot het moment dat hij als mens erkend wil worden. Dan loopt hij tegen een muur van onbegrip en onwil...
Chris Columbus die de film regisseerde wilde eerst John Williams voor de score, maar vanwege zijn drukke werk lukte dat niet. James Horner rustte wellicht nog wat op de lauweren van zijn monsterhit Titanic en hij had wel tijd.
Horner heeft van Bicentennial Man een mooie en rustig voortkabbelende score gemaakt met een prachtig hoofdthema dat in veel tracks terugkomt. De score luistert heerlijk weg en houdt z'n licht romantische en iets melancholieke klankkleur vast over de volle lengte van de score. Horner gebruikt meerdere thema's in de score die mooi bij elkaar passen en toch de tracks voldoende onderlinge verschillen en variatie geven, waarbij thema's soms ook mooi in elkaar overlopen. De mooie melodieën en het instrumentengebruik met veel strijkers en gedempte blazers (en vrijwel geen percussie) geven de muziek een gedragen sfeer mee. Vooral in de prachtige romantische track The Wedding leidt dit tot kippenvelmomenten.
De score is een mooi geheel dat een goede sfeertekening geeft van een technologisch hoogstaande wereld, terwijl er geen synthesizer aan tepas komt. De dramatiek, de romantiek, de gedrevenheid, het zit allemaal in de score verwerkt, zonder echte uitbarstingen van instrumenten. De score drijft op underscore, waarbij de melodieën er net boven hangen en zo een mooie glijdende muzikale bovenlaag vormen. De harmonieën en prachtige melodieën van de score vervelen geen moment en zijn heerlijk om naar te luisteren.
De score sluit af met een song van Horner, die gezongen wordt door Celine Dion, net als bij Titanic. En ook deze song is zeer de moeite waard. De prachtige melodie en de geweldige stem van Dion gaan prima samen en maken het tot een erg fraai geheel. Tenminste als je van de sterke stem van Celine Dion houdt.
De score heeft echter ook een keerzijde. Horner maakt voor Bicentennial Man ruimschoots gebruik van eigen materiaal dat hij al eerder in andere scores verwerkte. Dit is er ook voor de ongeoefende luisteraar duidelijk uit te halen. Veel stukjes uit heel veel tracks zijn zonder veel moeite te plaatsen in veel van Horners scores. Er zijn zo een heel aantal scores te noemen waaruit hij leende voor Bicentennial Man, waaronder Apollo 13, Legends of the Fall, Braveheart en Deep Impact. Terwijl hij voor A Beautiful Mind weer leende uit deze score voor Bicentennial Man.
Nu kun je daar een probleem van maken, maar je zou ook kunnen zeggen dat de melodietjes uit al die films gewoon Horners handelsmerk zijn. Want in al zijn films hoor je wel iets uit een of meer andere films van zijn eigen of andermans hand. En datzelfde geldt natuurlijk ook voor andere componisten die een echte eigen stijl hebben. Toch bevat Bicentennial Man zoveel van die 'leen'kenmerken dat het teveel opvalt en dat is op zich jammer.
Maar ondanks het stelen uit eigen kast blijft het zo dat de score voor Bicentennial Man een prachtige score is, waar je uren naar kunt luisteren en wegdromen. Net zoals bij Legends of the Fall die er qua sfeer nog het meeste van wegheeft. Horner weet heel goed hoe hij prachtige emotionele muziek moet neerzetten. Bij Bicentennial Man heeft hij dat gewoon weer goed gedaan, en als je niet al te gevoelig bent voor de overeenkomsten met andere scores, dan is dit een echte aanrader.
Chris Columbus die de film regisseerde wilde eerst John Williams voor de score, maar vanwege zijn drukke werk lukte dat niet. James Horner rustte wellicht nog wat op de lauweren van zijn monsterhit Titanic en hij had wel tijd.
Horner heeft van Bicentennial Man een mooie en rustig voortkabbelende score gemaakt met een prachtig hoofdthema dat in veel tracks terugkomt. De score luistert heerlijk weg en houdt z'n licht romantische en iets melancholieke klankkleur vast over de volle lengte van de score. Horner gebruikt meerdere thema's in de score die mooi bij elkaar passen en toch de tracks voldoende onderlinge verschillen en variatie geven, waarbij thema's soms ook mooi in elkaar overlopen. De mooie melodieën en het instrumentengebruik met veel strijkers en gedempte blazers (en vrijwel geen percussie) geven de muziek een gedragen sfeer mee. Vooral in de prachtige romantische track The Wedding leidt dit tot kippenvelmomenten.
De score is een mooi geheel dat een goede sfeertekening geeft van een technologisch hoogstaande wereld, terwijl er geen synthesizer aan tepas komt. De dramatiek, de romantiek, de gedrevenheid, het zit allemaal in de score verwerkt, zonder echte uitbarstingen van instrumenten. De score drijft op underscore, waarbij de melodieën er net boven hangen en zo een mooie glijdende muzikale bovenlaag vormen. De harmonieën en prachtige melodieën van de score vervelen geen moment en zijn heerlijk om naar te luisteren.
De score sluit af met een song van Horner, die gezongen wordt door Celine Dion, net als bij Titanic. En ook deze song is zeer de moeite waard. De prachtige melodie en de geweldige stem van Dion gaan prima samen en maken het tot een erg fraai geheel. Tenminste als je van de sterke stem van Celine Dion houdt.
De score heeft echter ook een keerzijde. Horner maakt voor Bicentennial Man ruimschoots gebruik van eigen materiaal dat hij al eerder in andere scores verwerkte. Dit is er ook voor de ongeoefende luisteraar duidelijk uit te halen. Veel stukjes uit heel veel tracks zijn zonder veel moeite te plaatsen in veel van Horners scores. Er zijn zo een heel aantal scores te noemen waaruit hij leende voor Bicentennial Man, waaronder Apollo 13, Legends of the Fall, Braveheart en Deep Impact. Terwijl hij voor A Beautiful Mind weer leende uit deze score voor Bicentennial Man.
Nu kun je daar een probleem van maken, maar je zou ook kunnen zeggen dat de melodietjes uit al die films gewoon Horners handelsmerk zijn. Want in al zijn films hoor je wel iets uit een of meer andere films van zijn eigen of andermans hand. En datzelfde geldt natuurlijk ook voor andere componisten die een echte eigen stijl hebben. Toch bevat Bicentennial Man zoveel van die 'leen'kenmerken dat het teveel opvalt en dat is op zich jammer.
Maar ondanks het stelen uit eigen kast blijft het zo dat de score voor Bicentennial Man een prachtige score is, waar je uren naar kunt luisteren en wegdromen. Net zoals bij Legends of the Fall die er qua sfeer nog het meeste van wegheeft. Horner weet heel goed hoe hij prachtige emotionele muziek moet neerzetten. Bij Bicentennial Man heeft hij dat gewoon weer goed gedaan, en als je niet al te gevoelig bent voor de overeenkomsten met andere scores, dan is dit een echte aanrader.
Natuurlijk had ik bij de recensies van A Beautiful Mind al meegekregen dat de muziek haast een kopie was van de muziek voor Bicentennial Man. Ik heb toen altijd gedacht dat het om de gebruikte concepten ging, maar de openingsnummers van beide scores zijn werkelijk haast exact hetzelfde met een verschil in tempo en het ontbreken van Charlotte Church in Bicentennial Man. Beide tracks zijn erg goed, maar vraag me toch af of ik het wel waardeer. De track ‘the machine age’ doet mij aan A Beautiful Mind denken waardoor de muziek van Bicentennial Man toch minder een eigen karakter heeft, terwijl het eigenlijk andersom zou moeten zijn.
Dit voor lief genomen te hebben, blijkt dat de rest van de score, hoewel erg Hornerachtig, wel opzichzelfstaand is (Spitfire Girl en Deep Impact zijn mij onbekend). Het is voor de rest een erg rustige, ingetogen maar warme score met hier en daar een magische tint. Ga zondagochtend in je hangmat liggen met deze muziek aan en het is werkelijk genieten, zoals van de derde track met alle liefelijke magische klanken. Misschien dat de soundtrack over het geheel genomen iets te veel minuten bevat als je kijkt naar de variëteit van de muziek, maar ook dat neem ik voor lief.
Verwacht zeker geen uitbundige Horner score, dan word je niet teleurgesteld.
Dit voor lief genomen te hebben, blijkt dat de rest van de score, hoewel erg Hornerachtig, wel opzichzelfstaand is (Spitfire Girl en Deep Impact zijn mij onbekend). Het is voor de rest een erg rustige, ingetogen maar warme score met hier en daar een magische tint. Ga zondagochtend in je hangmat liggen met deze muziek aan en het is werkelijk genieten, zoals van de derde track met alle liefelijke magische klanken. Misschien dat de soundtrack over het geheel genomen iets te veel minuten bevat als je kijkt naar de variëteit van de muziek, maar ook dat neem ik voor lief.
Verwacht zeker geen uitbundige Horner score, dan word je niet teleurgesteld.
Prachtige score, een rustieke sfeer die perfect aansluit bij de sfeer van de film, die je achteraf zo'n goed gevoel geeft.