The Last Airbender
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Lengte | |
|---|---|---|---|
| 1. | Airbender Suite | 11:17 | |
| 2. | Earthbenders | 5:54 | |
| 3. | The Avatar Has Returned | 4:43 | |
| 4. | The Four Elements Test | 5:31 | |
| 5. | Journey to the Northern Water Tribe | 4:02 | |
| 6. | Hall of Avatars | 3:40 | |
| 7. | Prologue | 2:43 | |
| 8. | The Blue Spirit | 7:17 | |
| 9. | The Spirit World | 5:19 | |
| 10. | We Could Be Friends | 4:09 | |
| 11. | We Are Now the Gods | 5:47 | |
| 12. | Flow Like Water | 6:33 | |
| 66:55 |
Schrijf zelf je recensie
Toon recensies in andere talen
Katara: A hundred years ago all was right with our world. Prosperity and peace filled our days. The four Nations: Water, Earth, Fire, and Air Nomads lived amongst each other in harmony. Great respect was afforded to all those who could bend their natural element. The Avatar was the only person born amongst all the nations who could master all four elements. He was the only one who could communicate with the Spirit World. With the Spirits' guidance the Avatar kept balance in the world. A hundred years ago, he just disappeared.
In de wereld van de filmmuziek zijn er heel veel samenwerkingen tussen regisseurs en componisten. Een paar voorbeelden zijn: John Williams met Steven Spielberg, Hans Zimmer met Christopher Nolan en natuurlijk James Newton Howard met M. Night Shyamalan. Deze laatste regisseur heeft een vreemd parcours achter de rug. Fel geliefd in zijn hoogdagen, uitgescholden in zijn val, en afgemaakt toen hij het dieptepunt had bereikt. En toch kijken liefhebbers der filmmuziek altijd uit naar films van die man. Want elke film is voorzien met een score van niemand anders dan James Newton Howard. Aangezien het oktober is, de ‘griezelmaand’ en Shyamalan de ‘meester van suspense’ is; zal ik deze maand iedere score voor een Shyamalan film bespreken. Vanaf de film waar een klein jongentje geesten spot tot de film waar de zoon van Will Smith tracht te overleven op aarde. In een maand dat ik graag SHYAMALAN MAAND noem.
THE LAST AIRBENDER
The Last Airbender, de zevende en tevens voorlaatste deel van de Shyamalan maand, was een vreselijke film. Waar de Indische regisseur bij zijn vorige drie films al fameus bergaf ging, heeft hij hier zijn dieptepunt bereikt. Uw nederige recensent heeft nooit de originele serie gezien, dus ik weet niet hoeveel er is overgenomen van de serie. Vies van fantasy verhalen ben ik niet, zeker indien u weet dat The Lord Of The Rings op alle gebieden mijn favoriet blijft, maar het verhaal van The Last Airbender is gewoonweg te belachelijk voor woorden. Daarbij ook nog eens de slechte uitgewerkte dialogen en de vreselijke acteerprestaties maakt van deze film een lachertje. Het enige wat echt goed is aan de film, zijn de speciale effecten en de muziek van James Newton Howard.
Want hoe slechter de films van M. Night Shyamalan worden, hoe beter de muziek van James Newton Howard wordt. The Village was een meesterwerk, Lady In The Water was meer dan een meesterwerk. Enkel The Happening was een stap achteruit. Maar deze stap achteruit wordt meer dan goedgemaakt met deze score, dat meteen een kilometer vooruit is in zake instrumentatie, thematiek en natuurlijk de intelligente opbouw van maestro James Newton Howard. Jup, The Last Airbender is één der beste scores van de man. And I will tell you why. Wat ik wel wil vermelden dat de recensie er iets anders gaat uitzien dan gewoonlijk. Eerste en vooral ga ik de instrumentatie bespreken en daarna de thema’s.
Vuur, aarde, wind en water. Dat zijn de vier elementen dat de fundatie van deze planeet is. Alles is opgebouwd uit die vier elementen. In The Last Airbender spelen deze vier elementen uiteraard een grote rol. Zo’n grote rol dat Howard zijn instrumentatie eraan heeft aangepast. Voor elk element heeft Howard een ander deel van het orkest gebruikt. De strijkers staan paraat voor water, de houtblazers voor wind, de percussie voor aarde en de blazers voor vuur. Dat is de genialiteit van de componist. De gelaagdheid in de orkestratie zorgt ervoor dat je zodanig in de score duikt, je omwentelt met de muziek en dan wil je blijven zitten in die omwenteling der muziek en geraak je verslaafd aan de score. Een klasvolle keuze van de maestro.
Nu over naar de thema’s. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik er mijn werk heb gehad om de thema’s te vinden. Howard heeft niet de intentie gehad om een gemakkelijk herkenbaar thema te schrijven waar je na de eerste twee noten weet: dit is The Last Airbender die opstaat. Met andere woorden: wie deze score koopt en verwacht dat het een lekker luisterbare score is waar de thema’s overduidelijk zijn, zal na een eerste luisterbeurt wel degelijk in zijn haren krabben van ofwel frustratie ofwel onwetendheid.
Maar wie de score aandachtig beluisterd, zal merken dat er wel degelijk drie thema’s in de score verstopt zijn.
Laten we beginnen met het thema waarvan uw nederige recensent denkt dat het, het hoofdthema is. In de film is het thema voor het eerst te horen in de Prologue. Zo ook bij mij, want ik heb een paar nummers verplaatst. Hier wordt het gespeeld door de strijkers en het is een zeer lyrisch thema geworden. Het zijn drie opgaande noten die steeds herhaald worden. Het zet de sfeer voor de film, want het klinkt hier zeer mysterieus. Maar Howard zou Howard niet zijn als hij zijn thema’s niet opbouwt, en dat doet hij hier ook met zijn hoofdthema. Laten we eens kijken naar Earthbenders. De strijkers beginnen het eerste te spelen waarna de blazers erbij komen en rond 2:00 krijg je het thema te horen in de vorm van percussie slagen. Het thema’ dat mysterieus was, begint nu wel heel dreigend te klinken. Bijna angstaanjagend zelfs. Klasse gewoon.
In Flow With Water krijg je het thema voor het eerst in zijn volle glorie te horen. Maar hierover later meer.
Een tweede thema is dat van de Airbender zelf. Dit is zeer nauw verwant met het hoofdthema en het gebeurde dat ik de twee thema’s met elkaar verwisselde. Dit thema komt iets minder prominent aan bod in de score. Maar Howard bouwt het stuk zodanig terug op dat het de eerste keer dat je het hoort, zeer miniem klinkt, maar zodra duidelijk wordt wat voor lot de Airbender heeft, wordt de muziek alsmaar luider en luider gespeeld en duikt het meer en meer op in de score.
In Hall Of Avatars speelt Howard zelfs met het thema. Je krijgt het eerst zeer vaag te horen. Slechts op de achtergrond, maar als de track zich voortzet krijg je het in zijn volledige totaliteit te horen.
Een derde thema is een donker en meer militair thema. In de suite krijgen we dat voor het eerste horen. Over de suite gesproken. Het vreemde van de Airbender Suite is dat de twee thema’s er niet in voorkomen. Hier wordt slechts de sfeer van de score gezet, en dat is geweldig, want je geraakt meteen in de ban van de muziek. Maar soit, rond een minuutje of zeven krijgen we dat thema te horen. Wat voor nut het heeft in de film, weet uw nederige recensent niet. Maar het doet mij alleszins altijd denken aan de Mars die John Williams heeft geschreven voor de Indiana Jones films. Het is niet zo prominent aanwezig op de score zoals de resterende thema’s maar het is wel eens leuk meegenomen. Let vooral in de suite als het koor erbij komt, het thema krijgt meteen een heel andere dimensie.
Buiten deze thema’s heeft de score zoveel meer te bieden. De actie is terug geweldig, zoals we dat gewend zijn van de componist. Maar het beste van de score zijn drie woorden. Drie simpele kleine woorden. FLOW LIKE WATER. Deze track is voor de Last Airbender wat The Great Eatlon is voor Lady In The Water. Een Meesterwerk met hoofdletter M. De twee grote thema’s vermengen zich op een bedje van prachtige strijkers, en hier komen de orkestraties pas echt tot zijn recht. Het is een adembenemende zes minuten. Zes minuten die je even van de wereld haalt, je laat wegdromen, je laat meeslepen in je eigen fantasie. Op een manier dat ik niet veel heb meegemaakt. Enkel Howard Shore heeft dat al kunnen doen. Enkel en alleen al voor Flow Like Water zou je deze score in huis moeten halen. Het zijn zes minuten die je alsmaar opnieuw en opnieuw zou willen meemaken.
Okidoki, zijn er slechte zaken aan deze score. Aan de muziek zelf is niets aan te merken, de uitgave des te meer. Ten eerste is er geen narratieve constructie aanwezig. De tracks staan mooi door elkaar. De proloog staat heel mooi in het midden en dat is een slechte zaak, want daar worden de thema’s geïntroduceerd. Dus eigenlijk heb je al de eerste helft al beluisterd, zonder de oorsprong te weten. Als je bloemen wilt, ga je toch ook niet eerst de bloem plukken om daarna te zaaien. Howard heeft zijn zaadjes in de Prologue geplaats en ze dan laten uitgroeien tot volwaardige thema’s. Maar met deze opbouw van de score is het effect volledig weg.
Ook het ontbreken van het koor is een tegenvaller. Iedereen weet dat Howard een liefhebber is van veel koor en dat is ook in de film zo. Maar wegens de productiekosten te laten verlagen is het koor niet op de cd opgenomen. Het moet zijn dat de grote Hollywoodstudio’s niet genoeg geld verdienen…
Sommige fans van de serie zijn ook niet te spreken over deze score. De reden daarvoor is dat James Newton Howard niets van de muziek van de serie heeft overgebracht. Maar dat kan ik niet beamen, want zoals gezegd. Niets heb ik van de originele animatieserie gezien.
Conclusie
The Last Airbender is het derde hoogtepunt van deze Shyamalan maand. James Newton Howard bewijst voor de biljoenste keer nog maar eens dat hij wel degelijk één der beste componisten is over de gehele wereld. Hij trakteert ons op een intelligente score die vernuftig in elkaar zit en waarbij elke seconde gewoonweg genieten is! Al slaat de uitgave soms de wensen over, aan de muziek is niets aan te merken. Een mooie 9 staat op zijn plaats bij deze score. Aangezien uw nederige recensent Lady In The Water net dat tikkeltje beter vindt.
In de wereld van de filmmuziek zijn er heel veel samenwerkingen tussen regisseurs en componisten. Een paar voorbeelden zijn: John Williams met Steven Spielberg, Hans Zimmer met Christopher Nolan en natuurlijk James Newton Howard met M. Night Shyamalan. Deze laatste regisseur heeft een vreemd parcours achter de rug. Fel geliefd in zijn hoogdagen, uitgescholden in zijn val, en afgemaakt toen hij het dieptepunt had bereikt. En toch kijken liefhebbers der filmmuziek altijd uit naar films van die man. Want elke film is voorzien met een score van niemand anders dan James Newton Howard. Aangezien het oktober is, de ‘griezelmaand’ en Shyamalan de ‘meester van suspense’ is; zal ik deze maand iedere score voor een Shyamalan film bespreken. Vanaf de film waar een klein jongentje geesten spot tot de film waar de zoon van Will Smith tracht te overleven op aarde. In een maand dat ik graag SHYAMALAN MAAND noem.
THE LAST AIRBENDER
The Last Airbender, de zevende en tevens voorlaatste deel van de Shyamalan maand, was een vreselijke film. Waar de Indische regisseur bij zijn vorige drie films al fameus bergaf ging, heeft hij hier zijn dieptepunt bereikt. Uw nederige recensent heeft nooit de originele serie gezien, dus ik weet niet hoeveel er is overgenomen van de serie. Vies van fantasy verhalen ben ik niet, zeker indien u weet dat The Lord Of The Rings op alle gebieden mijn favoriet blijft, maar het verhaal van The Last Airbender is gewoonweg te belachelijk voor woorden. Daarbij ook nog eens de slechte uitgewerkte dialogen en de vreselijke acteerprestaties maakt van deze film een lachertje. Het enige wat echt goed is aan de film, zijn de speciale effecten en de muziek van James Newton Howard.
Want hoe slechter de films van M. Night Shyamalan worden, hoe beter de muziek van James Newton Howard wordt. The Village was een meesterwerk, Lady In The Water was meer dan een meesterwerk. Enkel The Happening was een stap achteruit. Maar deze stap achteruit wordt meer dan goedgemaakt met deze score, dat meteen een kilometer vooruit is in zake instrumentatie, thematiek en natuurlijk de intelligente opbouw van maestro James Newton Howard. Jup, The Last Airbender is één der beste scores van de man. And I will tell you why. Wat ik wel wil vermelden dat de recensie er iets anders gaat uitzien dan gewoonlijk. Eerste en vooral ga ik de instrumentatie bespreken en daarna de thema’s.
Vuur, aarde, wind en water. Dat zijn de vier elementen dat de fundatie van deze planeet is. Alles is opgebouwd uit die vier elementen. In The Last Airbender spelen deze vier elementen uiteraard een grote rol. Zo’n grote rol dat Howard zijn instrumentatie eraan heeft aangepast. Voor elk element heeft Howard een ander deel van het orkest gebruikt. De strijkers staan paraat voor water, de houtblazers voor wind, de percussie voor aarde en de blazers voor vuur. Dat is de genialiteit van de componist. De gelaagdheid in de orkestratie zorgt ervoor dat je zodanig in de score duikt, je omwentelt met de muziek en dan wil je blijven zitten in die omwenteling der muziek en geraak je verslaafd aan de score. Een klasvolle keuze van de maestro.
Nu over naar de thema’s. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik er mijn werk heb gehad om de thema’s te vinden. Howard heeft niet de intentie gehad om een gemakkelijk herkenbaar thema te schrijven waar je na de eerste twee noten weet: dit is The Last Airbender die opstaat. Met andere woorden: wie deze score koopt en verwacht dat het een lekker luisterbare score is waar de thema’s overduidelijk zijn, zal na een eerste luisterbeurt wel degelijk in zijn haren krabben van ofwel frustratie ofwel onwetendheid.
Maar wie de score aandachtig beluisterd, zal merken dat er wel degelijk drie thema’s in de score verstopt zijn.
Laten we beginnen met het thema waarvan uw nederige recensent denkt dat het, het hoofdthema is. In de film is het thema voor het eerst te horen in de Prologue. Zo ook bij mij, want ik heb een paar nummers verplaatst. Hier wordt het gespeeld door de strijkers en het is een zeer lyrisch thema geworden. Het zijn drie opgaande noten die steeds herhaald worden. Het zet de sfeer voor de film, want het klinkt hier zeer mysterieus. Maar Howard zou Howard niet zijn als hij zijn thema’s niet opbouwt, en dat doet hij hier ook met zijn hoofdthema. Laten we eens kijken naar Earthbenders. De strijkers beginnen het eerste te spelen waarna de blazers erbij komen en rond 2:00 krijg je het thema te horen in de vorm van percussie slagen. Het thema’ dat mysterieus was, begint nu wel heel dreigend te klinken. Bijna angstaanjagend zelfs. Klasse gewoon.
In Flow With Water krijg je het thema voor het eerst in zijn volle glorie te horen. Maar hierover later meer.
Een tweede thema is dat van de Airbender zelf. Dit is zeer nauw verwant met het hoofdthema en het gebeurde dat ik de twee thema’s met elkaar verwisselde. Dit thema komt iets minder prominent aan bod in de score. Maar Howard bouwt het stuk zodanig terug op dat het de eerste keer dat je het hoort, zeer miniem klinkt, maar zodra duidelijk wordt wat voor lot de Airbender heeft, wordt de muziek alsmaar luider en luider gespeeld en duikt het meer en meer op in de score.
In Hall Of Avatars speelt Howard zelfs met het thema. Je krijgt het eerst zeer vaag te horen. Slechts op de achtergrond, maar als de track zich voortzet krijg je het in zijn volledige totaliteit te horen.
Een derde thema is een donker en meer militair thema. In de suite krijgen we dat voor het eerste horen. Over de suite gesproken. Het vreemde van de Airbender Suite is dat de twee thema’s er niet in voorkomen. Hier wordt slechts de sfeer van de score gezet, en dat is geweldig, want je geraakt meteen in de ban van de muziek. Maar soit, rond een minuutje of zeven krijgen we dat thema te horen. Wat voor nut het heeft in de film, weet uw nederige recensent niet. Maar het doet mij alleszins altijd denken aan de Mars die John Williams heeft geschreven voor de Indiana Jones films. Het is niet zo prominent aanwezig op de score zoals de resterende thema’s maar het is wel eens leuk meegenomen. Let vooral in de suite als het koor erbij komt, het thema krijgt meteen een heel andere dimensie.
Buiten deze thema’s heeft de score zoveel meer te bieden. De actie is terug geweldig, zoals we dat gewend zijn van de componist. Maar het beste van de score zijn drie woorden. Drie simpele kleine woorden. FLOW LIKE WATER. Deze track is voor de Last Airbender wat The Great Eatlon is voor Lady In The Water. Een Meesterwerk met hoofdletter M. De twee grote thema’s vermengen zich op een bedje van prachtige strijkers, en hier komen de orkestraties pas echt tot zijn recht. Het is een adembenemende zes minuten. Zes minuten die je even van de wereld haalt, je laat wegdromen, je laat meeslepen in je eigen fantasie. Op een manier dat ik niet veel heb meegemaakt. Enkel Howard Shore heeft dat al kunnen doen. Enkel en alleen al voor Flow Like Water zou je deze score in huis moeten halen. Het zijn zes minuten die je alsmaar opnieuw en opnieuw zou willen meemaken.
Okidoki, zijn er slechte zaken aan deze score. Aan de muziek zelf is niets aan te merken, de uitgave des te meer. Ten eerste is er geen narratieve constructie aanwezig. De tracks staan mooi door elkaar. De proloog staat heel mooi in het midden en dat is een slechte zaak, want daar worden de thema’s geïntroduceerd. Dus eigenlijk heb je al de eerste helft al beluisterd, zonder de oorsprong te weten. Als je bloemen wilt, ga je toch ook niet eerst de bloem plukken om daarna te zaaien. Howard heeft zijn zaadjes in de Prologue geplaats en ze dan laten uitgroeien tot volwaardige thema’s. Maar met deze opbouw van de score is het effect volledig weg.
Ook het ontbreken van het koor is een tegenvaller. Iedereen weet dat Howard een liefhebber is van veel koor en dat is ook in de film zo. Maar wegens de productiekosten te laten verlagen is het koor niet op de cd opgenomen. Het moet zijn dat de grote Hollywoodstudio’s niet genoeg geld verdienen…
Sommige fans van de serie zijn ook niet te spreken over deze score. De reden daarvoor is dat James Newton Howard niets van de muziek van de serie heeft overgebracht. Maar dat kan ik niet beamen, want zoals gezegd. Niets heb ik van de originele animatieserie gezien.
Conclusie
The Last Airbender is het derde hoogtepunt van deze Shyamalan maand. James Newton Howard bewijst voor de biljoenste keer nog maar eens dat hij wel degelijk één der beste componisten is over de gehele wereld. Hij trakteert ons op een intelligente score die vernuftig in elkaar zit en waarbij elke seconde gewoonweg genieten is! Al slaat de uitgave soms de wensen over, aan de muziek is niets aan te merken. Een mooie 9 staat op zijn plaats bij deze score. Aangezien uw nederige recensent Lady In The Water net dat tikkeltje beter vindt.
Wat we weten van James Newton Howard is dat hij geweldig is in het brengen van emoties. In de Batmanmuziek die hij samen met Zimmer componeerde hoorde je duidelijk welk stuk hij had geschreven. In deze nieuwe score is het 100 % Howard en kan ik jullie vertellen dat ik na het beluisteren van deze score maar 1 ding kan zeggen en dat is: ‘Howard is terug!’
Na zijn verbluffende score ‘Lady in the Water’ komt hij eindelijk terug met fantastische muziek voor de nieuwste blockbuster film in de zomer van 2010.
Ik ga de tracks af!
1. Airbender Suite
Deze lange suite van maar liefst 11 minuten brengt ons al helemaal in de stemming. Het begint rustig maar naar mate de track vordert hoor je al meer Avatar. Rond de 2:40 komen de strijkers er bij en wordt het mooier en mooier. Rond 3:48 een uitwerking van het thema wat je in deze track hoort. Rond 4:15 minuten keert de rust weer terug en horen we veel strijkers.
James Newton Howard zijn muziek doet me vaak terug denken aan dat mooie King Kong, dit lijkt er op. Ook in deze track is hij ijzersterk naar mijn mening.
Rond de 6:45 waagt hij zich ook aan actiemuziek, dat vind ik nooit zo goed bij Howard, maar dit is wel te doen. Niet geweldig maar Howard is gewoon niet zo sterk in actiemuziek maken.
Rond de 8:40 horen we heerlijke drumsolo’s en eindelijk ook koorstemmen! In de film schijnen ze veel meer aanwezig te zijn maar hier horen we ze eindelijk. De track eindigt weer rustig zoals deze ook begon…
2. Earthbenders
Het hoofdthema van de film is hier te horen. Het begint erg rustig tot dat de drums erbij komen, dan wordt het allemaal wat drukker. Rond 2:13 is het even rustig met wat opbouwende spanning maar dan rond de 2:35 gaat het gebeuren. De muziek uit de trailer horen we hier terug op een geweldig manier! Veel drums ook, iets wat we eigenlijk niet kennen van Howard. De track eindigt net zoals de vorige erg mooi en rustig!
3. The Avatar Has Returned
Een gewone track eigenlijk, met in het begin wat drukte maar uiteindelijk bouwt de drama zich op in de laatste minuut. Een leuke track die eigenlijk pas in de laatste minuut mijn aandacht trekt. Niets bijzonders maar zeker leuk om naar te luisteren.
4. The Four Elements Test
Een aantrekkelijke naam maar ook zeker een aantrekkelijke track.
Mijn aandacht is gelijk al getrokken bij de opening van deze track waar we die typische Avatar geluiden horen. De rust is mooi en duurt de hele minuut lang. Maar na die minuut keert Howard zich terug wat betreft de rust en geeft hij ons spanning! Rond de 3:23 weer heerlijke strijkers en drumsolo’s! Ze spelen het hoofdtheme van de film! De track eindigt weer rustig, ook dit was een heerlijke track die ik zeker een paar keer achter elkaar kan luisteren.
5. Journey to the Nothern Water Tribe
Een track die vanaf de eerste seconde al lekker begint. Het klinkt gelijk als een beklimming van een berg en rond de 50ste seconde gaat Howard te keer met zijn hoofdthema. Heerlijk om te horen dat hij eindelijk een goed hoofdthema heeft dat hij continu aan ons kan laten horen. Verder is de track leuk om naar te luisteren, vooral het begin was erg mooi en ik ben dan ook hartstikke benieuwd naar de film!
6. Hall of Avatars
Weer een mooie track van Howard waarin hij benadrukt hoe moeilijk de taak van de Avatar eigenlijk is. Zijn voorgangers ziet hij in die Hall staan en het is een heel emotioneel moment in de film waarschijnlijk. De muziek liegt er in ieder geval niet om en komt heel emotioneel op mij over. Geen hoofdthema van de film maar ondanks dat een leuke track om naar te luisteren.
7. Prologue
Je zou denken dat een proloog aan het begin van een CD zou moeten staan, natuurlijk moet dat ook, maar dit keer staat hij er midden in. Een beetje vreemd maar we moeten het maar accepteren. In ieder geval begint de track weer rustig en wanneer we de drums horen lijkt het een actietrack te worden maar dat is niet het geval. De track laat het hoofdthema van de film horen in alle rust, erg mooi gedaan van Howard! De track eindigt weer mooi en rustig.
8. The Blue Spirit
In deze track laat Howard zien dat hij toch degelijke actiemuziek kan maken. Deze track is een bom van actie met veel strijkers en slagwerkinstrumenten. Ook het koor komt even om het hoekje kijken, het klonk allemaal erg mooi als 1 geheel. Rond de 4:30 is het weer rustig en keren de echte Chinese instrumenten weer terug. Even later weer wat duistere muziek in een rustige vorm maar dit lijkt zich op te bouwen…
Dat doet het ook maar het is dit keer geen explosie maar er volgt gewoon actiemuziek, maar dan krijgen we toch wel wat we willen en dat is het hoofdtheme van de film! Howard weet het steeds op een verassende manier te brengen aan zijn publiek, op momenten dat je het eigenlijk niet verwacht.
9. The Spirit World
Howard heeft vast een praatje gehad met componist Hans Zimmer over de actiemuziek. Hij lijkt de actiemuziek beter te beheersen dan voorheen. Rond de 1:25 horen we weer het hoofdtheme gespeeld door de strijkers van het orkest. Verder is deze track niet speciaal, het heeft zo zijn rustmomentjes en het heeft zijn actiemuziek. En met dat laatste eindigt deze track met een enorme knal! Heerlijke track opnieuw van Howard, maar eigenlijk is elke track nog geweldig op deze score en ben ik dus benieuwd naar de volgende.
10. We Could Be Friends
In deze track zal de Avatar het gaan opnemen tegen de vuurheer samen met zijn vijand. Hij zal dus moeten samenwerken, ik had een rustige track verwacht maar die krijg ik niet. Het begint allemaal heel druk en spannend. Dan horen we in deze track het hoofdthema waar ik overigens helemaal van weg ben. Maar we horen het weer op een andere manier en opnieuw weer geweldig gedaan! De track krijgt na het horen van het hoofdthema zijn rust weer terug.
11. We Are Now the Gods
Deze track heeft alles wat een top track moet hebben.
Het heeft de actie, de rust en de emotie! Rond de 3:40 horen we rustige muziek die ook een emotionele betekenis lijkt te hebben. Weliswaar geen hoofdthema maar wel leuk om weer te horen dat Howard het nog steeds kan. Howard is weer helemaal back met deze prachtige track!
12. Flow like Water
De mooiste track van deze score is dit nummer die echt alles heeft!
De rust en nog belangrijk is het hoofdthema van de film. Howard op zijn best zal ik maar zeggen, zeker rond de 2:50 minuten is hij geweldig bezig met zijn strijkers. Rond de 3:05 komt de emotie ook langs en lijkt deze track de mooiste te zijn om de hele score! Dan volgt dat hoofdthema nog en dit keer ook nog eens in volle glorie! Een heldhaftig hoofdthema die over gaat in rust. Maar na die mooie rust met een Chinees tintje keert Howard terug met zijn actiethema. We hebben het thema nog niet veel gehoord dus laat Howard het ons hier nogmaals horen. De laatste 40 seconde zijn gevuld met actie, het slagwerk doet het goed en dit keer ook wat trompetten! Deze track is wat je noemt een pareltje!
De hele score heeft me kunnen boeien, na wat mislukte scores zoals The Happening is Howard weer helemaal terug. Na Lady in the Water en King Kong is dit zijn beste score. Hij heeft kunnen laten zien dat hij in staat is om actiemuziek te maken en hij heeft laten zien dat hij nog steeds veel emotie in muziek kan leggen.
Een 9 is hier op zijn plaats voor deze pracht score en ik kan alleen maar hopen dat hij nog veel meer van dit soort scores mag maken!
Naar mijn mening de beste score van 2010!
Na zijn verbluffende score ‘Lady in the Water’ komt hij eindelijk terug met fantastische muziek voor de nieuwste blockbuster film in de zomer van 2010.
Ik ga de tracks af!
1. Airbender Suite
Deze lange suite van maar liefst 11 minuten brengt ons al helemaal in de stemming. Het begint rustig maar naar mate de track vordert hoor je al meer Avatar. Rond de 2:40 komen de strijkers er bij en wordt het mooier en mooier. Rond 3:48 een uitwerking van het thema wat je in deze track hoort. Rond 4:15 minuten keert de rust weer terug en horen we veel strijkers.
James Newton Howard zijn muziek doet me vaak terug denken aan dat mooie King Kong, dit lijkt er op. Ook in deze track is hij ijzersterk naar mijn mening.
Rond de 6:45 waagt hij zich ook aan actiemuziek, dat vind ik nooit zo goed bij Howard, maar dit is wel te doen. Niet geweldig maar Howard is gewoon niet zo sterk in actiemuziek maken.
Rond de 8:40 horen we heerlijke drumsolo’s en eindelijk ook koorstemmen! In de film schijnen ze veel meer aanwezig te zijn maar hier horen we ze eindelijk. De track eindigt weer rustig zoals deze ook begon…
2. Earthbenders
Het hoofdthema van de film is hier te horen. Het begint erg rustig tot dat de drums erbij komen, dan wordt het allemaal wat drukker. Rond 2:13 is het even rustig met wat opbouwende spanning maar dan rond de 2:35 gaat het gebeuren. De muziek uit de trailer horen we hier terug op een geweldig manier! Veel drums ook, iets wat we eigenlijk niet kennen van Howard. De track eindigt net zoals de vorige erg mooi en rustig!
3. The Avatar Has Returned
Een gewone track eigenlijk, met in het begin wat drukte maar uiteindelijk bouwt de drama zich op in de laatste minuut. Een leuke track die eigenlijk pas in de laatste minuut mijn aandacht trekt. Niets bijzonders maar zeker leuk om naar te luisteren.
4. The Four Elements Test
Een aantrekkelijke naam maar ook zeker een aantrekkelijke track.
Mijn aandacht is gelijk al getrokken bij de opening van deze track waar we die typische Avatar geluiden horen. De rust is mooi en duurt de hele minuut lang. Maar na die minuut keert Howard zich terug wat betreft de rust en geeft hij ons spanning! Rond de 3:23 weer heerlijke strijkers en drumsolo’s! Ze spelen het hoofdtheme van de film! De track eindigt weer rustig, ook dit was een heerlijke track die ik zeker een paar keer achter elkaar kan luisteren.
5. Journey to the Nothern Water Tribe
Een track die vanaf de eerste seconde al lekker begint. Het klinkt gelijk als een beklimming van een berg en rond de 50ste seconde gaat Howard te keer met zijn hoofdthema. Heerlijk om te horen dat hij eindelijk een goed hoofdthema heeft dat hij continu aan ons kan laten horen. Verder is de track leuk om naar te luisteren, vooral het begin was erg mooi en ik ben dan ook hartstikke benieuwd naar de film!
6. Hall of Avatars
Weer een mooie track van Howard waarin hij benadrukt hoe moeilijk de taak van de Avatar eigenlijk is. Zijn voorgangers ziet hij in die Hall staan en het is een heel emotioneel moment in de film waarschijnlijk. De muziek liegt er in ieder geval niet om en komt heel emotioneel op mij over. Geen hoofdthema van de film maar ondanks dat een leuke track om naar te luisteren.
7. Prologue
Je zou denken dat een proloog aan het begin van een CD zou moeten staan, natuurlijk moet dat ook, maar dit keer staat hij er midden in. Een beetje vreemd maar we moeten het maar accepteren. In ieder geval begint de track weer rustig en wanneer we de drums horen lijkt het een actietrack te worden maar dat is niet het geval. De track laat het hoofdthema van de film horen in alle rust, erg mooi gedaan van Howard! De track eindigt weer mooi en rustig.
8. The Blue Spirit
In deze track laat Howard zien dat hij toch degelijke actiemuziek kan maken. Deze track is een bom van actie met veel strijkers en slagwerkinstrumenten. Ook het koor komt even om het hoekje kijken, het klonk allemaal erg mooi als 1 geheel. Rond de 4:30 is het weer rustig en keren de echte Chinese instrumenten weer terug. Even later weer wat duistere muziek in een rustige vorm maar dit lijkt zich op te bouwen…
Dat doet het ook maar het is dit keer geen explosie maar er volgt gewoon actiemuziek, maar dan krijgen we toch wel wat we willen en dat is het hoofdtheme van de film! Howard weet het steeds op een verassende manier te brengen aan zijn publiek, op momenten dat je het eigenlijk niet verwacht.
9. The Spirit World
Howard heeft vast een praatje gehad met componist Hans Zimmer over de actiemuziek. Hij lijkt de actiemuziek beter te beheersen dan voorheen. Rond de 1:25 horen we weer het hoofdtheme gespeeld door de strijkers van het orkest. Verder is deze track niet speciaal, het heeft zo zijn rustmomentjes en het heeft zijn actiemuziek. En met dat laatste eindigt deze track met een enorme knal! Heerlijke track opnieuw van Howard, maar eigenlijk is elke track nog geweldig op deze score en ben ik dus benieuwd naar de volgende.
10. We Could Be Friends
In deze track zal de Avatar het gaan opnemen tegen de vuurheer samen met zijn vijand. Hij zal dus moeten samenwerken, ik had een rustige track verwacht maar die krijg ik niet. Het begint allemaal heel druk en spannend. Dan horen we in deze track het hoofdthema waar ik overigens helemaal van weg ben. Maar we horen het weer op een andere manier en opnieuw weer geweldig gedaan! De track krijgt na het horen van het hoofdthema zijn rust weer terug.
11. We Are Now the Gods
Deze track heeft alles wat een top track moet hebben.
Het heeft de actie, de rust en de emotie! Rond de 3:40 horen we rustige muziek die ook een emotionele betekenis lijkt te hebben. Weliswaar geen hoofdthema maar wel leuk om weer te horen dat Howard het nog steeds kan. Howard is weer helemaal back met deze prachtige track!
12. Flow like Water
De mooiste track van deze score is dit nummer die echt alles heeft!
De rust en nog belangrijk is het hoofdthema van de film. Howard op zijn best zal ik maar zeggen, zeker rond de 2:50 minuten is hij geweldig bezig met zijn strijkers. Rond de 3:05 komt de emotie ook langs en lijkt deze track de mooiste te zijn om de hele score! Dan volgt dat hoofdthema nog en dit keer ook nog eens in volle glorie! Een heldhaftig hoofdthema die over gaat in rust. Maar na die mooie rust met een Chinees tintje keert Howard terug met zijn actiethema. We hebben het thema nog niet veel gehoord dus laat Howard het ons hier nogmaals horen. De laatste 40 seconde zijn gevuld met actie, het slagwerk doet het goed en dit keer ook wat trompetten! Deze track is wat je noemt een pareltje!
De hele score heeft me kunnen boeien, na wat mislukte scores zoals The Happening is Howard weer helemaal terug. Na Lady in the Water en King Kong is dit zijn beste score. Hij heeft kunnen laten zien dat hij in staat is om actiemuziek te maken en hij heeft laten zien dat hij nog steeds veel emotie in muziek kan leggen.
Een 9 is hier op zijn plaats voor deze pracht score en ik kan alleen maar hopen dat hij nog veel meer van dit soort scores mag maken!
Naar mijn mening de beste score van 2010!
Na een aantal lauwe films van regisseur M. Night Shyamalan, lijkt daar nu hopelijk een beetje een einde aan te komen. The Last Airbender is zijn nieuwste zomer blockbuster en is voor de filmmaker een compleet onbelopen pad. In eerste instantie zou de film Avatar gaan heten, net zoals alle gelijknamige animatiefilms van de Amerikaanse kinderzender Nickelodeon. Na veel gerommel en schuiven met titels (en geld) mocht James Cameron zijn titel behouden en werd Shyamalan´s project omgedoopt tot The Last Airbender.
Wie Shyamalan zegt, zegt James Newton Howard. De twee mannen werken al vele jaren als broers samen aan de meest uiteenlopende projecten. Het muzikale resultaat heeft, in tegenstelling tot de films die uitkwamen, ons nooit in de steek gelaten. Ditmaal moet ook Newton Howard flink wat gas bijgeven om de talrijke actiescenes bij te benen. Dit doet hij met lange suites, veel percussie, zijn eigen Howardiaanse manier van emoties in muziek brengen en een dozijn thema´s. Zoals we gewend zijn van de maestro start de soundtrack bijzonder duister met, zo lijkt het, zingende wijnglazen en aanzwellende strijkers. Kort daarna openbaren er zich meerdere thema´s, te beginnen met het hoofdthema voor Avatar. Heldhaftig, korte akkoorden en veel trompetgeschal. Het thema op 2:50 doet bijzonder veel op muziek van John Williams lijken...sterker nog, het had zo een passage kunnen zijn uit Star Wars. Maar dankzij de herkenbare manier van percussie en langzaam uitademende strijkers herkennen we die prachtige stijl van Newton Howard al gauw weer.
Een van de beste actietracks is direct de tweede van het album, Earthbenders. Na een mysterieus begin, wat we herkennen uit de trailers van de film, op 1:55 een snoeihard en zeer bombastisch thema wat ook wat kippenvel geeft. De opbouw is magnifiek en eigenlijk lijkt dit al de climax van het album te zijn. Gouden tip bij deze track luidt als volgt: zet je volumeknop maar hoog en geniet met volle teugen van deze schitterende actietrack die ook op een overweldigende manier weer afbouwt. De tiende track, We Could Be Friends, borduurt eigenlijk mooi door op dat nummer. Overigens lijkt het thema op het begin wel een beetje weer op werk van Williams en lijkt zelfs het Darth Vader thema voorbij te komen. Alleen geeft Newton Howard er op het einde net een andere draai aan.
De tracks die ertussen zitten laten helaas hier en daar wat steken vallen. The Avatar Has Returned begin bijvoorbeeld vrij saai, maar je geduld zal rijkelijk beloond worden met het Avatar-thema en wederom een wonderschone instrumentatie. Prologue lijkt qua muziek ook daadwerkelijk de proloog van de film te zijn. Wederom weer het Avatar-thema, ditmaal versterkt door een koor. Zoals collega Smit al terecht opmerkte is de laatste track van het album weer van ongekende klasse. De muzikale climax van het album en van de film blijkt namelijk niet gepaard te gaan met oorverdovende score, maar met prachtige emotionele muziek. Tel daarbij op dat Flow Like Water ruim zes en een halve minuut duurt. Dat laatste is trouwens een groot pluspunt van het album, de muziek krijgt qua speelduur prima de ruimte om op te bouwen zonder irritante onderbrekingen. Flow Like Water doet het bloed van menig filmmuziekliefhebber harder stromen. Op een overdonderende manier pakt Newton Howard alle thematiek op, en verwerkt dat in een stuk filmmuziek die zo mooi is....dat je er uren naar wilt luisteren.
The Last Airbender is typisch weer zo'n soundtrack die je moet leren kennen. Een soundtrack die dat typische James Newton Howard-sausje heeft, maar toch wel weer een tikkeltje anders is dan normaal. Een soundtrack waarbij de thematiek weer dik in orde is en waar de componist werkelijkwaar alles uit het orkest weet te halen. Ditmaal is Newton Howard's score overladen met heerlijke percussie en vele actierijke stukken die z'n weerga niet kent. Met deze score laat Newton Howard in ieder geval een onuitwisbare indruk achter bij menig jury (Oscars, Filmfestival Gent etc.) Waar hij ook een onuitwisbare indruk achter laat is bij vele bezoekers van deze website. Surf snel naar je favoriete webwinkel of ren naar de platenhandel en schaf deze onnavolgbare score aan van een van de meeste gevraagde en gewilde componisten van dit moment!
Wie Shyamalan zegt, zegt James Newton Howard. De twee mannen werken al vele jaren als broers samen aan de meest uiteenlopende projecten. Het muzikale resultaat heeft, in tegenstelling tot de films die uitkwamen, ons nooit in de steek gelaten. Ditmaal moet ook Newton Howard flink wat gas bijgeven om de talrijke actiescenes bij te benen. Dit doet hij met lange suites, veel percussie, zijn eigen Howardiaanse manier van emoties in muziek brengen en een dozijn thema´s. Zoals we gewend zijn van de maestro start de soundtrack bijzonder duister met, zo lijkt het, zingende wijnglazen en aanzwellende strijkers. Kort daarna openbaren er zich meerdere thema´s, te beginnen met het hoofdthema voor Avatar. Heldhaftig, korte akkoorden en veel trompetgeschal. Het thema op 2:50 doet bijzonder veel op muziek van John Williams lijken...sterker nog, het had zo een passage kunnen zijn uit Star Wars. Maar dankzij de herkenbare manier van percussie en langzaam uitademende strijkers herkennen we die prachtige stijl van Newton Howard al gauw weer.
Een van de beste actietracks is direct de tweede van het album, Earthbenders. Na een mysterieus begin, wat we herkennen uit de trailers van de film, op 1:55 een snoeihard en zeer bombastisch thema wat ook wat kippenvel geeft. De opbouw is magnifiek en eigenlijk lijkt dit al de climax van het album te zijn. Gouden tip bij deze track luidt als volgt: zet je volumeknop maar hoog en geniet met volle teugen van deze schitterende actietrack die ook op een overweldigende manier weer afbouwt. De tiende track, We Could Be Friends, borduurt eigenlijk mooi door op dat nummer. Overigens lijkt het thema op het begin wel een beetje weer op werk van Williams en lijkt zelfs het Darth Vader thema voorbij te komen. Alleen geeft Newton Howard er op het einde net een andere draai aan.
De tracks die ertussen zitten laten helaas hier en daar wat steken vallen. The Avatar Has Returned begin bijvoorbeeld vrij saai, maar je geduld zal rijkelijk beloond worden met het Avatar-thema en wederom een wonderschone instrumentatie. Prologue lijkt qua muziek ook daadwerkelijk de proloog van de film te zijn. Wederom weer het Avatar-thema, ditmaal versterkt door een koor. Zoals collega Smit al terecht opmerkte is de laatste track van het album weer van ongekende klasse. De muzikale climax van het album en van de film blijkt namelijk niet gepaard te gaan met oorverdovende score, maar met prachtige emotionele muziek. Tel daarbij op dat Flow Like Water ruim zes en een halve minuut duurt. Dat laatste is trouwens een groot pluspunt van het album, de muziek krijgt qua speelduur prima de ruimte om op te bouwen zonder irritante onderbrekingen. Flow Like Water doet het bloed van menig filmmuziekliefhebber harder stromen. Op een overdonderende manier pakt Newton Howard alle thematiek op, en verwerkt dat in een stuk filmmuziek die zo mooi is....dat je er uren naar wilt luisteren.
The Last Airbender is typisch weer zo'n soundtrack die je moet leren kennen. Een soundtrack die dat typische James Newton Howard-sausje heeft, maar toch wel weer een tikkeltje anders is dan normaal. Een soundtrack waarbij de thematiek weer dik in orde is en waar de componist werkelijkwaar alles uit het orkest weet te halen. Ditmaal is Newton Howard's score overladen met heerlijke percussie en vele actierijke stukken die z'n weerga niet kent. Met deze score laat Newton Howard in ieder geval een onuitwisbare indruk achter bij menig jury (Oscars, Filmfestival Gent etc.) Waar hij ook een onuitwisbare indruk achter laat is bij vele bezoekers van deze website. Surf snel naar je favoriete webwinkel of ren naar de platenhandel en schaf deze onnavolgbare score aan van een van de meeste gevraagde en gewilde componisten van dit moment!
M. Night Shyamalan was aan het eind van de 20ste eeuw en begin 21ste eeuw een gevierd regisseur met films als Unbreakable, Signs en natuurlijk The Sixth Sense. Zijn films staan bekend om de twist aan het einde (wie kent nou die de twist van The Sixth Sense) Vanaf The Village is het helaas berg afwaarts met zijn films. De plots werden wel heel ver gezocht in The Village en het sprookje Lady in the Water werd ook al niet heel goed beoordeeld door velen, met als dieptepunt The Happening.
Altijd wel een pluspunt bij zijn films is dat je altijd op prachtige muziek van James Newton Howard kan rekenen. Ze hebben samen een paar, qua muziek, hele sterke en vooral mooie scores op de wereld gebracht. Dus hoe slecht de film ook is, je kan op JNH rekenen dat er mooie muziek onder zit.
Met een regisseur die bekend staat op zijn gekke plot twists aan het einde van zijn films was het apart te zien dat hij de bekende Nickelodeon serie Avatar: The Last Airbender ging regisseren, toch een meer straight forward project zonder gekke twists (als het goed is) Weer werd James Newton Howard aangetrokken om de film van muziek te voorzien.
De cd begint met een suite van 11 minuten. Hier worden een paar themes ter gehore gebracht. De film is nog niet uit dus kan niet aangeven welk stuk muziek bij wie hoort. Het begint al behoorlijk episch met groots opgezette themes.
In 'Earthbenders' gooit Howard alle remmen los met een groots opgezette theme die ook in de trailer te horen was. Aan de naam van de track te zien zou dit de theme zijn voor de Earthbenders.
'The Avatar Has Returned' en 'The Four Elements Test' zijn twee rustige nummers waar waarschijnlijk veel narrative is in de film.
'Journey to the Northern Water Tribe' begint echt heel mooi. Een mooie build naar een prachtige theme. Ongeveer op de helft van het nummer word de muziek weer wat rustiger.
'Hall of Avatars' begint rustig maar neemt je langzaam mee naar, wat ik denk, dat de Avatar theme is. Deze is echt ongelofelijk mooi. Heel emotioneel opgezet, veel strijker werk in 1 woord: prachtig.
'Prologue' is ook weer een vrij rustig nummer die meer als underscore dient maar desondanks er goed in elkaar zit.
Vanaf 'The Blue Spirit' schakelt de score over naar meer actie gerichte muziek. Er komt meer pecussie bij en nu nemen de blazers meer het voortouw. Hier hoor je ook de grootsheid van de muziek. Het koor komt ook in het midden van het nummer erbij.
'The Spirit World' is weer iets rustiger maar dient meer als een build voor wat er verder gaat gebeuren qua actie. 'We Could Be Friends' is dan ook echt een actie track met veel percussie.
'We Are Now The Gods' gaat verder waar 'We Could Be Friends' ophield maar boud op naar de climax. Ongeveer op de helft van het nummer slaat het over naar een wat rustiger, emotionele muziek
'Flow Like Water' wil ik iets dieper op ingaan want wat een ongelofelijk mooi nummer is dat zeg. De Avatar theme word groots opgezet, met een prachtige build die lijd naar de climax waar het hele orkest los gaat. Groots, ontroerend gewoon in 1 woord prachtig. Ik kan deze score al aan iedereen aanraden alleen maar om dit nummer te horen. Op het einde van het nummer komt de muziek die in de eerste trailer muziek te horen was nog langs wat doet vermoeden op een eventuele sequel.
Howard en Shyamalan flikken het weer. Hoe goed of hoe slecht de film word maakt niet uit. Hij word ondersteund door een ongelofelijk goeie soundtrack en nu al een van mijn favoriete van 2010! De score is groots, ontroerend, meeslepend en gewoon heel erg mooi en goed in elkaar. Een serieuze deelnemer voor beste score van 2010!!
Altijd wel een pluspunt bij zijn films is dat je altijd op prachtige muziek van James Newton Howard kan rekenen. Ze hebben samen een paar, qua muziek, hele sterke en vooral mooie scores op de wereld gebracht. Dus hoe slecht de film ook is, je kan op JNH rekenen dat er mooie muziek onder zit.
Met een regisseur die bekend staat op zijn gekke plot twists aan het einde van zijn films was het apart te zien dat hij de bekende Nickelodeon serie Avatar: The Last Airbender ging regisseren, toch een meer straight forward project zonder gekke twists (als het goed is) Weer werd James Newton Howard aangetrokken om de film van muziek te voorzien.
De cd begint met een suite van 11 minuten. Hier worden een paar themes ter gehore gebracht. De film is nog niet uit dus kan niet aangeven welk stuk muziek bij wie hoort. Het begint al behoorlijk episch met groots opgezette themes.
In 'Earthbenders' gooit Howard alle remmen los met een groots opgezette theme die ook in de trailer te horen was. Aan de naam van de track te zien zou dit de theme zijn voor de Earthbenders.
'The Avatar Has Returned' en 'The Four Elements Test' zijn twee rustige nummers waar waarschijnlijk veel narrative is in de film.
'Journey to the Northern Water Tribe' begint echt heel mooi. Een mooie build naar een prachtige theme. Ongeveer op de helft van het nummer word de muziek weer wat rustiger.
'Hall of Avatars' begint rustig maar neemt je langzaam mee naar, wat ik denk, dat de Avatar theme is. Deze is echt ongelofelijk mooi. Heel emotioneel opgezet, veel strijker werk in 1 woord: prachtig.
'Prologue' is ook weer een vrij rustig nummer die meer als underscore dient maar desondanks er goed in elkaar zit.
Vanaf 'The Blue Spirit' schakelt de score over naar meer actie gerichte muziek. Er komt meer pecussie bij en nu nemen de blazers meer het voortouw. Hier hoor je ook de grootsheid van de muziek. Het koor komt ook in het midden van het nummer erbij.
'The Spirit World' is weer iets rustiger maar dient meer als een build voor wat er verder gaat gebeuren qua actie. 'We Could Be Friends' is dan ook echt een actie track met veel percussie.
'We Are Now The Gods' gaat verder waar 'We Could Be Friends' ophield maar boud op naar de climax. Ongeveer op de helft van het nummer slaat het over naar een wat rustiger, emotionele muziek
'Flow Like Water' wil ik iets dieper op ingaan want wat een ongelofelijk mooi nummer is dat zeg. De Avatar theme word groots opgezet, met een prachtige build die lijd naar de climax waar het hele orkest los gaat. Groots, ontroerend gewoon in 1 woord prachtig. Ik kan deze score al aan iedereen aanraden alleen maar om dit nummer te horen. Op het einde van het nummer komt de muziek die in de eerste trailer muziek te horen was nog langs wat doet vermoeden op een eventuele sequel.
Howard en Shyamalan flikken het weer. Hoe goed of hoe slecht de film word maakt niet uit. Hij word ondersteund door een ongelofelijk goeie soundtrack en nu al een van mijn favoriete van 2010! De score is groots, ontroerend, meeslepend en gewoon heel erg mooi en goed in elkaar. Een serieuze deelnemer voor beste score van 2010!!
De samenwerking tussen regisseur M. Night Shyamalan en componist James Newton Howard heeft ons al vele prachtige scores geleverd. Beklemmende scores zoals The Sixth Sense, Signs en Unbreakable, het subtiele The Village en het prachtige, meeslepende Lady in the Water. Hun allergrootste productie moest echter nog komen. De verfilming van The Laist Airbender werdt echter afgemaakt door de critici. Geen paniek dachten veel filmmuziekfans. Hoe slechter de Shyamalan-film was, des te beter de score. De reden waarom ik nu, haast een half jaar na de release van de score, nog een recensie wilde schrijven is omdat ik er eindelijk doorheen ben gekomen.
The Laist Airbender is op vele vlakken een uiterst geslaagde score geworden. James Newton Howard creëert krachtige thema’s en motieven, weet indrukwekkende actiestukken neer te zetten en instrumentaal is de score een absolute parel. Hoewel recentere scores zoals Alice in Wonderland, Clash of the Titans en Legend of the Guardians: The Owls of Ga'Hoole effectievere hoofdthema’s van hun componisten hebben meegekregen, krijgt Newton Howard meer mogelijkheid om het te gebruiken, en in verschillende vormen. Hij geeft het de ene keer een militaristische tint mee, om het vervolgens door de gehele strijkerssectie te laten spelen. Hierdoor ontstaat er meer dan eens kippenvel, en blijft het de luisteraar sowieso niet bij. De score heeft ongelooflijk veel motieven. De vuurmensen krijgen er een, het bizarre dier waar het genootschap meer reist krijgt er een...De componist rijgt ze allen aan elkaar en laat ze op sterke wijze in elkaar overvloeien. Hierdoor is er altijd wel wat interessants te horen, en is er haast geen underscore aanwezig.
En precies daar zit de achilleshiel van deze score. Het is een krachtpatser. Melodieus, thematisch, instrumentaal en ritmisch is het een nagenoeg perfecte score. Maar Newton Howard werkt net iets té hard. Hij wil overal zoveel mogelijk punten score, alles moet perfect zijn, en het moet vooral altijd interessant blijven. Hierdoor wordt het voor de luisteraar een nagenoeg onmogelijke klus om door de 66 minuten speeltijd heen te komen. Want het is gewoon te druk. De componist wil te graag. Hoe mooi de thema’s ook zijn geschreven, hoe goed de motieven ook zijn, na een half uur gaat het allemaal teveel op elkaar lijken. Een probleem dat potentiële topper Percy Jackson & the Olympians: The Lightning Thief ook nekte.
En natuurlijk is deze score beduidend beter dan Christophe Beck’s tegenvallende fantasyscore. Alles is gewoon grootser en meeslepender, en gewoonweg veel beter geschreven. Maar het mist alle subtiliteit. Het is een heftige achtbaanrit die bij de zesde looping niet meer echt iets nieuws meer heeft te bieden. Het is teveel van hetzelfde. Het mist de gelaagdheid van Signs, de opbouw van Lady in the Water en is te overdreven om in de buurt te komen van het gebalanceerde King Kong. James Newton Howard weet de beelden van de film dan wel mooi te begeleiden, de score is op CD gewoonweg teveel van het goede.
The Last Airbender is een score met minpunten en pluspunten. We zijn misschien iets te verwend met echt goede werken van James Newton Howard, want The Last Airbender is uiteindelijk een redelijk goede score geworden, en “redelijk” is al lang niet meer genoemd in verband met de componist. Toch een beetje een tegenvaller.
The Laist Airbender is op vele vlakken een uiterst geslaagde score geworden. James Newton Howard creëert krachtige thema’s en motieven, weet indrukwekkende actiestukken neer te zetten en instrumentaal is de score een absolute parel. Hoewel recentere scores zoals Alice in Wonderland, Clash of the Titans en Legend of the Guardians: The Owls of Ga'Hoole effectievere hoofdthema’s van hun componisten hebben meegekregen, krijgt Newton Howard meer mogelijkheid om het te gebruiken, en in verschillende vormen. Hij geeft het de ene keer een militaristische tint mee, om het vervolgens door de gehele strijkerssectie te laten spelen. Hierdoor ontstaat er meer dan eens kippenvel, en blijft het de luisteraar sowieso niet bij. De score heeft ongelooflijk veel motieven. De vuurmensen krijgen er een, het bizarre dier waar het genootschap meer reist krijgt er een...De componist rijgt ze allen aan elkaar en laat ze op sterke wijze in elkaar overvloeien. Hierdoor is er altijd wel wat interessants te horen, en is er haast geen underscore aanwezig.
En precies daar zit de achilleshiel van deze score. Het is een krachtpatser. Melodieus, thematisch, instrumentaal en ritmisch is het een nagenoeg perfecte score. Maar Newton Howard werkt net iets té hard. Hij wil overal zoveel mogelijk punten score, alles moet perfect zijn, en het moet vooral altijd interessant blijven. Hierdoor wordt het voor de luisteraar een nagenoeg onmogelijke klus om door de 66 minuten speeltijd heen te komen. Want het is gewoon te druk. De componist wil te graag. Hoe mooi de thema’s ook zijn geschreven, hoe goed de motieven ook zijn, na een half uur gaat het allemaal teveel op elkaar lijken. Een probleem dat potentiële topper Percy Jackson & the Olympians: The Lightning Thief ook nekte.
En natuurlijk is deze score beduidend beter dan Christophe Beck’s tegenvallende fantasyscore. Alles is gewoon grootser en meeslepender, en gewoonweg veel beter geschreven. Maar het mist alle subtiliteit. Het is een heftige achtbaanrit die bij de zesde looping niet meer echt iets nieuws meer heeft te bieden. Het is teveel van hetzelfde. Het mist de gelaagdheid van Signs, de opbouw van Lady in the Water en is te overdreven om in de buurt te komen van het gebalanceerde King Kong. James Newton Howard weet de beelden van de film dan wel mooi te begeleiden, de score is op CD gewoonweg teveel van het goede.
The Last Airbender is een score met minpunten en pluspunten. We zijn misschien iets te verwend met echt goede werken van James Newton Howard, want The Last Airbender is uiteindelijk een redelijk goede score geworden, en “redelijk” is al lang niet meer genoemd in verband met de componist. Toch een beetje een tegenvaller.
De huiscomponist van M. Night Shyamalan (The Village, e.a) heeft met The Last Airbender een score afgeleverd die gerekend mag worden tot het beste van 2010. Het is ondertussen al de zevende film van Shyamalan waarvoor Howard de muziek componeerde en alweer worden de verwachtingen probleemloos ingewilligd. Na acht Academy Award-nominaties in de wacht gesleept te hebben, zal Howard misschien dankzij deze score voor het eerst een oscarbeeldje naar huis mogen nemen.
De film is een remake van de Nickelodeon televisieseries en vormt het eerste luik van wat een actievolle trilogie zou moeten worden. Het eerste deel verscheen op 1 juli in de Amerikaanse zalen, een halve maand later dan oorspronkelijk was gepland.
Voor de muziek deed James Newton Howard, die ditmaal ook als dirigent fungeerde, beroep op een 120 instrumenten tellend orkest. De strijkers en brass-secties primeren in deze filmmuziek, maar worden zoals gewoonlijk door de componist aangevuld met enige elektronische begeleiding zonder het orkestrale gevoel van de score te doorbreken.
De filmscore vangt aan met de 'Airbender Suite', een meer dan 11 minuten durende suite, bestaande uit een opeenvolging van allerlei prachtthema's. In die zin eerder een track die we aan het einde van de score zouden verwachten, zeker indien we afgaan op de titel van de track. De suite kent een langzame opbouw en bloeit na twee minuten volledig open. Na een rustig intermezzo worden de strijkers iets onheilspellender. De Oosters getinte percussie die halverwege het nummer opduikt, werd door Howard subtiel aangevuld met een koor. De cadans van de muziek doet bij wijlen denken aan het percussiewerk van Oosterse grootmeesters als Tan Dun of Shigeru Umebayashi.
De pareltjes die op deze score staan, volgen elkaar in een razendsnel tempo op: 'Journey to the Northern Water Tribe', 'Hall of Avatars' en 'We Are Now The Gods' zijn afwisselende tracks die allen een erg hoog niveau halen. Ook de iets bombastischere track 'The Blue Spirit' gunt de oren geen rust en klinkt erg avontuurlijk mede dankzij het krachtige slagwerk en de korte, maar efficiënte koorstemmetjes.
Howard blijft tot op het einde van dit album inventief uit de hoek komen. Op een moment dat iedereen denkt dat we het beste van de score al gehad hebben, slaagt de componist erin om met 'Flow Like Water' de vorige tracks nog te overtreffen. 'Flow Like Water' bevat een erg toegankelijk thema met ietwat repetitieve strijkers. In de allerlaatste minuut mogen de percussionisten nog even de show stelen net zoals ze dit mochten doen halverwege de track 'Earthbenders'.
U begrijpt het ongetwijfeld wel al. De filmmuziek van 'The Last Airbender' omvat alles om het etiquette 'meesterlijk' opgeplakt te krijgen. Nu is het enkel nog afwachten of de film even goed zal onthaald worden dan de muziek...
De film is een remake van de Nickelodeon televisieseries en vormt het eerste luik van wat een actievolle trilogie zou moeten worden. Het eerste deel verscheen op 1 juli in de Amerikaanse zalen, een halve maand later dan oorspronkelijk was gepland.
Voor de muziek deed James Newton Howard, die ditmaal ook als dirigent fungeerde, beroep op een 120 instrumenten tellend orkest. De strijkers en brass-secties primeren in deze filmmuziek, maar worden zoals gewoonlijk door de componist aangevuld met enige elektronische begeleiding zonder het orkestrale gevoel van de score te doorbreken.
De filmscore vangt aan met de 'Airbender Suite', een meer dan 11 minuten durende suite, bestaande uit een opeenvolging van allerlei prachtthema's. In die zin eerder een track die we aan het einde van de score zouden verwachten, zeker indien we afgaan op de titel van de track. De suite kent een langzame opbouw en bloeit na twee minuten volledig open. Na een rustig intermezzo worden de strijkers iets onheilspellender. De Oosters getinte percussie die halverwege het nummer opduikt, werd door Howard subtiel aangevuld met een koor. De cadans van de muziek doet bij wijlen denken aan het percussiewerk van Oosterse grootmeesters als Tan Dun of Shigeru Umebayashi.
De pareltjes die op deze score staan, volgen elkaar in een razendsnel tempo op: 'Journey to the Northern Water Tribe', 'Hall of Avatars' en 'We Are Now The Gods' zijn afwisselende tracks die allen een erg hoog niveau halen. Ook de iets bombastischere track 'The Blue Spirit' gunt de oren geen rust en klinkt erg avontuurlijk mede dankzij het krachtige slagwerk en de korte, maar efficiënte koorstemmetjes.
Howard blijft tot op het einde van dit album inventief uit de hoek komen. Op een moment dat iedereen denkt dat we het beste van de score al gehad hebben, slaagt de componist erin om met 'Flow Like Water' de vorige tracks nog te overtreffen. 'Flow Like Water' bevat een erg toegankelijk thema met ietwat repetitieve strijkers. In de allerlaatste minuut mogen de percussionisten nog even de show stelen net zoals ze dit mochten doen halverwege de track 'Earthbenders'.
U begrijpt het ongetwijfeld wel al. De filmmuziek van 'The Last Airbender' omvat alles om het etiquette 'meesterlijk' opgeplakt te krijgen. Nu is het enkel nog afwachten of de film even goed zal onthaald worden dan de muziek...
Vooraleer jullie deze recentie verder lezen wil ik alvast zeggen dat geen kennis heb van muziek en dergelijke.
De dingen die ik schrijf zijn enkel gebaseerd op mijn mening en mijn ondervindingen.
Ik persoonlijk ben niet zo'n fan van James Newton Howard maar deze soundtrack verbaasde me alleszinds positief.
Ik heb al verschillende soundtracks beluisterd van Howard maar deze springt er bocenuit, deze soundtrack heeft veel 'vollere' muziek. Wat ik hiermee bedoel is dat de instrumenten en het koor dat soms gebruikt wordt, er veel beter en mooier uitspringen dan in zijn vorige muziek (die ik beluisterd heb alleszinds).
Het nummer waarmee geopend wordt (Airbender Suite) is een heel mooi opbouwend werk dat me deed wegdromen vanaf de eerste nood. Ik kreeg hier ongeveer dezelfde ervaring als in de opening van 'Land Before Time', gecomponeerd door James Horner. Voor de rest wordt in alle nummers het hoofdthema mooi en gelijdelijk in toegepast waardoor het nog aangenamer is om naar te luisteren.
Er is nog iets dat me sterk opviel aan de soundtrack en dat is dat ik de stijlen van meerdere componisten herkende in deze OST. Er waren momenten waarop ik meteen dacht aan John Williams, momenten waarom ik dacht aal Hans Zimmer en momenten waarop ik dacht aan James Horner.
Bij deze sluit ik deze recentie af ;-)
De dingen die ik schrijf zijn enkel gebaseerd op mijn mening en mijn ondervindingen.
Ik persoonlijk ben niet zo'n fan van James Newton Howard maar deze soundtrack verbaasde me alleszinds positief.
Ik heb al verschillende soundtracks beluisterd van Howard maar deze springt er bocenuit, deze soundtrack heeft veel 'vollere' muziek. Wat ik hiermee bedoel is dat de instrumenten en het koor dat soms gebruikt wordt, er veel beter en mooier uitspringen dan in zijn vorige muziek (die ik beluisterd heb alleszinds).
Het nummer waarmee geopend wordt (Airbender Suite) is een heel mooi opbouwend werk dat me deed wegdromen vanaf de eerste nood. Ik kreeg hier ongeveer dezelfde ervaring als in de opening van 'Land Before Time', gecomponeerd door James Horner. Voor de rest wordt in alle nummers het hoofdthema mooi en gelijdelijk in toegepast waardoor het nog aangenamer is om naar te luisteren.
Er is nog iets dat me sterk opviel aan de soundtrack en dat is dat ik de stijlen van meerdere componisten herkende in deze OST. Er waren momenten waarop ik meteen dacht aan John Williams, momenten waarom ik dacht aal Hans Zimmer en momenten waarop ik dacht aan James Horner.
Bij deze sluit ik deze recentie af ;-)
Jeej, eindelijk is ie daar! De nieuwe James Newton Howard. De reden van mijn enthousiasme is gewoon het feit al wat deze man onderneemt een succes(je) wordt/ is. Ik ken geen slechte en weinig matige scores, vooral goede scores. En is het in dit geval ook weer zo?
De nieuwste van Shyamalan nodigt uit tot spectaculaire muziek, iets waar JNH een krak in is: Waterworld, Blood Diamond, The Dark Knight, Dinosaur, Defiance, ... Allemaal stuk voor stuk ijzersterke scores.
De eerste verrassing op het album is de beginsuite van 11 minuten. Eerst rustig, mystiek, dan licht bombastisch, en naar het einde toe (rond 6 minuten slaagt het helemaal om) krijgen we actie te horen, iets waar James Newton Howard één van de beste in is. In Earthbenders werkt hij de actie nog verder en beter uit. Ongetwijfeld episch met de juiste beelden!
Zo wordt de score verder afgewisseld tussen de rustige mystiek, het hoofdthema, en de actie, maar op een juiste manier, géén vervelende eentonige drums of synths, maar een goede combinatie. Ik ben nu wel benieuwd naar The Last Airbender, omdat ik denk dat de muziek ongetwijfeld nog meer tot zijn recht komt in de film.
De nieuwste van Shyamalan nodigt uit tot spectaculaire muziek, iets waar JNH een krak in is: Waterworld, Blood Diamond, The Dark Knight, Dinosaur, Defiance, ... Allemaal stuk voor stuk ijzersterke scores.
De eerste verrassing op het album is de beginsuite van 11 minuten. Eerst rustig, mystiek, dan licht bombastisch, en naar het einde toe (rond 6 minuten slaagt het helemaal om) krijgen we actie te horen, iets waar James Newton Howard één van de beste in is. In Earthbenders werkt hij de actie nog verder en beter uit. Ongetwijfeld episch met de juiste beelden!
Zo wordt de score verder afgewisseld tussen de rustige mystiek, het hoofdthema, en de actie, maar op een juiste manier, géén vervelende eentonige drums of synths, maar een goede combinatie. Ik ben nu wel benieuwd naar The Last Airbender, omdat ik denk dat de muziek ongetwijfeld nog meer tot zijn recht komt in de film.
De muziek van deze soundtrack werd gebruikt in:
The Last Airbender (Trailer)
Trailer:
De trailer van deze soundtrack bevat muziek uit:
The Last Airbender (2010) (Track 12. Flow Like Water) (Film)
The Last Airbender (Trailer)
Trailer:
De trailer van deze soundtrack bevat muziek uit:
The Last Airbender (2010) (Track 12. Flow Like Water) (Film)
Soundtracks uit de collectie: M. Night Shyhamalan Movies
