North


Epic Soundtrax (5099747694028)
Film | Releasedatum: 19/07/1994 | Medium: CD
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Main Title2:59
2.A Very Successful Life - Includes ''If I Where A Rich Man'' from Fiddler On The Roof, Vocal by Elijah Wood1:23
3.The Secret Spot2:43
4.North Goes to Court3:10
5.Let's Get Crackin'0:40
6.Texas - Includes ''Theme From Dallas''0:48
7.Bonanza (Theme From Bonanza) Vocals by Reba McEntire & Dan Aykroyd1:03
8.North Looks West2:17
9.Hawaii - Includes ''Hawaiian War Chant'', ''Tiny Bubbles'', ''My Little Grass Shack'', ''Blue Hawaii'', and ''Aloha Oe''3:21
10.North Heads North1:02
11.Alaska - Includes ''Winter Wonderland''2:00
12.Winchell's Master Plan1:07
13.The World Traveller - Includes ''Amazing Grace'' and ''Can-Can''1:35
14.Bedford - Includes ''Theme From Father Knows Best''1:53
15.Homesick1:13
16.Winchell, Lies and Videotape1:52
17.New York City - Includes ''Sobre Los Olas''5:29
18.North Figures It Out2:28
19.Race to the Finish2:17
20.Reunion3:41
 43:01
Schrijf zelf je recensie Toon recensies in andere talen

 

North - 08/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op
Na een serie recensies van de muziek van Francis Lai, start vandaag een serie over de scores van Marc Shaiman.
Dit is dan ook de eerste recensie uit die serie.

Volgende: Hairspray

De Amerikaanse film North is een komisch drama dat geregisseerd is door Rob Reiner (The Princess Bride, A Few Good Men, The Bucket List). De film is gebaseerd op een boek van Alan Zweibel en is het debuut van actrice Scarlett Johansson, die toen nog maar negen jaar oud was, in een klein rolletje. De film is door de critici afgekraakt als een van de slechtste films ooit, kreeg acht Raspberry nominaties en 'won' twee Stinker Bad Movie Awards. Ook het publiek liet het massaal afweten, waardoor de film een grote flop is geworden.
Het verhaal draait om North, een jongen (Elijah Wood) die erg wijs is voor z'n leeftijd, maar dat ook van zichzelf vindt, terwijl z'n ouders dat volgens hem niet zien. Daar klaagt hij over en met hulp van zijn vriend vraagt hij een officiële scheiding aan. Z'n ouders zijn zo overdonderd, dat ze voor de rechter niets weten uit te brengen en de scheiding wordt toegewezen, waarop hij opdracht krijgt om binnen een seizoen nieuwe ouders te vinden. Zo niet, dan moet hij naar een weeshuis. Zo begint zijn zoektocht naar nieuwe ouders die hem door het hele land voert...

De muziek bij deze kennelijk niet komische komedie is van Marc Shaiman, die nog een klein rolletje in de film speelt als pianist. Shaiman is de vaste componist wanneer Rob Reiner de regisseur is, al sinds When Harry met Sally uit 1989. Hij componeerde voor deze film een fraaie orkestrale score. Soms hebben scores van Shaiman een licht jazzy kleuring, maar bij deze score is dat nauwelijks het geval. De muziek is vooral mooi harmonieus en symfonisch orkestraal gecomponeerd, met prettige melodieën en dat maakt het beluisteren van dit album een overwegend aangename ervaring.

Het album opent met de 'Main Title', een fraaie orkestrale en symfonische track, met een heel aardige, maar niet speciale themamelodie, die qua stijl en arrangement wel iets wegheeft van John Williams' thema voor E.T. Ook in andere tracks klinkt die tamelijk ingetogen stijl door, terwijl eveneens de themamelodie in een flink aantal tracks terugkomt, in verschillende typen arrangementen. Zo heeft deze themamelodie in de vierde track een wat militaristisch karakter, wat vooral ingegeven is door het ruime gebruik van snare-drums en pauken.
Datzelfde geldt een beetje voor 'Texas', met het thema van de tv-serie Dallas erin verwerkt, waarin een vlot ritme zorgt voor een prettige beluisterbaarheid. De track 'Winchell's Master Plan' laat ook weer beperkt snare-drums horen, maar heeft een wat dreigender kleuring, die overigens nog steeds prettig in het gehoor ligt.
Die iets spannender kleuring geldt ook voor 'Bedford', terwijl 'Winchell, Lies and Videotape' het thema laat horen in een wat meer dramatische kleuring, die overigens nog steeds erg aangenaam is.
De wat meer spannende kleuring komt terug in 'Race to the Finish', waarin Shaiman op een stevige manier uitpakt, met veel schallend koper, terwijl de afsluitende track 'Reunion' juist weer veel ingetogener is. In de tweede helft van de track neemt de orkestrale impact weer even toe, waarna de muziek fraai en rustig uitloopt naar een harmonieus slot.

Naast deze mooie orkestrale en melodieuze tracks bevat de score een flink aantal tracks die nogal afwijken. Dat zorgt dan voor de nodige variatie, maar tegelijkertijd is die variatie soms wel erg afwijkend van de andere scoremuziek, wat niet altijd even gemakkelijk overkomt.
Dat afwijkende begint al gelijk bij de tweede track, waarvan de eerste helft bestaat uit een stukje van de song 'If I were a Rich Man' uit de musical Fiddler on the Roof. Dit wordt gezongen door Elijah Wood zelf. De tweede helft is een tamelijk jazzy vervolg hierop.
Ook de track 'Bonanza' is een buitenbeentje, want hierin hoor je de, overigens prettige, themasong van de vroegere tv-serie Bonanza, maar dan met een tekst die op het filmverhaal slaat en gezongen door Reba McEntire en Dan Aykroyd.
'Hawaii' begint fraai orkestraal in een vlot, bijna poppy arrangement, maar na ongeveer een minuut worden we getrakteerd op typische hawaii-muziek, compleet met hawaii-gitaar. Na nogmaals een ruime minuut komt daar dan het orkest bij, wat die muziek al weer wat beter verteerbaar maakt. In deze track heeft Shaiman allerlei bekende en minder bekende Hawaii-melodieën verwerkt.
De track 'Alaska' is een instrumentale big-band versie van de song 'Winter Wonderland', die halverwege een meer orkestrale uitvoering krijgt en nog weer iets later overgaat in het hoofdthema.
'The World Traveler' begint met klanken van Amazing Grace, maar gaat later over in een prettige uitvoering van de Can Can.
De track 'New York City' is de langste van het album en begint als een typische 'film noir'-track, met een slepende melodie op de saxofoon, waarna de muziek overgaat in een wat spannender arrangement met een tempo dat beduidend hoger ligt dan de andere tracks. Vanaf halverwege nemen spanning en dreiging nog meer toe in een stevig orkestraal arrangement.

Kortom, met zijn muziek voor de zwaar geflopte film North heeft Marc Shaiman een erg aangename score gecomponeerd in een sprankelende orkestrale stijl, zonder de jazzy kleuring waarmee hij ook goed bekend is. De muziek is harmonieus en prettig symfonisch. Shaiman heeft er een mooi, maar niet erg bijzonder hoofdthema voor gecomponeerd, dat in veel tracks en in verschillende stijlen steeds terugkomt. Naast deze fraaie orkestrale tracks bevat het album ook nog een zestal wat afwijkende tracks, die variëren van bekende songs in een eigen Shaiman-arrangement tot meer spannende en zelfs film-noir elementen tot typische hawaii-muziek. Al die afwijkende tracks zijn duidelijk minder fraai. Toch overheerst de prettige luchtige kleuring van de thema-tracks, zonder dat de muziek die typische comedy-kleuring heeft. Daarmee komt de waardering voor deze aangename score op een fraaie 81 uit 100 punten.


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer