Alice in Wonderland


Walt Disney Records (0050087152451)
Walt Disney Records (5099962854429)
Film | Releasejaar: 2010 | Film release: 2010 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Alice's Theme 5:07
2.Little Alice 1:34
3.Proposal / Down the Hole 2:58
4.Doors 1:51
5.Drink Me 2:48
6.Into the Garden 0:50
7.Alice Reprise #1 0:26
8.Bandersnatched 2:42
9.Finding Absolem 2:41
10.Alice Reprise #2 0:38
11.The Cheshire Cat 2:07
12.Alice And Bayard's Journey4:04
13.Alice Reprise #30:23
14.Alice Escapes1:07
15.The White Queen0:36
16.Only A Dream1:25
17.The Dungeon2:18
18.Alice Decides3:14
19.Alice Reprise #41:01
20.Going To Battle 2:41
21.The Final Confrontation 1:41
22.Blood Of The Jabberwocky 2:37
23.Alice Returns 3:14
24.Alice Reprise #52:55
 50:58
Schrijf zelf je recensie Verberg reviews in andere talen

 

Alice in Wonderland - 10/10 - Recensie van Sander Neyt, ingevoerd op (Nederlands)
Alice Kingsley: Sometimes I believe in as many as six impossible things before breakfast.
The Mad Hatter: That is an excellent practice.

In 2010 kregen we de nieuwste Tim Burton film voorgeschoteld. Een eigen hedendaagse versie van het geweldige Alice In Wonderland. De tijdloze klassieker van Lewis Caroll dateert al van 1865 en is vele malen verfilmd. Het boek dat eigenlijk ‘Alice’s Adventures in Wonderland’ heet, kon zich al jaren op de aandacht van Walt Disney rekenen. Al in de beginjaren van de studio gebruikte Disney de boeken al om animatiefilms te maken waarbij Live Action werd gecombineerd. Deze filmpjes zijn jammer genoeg bijna allemaal verloren gegaan. Disney’s fascinatie met het boek resulteerde in 1951 tot een volwaardige animatiefilm dat tot op de dag van vandaag bekend staat als één van de betrouwbaarste en bekendste verfilmingen van het boek.
Het is dan ook geen raadsel dat de studio in 2010 opnieuw met een interpretatie kwam van het boek. Met Tim Burton aan het roer kon het toch niet mislopen? Blijkbaar wel. Want de film werd regelrecht afgemaakt door de filmcritici. En eerlijk? Uw nederige recensent snapte heel die commotie niet! Het is gewoonweg een goede film. Al wijkt het wel heel erg af van het boek. Het boek is eigenlijk een onsamenhangend geheel van avonturen en Burton en Linda Woolverton hebben er een verhaal aan gegeven. De film is gewoonweg een visueel feest, met geweldige personages en met geweldige invullingen voor de personages. Vooral Helena Bonham-Carter gaat met de prent lopen met haar geweldige interpretatie van de Red Queen.
Maar de echte ster van de film is noch de regisseur noch de acteurs. Maar wel de componist genaamd Danny Elfman. Waar je Burton ziet, hoor je Elfman. De twee zijn gewoonweg een geniaal duo. Al van in het begin van de carrière van Burton was Elfman al aanwezig. Voor de films van Burton heeft Elfman zijn beste werk geschreven zoals Edward Scissorhands, Batman en deze Alice In Wonderland. Laten we de score eens van dichterbij kijken. Reis samen met uw nederige recensent af naar Wonderland, waar niets is wat het lijkt, het land waar Elfman de muzikale koning is.

Oh, Alice, dear where have you been?
So near, so far, so in-between
What have you heard? What have you seen?
Alice! Alice! Please, Alice!

Het paradepaardje van deze score: zijn hoofdthema. Kort gezegd: GENIAAL! Alice’s Theme is gewoonweg een meesterwerk, en zeker en vast één der beste hoofdthema’s van Elfman, meer nog één van de beste hoofdthema’s aller tijden.
Snel spelende strijkers openen het thema op een rustige manier. Er komen alsmaar meer en meer strijkers bij en het koor maakt zijn eerste opwachting door een OOOOH te zingen. Het orkest breekt meer en meer open en dan begint het koor de Lyrics te zingen. En die zijn perfect. De lyrics maken het thema tot wat het vandaag de dag is. Ze zijn clever, spelen het mysterieuze fantastisch uit begeleiden de melodie perfect. Een leuk weetje is dat de lyrics echt last minute zijn geschreven. Een paar dagen voor de opnames kwam Elfman met zijn tekst op de proppen. De laatste twee noten waren perfect om Alice te zeggen, dus de tekst werd geboren en dat is allemaal ten goede van het thema gekomen. Wat kan ik nog meer zeggen dan dat het een meesterwerk is, een prachtig thema dat zich in je hoofd nestelt, en je krijgt het er nooit meer uit. En dat hoeft niet ook.
Het thema is uiteraard de rode draad van de score en krijg je te horen in verschillende reprises. Waar eigenlijk echt de vijfde er nog van tussen uitspringt. Maar het leukste is dat het thema in elke track voorkomt. En dat op geen saaie manier zoals in de eerste Potter score.
Mijn favoriet is Proposal (Down The Hole). Na een uiterst rustig begin, komen daar de strijkers terug die het thema zo kenmerken. Het avontuur begint en de muziek laat dat maar al te goed horen. Het koor is daar terug maar zingen nu de melodie woordloos mee. Zoals Elfman wel heel veel in zijn score verwerkt. Maar het blijft werken dus kunnen we het de man kwalijk nemen. De track eindigt op een typische gotische manier waar Elfman specialist in is. Let maar op het orgel dat op de achtergrond speelt.
Er is ook nog een klein secundair thema te horen in de score. Het thema dat voor het eerst te horen is in Little Alice. Het thema is bedoeld voor de groei van het personage. Het is een variant van het hoofdthema. Het is zeer diep vernauwd met elkaar. In Little Alice krijg je het maar heel miniem te horen, met minieme orkestratie, maar doorheen de score groeit het. In Only A Dream krijgen we een zeer triestige versie te horen. De houtblazers en de strijkers gaan in een perfect duet met elkaar en brengen dan ook meteen één van de triestige tracks van de score. In Alice Returns krijg je dan voor het eerst het thema in volle glorie te horen. Wat ik steeds geweldig vindt aan die track is dat het een mengeling is van verdriet en blijdschap. Ze heeft Underland moeten achterlaten alsnog is ze blij dat ze een volledig nieuw leven kan beginnen! Klasse!

Okidoki, wat is er nog meer te genieten aan deze score.
Laten we eerst het magische aspect van de score bekijken. Het is een Fantasyverhaal en dat wil dus zeggen: alle remmen los. In Little Alice wordt dit aspect heel goed naar voor geschoven. Het is allemaal nog wat miniem, maar het is gewoonweg prachtig. Het klinkt mysterieus en toch ligt er een hele mooie magische toets op. Dankzij de celesta die doorheen de track sluimert.
Ook in Alice And Bayard’s Journey is het magische aanwezig. Alleen op een iets andere manier. Eenmaal de track op gang is gekomen, komt de donkere magie aanwezig. Perfect gezongen door het geweldige koor. Beide zijn op weg naar het hol van de leeuw. De strijkers, de percussie en de blazers begeleiden de beelden heel goed van de lopende hond en zijn passagier. Het eindigt in een mooie climax waar ze het paleis van The Red Queen benaderen. Prachtig!
Mysterie is een tweede aspect van de score. voornamelijk in het duo van The Doors en Drink Me. Sommige kunnen zeggen dat het underscore is, en dat is ook zo. Maar het bouwt de mysterie perfect op en als dan de track overgaat in Into The Garden maakt de mysterie plaats terug voor de magie.

Actie is er ook veel te vinden in deze score. de eerste echte actietrack is mijn favoriete actietrack. Genaamd Bandersnatched. De track steekt meteen van wal met zijn luide koperblazers, percussie en onderliggende pulserende strijkers. Klein hoogtepuntje is het Alice theme die er tussenuitspringt. Het is een vintage Elfman actietrack. Niets nieuws zou u kunnen zeggen. Maar waarom is het dan mijn favoriete actietrack van de score? Namelijk door de laatste minuut. De strijkers spelen stil het hoofdthema vergezeld door de celesta. De spanning neemt toe en dan met een luide knal van de percussie begint het. Een geweldige variatie van het thema terwijl ze rondvliegen in de film. De blazers en het orgel komen erbij en dan na een prachtige aankondiging hoor je het. Het koor komt in, je hoort enkel de blazers en het orgel op de achtergrond. De kwaadaardigheid hoor je zo in de muziek, ze zijn aanwezig in het paleis van de Red Queen. Die opbouw, die afwerking, die melodie, de orkestratie. Allen is perfect en dit is zonder meer mijn favoriete minuut van de score.
De climax van de score is samen te vatten in twee tracks: Going to Battle en The Final Confrontation. Into Battle is een meesterwerk. Het begint allemaal heel rustig, maar dan schakelt Elfman het hoofdthema om in actiemodus en ook op die manier werkt het thema perfect. De spanning, dreiging en suspense is van de muziek af te likken. Going to Battle loopt over in The Final Confrontation (geweldig blijft die naam toch). Het nummer begint heel zwaar met het immense koor, maar al snel is er een hoopgevend geluid te horen in de muziek. Alice’s Theme komt terug boven en het klinkt heel blij. De Jabberwocky is verslagen! Perfecte afsluiter van de climax. Al blijf ik het jammer vinden dat er maar twee tracks zijn opgenomen van de veldslag. In de film is er nog zo veel geweldige muziek en dat staat niet op deze cd. Jammer!

Elke track van de score is geweldig. Waar de laatste minuut van Bandersnatched mijn favoriete minuut is van de score is Alice Decides mijn gehele favoriete track. Het begint allemaal heel mysterieus, met het Elfmanesque koor op de achtergrond. Maar al snel komt daar het hoofdthema terug. Elfman gaat over in actie dankzij de geweldige percussie en dan komt het mijnen dames en heren, liefhebbers der filmmuziek. Elfman begint met het Little Alice Thema maar dan begint hij zijn hoofdthema geweldig op te bouwen. Het is niet alleen actie. Het is epische actie. Dat koor, die instrumentatie, die afwerking. Alles is perfect en steeds heb ik kippenvel bij het horen van deze track. De veldslag kan beginnen!
Een laatste punt dat ik wil melden van deze score is zijn orkestratie. Van alle scores van Elfman die ik bezit (dat zijn er heel wat) is dit de score met de meest diepgaande orkestratie. Danny Elfman en zijn vaste partner Steve Bartek schuwen niets. Vooral het geweldige orgel dat heel veel in de score voorkomt is een prachtige toevoeging. Ook het dirigeren van Pete Anthony, opname van Dennis Sands is perfect. Elfman heeft topmensen gekregen en dat hoor je in de muziek!

Conclusie

Alice in Wonderland is zonder meer na How to Train Your Dragon de beste score van 2010. Voor uw nederige recensent is dit na Edward Scissorhands mijn favoriete score van Danny Elfman. Het is een thematisch meesterwerk en iedereen dat houdt van Elfman, moet deze score in huis halen. In 2016 komt het tweede deel in de zalen. Ook Danny Elfman zal de muziek voorzien. Als het van hetzelfde niveau is van deze score, dan hebben we alweer een meesterwerk in handen. Een mooie 10 voor deze score. Een score die mij meesleept naar Wonderland en waar uw nederige recensent heel vaak vertoefd!
Alice in Wonderland - 09/10 - Recensie van Marie-Lise Van Wassenhove, ingevoerd op (Nederlands)
Oh Alice, dear, where have you been, so near, so far, so in-between?

Mysterieus, magisch en nostalgisch, maar ook krachtig, met energieke intermezzo's van strijkers, koper en zelfs hier en daar heerlijk orgel. “Alice's Theme”, de opener van Alice in Wonderland, de nieuwste samenwerking tussen Tim Burton en Danny Elfman, zet meteen de toon. We krijgen onmiddellijk een ijzersterk thema voor kinder- en volwassenkoor voorgeschoteld, prachtig in crescendo uitgewerkt, maar met een mijmerende afsluiter. Je zou zo mee willen naar Wonderland, zelfs al hoor je in de muziek dat er gevaar schuilt, dat het geen vanzelfsprekende en ontspannende trip zal worden (“Oh, how will you find your way?”). Het is een uitnodiging naar een nostalgische reis terug naar de kindertijd, toen alles nog mogelijk was, toen Sinterklaas nog pakjes bracht op 6 december en toen de avonturen van Peter Pan en Alice een eigen leven gingen leiden in je eigen dromen en fantasie.

In de film keert ook Alice, een dikke 10 jaar na haar eerdere avonturen, terug naar Wonderland om er haar “ware lotsbestemming” te vervullen en het land voor eens en voor altijd van de wrede tirannie van de Hartenkoningin te bevrijden.

Alice in Wonderland is een ijzersterke score. Misschien een beetje voorbarig om dit nu al te stellen, maar iets doet me vermoeden dat hij erg hoog in de uiteindelijke filmmuziek.be-top 10 van 2010 zal eindigen.
Als een rode draad loopt het wondermooie “Alice's Theme” in verschillende “Reprises” doorheen de score, kleine flarden hier en daar, soms nog geen halve minuut lang, een kleine nostalgische noot tussen het verdere verloop van Alice's avonturen in Wonderland. Deze zijn soms boordevol actie en avontuur (“Bandersnatched”, “Alice and Bayard's Journey”, “Going to Battle”) en (clichématig) episch (“Alice Decides”, “The Final Confrontation”), maar heel vaak ook mysterieus en magisch (“Finding Absolem”, “Into the Garden”, “The Cheshire Cat”) en zacht (“Only a Dream”, “Blood of the Jabberwocky”, “Alice Returns”). Ook de underscore-tracks (“Doors”, “Drink Me”) blijven op hun manier interessant. Trouwens, net als je dreigt af te dwalen, duikt er wel een “Alice Reprise” op om je weer bij de les te halen.

De muziek schept erg hoge verwachtingen, ook naar de film toe. Jammer genoeg worden deze niet helemaal ingelost. De film ziet er zeer mooi uit, zeker in 3D, maar het blijft allemaal vlak en leeg. De magische verwondering en nostalgie waarvan Elfman's score doordrenkt is, komt nauwelijks tot uiting op het witte doek. De verschillende reprises van het “Alice Theme” worden niet gebruikt, en ook het thema zelf zit ergens in de eindgeneriek, verstopt achter een vreselijke popsong. Het is dus pas te horen wanneer het merendeel van de bezoekers al lang de zaal uit is, en niet zoals gehoopt als begingeneriek.
Tussen haakjes: het is bijna een wonder dat de film niet “Johnny Depp in Wonderland” heet. Als we de marketing mogen geloven, lijkt hij wel de enige acteur in de film. Zijn Mad Hatter prijkt zelfs op de cover van beide cd-uitgaven... En het personage heeft zelfs geen eigen muzikaal thema! Ha!

Of de film de moeite is om te zien of niet laat ik in het midden. De score hoort alvast thuis in de verzameling van iedere filmmuziekfan. Elfman is er weer in geslaagd een perfecte mengeling van mysterie, magie, nostalgie en dat flardje “niets-is-wat-het-lijkt” bij elkaar te schrijven. Dit is er eentje om te koesteren...
Alice in Wonderland - 10/10 - Recensie van Maurits Petri, ingevoerd op (Nederlands)
EEN GOOI NAAR DE BESTE SOUNDTRACK VAN 2010?

Niet vaak is er zoveel commotie om een bioscoopfilm. Alice in Wonderland, wat grappig genoeg het vervolg is op de animatiefilm uit 1951, heeft al een hoop publiciteit te pakken voordat er ook een minuut in de zalen heeft gedraaid. Of het er allemaal om gedaan is zal nooit duidelijk worden. Wat wel duidelijk is geworden, is dat de film gewoon internationaal gaat draaien...zonder uitzonderingen van grote bioscoopexploitanten zoals Pathe. Disney en regisseur Tim Burton kunnen alvast rekenen op flink wat geld in het laatje.

En dan Danny Elfman, een waar fenomeen in de filmmuziek-business. Dat weten we allemaal! Het werd dan ook de hoogste tijd dat hij na enkele mindere soundtracks eens liet zien waarom hij Danny Elfman heet. Met luid gedonder presenteert hij zijn nieuwste score. Het werd dan ook de hoogste tijd voor een soundtrack die ALLES bevat wat verwacht wordt van een Disney-soundtrack voor een prent van Tim Burton. Danny Elfman laat zijn hartstochtelijke muzikale liefde voor koorgezang volledig tot zijn recht komen. Elfman liet niet 1, maar 2 koren de score inzingen; een 40-koppig jongenskoor en een normaal koor. Het resultaat is een thema, gezongen door beide koren, wat zo prachtig klinkt dat je continu tracks op repeat zet. Je wilt luisteren naar het absoluut magnifieke liedje 'Alice' wat in praktisch alle tracks is verwerkt en ook het hoofdthema is van de soundtrack.

Direct bij de eerste track heeft Elfman de aandacht er 100% bij. Waar de track eerst ietwat op Spider-Man lijkt, openbaart het hemelse thema....GROOTS gezongen door het King's College Choir. 'Alice, Alice...please Alice. What have you heard, what have you seen?' Die aanstekelijke tekst vormt het kloppende hart van de muziek, die nergens op het album een infarct weet te krijgen. Integendeel, het bloed lijkt track na track sneller te gaan stromen en in een muzikale heerlijkheid te geraken. Qua instrumentatie gaat Elfman zichzelf te boven en trekt werkelijkwaar alles uit de kast: orgels, gave percussie en niet te vergeten het geluid van suisende wijnglazen.
Tijd voor de magie van Disney is er ook, al gaat dit redelijk ingetogen. Mooi voorbeeld hiervan is de track 'Drink Me'. Zachte magische klanken, met gebruik van inheemse instrumenten, geeft een eigenaardig gevoel.

Ook is er genoeg tijd voor wat actierijke muziek, het beste te horen in het nummer 'Going to Battle'. Hier gooit Elfman eventjes alle remmen los. Veel zwaar koper, aanzwellend koor en een snufje elektronica in een mix van zeer goed klinkende bombastiek. Als grande finale 'The Final Confrontation', waarin de meastro laat horen dat hij heer en koning is van de thematiek. En toch....is de reeks van 5 reprises van 'Alice' het beste van het album. Vooral in de vijfde reprise, tevens het laatste nummer, is het vooral kippenvel en muzikale verbijstering die achterblijft.

Alice in Wonderland is een nieuw meesterwerk van Danny Elfman, die weer eens laat zijn dat hij oppermachtig is in de wereld die 'filmmuziek' heet. Zonder enige twijfel zullen maar weinig (tot geen) soundtracks aan dit pareltje gaan tippen. Elfman verrast vriend en vijand met een soundtrack die bijna volledig wordt gedragen door het prachtige gebruik van de koren en de beste instrumentatie die de componist tot dusver heeft laat horen. De muziekwereld is een waar meesterwerk rijker!
Alice in Wonderland - 07/10 - Recensie van Thomas-Jeremy Visser, ingevoerd op (Nederlands)
Aan het eind van de jaren 80 hadden we enkele legendarische componisten over, die zich nie tlieten verleiden tot de populaire synthesizertunes en overvloedige electronice in scores. John Williams, James Horner, Jerry Goldsmith, Bernstein. En toen braken de jaren 90 aan, en we regen muziek te horen van Hans Zimmer, James Newton Howard, John Debney, Thomas Newman, noem ze maar op. Dit leverde prachtige scores. Cuttrhoat Island, Waterworld, A Beautiful Mind, The Lion King. Maar een van de grootste componisten van die tijd heette Danny Elfman.

Batman, Batman returns, Black Beauty, Edward Sciccorhands, The Nightmare Before Christmas...Allemaal klassiekers. Maar zijn recentere werken zijn minstens zo goed. Wanted, twee Spidermanfilms, Terminator: Salvation, Charlie's Cocolatefactory, Big Fish. Een maand geleden hoorden we nog hoe goed de man is met zijn klassieke horrorscore voor The Wolfman.
Er zijn veel voorbeelden te vinden van langdurige samenwerkingen tussen componist en regisseur. Spielberg/Lucas en Williams, Shore en Cronenberg, Horner en Cameron. Zo zijn ook Tim Burton en Danny Elfman een match made in Heaven. Dat bewijst Alice in Wonderland opnieuw.

Want opnieuw weet Elfman zijn magie te laten werken. Het thema van Alice begint meeslepend, groots en spectaculair, waarna er een kinderkoor bijkomt, en zuiver Engels begint te zingen over Alice en haar terugkeer. Een andere aanpak dan ik had verwacht, maar het werkt.
Met excotisch te noemen orkestraties speelt Elfman handig in op de uiterst fraaie beelden van de film. Niets wordt vergeten, en iedere locatie, ieder persoon (behalve inderdaad Johnny Depp's Matter) heeft een thema, of toch minstens een motief. Elfman flikt dit zonder dat de muziek slaafs wordt, en niet op zichzelf kan staan.

Het is echter geen nieuwe Edward Sciccorhands. Dit omdat de score toch redelijk emotieloos is. Het hoofdthema, dat van Alice, klinkt prachtig maar emotioneel is het nooit te horen. En dat is dan ook meteen eht grootste minpunt van de score. Elfman springt zonder dat het stoord van hak over de tak. Na een mooie klarinetsolo gaan we over naar een haast demonisch stuk muziek met orgel en al, waarna Alice's thema weer groots komt opzetten.

Tussen al die thema's en motieven weet Elfman het altijd interessant te houden. Hij varieert zijn orkestraties op aangename wijze, en weet hiermee zowel het tempo als de luisterbaarheid erin te houden. De finale is dan misschien voorzien met mooie muziek, erg kort is het wel.

Danny Elfman bewijst met Alice in Wonderland dat hij vandaag de dag nog steeds meetelt als een van de grote componisten. Alice is gevarieerd, ingenieus in elkaar gezet en begeleid de film met souplesse. Het is zeker niet de beste score van de man, maar Alice is wel degelijk memorabel.
Alice in Wonderland - 10/10 - Recensie van Wim Minne, ingevoerd op (Nederlands)
EERSTE TOPSCORE 2010

Na lang wachten is het eindelijk zover: Alice in Wonderland mag deze week in première gaan, de geplande boycot is er niet van gekomen. Dat men fysiek wel oud wordt, maar mentaal nog eeuwig de geest en fantasie van een kind kan hebben, bewijst Tim Burton weer maar eens. Helena Bonham Carter als de koningin bewijst het maar. Verder doen Anne Hathaway en het 21 - jarige talent Mia Wasikowska (nee, geen Poolse, een Australische!) als Alice ook nog mee. Wasikowska is vooral bekend van Defiance. De score is voorzien door dat andere volwassen kind, Danny Elfman. De man produceerde de laatste jaren maar matige scores - Wanted was goed, Hellboy viel mee, The Wolfman was eigen rip - off van Sleepy Hollow. Dus ... ik hoopte dat Elfman er iets goeds van ging maken. En het moet gezegd, het is niet iets goed. Het is overweldigend, fabuleus, magisch, sprookjesachtig, dromerig, ... kortom, alles waar Alice in Wonderland voor staat, heeft de man weten te bundelen op één cd'tje. Het begint al met het megalomane hoofdthema "Alice main title" dat als het ware de gids is door Wonderland. Het thema sleurt je mee naar een fantasiewereld, die - als Tim Burton weer in goede doen is - volledig zal worden ingelosd. Het jongenskoor dat in het beginthema gebruikt wordt, geeft zo'n frisheid, zo'n puurheid aan het album. Verder zijn de gebruikelijke ingrediënten (schetterende koperblazers, jagende strijkers, knallende drums, ...) om de muziek naar nog verdere hoogtes te stuwen.

Zoals gezegd, is het thema de gids. Daarmee bedoel ik dat het in elke track voorkomt en soms eigen reprises krijgt. Het thema is vooral het sterkst als het orgel er onder gemengd wordt en in de actietracks. Het is een explosie van aangenaam geluid in je oren, zo'n plezier om naar te luisteren!
Naar het einde toe sluit Alice in Wonderland héél rustig af, met een schitterende dwarsfluitsoliste, in Alice Returns. Alice wordt wakker.

Het enigste wat ik kon denken was: een verrijking voor de filmwereld. De film moet nog eventjes op zich laten wachten, maar de muziek is zeker DE onverhoopte topper geworden. Meer nog dan Avatar, een score die maar half van de grond kwam, start deze enorm sterk en eindigt zoals ze begonnen is. Daartussen weet de score geen moment te vervelen, een enorm pluspunt. Deze score doet je, net zoals Alice, wegdromen, en als eenmaal de laatste noot geklonken heeft, is het net alsof je ontwaakt. Laat mij dan nog maar even dromen dan!
Alice in Wonderland - 08/10 - Recensie van David-Emmanuel Thomas, ingevoerd op (Frans)
ALICE AU PAYS DES MERVEILLES aura été un succès à bien des niveaux. Outre le défi technique et visuel cherchant à combiner prises de vues réelles et images de synthèses dans un souci de réalisme, le casting 5 étoiles et deux Oscars en poche (Meilleure Direction Artistique et Meilleurs Costumes), le film peut se vanter d’avoir fait exploser le box-office mondial ; allant jusqu’à devenir le plus gros succès de Tim Burton ! Néanmoins, la partie la plus excitante reste bien évidemment l’enrôlement de Danny Elfman dans cette nouvelle folie burtonienne ; après cinq années de césure collaborative. En effet, le duo fétiche ne s’était pas côtoyé depuis CHARLIE ET LA CHOCOLATERIE en 2005 ; l’adaptation de la comédie musicale SWEENEY TODD n’usant que des musiques existantes de Stephen Sondheim.

Plus de 10 ans après la première écoute du thème d’ouverture, le ressenti reste inchangé : ces retrouvailles ont stimulé notre bon vieux Danny Elfman ! Porté par un chœur d’enfants angéliques et quelques clochettes, son 'Alice Theme' fait jaillir puissamment la féérie d'un univers aussi foldingue que son metteur en scène. Les paroles « Oh, Alice, dear where have you been ? So near, so far or in between ? » (que l’on peut traduire par « Oh ma chère Alice, où étais-tu ? Si proche, si loin ou entre les deux ? ») s’accompagnent de violons aventureux qui évoquent les péripéties qu’Alice s’apprête à vivre et de cuivres audacieux qui lui apportent une dimension plus épique. En seulement un morceau, Danny Elfman parvient à capter à la perfection l’onirisme de Lewis Carol ; l’auteur des livres, et ; une nouvelle fois, celui de Tim Burton. Un thème dont la version complète n’éclot qu’au moment du générique de fin, bien qu'il dévoile de très belles variations tout au long du film.

Le reste de la partition n'en demeure pas moins vibrant à l'instar des orchestrations amples de ‘Bandersnatched’, ‘Going to Battle’ ou encore ‘The Final Confrontation’, de véritables fresques épiques dans la bataille opposant Alice à la Reine Rouge. On peut le dire : Danny Elfman fait des merveilles !

David-Emmanuel - Le B.O.vore

Alice in Wonderland - 09/10 - Recensie van Jason FLZ, ingevoerd op (Engels)
The recent decade has been an interesting one for Danny Elfman. The first half was fairly good, with a few superhero projects and some Tim Burton work. The second half was a little less exciting. Elfman ended up doing various generic action projects that may well have been suited for the Media Ventures team. Very little of his talent was utilized in those projects. Fortunately, Tim Burton's Alice In Wonderland offered an exciting chance for Danny Elfman, allowing him to return to the quirky and sweeping styles that made him so well known.

'Alice's Theme' starts off the album perfectly. The theme is choral cue with a similar orchestral flow as the theme for Charlie and the Chocolate Factory. Having the choir chant 'Alice' numerously is the same, typical style you could expect from Elfman...
... and it's great. As far as utilizing the theme goes, Elfman reprises it 5 additional times and it does manage to crop up a few times throughout the rest of the score.

When Alice's theme isn't used, the music manages to continue along in a similar fashion. Alot of times, the choral work is soft and quirky, and at times it is dark and brooding. The orchestration flow very well on the album and the music does sound superb. Occasionally, Elfman does crop up some thrilling chase music complete with the choir that sounds impressive as well. My biggest complaint for the album, however, was that a large amount of the music for the film's final battle, which sounded great in the context of the movie, was left out of the score.

Alice in Wonderland is a great example of Danny Elfman utilizing the ever quirky Burton-Elfman sound to great effect. It flows amazingly and offers some surprisingly good underscore. The main theme, reappearing a number of times, is very catchy as well. For the score altogether, it's not as impressive or good as some of Elfman's earlier projects, nor is it as memorable. It is, however, a fair highlight for the composer's career. Something that Elfman fans will seriously enjoy.
Alice in Wonderland - 08/10 - Recensie van Marc Chauvin, ingevoerd op (Frans)
Alice in Wonderland marque le grand retour du duo Burton/ Elfman.
Qui d’autre que Tim Burton pouvait mettre en image l’univers à la fois féerique, colorée et étrange d’Alice au pays des merveilles et qui d’autre que Danny Elfman pouvait mettre en musique cette univers foldingue et poétique ?

Sans aucun doute, le sommet de l’album se trouve dans son Main Title avec la première piste qu’est le « Alice’s Theme » .
Ledit thème est une véritable déflagration musicale, pur moment de jubilation ou s’entremêlent l’orchestre avec cordes et cuivres et un chœur chanté entonnant « Alice ! »
Martèlement de tambours, cuivres pétaradant et rugissant, sections de cordes virevoltant, chœur féerique ; le thème est une véritable balade dans l’univers magique et foldingue d’Alice.
Danny Elfman a livré avec ce « Alice’s Theme » sans aucun doute un de ses thèmes les plus virevoltant et les plus grandioses depuis longtemps. C’est une véritable décharge de folie et de poésie musicale qui s’abat sur nos oreilles !
Si le « Alice’s Theme » est un chef d’œuvre à lui tout seul, le reste de l’album sera malheureusement beaucoup plus sage et sans doute plus conventionnel mis à part quelques bonnes idées par ci, par là .
Le thème d’Alice sera utilisé plusieurs fois le long de l’album accompagnant ainsi le personnage principal jusqu’au bout de l’histoire.
On aurait aimé que le compositeur offre plusieurs thèmes, notamment un pour le chapelier fou ou encore pour la mauvaise reine ; au lieu de cela il se contente d’illustrer (habilement, certes!) les images du film .

Au final, le score d’ Alice in Wonderland vaut surtout pour son thème absolument génial qui montre une fois de plus, le talent unique de Danny Elfman à créer des thèmes mémorables et uniques. Le reste de l’album pourra au contraire quelque peut décevoir faute à un ensemble un peu illustratif et gentillet et à un manque de renouvellement du thème.
Alice in Wonderland - 10/10 - Recensie van Dimitri Asselman, ingevoerd op (Nederlands)
Wie het verhaal niet kent, is niet van deze wereld. Tim Burton, een meester-fantasy regisseur, blikte de 21e eeuw versie (vervolg) in. Zijn muziekpartner in crime, Danny Elfman verzorgde de score. En hoe: bingo!

Eén Alice hoofdthema, maar o zo veel variaties! Time is ticking en we worden letterlijk meegezogen door muziek dat een verhaal vertelt:

Oh, Alice, dear where have you been?
So near, so far or in between?
What have you heard what have you seen?
Alice, Alice, please, Alice!

Van het frêle jongenskoor, naar het 'grotemensen choir', over de diepe tonen van een orgel, het grote blaaswerk, overgoten met diep slagwerk: Elfman zit weer op het spoor van de grote filmcomponisten!

Er heerst echte magie over deze schijf – het blijft Disney, eentje die z'n naam alle eer aandoet! Van begin tot einde, een leuke fantasy trip. Voor de échte filmmuziekliefhebbers een must have!
Alice in Wonderland - 08/10 - Recensie van Michel Gregoire, ingevoerd op (Frans)
Cette BO colle parfaitement a l'univers de Tim BURTON. Danny Elfmann signe là un belle BO, mais on aurait aimé avoir plusieurs thèmes développés et associés a chacun des personnages.
Le thème principal "alice" mélange innocence et mystère avec des choeurs qui nous invitent a entrer dans l'univers d'alice.
J'aime aussi "Doors" avec son utilisation particulière d'un synthétiseur, qui souligne l'étrangeté du thème.
En résumé, un belle BO de Dany Elfmann utilisant orchestre symphonique et choeurs qui restitue la magie de cette histoire, sans la transcender.
World Soundtrack Awards: Soundtrack Composer of the Year (Genomineerd)
Trailer:





Andere soundtrack releases van Alice in Wonderland (2010):

Almost Alice (2010)
Alice in Wonderland (2010)
Alice in Wonderland (2010)
Alice in Wonderland (2010)
Alice in Wonderland (2020)

Soundtracks uit de collectie: Disney

Island at the Top of the World, The (2012)
Cinderella (1996)
Mickey And The Beanstalk (1968)
Rescuers Down Under, The (2002)
Up (2011)
Mulan (1998)
Finding Nemo (2003)
Songs and Story: Monsters, Inc. (2012)
Young Black Stallion (2003)
Planes : Fire & Rescue (2014)

Soundtracks uit de collectie: Kids

High School Musical (2006)
Bug's Life, A (1998)
Meet Dave (2008)
Horton Hears a Who! (2008)
Secret of NIMH, The (1994)
Looney Tunes: Back in Action (2003)
Indian in the Cupboard, The (1995)
Harry Potter and the Sorcerer's Stone (2001)
Charlie and the Chocolate Factory (2005)
Cinderella (2005)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer