Hollywood is niet slim bezig. Een Spiderman-reboot, daar worden mensen al niet vrolijk van. Enkele vervolgen op klassieke filmreeksen zoals Mad Max en Jurassic Park komen eraan. En dan ook nog een vierde Piratenfestijn. Maar waar ze iedere jaar weer de fout mee ingaan, is het uitbrengen van een nieuwe fantasyfilm. De regisseurs ervan hopen allen stiekem op zulk succes als de Harry Potter serie, of nog beter: successeries zoals Lord of thé Rings. In de eerste vijf jaren van dit millennium konden er niet genoeg zijn. Harry Potter 1 t/m 4, The Lord of thé Rings-trilogy, The Chronicles of Narnia. Dat waren allen enorme successen. Maar toen kwamen minder grote successen zoals Eragon, Prince Caspian, The Golden Compass, Stardust, Inkheart, The Spiderwick Chronicles, Nanny McPhee, The Water Horse, enz…Allen flopten genadeloos. De films werden (niet allemaal trouwens) slechter, en de interesse in Orks, heksen, tovenaars en rare talen en steden nam af. Ik voorspel u nu bij deze: Percy Jackson & The Olympians: The Lightning Thief wordt een flop. Recentelijk deden alleen de twee Twilight verfilmingen het nog goed.
Christophe Beck is een van die componisten die werk schrijft wat nooit echt blijft hangen. Het ondersteund de film die erbij komt prima, maar herinneren doe je het je niet. Probeert u maar eens vijf seconden uit Elektra, The Sentinel of The Tuxedo te neuriën. Percy Jackson & The Olympians: The Lightning Thief (Percy Jackson klinkt of een of andere reden toch wat stoerder dan Harry Potter of Frodo Balings) is de grootste productie voor de 38 jarige componist tot nu toe. Hoewel hij heel terecht een Emmy-Award won voor zijn muzikale ondersteuning van de serie Buffy: The Vampire Slayer
Het is een teleurstellende Fantasy-score geworden. Niet omdat het niet sprankelt van magische thema's zoals in de Harry Potter reeks, of dat het de schaal van The Lord of thé Rings scores mist, nee omdat Percy Jackson & Olympians: The Lightning Thief ten eerste gewoon saai is.
Het hoofdthema is technisch gezien niet heel sterk, toch klinkt het lekker in het gehoor. Het verschijnt emotioneel, gespeeld door een immense groep strijkers en zelfs een piano, of klinkt soms verdacht veel op een Superhelden tune. Beck weet dat hij er vele kanten mee uitkan, en gebruikt het thema dan ook in bijna iedere track. Zo ontstaat er een gebondenheid die veel films missen vandaag de dag. Een thema dat alles bij elkaar bindt in een score. Het roept herinneringen naar eerdere gebeurtenissen in de film op, en spreekt uit luidsprekers net zoop goed tot de verbeelding. Toch raad ik iedereen aan de film erbij te kijken ditmaal. Want nooit behaalt Percy Jackson & The Olympians : The Lightning Thief het beeldende niveau van andere grote fantasywerken zoals de eerder genoemde Harry Potter serie, maar ook The Chronicles of Narnia, King Kong, Stardust en The Golden Compass. Beck heeft enkele interessante motieven en een redelijk hoofdthema gecomponeerd, maar de stukken waarin beiden niet voorkomen leiden aan langdradigheid en gebrek aan variatie. Het wordt dan ook al snel twee violen, een trommel en een fluit. Het is tevens een score zonder ook maar een enkele romantische noot. De toon van de score is erg somber en zwaar, maar heeft simpelweg de diversiteit er niet voor om zo lang interessant te blijven.
Maar er zit wel een hele lading prachtige actiemuziek verborgen in deze score. Het is absoluut niet origineel of hoogstaand, maar wel erg lekker. De aanloop wordt veelal door slagwerk en enkele stoten van het koper aangevoerd, en als het dan begint laten de blazers en de strijkers in zo'n razendsnel tempo verschillend motieven en verwijzingen naar het hoofdthema horen dat het soms resulteert in een orenschijnlijke chaos. Hierdoor krijgt men regelmatig déjà-vu's naar werk van James Newton Howard. En dat is helemaal niet verkeerd. Vooral in de opeenvolgende tracks Fighting Luke horen we de goed wat Beck kan doen. Wat dan wel weer een beetje ontbreekt, en wat veel fantasyscores de afgelopen jaren zo goed maakten is het koor. De score bevat het wel degelijk, maar met een beetje meer was het allemaal net wat beter geweest.
Nog een keer de volledige titel dan: Percy Jackson & the Olympians: The Lightning Thief sluit zich aan bij de minder geslaagde fantasyscores van de afgelopen jaren. Het rijtje waar ook Eragon, The Spiderwick Chronicles en Twilight in staan. Net als deze scores is het grote gemis dynamiek. Percy Jackson heef dan nog wel een redelijk thema, maar verzuipt in een poging grootschalig, dramatisch en luchtig tegelijk te willen zijn. Er zijn enkele prachtige stukken muziek in verscholen, maar de meerderheid van het uur filmmuziek boeit gewoonweg niet. Er is geen romantiek, er zijn te weinig gelegenheden voor Beck om te laten horen waar hij met zijn thema's heen kan. Hij varieert ze in orkestraties, maar weet niet hoe hij ze tijdens de wat meer dynamischere moet laten klinken. Er zit veel werk in deze score, en het is dan ook maar te hopen dat Beck nog een kans krijgt zo'n groot project te mogen doen. Oefening baart kunst, maar Percy Jackson klinkt gewoon net niet overtuigend genoeg.