The Grand Budapest Hotel


ABKCO Records (018771819026)
Film | Releasedatum: 04/03/2014 | Film release: 2014 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track Artiest/Componist Lengte
1.s'Rothe-Zäuerli Öse Schuppel1:12
2.The Alpine Sudetenwaltz0:36
3.Mr. Moustafa3:03
4.Overture: M. Gustave H0:30
5.A Prayer for Madame D1:20
6.The New Lobby Boy2:17
7.Concerto for Lute and Plucked Strings I. ModeratoSiegfried Behrend & DZO Chamber Orchestra2:52
8.Daylight Express to Lutz2:16
9.Schloss Lutz Overture0:32
10.The Family Desgoffe und Taxis1:49
11.Last Will and Testament2:16
12.Up the Stairs/Down the Hall0:27
13.Night Train to Nebelsbad1:44
14.The Lutz Police Militia0:49
15.Check Point 19 Criminal Internment Camp Overture0:11
16.The Linden TreeOsipov State Russian Folk Orchestra, Vitaly Gnutov2:24
17.J.G. Jopling, Private Inquiry Agent1:28
18.A Dash of Salt (Ludwig's Theme)1:32
19.The Cold-Blooded Murder of Deputy Vilmos Kovacs2:47
20.Escape Concerto2:12
21.The War (Zero's Theme)1:01
22.No Safe-House1:32
23.The Society of the Crossed Keys2:21
24.M. Ivan1:15
25.Lot 1170:30
26.Third Class Carriage1:20
27.Canto at Gabelmeister's Peak5:35
28.A Troops Barracks (Requiem for the Grand Budapest)5:18
29.Cleared of All Charges1:10
30.The Mystical Union1:26
31.KamarinskayaOsipov State Russian Folk Orchestra, Vitaly Gnutov2:43
32.Traditional Arrangement: Moonshine3:21
 59:49
Schrijf zelf je recensie

 

The Grand Budapest Hotel - 07/10 - Recensie van Sander Neyt, ingevoerd op
M. Gustave: You see, there are still faint glimmers of civilization left in this barbaric slaughterhouse that was once known as humanity. Indeed that's what we provide in our own modest, humble, insignificant... oh, fuck it.

Okidoki, mijn beste liefhebbers der filmmuziek, de Academy Awards zijn uitgereikt, dus was het de hoogstnodige tijd om nog eens naar de gewonnen films te kijken. De eerste die ik zal bespreken is deze The Grand Budapest Hotel. De resterende drie kunt u in de loop van deze week en volgende week nog verwachten.
Deze komedie is geschreven en geregisseerd door Wes Anderson en het was al heel lang geleden dat een komedie nog eens dé ster van de avond was. Het verhaal is eigenlijk heel luchtig. Gustave H is een conciërge in een heel beroemd hotel, maar hij doet niet al te propere zaken met menige hotelgasten. Nadat er eentje dood wordt teruggevonden probeert hij zijn handen te wassen in onschuld. Het vijfdelig verhaal speelt zich af in een fictief Oost-Europees land Zubrowka en de film is inderdaad een genot om te aanschouwen. De esemble cast bestaande uit Ralph Fiennes, F. Murray Abraham, Adrien Brody & een onherkenbare Tilda Swinton spelen de pannen van het dak en het is voor uw nederige recensent een raadsel waarom er niemand van die acteurs genomineerd waren voor het felbegeerde beeldje. De film heeft wel vier Oscars gewonnen, maar dan voor de technische kanten. De Production Design, de Costume Design en de Make-Up is terecht bekroond geweest zondagavond.
Maar wij keken natuurlijk uit naar de Best Original Score. De Academy weet meestal niet te verrassen in hun aankondiging. Meestal is het niet mijn favoriet die wint en dat was ook dit jaar het geval. Maar de grote verwachtingen waren dat het The Theory Of Everything van Jóhann Jóhannsson zou worden. Het was hem niet. Het was Alexandre Desplat die met het beeldje mocht gaan lopen.
De carrière van Desplat is natuurlijk heel indrukwekkend te noemen. Een goede tien jaar geleden zou bijna niemand zijn naam gekend hebben. Nu is hij één van de beste componisten ter wereld. Met een specifieke stijl die iedereen wel kan waarderen. De intelligentie waarop hij zijn scores schrijft is al even indrukwekkend als zijn carrière. Zijn thema's zijn niet zo heel makkelijk te herkennen, maar hij zet altijd een zodanig goed weefgetouw op poten dat je niet anders kan dan van zijn muziek te genieten. Dus dat Desplat de erkenning verdient die hij verkregen heeft, staat vast.
Maar was The Grand Budapest Hotel wel dé score om een Academy Award aan te geven? Toen ik het nieuws maandagochtend hoorde dat Hans Zimmer met zijn revolutionaire Interstellar niet had gewonnen was dit mijn gedachte: maar dat kan niet! Desplat verdient het niet voor Hotel. Maar als filmmuziekrecensent kon ik het natuurlijk niet laten om toch nog eens naar de score te luisteren. Maar soms moeten de wijste mensen onder ons ook hun woorden inslikken.

Niet dat ik zo ben overtuigd van deze score, en Desplat heeft betere werken geschreven dit jaar. Maar we moeten erkennen dat dit een score is zoals je nog nooit hebt gehoord. Dus origineel is het zeker en vast en het past ook geweldig goed bij de film.
Desplat creëerde voor deze score dé typische centrale Europese sound. Dat doet hij met een relatief klein orkest waar er praktisch geen traditionele instrumenten te horen zijn. Wat we wel krijgen is een belachelijke hoeveelheid Oost-Europese instrumenten, waaronder de balalaika, de gebruikelijke cimbalom maar ook Alpenhoorns, een glockenspiel enzovoort. Ook krijgen we een gregoriaans koor en zelfs jodelaars. Daardoor brengt Desplat ons een nog nooit gehoorde sound.
Het hoofdthema van deze score is ook het enige thema. En dat is op zich geen slechte zet. Stel u voor wat voor een soep dit zou geworden zijn als hij met leidmotieven zou gewerkt hebben... Wat we wel krijgen is het hoofdthema maar vermomd onder verschillende orkestraties die altijd een ander personage beschrijft. Al is er wel een groot nadeel aan verbonden, maar dat kunt u later in deze recensie lezen.
Het hoofdthema krijgt u voor het eerst te horen in Mr. Mustafa. In deze versie krijgen we het te horen, gespeeld door de cimbalom op een bedje van balalaika. Het geheel is heel aanstekelijk. Het is een heel vlug thema bestaande uit een zestal noten. Het is een catchy thema en is sterk genoeg om de gehele score te dragen.
Want dat doet het ook. In heel veel tracks krijgen we dit thema te horen. Een paar voorbeelden om mijn woorden te staven zijn: A Prayer for Madam D waar het mooie orgel zijn opwachting maakt. In The New Lobby krijgen we zelfs een jazz versie te horen. Desplat weet hoe hij jazz moet gebruiken, dat wisten we al, maar hij bewijst het hier nog maar eens. In the War krijgen we zelfs een hele mooie dromerige versie te horen. Als je je ogen sluit dan reis je zo af naar het fictieve land. The War (Zero's theme) is dan weer het bewijs voor mijn eerdere stelling. Melodieus krijgen we hetzelfde thema, maar met een andere orkestratie te horen. Maar die andere orkestratie zorgt er dan voor dat het hoort bij een ander personage.
De resterende muziek bestaat eigenlijk uit Oost-Europees getinte muziek. Sommige gaan u zelfs de zin geven om te dansen. No Safe House is zo eentje. Het motiefje is prachtig gecomponeerd en het gregoriaans koor maakt zijn opwachting. Toptrack!
Maar de twee tracks die er echt van tussenuit springen zijn de twee langer tracks op het einde van het album. Canto A Gabelmeister's Peak en A Troops Barracks. Hier komt alle aspecten van de score samen. Het thema, de Oost-Europese orkestratie en uiteraard het in Latijn zingend koor. Die combinatie maakt van alles een heel leuk geheel. Zeker eens het beluisteren waard.
Een laatste aspect van de score zijn zijn source cues. Desplat heeft sommige traditionele stukken muziek tussen gezet en het geweldige is, dat je het niet hoort als je hem gewoon beluisterd. Mijn favoriet is Concerto For Lute. Geweldig nummer is dat!

Tot hiertoe ben ik niet negatief geweest over deze score. Toegegeven; er zijn heel leuke aspecten, maar alsnog ben ik niet volledig overtuigd. Het spervuur wordt geopend!
Ten eerste is er een gebrek aan een geheel. Ja, Desplat heeft een thema geschreven dat de moeite waard is en de score met elkaar verbindt, maar het is niet genoeg om de luisteraar een coherente luisterervaring mee te geven. Origineel is hij wel, maar is het daarom altijd zo makkelijk te beluisteren? Neen, helemaal niet. Uw nederige recensent heeft een vijftal keer moeten luisteren vooraleer ik hem kon appreciëren, maar dat is op zich geen probleem natuurlijk. Maar niet iedereen zal het geduld hebben om vijf keer naar muziek te luisteren alvorens er te kunnen van genieten. Met andere woorden, de score is allesbehalve toegankelijk.
Ten tweede kan het u vervelen. Het begin is zeer leuk met de originele sound, maar het lak aan vele thema's zorgt ervoor dat je soms zal gapen. En dat is nooit een goed teken bij het luisteren van een score.
Ten derde is de hoeveelheid aan korte tracks. Een iets minder getalenteerde componist zou er nooit mee wegkomen. Desplat kan het ook maar net. De hoeveelheid aan korte tracks maakt het al niet zo coherente geheel, nog minder coherent. Het is soms verwarrend en zelfs frustrerend. Want als dan een track op tempo is gekomen, stopt het en krijgen we een andere track te horen. Dat is wel jammer!

Conclusie
The Grand Budapest Hotel is wel degelijk een goede winnaar geworden van de Oscar voor beste muziek. De score is origineel en luistert, op de minpunten na natuurlijk, wel lekker weg. Maar hij is wel heel ontoegankelijk en het is geen goed idee om deze op te zetten als je eerste Desplat score.
Als afsluiter is er nog één kleine vraag die ik mij stel. Een vraag in verband met de Academy Awards. Interstellar heeft dan wel verloren. Dat is voor een Zimmer liefhebber natuurlijk een jammerlijke zaak. Het moet gezegd worden dat The Grand Budapest Hotel een terechte winnaar is maar mijn vraag is de volgende: welke score zal het meest herinnerd worden? Interstellar of The Grand Budapest Hotel? Iets om over na te denken ;)
Oscars: Best Original Score (Winnaar)
Trailer:







Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer