The Demons of St.Petersburg

Liefhebbers van Morricone’s muziek worden reeds jaren verwend. Niet alleen blijft de 85-jarige componist degelijke filmmuziek afleveren, getuige de drie nieuwe scores (La Migliore Offerta, Come un Delfino 2 and Ultimo 4) die in 2013 verschenen, maar daarnaast krijgen zijn bestaande scores één voor één een volwaardige nieuwe release, vaak aangevuld met onverschenen materiaal.

Diverse labels zijn verantwoordelijk voor de exponentiële toename aan Morricone-releases, niet in het minst het label GDM Music (Gianni Dell’Orso Music) dat in 1970 gesticht werd door de schoonbroer van Edda Dell’Orso, de sopraan waar Morricone frequent een beroep op deed, en dat zich sinds 1994 toespitst op filmmuziek. Alleen al in 2013 bracht GDM een tiental scores van Morricone opnieuw uit (waaronder La Ragion Pura, Il Vizietto en Libera, amore mio! ). Ook labels als La-La Land Records en Film Score Monthly zijn aan een opmars bezig en brengen frequenter ‘expanded’ scores van de man uit, met als uitschieters onder meer Guns for San Sebastian (FSM), Days of Heaven (FSM), The Untouchables (LLL) en Fat Man and Little Boy (LLL).

Tot op heden blijven er echter verscheidene scores onuitgegeven, zoals de muziek voor Alberto Negrin’s Mi Ricordo Anna Frank (2009) en Paolo Borsellino - I 57 giorni (2012). Van de lijst met onuitgegeven materiaal mag alvast The Demons of St.Petersburg geschrapt worden. Het Russische label ‘Keepmoving Records’ voelde zich uiteindelijk geroepen om Morricone’s score voor Giuliano Montaldo’s film die uit 2008 dateert, voor het eerst uit te geven, weliswaar in een beperkte oplage die nagenoeg meteen uitverkocht was.

The Demons of St.Petersburg is de twaalfde en, tot op vandaag, laatste film van Montaldo (bekend van Sacco e Vanzetti en Marco Polo) met een score van Morricone. De gedeeltelijk fictieve biografische film die het leven van de Russische auteur Fyodor Dostoyevsky uit de doeken doet, is na 72 Metra de tweede film met een Russisch randje waarvoor de componist een score neerpende.

Met muziek de juiste snaren raken op de juiste momenten. Dat is waar Morricone voor staat. The Demons of St.Petersburg is het zoveelste wapenfeit dat ons hieraan herinnerd. De componist heeft duidelijk de nodige tijd uitgetrokken om nieuwe thema’s te schrijven en deze verfijnd uit te werken. Met ‘New Attack’ krijgen we meteen een erg sterke opener die na een eerste luisterbeurt al blijft nazinderen: een repetitief opbouwend thema met een typisch Morricone-sausje. Het is zo een track die je altijd steeds opnieuw wilt beluisteren.

De componist gaat vervolgens de emotionele toer op met erg toegankelijke, orkestrale composities als ‘Painful Eternity’ en het liefdesthema ‘Painful Love’. Het zijn eigenlijk droevige thema’s waar de vioolpartijen recht door het hart lijken te snijden. De strak gespeelde gitaar op ‘Painful Eternity’ is ook van de partij tijdens ‘interview’ en kunnen we alleen maar mooi vinden. Al dan niet bewust, lijkt Morricone hier even te knipogen naar zijn westernperiode. ‘A Story’ is dan weer een minimalistisch pianothema.

The Demons of St.Petersburg kent eigenlijk geen dieptepunten, alleen maar hoogtepunten, waaronder de krachtige strijkpartijen in het ietwat dramatisch overkomende ‘In the Underground ’, het door Paola Ceechi ingezongen ‘Siberia’ en de actiecues en prachtmelodie in ‘Pursued’, waaraan de track ‘The Flag’ een vervolg knoopt. De strakke gitaarpartij die eerder al aangehaald werd, wordt nog eens overgedaan in ‘On The River’, met Ceechi die het erg genietbare ‘Siberia’-thema nog eens overdoet. Paola Ceechi was niet aan haar proefstuk toe. Ze leverde eerder al een vocale bijdrage aan de filmmuziek voor de televisiefilm Jakob (1994) die Marco Frisina en Ennio Morricone componeerden.

Morricone sluit deze score in stijl af met het bijna negen minuten durende ‘For My Father’, een orkestrale track die zowaar beschouwd kan worden als één van de langste eindgenerieken uit zijn carrière. Een echt pareltje met een sterk thema.

Het orkest van dienst is zoals gebruikelijk het Roma Sinfonietta Orchestra, zowaar het voornaamste orkest waar Morricone sinds 1995 mee samenwerkt voor de opnamens van zijn filmmuziek en het opvoeren van zijn muziek tijdens concerten. De opnamens vonden plaats in de welbekende Forum Music Village, een prestigieuze opnamestudio die in begin jaren zeventig onder meer door Morricone zelf uit de grond werd gestampt.

De (her)uitgave van een Morricone score gaat de laatste jaren meer en meer gepaard met een mooi uitgewerkt cd-boekje. Dit was ooit anders. Ook KeepMoving Records heeft energie gestoken in de uitwerking van een passend, twaalf pagina's tellend, cd-boekje met een uitgebreide toelichting over de film en de muziek.

Valt er ook iets negatiefs te melden over deze score? Wel, eigenlijk niet. De stijl klinkt natuurlijk vertrouwd, maar deze score biedt voldoende verrassingen waardoor het geheel minder conventioneel overkomt dan bij sommige andere scores van Morricone. Kortom, The Demons of St.Petersburg is een boeiende score die door een ruim publiek zal gesmaakt worden. Waarom deze muziek pas vijf jaar na de release van de film verschijnt, is dan ook een raadsel.


Again, thank you maestro!