Conan the Barbarian

Bij een overval op zijn dorp worden Conan's ouders omgebracht door de boosaardige groep rondom tovenaar Thulsa Doom, en Conan zelf komt uiteindelijk terecht in een slavenkamp. Daar leert hij te vechten, tot hij uiteindelijk z'n vrijheid herwint. Samen met een groep lotgenoten gaat hij op zoek naar z'n ouders en degene die hem dat leed heeft aangedaan...

De score bij deze fantasy-film is gecomponeerd door Basil Poledouris. Het is een tamelijk orkestrale score geworden met een aansprekend thema, dat in het eerste deel van de tweede track naar voren komt. Dit is een bombastische en fraaie track, waarbij in het tweede deel een groot koor meezingt bij vol orkest op een vlotte melodie, die af en toe wel iets wegheeft van het 'O Fortuna' uit de Carmina Burana van Orff.
In 'Gift of Fury' komt het koor weer terug, maar nu in een erg tragische track, waarbij het dorp van Conan is uitgemoord. De dramatiek druipt van de trage track af.
De vierde track is net zo traag en klinkt bijna net zo dramatisch, maar nu zonder koor. De melodieën van zowel de vorige als deze track spreken wat minder aan. Dit geldt veel minder voor de track 'Atlantean Sword' die al een stuk opgewekter en daardoor aansprekender klinkt, wat in nog grotere mate geldt voor de track 'Theology/Civilization. Dit is gewoon een fraaie track met mooie orkestraties, die soms wat klinken als een dans. Poledouris gebruikt hier mooie strijkerarrangementen die er een prettig beluisterbare track van maken. Ook de volgende track is zo'n fraaie track, al begint deze wat saai. Met het liefdesthema zet Poledouris een mooie melodie neer, die volledig door strijkers wordt gespeeld.
Ook The Leaving/The Search is een mooie rustige track, in tegenstelling tot de Power Procession. De cadans van de muziek beeld die mars goed uit, maar de melodie is niet heel erg aanstekelijk.
The Tree of Woe is een heel andere soort muziek en klinkt in het begin bijna Oosters, maar halverwege gaat dat over in een mooie orkestrale muziek. Deze track gaat bijna naadloos over in de track 'Recovery', waarbij een hobo de mooie melodie, het thema, speelt, op fraaie underscore van vooral strijkers en vrouwenstemmen. Erg fraai.
In The Kitchen tekent Poledouris een Russisch-achtige sfeer, vooral neergezet door het zware mannenkoor, op een ritme van tamboerijnen en een fraaie underscore van vlotte strijkers. De zang is mooi melodieus. Na twee minuten gaat de track over in een andere sfeer, het gedeelte 'The Orgy'. Dit is een wat zeurend deel van de track met een irritant ritme door vooral percussie onder de melodie, die wat hoempa-achtig is. Eentonig en niet erg fraai.
Funeral Pyre is een wat langzamere en tragische, maar wel mooie melodie, die met vol orkest gebracht wordt. Ondanks de redelijke traagheid is de track prima beluisterbaar, wat vooral komt door het mooie arrangement van de track.
Een mooie aktietrack is Battle of the Mounds. Met veel bombast van pauken, blazers en groot koor wordt een melodieuze track neergezet, die ook afwisseling heeft via een rustig intermezzo. De laatste minuut doet weer wat Russisch aan, zoals ook eerder al te horen was. De volgende track is weer een wat tragere en dramatische track, ook weer met groot orkest en groot koor. De melodie spreekt echter wat minder aan, wat mede komt door het gebruik van dissonanten.
De laatste track begint erg fraai met harp en vrouwenstemmen op een heerlijke melodie. Maar na bijna anderhalve minuut wordt de muziek ijl en licht en krijgt een wat melancholieke tint, die langzaam steeds orkestraler wordt, maar melancholiek blijft. Na nog een stukje met beperkt instrumentgebruik loopt de track naar de mooie orkestrale afsluiting van de track -The Awakening- die, zij het kort, toch nog even indruk maakt.

Kortom, Basil Poledouris heeft met Conan the Barbarian een mooie, melodieuze en vol orkestrale score neergezet. De score bevat veel fraaie tracks en biedt ruim voldoende variatie in melodie en gebruik van instrumenten. Bij vlagen is de score bombastisch of juist heel ingetogen en dan weer vrolijk of juist dramatisch. Alle kleuringen komen voorbij.
De opvolger van deze film, Conan the Destroyer, is ook door Poledouris van muziek voorzien. Maar die score haalt lang niet het niveau van The Barbarian. De melodieën en de orkestraties zijn in deze film veel fraaier dan in de opvolger. Waar Conan the Destroyer net een zeventje haalt is de waardering voor Conan the Barbarian een ruime acht.