The Salton Sea

The Salton Sea was het regiedebuut van regisseur D.J. Caruso. Daarvoor had hij vooral voor televisieproducties gewerkt. Een van zijn bekendere films is Eagle Eye. De film speelt zich deels af rondom het Salton zoutwatermeer in California, vandaar de titel. Het is een nogal donker gekleurde film-noir-achtige thriller.
Danny (Val Kilmer) heeft een alter-ego in Tom van Allen, een trompettist. Zijn vrouw is vermoord nabij de Salton Sea en hij weet door wie. Hij begeeft zich in de drugs-onderwereld en doet zich voor als gebruiker en als verklikker naar twee politieagenten. Met een drugsdealer probeert hij een grote slag te slaan, maar die dealer spoort niet helemaal en is niet te vertrouwen. Daarom neemt Danny z'n voorzorgsmaatregelen...

De muziek voor deze donkere thriller is van Thomas Newman, die er een atmosferische score voor componeerde. De score drijft op klanken en nauwelijks op melodie, waardoor een dreigende en naargeestige kleuring in de muziek ontstaat. Met het veelvuldige gebruik van allerhande relatief lichte percussie op een achtergrond van vooral galmende klanken en gitaargeluiden zit de variatie vooral in tempowisselingen en afwisselende instrumentaties, terwijl de stijl vrijwel gelijk blijft. Meer dreiging ontstaat wanneer Newman het tempo opvoert en meer sfeertekening wanneer het tempo zakt, met soms psychedelische klanken.

De elektronica speelt een belangrijke rol in de score, omdat deze vooral de underscore inkleurt met klank en galm. Daar overheen zet Newman dan meestal percussie, maar ook past hij ritmische gitaarklanken toe als was het percussie. Toch wordt de gitaar ook als sfeerinstrument gebruikt, waarbij dan nogal eens lang aangehouden tonen voor iets van melodie zorgen, maar de melodieën blijven beperkt tot het absoluut minimale en hangen steeds rondom dezelfde muzikale motieven.
Meer naar het laatste deel van de score wordt de muziek steeds minder muzikaal en worden het steeds meer klank-tracks, die vooral een sfeer ademen. Dit soundscape effect draagt niet echt bij aan een prettige beluisterbaarheid van de score, maar het organische van de muziek past uitstekend in de donkere kleuring die film uitstraalt.

Toch bevat de score ook tracks die het wat beter doen, maar dat zijn dan tracks met toch iets meer melodie. Dit zijn dan ofwel softe sfeertracks ofwel rock-achtige tracks met wat ruiger gitaarwerk.
Dan is er ook nog de afsluitende track, waarin een stem uitlegt hoe je moet jodelen en dat vervolgens demonstreert bij een akoestische gitaar. Een vreemde track in het geheel en als afsluitende track wel grappig.

Kortom, met The Salton Sea heeft Thomas Newman een passende score gecomponeerd voor een donkere thriller. Met z'n veelal wat psychedelische klanken kleurt Newman het drugsgerelateerde verhaal in met ruim gebruik van zijn typerende percussie op wat monotone underscore. Melodieën ontbreken vrijwel, slechts een paar tracks vallen hiermee op binnen het geheel van de score. Het is muziek met een wat funky inslag die je moet aanspreken om dit te kunnen appreciëren. Mij spreekt het allemaal niet aan en de waardering is dan ook niet hoger dan 51 uit 100 punten.