The Secret Life of Walter Mitty
Sony Classical (0888430225329)
Film | Releasedatum: 24/12/2013 | Film release: 2013 | Medium: CD, Download
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Lengte | ||
|---|---|---|---|---|
| 1. | Walter Time | 0:59 | ||
| 2. | Building Rescue | 0:49 | ||
| 3. | Time & Life | 2:14 | ||
| 4. | Walter Sees Cheryl | 1:11 | ||
| 5. | Arctic Fantasy | 0:36 | ||
| 6. | Paperclip | 0:36 | ||
| 7. | Wallet | 0:43 | ||
| 8. | Clue #1 | 0:46 | ||
| 9. | Dangling Piano | 0:35 | ||
| 10. | Clue #2 | 0:59 | ||
| 11. | Ted vs Walter | 1:23 | ||
| 12. | Sixth Avenue | 2:08 | ||
| 13. | Button | 1:28 | ||
| 14. | The Beckoning | 1:48 | ||
| 15. | Pub Decision | 0:53 | ||
| 16. | Shark Attack | 3:51 | ||
| 17. | Into The Harbor | 2:23 | ||
| 18. | Eyjafjallajökull | 3:58 | ||
| 19. | Eruption | 0:52 | ||
| 20. | Cup Reminders | 4:43 | ||
| 21. | Skateboard Delivery | 0:59 | ||
| 22. | Conan Cab | 1:36 | ||
| 23. | You Finish His Work | 2:31 | ||
| 24. | Afghan Trek | 2:07 | ||
| 25. | Quintessence | 3:57 | ||
| 26. | I'm Right Here | 1:38 | ||
| 27. | Stationary Cycle | 2:43 | ||
| 48:25 |
Schrijf zelf je recensie
Dit is de 24e en voorlaatste recensie uit een serie van Theodore Shapiro.
Vorige: Jennifer's Body
Volgende en laatste: One Chance
De Amerikaanse film The Secret Life of Walter Mitty is gebaseerd op het gelijknamige en wereldberoemde verhaal van James Thurber. Op zijn verhaal werd al in 1947 een film gebaseerd met Danny Kaye in de hoofdrol, hoewel Thurber daarover niet erg te spreken was. Deze film van Ben Stiller uit 2013 wijkt nog meer af van het oorspronkelijke verhaal van Thurber. Overigens begon het idee van een remake al in 1994, maar het duurde tot 2013 voordat de film in de bioscopen kwam, na vele wisselingen van studio's, regisseurs en hoofdrolspelers. Zelfs Steven Spielberg en Ron Howard hadden al toegezegd. Uiteindelijk zou Ben Stiller de hoofdrol gaan spelen, maar toen was er weer geen regisseur, en besloot Stiller dat ook maar te gaan doen.
Het verhaal draait om Walter Mitty (Stiller), die bij een bekend tijdschrift werkt. Hij dagdroomt vaak over grote en meeslepende avonturen, maar op zijn werk heeft hij het niet zo naar zijn zin en z'n leven is vooral saai. Hij is heimelijk verliefd op zijn collega Cheryl (Kristen Wiig), met wie hij via een datingsite contact probeert te krijgen. Hij heeft op zijn werk een goede relatie met topfotograaf Sean (Sean Penn), die hem een fotorolletje stuurt met de melding dat foto 25 op de cover van de laatste papieren editie moet komen. Maar als hij ontdekt dat foto 25 ontbreekt, gaat hij op zoek naar aanwijzingen om Sean, die altijd op reis is, te vinden. Zo begint zijn eigen grote avontuur...
De muziek bij deze toch wat andere dan andere films is van Theodore Shapiro, die vaak wel weg weet met een score die ook een beetje anders moet zijn. De film heb ik niet gezien, dus ik kan alleen afgaan op Shapiro's muziek los van de film. En het moet gezegd, het is een prima score, die ook los van de film erg genietbaar is en bijzonder prettig in het gehoor ligt. Daarbij is Shapiro niet over één nacht ijs gegaan, want een aantal composities zijn zeer sterk. Veel muziek is melodieus en soms zelfs meeslepend, terwijl het geheel van de score vol orkestraal gecomponeerd is, met beperkt de nodige elektronische aanvullingen.
De muzikale variatie op het album is groot, waarbij Shapiro een erg prettig thema heeft gecomponeerd. Dat hoofdthema komt al gelijk in de eerste klanken van de eerste track voor het voetlicht. Hier neuriet José González de melodie, op een begeleiding van houtblazer ostinato's en xylofoonklanken, aangevuld met fraai getokkelde harpmuziek. Een prettige en ingetogen opener.
De tegenstelling met de tweede track kan bijna niet groter zijn, wanneer Shapiro met grootschalige, bijna bombastische muziek uitpakt. De melodie is een pakkende voorbode van wat ons nog te wachten staat, al begint te track met ruim een halve minuut vrij grillige percussie.
De rust keert terug in de derde track, waarin opnieuw het fraaie hoofdthema de show steelt, eerst op getokkelde gitaar en de stem van González, wat al snel gevolgd wordt door steviger orkestrale aanvulling, die dit tot een erg mooie en bijna emotionele track maken. Halverwege gaat de muziek over in wat lichte en magere underscore. Die lichte underscore loopt door in de wat magere track 'Walter Sees Cheryl'. En ook diverse andere, meestal vrij korte tracks hebben alleen wat beperkte underscore, met nauwelijks aansprekende melodie. Overigens zijn er ook langere tracks met veel underscore. En zelfs de langste track van het album, 'Cup Reminders', bestaat vrijwel geheel uit underscore en spreekt daardoor evenmin aan.
Over nauwelijks aansprekende muziek gesproken, een heel vreemde track in het geheel van deze score is 'Ted Vs Walter'. Hier wordt de muziek eerst stevig bombastisch, zelfs nogal grillig, maar vanaf de halve minuut slaat de muziek om naar een soort rave-stijl, inclusief allerlei elektronische klanken en geluiden en supersnelle percussie. Deze track zou zo uit de techno-scene kunnen komen. Voor mij is dit duidelijk een van de minst aansprekende tracks, met een hoge irritatiefactor.
Maar daar tegenover staan de tracks die juist wel erg aanspreken, zelfs tot de verbeelding spreken. Vooral wanneer het hoofdthema in de muziek te horen is, in de ene keer mooie ingetogen klanken van getokkelde gitaar, een andere keer in een tamelijk bombastische uitvoering met veel stevige en strakke percussie, en weer een andere keer in een rustige orkestrale uitvoering met mooie volle klanken. Steeds weer is de muziek met dit thema een prettige gewaarwording. Behalve de melodie van het hoofdthema horen we ook de nodige hiervan afgeleide melodieën, waardoor het geheel van het album toch een aangenaam geheel gevormd wordt.
Regelmatig ook is de muziek binnen een track in verschillende stijlen neergezet, waarbij die stijlen elkaar soms nogal abrupt afwisselen, of soms van fraaie volle klanken in de themamelodie ineens overgaan naar wat onbestemde underscore. Dit is goed te horen in 'Time & Life', maar ook in 'Eyjafjallajökull', waarin de eerste minuut best stevig en heel aardig is, met daarin weer de stem van González, maar daarna zakt de muziek nogal in naar weinigzeggende underscore, ook al laat Shapiro er een solo altviool in spelen. Pas rond de drie minuten komen de strijkers en percussie erbij en loopt de muziek even naar een beperkte climax. De track 'Afghan Trek' begint met wat vollere klanken, maar gaat al snel over in lichte underscore met een beetje Oosters accent. Na de eerste minuut begint de muziek dan aan te zwellen en vormt de melodie zich tot een bijzonder pakkend arrangement.
Het album sluit af met een paar erg fraaie tracks, die weliswaar vrij ingetogen zijn, maar prettig melodieus zijn gearrangeerd op basis van het hoofdthema. Daarmee sluit het album op een erg prettige manier af.
Kortom, met zijn muziek voor de avontuurlijke drama-komedie The Secret Life of Walter Mitty heeft Theodore Shapiro een fraaie score afgeleverd. Met een erg mooi en aansprekend hoofdthema weet hij in fraaie arrangementen pakkende muziek neer te zetten. Helaas bevat het album vrij veel wat korte tracks met alleen lichte underscore en soms bestaan ook lange tracks voornamelijk uit underscore en dat is voor het beluisteren van dit album geen pré. Maar op een enkele track na is het ook geen straf om naar de muziek van dit album te luisteren en is veel ervan bijzonder genietbaar. De waardering komt dan ook op een mooie 83 uit 100 punten.
Vorige: Jennifer's Body
Volgende en laatste: One Chance
De Amerikaanse film The Secret Life of Walter Mitty is gebaseerd op het gelijknamige en wereldberoemde verhaal van James Thurber. Op zijn verhaal werd al in 1947 een film gebaseerd met Danny Kaye in de hoofdrol, hoewel Thurber daarover niet erg te spreken was. Deze film van Ben Stiller uit 2013 wijkt nog meer af van het oorspronkelijke verhaal van Thurber. Overigens begon het idee van een remake al in 1994, maar het duurde tot 2013 voordat de film in de bioscopen kwam, na vele wisselingen van studio's, regisseurs en hoofdrolspelers. Zelfs Steven Spielberg en Ron Howard hadden al toegezegd. Uiteindelijk zou Ben Stiller de hoofdrol gaan spelen, maar toen was er weer geen regisseur, en besloot Stiller dat ook maar te gaan doen.
Het verhaal draait om Walter Mitty (Stiller), die bij een bekend tijdschrift werkt. Hij dagdroomt vaak over grote en meeslepende avonturen, maar op zijn werk heeft hij het niet zo naar zijn zin en z'n leven is vooral saai. Hij is heimelijk verliefd op zijn collega Cheryl (Kristen Wiig), met wie hij via een datingsite contact probeert te krijgen. Hij heeft op zijn werk een goede relatie met topfotograaf Sean (Sean Penn), die hem een fotorolletje stuurt met de melding dat foto 25 op de cover van de laatste papieren editie moet komen. Maar als hij ontdekt dat foto 25 ontbreekt, gaat hij op zoek naar aanwijzingen om Sean, die altijd op reis is, te vinden. Zo begint zijn eigen grote avontuur...
De muziek bij deze toch wat andere dan andere films is van Theodore Shapiro, die vaak wel weg weet met een score die ook een beetje anders moet zijn. De film heb ik niet gezien, dus ik kan alleen afgaan op Shapiro's muziek los van de film. En het moet gezegd, het is een prima score, die ook los van de film erg genietbaar is en bijzonder prettig in het gehoor ligt. Daarbij is Shapiro niet over één nacht ijs gegaan, want een aantal composities zijn zeer sterk. Veel muziek is melodieus en soms zelfs meeslepend, terwijl het geheel van de score vol orkestraal gecomponeerd is, met beperkt de nodige elektronische aanvullingen.
De muzikale variatie op het album is groot, waarbij Shapiro een erg prettig thema heeft gecomponeerd. Dat hoofdthema komt al gelijk in de eerste klanken van de eerste track voor het voetlicht. Hier neuriet José González de melodie, op een begeleiding van houtblazer ostinato's en xylofoonklanken, aangevuld met fraai getokkelde harpmuziek. Een prettige en ingetogen opener.
De tegenstelling met de tweede track kan bijna niet groter zijn, wanneer Shapiro met grootschalige, bijna bombastische muziek uitpakt. De melodie is een pakkende voorbode van wat ons nog te wachten staat, al begint te track met ruim een halve minuut vrij grillige percussie.
De rust keert terug in de derde track, waarin opnieuw het fraaie hoofdthema de show steelt, eerst op getokkelde gitaar en de stem van González, wat al snel gevolgd wordt door steviger orkestrale aanvulling, die dit tot een erg mooie en bijna emotionele track maken. Halverwege gaat de muziek over in wat lichte en magere underscore. Die lichte underscore loopt door in de wat magere track 'Walter Sees Cheryl'. En ook diverse andere, meestal vrij korte tracks hebben alleen wat beperkte underscore, met nauwelijks aansprekende melodie. Overigens zijn er ook langere tracks met veel underscore. En zelfs de langste track van het album, 'Cup Reminders', bestaat vrijwel geheel uit underscore en spreekt daardoor evenmin aan.
Over nauwelijks aansprekende muziek gesproken, een heel vreemde track in het geheel van deze score is 'Ted Vs Walter'. Hier wordt de muziek eerst stevig bombastisch, zelfs nogal grillig, maar vanaf de halve minuut slaat de muziek om naar een soort rave-stijl, inclusief allerlei elektronische klanken en geluiden en supersnelle percussie. Deze track zou zo uit de techno-scene kunnen komen. Voor mij is dit duidelijk een van de minst aansprekende tracks, met een hoge irritatiefactor.
Maar daar tegenover staan de tracks die juist wel erg aanspreken, zelfs tot de verbeelding spreken. Vooral wanneer het hoofdthema in de muziek te horen is, in de ene keer mooie ingetogen klanken van getokkelde gitaar, een andere keer in een tamelijk bombastische uitvoering met veel stevige en strakke percussie, en weer een andere keer in een rustige orkestrale uitvoering met mooie volle klanken. Steeds weer is de muziek met dit thema een prettige gewaarwording. Behalve de melodie van het hoofdthema horen we ook de nodige hiervan afgeleide melodieën, waardoor het geheel van het album toch een aangenaam geheel gevormd wordt.
Regelmatig ook is de muziek binnen een track in verschillende stijlen neergezet, waarbij die stijlen elkaar soms nogal abrupt afwisselen, of soms van fraaie volle klanken in de themamelodie ineens overgaan naar wat onbestemde underscore. Dit is goed te horen in 'Time & Life', maar ook in 'Eyjafjallajökull', waarin de eerste minuut best stevig en heel aardig is, met daarin weer de stem van González, maar daarna zakt de muziek nogal in naar weinigzeggende underscore, ook al laat Shapiro er een solo altviool in spelen. Pas rond de drie minuten komen de strijkers en percussie erbij en loopt de muziek even naar een beperkte climax. De track 'Afghan Trek' begint met wat vollere klanken, maar gaat al snel over in lichte underscore met een beetje Oosters accent. Na de eerste minuut begint de muziek dan aan te zwellen en vormt de melodie zich tot een bijzonder pakkend arrangement.
Het album sluit af met een paar erg fraaie tracks, die weliswaar vrij ingetogen zijn, maar prettig melodieus zijn gearrangeerd op basis van het hoofdthema. Daarmee sluit het album op een erg prettige manier af.
Kortom, met zijn muziek voor de avontuurlijke drama-komedie The Secret Life of Walter Mitty heeft Theodore Shapiro een fraaie score afgeleverd. Met een erg mooi en aansprekend hoofdthema weet hij in fraaie arrangementen pakkende muziek neer te zetten. Helaas bevat het album vrij veel wat korte tracks met alleen lichte underscore en soms bestaan ook lange tracks voornamelijk uit underscore en dat is voor het beluisteren van dit album geen pré. Maar op een enkele track na is het ook geen straf om naar de muziek van dit album te luisteren en is veel ervan bijzonder genietbaar. De waardering komt dan ook op een mooie 83 uit 100 punten.
The Secret Life of Walter Mitty
Een aparte film van en met Ben Stiller. De film houdt zo het evenwicht tussen komedie en drama. Stiller speelt een man wiens leven niet saaier kan zijn. Daardoor heeft hij regelmatig dagdromen waarbij hij totaal afwezig lijkt voor de buitenwereld. In die dromen ziet hij zichzelf meestal als een soort charismatische held die van ieders bewondering geniet. De volledige tegenpool van zijn echte ik dus. Maar wanneer hij beslist zijn dromen echt achterna te gaan, verandert zijn leven en voor goed.
Laat me toe te stellen dat deze film toch één van de beste is van Stiller zijn carrière is geworden, al is het een remake weliswaar.
Bij zo’n aparte film wou Stiller ook een degelijke soundtrack die uitspringt tussen al het andere Hollywood-geweld. Dus koos hij voor Theodore Shapiro, een minder bekende en ondergewaardeerde componist. Shapiro weet met deze soundtrack de luisteraar te boeien zowel in de film als los ervan. Het is zo’n score waarvan je iedere keer weer iets nieuws hoort elke keer je hem op legt. Er is thematiek, variatie, actie, romantiek, avontuur, … Noem maar op. Als ik de stijl moet beschrijven, zou ik zeggen Newman op een bedje van Zimmer met een vleugje Desplat, maar zonder deze drie top-componisten echt te immiteren. En dàt is de kunst van goeie filmmuziek.
In de eerste track horen we meteen het hoofdthema, dat van Walter Mitty. Door aparte klanken te combineren met percussie en vooral de zachte, neuriënde stem van José Gonzalez krijgen we een mooie introductie die ons doet verlangen naar meer. Het begint met een fluitmotiefje die de melodie begeleidt. Dit motiefje keert meerdere malen terug en in verschillende variaties.
Bij de volgende track geeft Shapiro ons een heel andere stijl. Dit is de eerste actie-track die de eerste dagdroom van Walter moet begeleiden. Op het einde introduceert de componist een tweede thema die ik maar het avontuurthema zal noemen. Lekker bombastisch à la Zimmer. Later horen we deze meermaals terug, bvb. in ‘Pub Decision’ op een fragiele manier op gitaar gebracht of in ‘Shark Attack’ in volle actie.
In ‘Time & Life’ horen we bvb. een korte variant van het Walter-thema in 6/8. Simpel, maar mooi.
Het fluitmotiefje van in ‘Walter Time’ keert dan weer terug in ‘Walter sees Cheryl’ maar deze keer met een vrolijk melodietje er boven op.
Dan heb je in ‘Arctic Fantasy’ een variatie van het avontuurthema op mandoline. Heel mooi, maar kort.
Jammer, want dit is misschien meteen het enige minpunt van deze score: te veel (te) korte, nietszeggende tracks, zoals in de vijf volgende tracks. Er zijn naar mijn bescheiden mening toch teveel tracks van amper 60 seconden. Daardoor is het moeilijk om je aandacht erbij te houden en zeker om echt alle tracks te bespreken.
Maar met ‘Ted vs. Walter’ maakt Shapiro veel goed door ons wakker te schudden met een soort 90’s techno-getinte actietrack met groot koor. Net een computergame met epische proporties.
De rust is er dan terug met ‘Sixth Avenue’. Mooie minimalistische melodie om van weg te dromen.
Dan verrast Shapiro ons met romantiek op z’n best. Een groots intro om ons het liefdesthema te leren kennen.
In de volgende track 'Shark Attack' krijgen we, zoals ik reeds eerder zei, het avontuurthema terug. Het is volle bak actie wanneer Walter aangevallen word door een haai. En deze keer droomt hij dit niet. Het thema klinkt dan ook serieuzer en minder over the top. De strijkers spelen als bezeten en de hoorns nemen de melodie voor hun rekening. Halverwege krijgen we een korte rustpauze om opnieuw even spanning op te bouwen en in rust weg te ebben. Dit is goeie filmmuziek.
Het onuitspreekbare ‘Eyjafjallojökull’ krijgt een vrolijk deuntje als begin waar je meteen welgezind van wordt. Daarna ebt het weg in underscore en minimalisme, jammer.
Ook in de volgende tracks krijgen we weinig nieuws en wat meer underscore. Past wel in de film, maar los daarvan klinkt het wat saai.
Tot ‘Afghan Trek’. Daar krijgen we weer een mooie opbouw naar het Walterthema en het avontuurthema. Fluiten en hoorns brengen ons een aan één gesmolten variant van de twee thema’s. Mooi gedaan.
Opnieuw rust in de volgende track ‘Quintessence’. Vooral gitaar en piano beginnen in minimalisme, maar een wervelende piano met koor zetten nieuwe melodie in en ebben terug weg. Apart, maar sterke opbouw.
De op 1 na laatste track ‘I’m right here’ begint met een nieuwe variatie op het avontuurthema met dezelfde soort instrumentatie als het Walterthema. Het toont als het ware aan dat Walter ook écht avontuurlijk kan zijn.
En als afsluiter krijgen we het Walterthema terug in ‘Stationary Cycle’ in volle intrumentale vorm. Een hele mooie afsluiter van deze mooie en aparte score van Theodore Shapiro voor een niet minder aparte film van en met Stiller.
Al bij al heeft Shapiro een heel degelijke score afgeleverd. Afwisseling genoeg, meerdere thema’s die regelmatig terug keren in diverse vormen. Het is de componist gelukt om verschillende stijlen in mekaar te doen vloeien zonder teveel de uniformiteit uit het oog te verliezen. Het enige minpunt van deze score is dan misschien de korte tracks die voor mij toch een klein beetje verveling komen zaaien tussen de andere voortreffelijke tracks. Daarvoor trek ik met grote spijt een punt af en kom ik dus uit op een dikke 9/10.
Een aparte film van en met Ben Stiller. De film houdt zo het evenwicht tussen komedie en drama. Stiller speelt een man wiens leven niet saaier kan zijn. Daardoor heeft hij regelmatig dagdromen waarbij hij totaal afwezig lijkt voor de buitenwereld. In die dromen ziet hij zichzelf meestal als een soort charismatische held die van ieders bewondering geniet. De volledige tegenpool van zijn echte ik dus. Maar wanneer hij beslist zijn dromen echt achterna te gaan, verandert zijn leven en voor goed.
Laat me toe te stellen dat deze film toch één van de beste is van Stiller zijn carrière is geworden, al is het een remake weliswaar.
Bij zo’n aparte film wou Stiller ook een degelijke soundtrack die uitspringt tussen al het andere Hollywood-geweld. Dus koos hij voor Theodore Shapiro, een minder bekende en ondergewaardeerde componist. Shapiro weet met deze soundtrack de luisteraar te boeien zowel in de film als los ervan. Het is zo’n score waarvan je iedere keer weer iets nieuws hoort elke keer je hem op legt. Er is thematiek, variatie, actie, romantiek, avontuur, … Noem maar op. Als ik de stijl moet beschrijven, zou ik zeggen Newman op een bedje van Zimmer met een vleugje Desplat, maar zonder deze drie top-componisten echt te immiteren. En dàt is de kunst van goeie filmmuziek.
In de eerste track horen we meteen het hoofdthema, dat van Walter Mitty. Door aparte klanken te combineren met percussie en vooral de zachte, neuriënde stem van José Gonzalez krijgen we een mooie introductie die ons doet verlangen naar meer. Het begint met een fluitmotiefje die de melodie begeleidt. Dit motiefje keert meerdere malen terug en in verschillende variaties.
Bij de volgende track geeft Shapiro ons een heel andere stijl. Dit is de eerste actie-track die de eerste dagdroom van Walter moet begeleiden. Op het einde introduceert de componist een tweede thema die ik maar het avontuurthema zal noemen. Lekker bombastisch à la Zimmer. Later horen we deze meermaals terug, bvb. in ‘Pub Decision’ op een fragiele manier op gitaar gebracht of in ‘Shark Attack’ in volle actie.
In ‘Time & Life’ horen we bvb. een korte variant van het Walter-thema in 6/8. Simpel, maar mooi.
Het fluitmotiefje van in ‘Walter Time’ keert dan weer terug in ‘Walter sees Cheryl’ maar deze keer met een vrolijk melodietje er boven op.
Dan heb je in ‘Arctic Fantasy’ een variatie van het avontuurthema op mandoline. Heel mooi, maar kort.
Jammer, want dit is misschien meteen het enige minpunt van deze score: te veel (te) korte, nietszeggende tracks, zoals in de vijf volgende tracks. Er zijn naar mijn bescheiden mening toch teveel tracks van amper 60 seconden. Daardoor is het moeilijk om je aandacht erbij te houden en zeker om echt alle tracks te bespreken.
Maar met ‘Ted vs. Walter’ maakt Shapiro veel goed door ons wakker te schudden met een soort 90’s techno-getinte actietrack met groot koor. Net een computergame met epische proporties.
De rust is er dan terug met ‘Sixth Avenue’. Mooie minimalistische melodie om van weg te dromen.
Dan verrast Shapiro ons met romantiek op z’n best. Een groots intro om ons het liefdesthema te leren kennen.
In de volgende track 'Shark Attack' krijgen we, zoals ik reeds eerder zei, het avontuurthema terug. Het is volle bak actie wanneer Walter aangevallen word door een haai. En deze keer droomt hij dit niet. Het thema klinkt dan ook serieuzer en minder over the top. De strijkers spelen als bezeten en de hoorns nemen de melodie voor hun rekening. Halverwege krijgen we een korte rustpauze om opnieuw even spanning op te bouwen en in rust weg te ebben. Dit is goeie filmmuziek.
Het onuitspreekbare ‘Eyjafjallojökull’ krijgt een vrolijk deuntje als begin waar je meteen welgezind van wordt. Daarna ebt het weg in underscore en minimalisme, jammer.
Ook in de volgende tracks krijgen we weinig nieuws en wat meer underscore. Past wel in de film, maar los daarvan klinkt het wat saai.
Tot ‘Afghan Trek’. Daar krijgen we weer een mooie opbouw naar het Walterthema en het avontuurthema. Fluiten en hoorns brengen ons een aan één gesmolten variant van de twee thema’s. Mooi gedaan.
Opnieuw rust in de volgende track ‘Quintessence’. Vooral gitaar en piano beginnen in minimalisme, maar een wervelende piano met koor zetten nieuwe melodie in en ebben terug weg. Apart, maar sterke opbouw.
De op 1 na laatste track ‘I’m right here’ begint met een nieuwe variatie op het avontuurthema met dezelfde soort instrumentatie als het Walterthema. Het toont als het ware aan dat Walter ook écht avontuurlijk kan zijn.
En als afsluiter krijgen we het Walterthema terug in ‘Stationary Cycle’ in volle intrumentale vorm. Een hele mooie afsluiter van deze mooie en aparte score van Theodore Shapiro voor een niet minder aparte film van en met Stiller.
Al bij al heeft Shapiro een heel degelijke score afgeleverd. Afwisseling genoeg, meerdere thema’s die regelmatig terug keren in diverse vormen. Het is de componist gelukt om verschillende stijlen in mekaar te doen vloeien zonder teveel de uniformiteit uit het oog te verliezen. Het enige minpunt van deze score is dan misschien de korte tracks die voor mij toch een klein beetje verveling komen zaaien tussen de andere voortreffelijke tracks. Daarvoor trek ik met grote spijt een punt af en kom ik dus uit op een dikke 9/10.
Andere soundtrack releases van The Secret Life of Walter Mitty (2013):
