Everybody's Fine

De Amerikaanse dramafilm Everybody's Fine is geregisseerd door Kirk Jones (Nanny McPhee) en een remake van de Italiaanse film Stanno Tutti Bene uit 1990 die Marcello Mastroianni in de hoofdrol had. De film was geen groot succes, ondanks de grote namen van Robert de Niro, Drew Barrymore, Sam Rockwell en Kate Beckinsale op de rol.
Het verhaal draait om Frank (De Niro) die weduwnaar geworden is en alles perfect voor elkaar heeft. De tuin ziet er gelikt uit, op het gazon kun je biljarten, het huis is schoon en perfect in de verf, en hij geniet van een wijntje op z'n tijd. Met z'n vier volwassen kinderen heeft hij een afspraak, maar een voor een bellen ze af. Hij besluit dan, op advies van de dokter, om niet met de auto maar met de trein z'n kinderen op te zoeken. Die kinderen hebben altijd veel warmte van hun moeder gekregen, terwijl ze van hun wat afstandelijke vader nooit goed genoeg presteerden. Nu zoekt hij hen op, maar zitten ze wel op hem te wachten...?

Waar het Italiaanse origineel Stanno tutti bene een score had van de roemruchte Ennio Morricone, is de score is van deze remake van Dario Marianelli. De muziek is eenvoudig van opzet, soms bijna minimalistisch en de muziek heeft een fraaie licht melancholieke kleuring. Waar Morricone's score nogal een tragi-komisch melancholieke tint had, is die bij Marianelli veel opgewekter en luchtiger, soms bijna romantisch getint. Dat maakt de muziek gelijk ook prettig beluisterbaar.

Marianelli past vooral lichte klanken toe, zoals van getokkelde gitaar, piano, violen en enkele houtblazers. De getokkelde gitaar is daarbij toch wel de bepalende factor voor de score en deze zorgt ook voor de luchtigheid van de muziek, vooral in de eerste helft van het album.
Maar niet alle muziek is even luchtig. De film kent immers ook de nodige dramatiek en dat hoor je terug in de score. Toch is die wat zwaarder op de hand liggende muziek nog steeds aangenaam. Maar ook muziek met een wat meer spannende kleuring is aanwezig, zij het maar beperkt en vooral in de track 'Some Nightmares'.
Een sterk afwijkende track is 'Robert's Rehearsal'. De muziek is dan plotseling heerlijk orkestraal en met een prachtige melodie brengt Marianelli hier de fraaiste track van het album. Die track begint wat rommelig, alsof er voor de repetitie (rehearsal) nog even warmgelopen moet worden, maar al na een tiental seconden begint een prachtig stuk orkestrale muziek.

De laatste vier tracks hebben een wat meer melancholiek dramatische toonsetting en de luchtigheid van de eerste tracks is verdwenen, vooral bij de drie voorlaatste tracks. De muziek heeft een wat emotionelere klank, die erg fraai is, hoewel soms wat zwaarmoedig. De getokkelde gitaar probeert af en toe nog wat ontspanning te geven en dat lukt ook nog, vooral naar het einde van de track 'David's Painting' en in de laatste track. Die laatste en afsluitende track haalt de zwaarmoedigheid er weer wat af en geeft je toch weer iets van een glimlach. Daarmee is dit een mooie afsluiter van een lichte, maar fraaie score.

De melodieën en arrangementen zijn fraai. Vooral ook de melodieën zijn veel mooier dan die van Morricone in Stanno Tutti Bene, het Italiaanse origineel. De arrangementen zijn veel luchtiger en wat minder 'deuntjesachtig', waar Morricone's score toch wat last van had.
Marianelli heeft een fraai thema gecomponeerd, dat in veel tracks terug te horen is. Dat zorgt er samen met de arrangementen voor dat de score een fraai geheel is geworden, dat aangenaam wegluistert.

Kortom, met Everybody's Fine heeft Dario Marianelli een fraaie score neergezet, die licht melancholiek van kleur is en met mooie melodieën en een fraai thema. De arrangementen maken het tot een aangenaam beluisterbare score, ook los van de film. Vooral de getokkelde gitaar en de piano zorgen voor die luchtigheid van de muziek, die soms wat aan de minimalistische kant is. Toch stoort die beperkte instrumentatie niet, vooral omdat de melodieën fraai zijn in een mooie harmonische setting. De enkele meer dramatische of spannende track doet daar niet meer aan af. Die wat meer dramatische tracks hebben zelfs nog een zekere emotionaliteit over zich, waardoor ook die muziek aangenaam blijft. Waar de score voor de originele Italiaanse film van Ennio Morricone niet verder kwam dan 69 uit 100 punten, is die voor Marianelli's uitvoering dan ook een fraaie 81 punten.