Where the Wild Things Are
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Lengte | |
|---|---|---|---|
| 1. | Lost Fur | 1:09 | |
| 2. | Sailing | 2:14 | |
| 3. | Follow the Fires | 2:54 | |
| 4. | Max Joins | 0:59 | |
| 5. | When You Have a Problem | 1:31 | |
| 6. | Taming | 3:09 | |
| 7. | This Is Your World | 2:06 | |
| 8. | Dirt Clod Fight | 3:26 | |
| 9. | I'm Done | 0:37 | |
| 10. | Carol's Dark Night | 2:45 | |
| 11. | Lost Fur reprise | 1:16 | |
| 12. | We Love You So | 4:40 | |
| 26:46 |
Schrijf zelf je recensie
Wie kent dat niet? Al eens naar je kamer gestuurd worden omdat je iets fout gedaan hebt? Het gebeurt de een al meer dan de ander, zo ook Max. Hij wordt naar zijn kamer gestuurd, en als hij zich daar opsluit gaat hij op in zijn eigen gecreëerde wereld, met reuzenmarmotten, en wie weet wat nog allemaal. Het scenario lijkt richting Narnia/ Bridge to Terabithia toe te gaan, maar zet je deze score op krijg je een verrassing van jewelste te horen: geen grootschalig orkest, maar een vrij intieme score. De muziek geeft de indruk dat de film toch iets meer te bieden heeft dan een doorsnee jeugdfilmpje.
Carter Burwell mocht deze minimalistische score schrijven. Hij heeft zich al min of meer bewezen met In Bruges, een vrij onorthodoxe score voor een thriller. Hier doet hij dat kunstje nog eens over, alleen is het effect nog iets groter. Je verwacht: magie, koper geschal,vooral bij het lezen van de verhaallijn. Nu krijg je echt wel een "persoonlijke" score, die insinueert dat we een film te zien gaan krijgen die veel thematischer, veel sterker is dan een doorsnee jeugd/ familiefilmpje.
Het enigste dat je deze score misschien kan verwijten is dat ze toch een beetje fantasieloos is. De reden ligt waarschijnlijk bij de film zelf. Beeld en film zullen in dit geval weer onlosmakelijk verbonden zijn.
Een lichte verrassende, geen teleurstellende score.
Carter Burwell mocht deze minimalistische score schrijven. Hij heeft zich al min of meer bewezen met In Bruges, een vrij onorthodoxe score voor een thriller. Hier doet hij dat kunstje nog eens over, alleen is het effect nog iets groter. Je verwacht: magie, koper geschal,vooral bij het lezen van de verhaallijn. Nu krijg je echt wel een "persoonlijke" score, die insinueert dat we een film te zien gaan krijgen die veel thematischer, veel sterker is dan een doorsnee jeugd/ familiefilmpje.
Het enigste dat je deze score misschien kan verwijten is dat ze toch een beetje fantasieloos is. De reden ligt waarschijnlijk bij de film zelf. Beeld en film zullen in dit geval weer onlosmakelijk verbonden zijn.
Een lichte verrassende, geen teleurstellende score.
Where the Wild Things Are is een verhaal over een jongetje (Max) die opgesloten op z'n kamer avonturen beleeft in zijn eigen gecreëerde fantasiewereld.
Carter Burwell schreef de score voor deze film.
Burwell heeft er een nogal minimalistische score van gemaakt. De tracks bevatten daarnaast weinig melodie en samen met de beperkte instrumentatie zorgt vooral voor een wat aparte sfeertekening met een wat mysterieuze klankkleur. Het maakt de score overigens nogal saai om naar te luisteren, wat vooral komt door het gebrek aan fraaie melodieën.
Twee tracks springen er uit. De eerste is Dirt Clod Fight, wat een enigszins wilde uitspatting is en waarin een vrouwenstem een soort van aanmoedigingskreten uitbrengt op beperkte underscore. Het is geen fraaie track.
Dit in tegenstelling tot de laatste track, die juist wel fraai is en een mooie melodie brengt op een rustige setting met iets meer instrumenten dan de andere tracks, vooral in de tweede helft van de track. Hier dus wat minder het minimalistische en vooral een fraaie melodie, wat de muziek veel beter behapbaar maakt.
Kortom, een score met slechts 1 mooie track. Verder kan ik deze muziek niet hoger waarderen dan 53 uit 100.
Carter Burwell schreef de score voor deze film.
Burwell heeft er een nogal minimalistische score van gemaakt. De tracks bevatten daarnaast weinig melodie en samen met de beperkte instrumentatie zorgt vooral voor een wat aparte sfeertekening met een wat mysterieuze klankkleur. Het maakt de score overigens nogal saai om naar te luisteren, wat vooral komt door het gebrek aan fraaie melodieën.
Twee tracks springen er uit. De eerste is Dirt Clod Fight, wat een enigszins wilde uitspatting is en waarin een vrouwenstem een soort van aanmoedigingskreten uitbrengt op beperkte underscore. Het is geen fraaie track.
Dit in tegenstelling tot de laatste track, die juist wel fraai is en een mooie melodie brengt op een rustige setting met iets meer instrumenten dan de andere tracks, vooral in de tweede helft van de track. Hier dus wat minder het minimalistische en vooral een fraaie melodie, wat de muziek veel beter behapbaar maakt.
Kortom, een score met slechts 1 mooie track. Verder kan ik deze muziek niet hoger waarderen dan 53 uit 100.
World Soundtrack Awards: Best Original Soundtrack of the Year (Genomineerd)
World Soundtrack Awards: Soundtrack Composer of the Year (Genomineerd)
World Soundtrack Awards: Soundtrack Composer of the Year (Genomineerd)
Andere soundtrack releases van Where the Wild Things Are (2009):
