Gravity

Gravity is zonder enige twijfel de grootste verrassing van 2013. De befaamde regisseur Alfonso Cuarón laat George Clooney en met name Sandra Bullock schitteren als nooit tevoren. In een film die zijn weerga niet kent. Niet zomaar de hoeveelste sciencefiction spaceflick. Mede dankzij jarenlang onderzoek van Cuarón en zijn team van Warner Bros., in nauwe samenwerking met NASA, klopt ieder detail in deze film. Het grootste ruimte Hollywood epos ooit gemaakt, in een wel erg realistisch jasje.
Alfonso Cuarón verbaasd onder andere met zogeheten 'one take shots'. Shots van gemiddeld 10 en soms 15 minuten, zonder takes en cuts. Hierdoor is Gravity soms zo spannend en angstaanjagend, dat stalen zenuwen geen overbodige luxe zijn.

Cuarón is bij al zijn projecten de grote baas. Hij kiest al zijn eigen mensen uit, voor iedere film. Zo ook de componist. Omdat de film speelt met het feit dat er geen luchtdruk is in de ruimte...en dus geen geluid...zocht hij een componist uit die dat ook begreep. Steven Price lijkt dan ook de enige juiste componist geweest te zijn.

Oneerbiedig gezegd bestaat de score van Gravity uit geluidseffecten, veel 'landscaping' en een berg synthesizers. Maar toch past deze muziek als een zeer goed gemaakte jas. Want in driekwart van de score speelt Price met het feit dat het enige geluid in de ruimte in de kleine wereld van de astronaut te horen is. In de helm van de astronaut wel te verstaan. Wat je daar hoort, tijdens een enorm ongeluk zonder zwaartekracht, is slechts getik, bass geluiden en wat al niet meer? Uiteraard kon men bij een film met George Clooney niet enkel aankomen met geluidseffecten. Daarom trakteert Price ook op flink wat echte filmmuziek. Dit komt het beste tot zijn recht in tracks als 'Debris' en 'Shenzou'. Hierin komt alles samen: de bonkende synths, een groots strijkorkest, klaagzangen en zelfs een prima thematiek. Al met al klinkt het zeker niet onaardig.

Gravity is een aparte soundtrack, die je eigenlijk zou moeten beluisteren nadat je de film hebt gezien. Want iedere andere componist zou je het kwalijk hebben genomen, om met een album aan te komen zetten wat grotendeels bestaat uit geluidseffecten. Maar Price komt er zeker mee weg. Niet alleen door het vakmanschap wat hij tentoonspreid, maar ook omdat vrijwel alle tracks een muzikale ziel hebben mee gekregen. Langere tracks als 'Don't Let Go' zitten barstensvol knap gevonden muzikale trucs om de aandacht vast te houden. Al is het alleen door het orkest tussendoor lukraak toonladders te laten spelen. Het zit allemaal bijzonder vernuftig in elkaar, al heb je als luisteraar ook wel een flinke portie geduld nodig.

Verwacht van Gravity geen opzwepende filmmuziek, prachtige thematiek en bloedmooie instrumentatie. Eigenlijk is het veel meer dan dat. Het kan gezien worden als een muzikaal experiment, waarbij Price alle grenzen opzoekt als het gaat om gebruik van synthesizers en zogeheten 'landscaping'. Iets wat grootmeester Hans Zimmer veelal niet aandurft. Price wel en steekt zijn nek uit voor dit monsterproject. Samen met de beelden zorgt hij ervoor dat Gravity zeker een flinke berg Academy Awards zal binnen halen volgend jaar. Want dat is een ding wat zeker is!