Jules et Jim


Film | Releasejaar: 1961 | Film release: 1962 | Medium: Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Jules et Jim1:56
2.Vacances2:48
3.Le tourbillon2:07
4.Retrouvailles à l'auberge de le Bécasse3:12
5.Brouillard (Version 1)2:04
6.Jules et Thérèse2:22
7.Confession au clair de lune4:20
8.La terre promise1:31
9.Rixe2:37
10.Brouillard (Version 2)2:38
11.Jim et Catherine2:42
12.Le cimetière2:37
13.Symphonic suite26:04
 56:58
Schrijf zelf je recensie

 

Jules et Jim - 06/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op
De Franse film Jules et Jim is een romantisch drama dat geregisseerd is door de beroemde Franse regisseur François Truffaut (Tirez sur le Pianiste, La Peau Douce, Domicile Conjugal, Le Dernier Métro), die grondlegger was van de Nouvelle Vague, een groep filmmakers die een meer artistieke, experimentele manier van filmen voorstond. De film is gebaseerd op een roman van Henri-Pierre Roché. De film is erg goed ontvangen en won een aantal prijzen. Ook in de bioscopen was de film erg succesvol.
Het verhaal speelt zich af rond de 1e Wereldoorlog. Jules (Oskar Werner) is een wat introverte Oostenrijkse schrijver, die vriendschap sluit met de meer extraverte Fransman Jim (Henri Serre). Beiden zijn aangetrokken tot een vrijere manier van leven en beiden worden geraakt door het plaatje van het beeld van een godin, waarop ze besluiten om dat beeld, dat op een klein eiland staat, op te zoeken. Later ontmoeten ze Catherine (Jeanne Moreau), die ze op die godin vinden lijken. Zij en Jules krijgen een relatie, terwijl Jim dat vindt in Gilberte (Vanna Urbino). Catherine en Jules trouwen in Oostenrijk, maar dan breekt de oorlog uit en zijn beide vrienden ineens tegenstanders...

De muziek bij deze voor die tijd revolutionaire film is van Georges Delerue, die er een score voor componeerde, die door velen die de film gezien hebben, geprezen is. Zijn muziek zou extra emotionele lading aan de film hebben meegegeven. Ik heb deze oudere film in zwart-wit niet gezien, dus kan daar ook niet over oordelen.
Het album opent met de muziek waarmee ook de film opent. Het is een soort snel gespeelde fanfare, met een heel aardige melodie, maar de stijl komt nogal clownesk over. De koperblazers en houtblazers doen hun best en het is dan ook zeker een heel aardige openingstrack, de enige in deze stijl op het album.

Vanaf de tweede track komen we terecht in de stijl waarmee Delerue beroemd is geworden. 'Vacances' is een fraaie, enigszins romantische melodie, waarin strijkers en houtblazers, dulcimer en mandoline elkaar afwisselen. Daarna horen we de enige song op het album, gezongen door hoofdrolspeelster Moreau, die dat heel aardig doet. Het is een vrolijke, vlotte song, die een beetje als een vlot, maar heel aardig volksdeuntje overkomt. Deze song werd overigens wel een hit in Frankrijk.
Met 'Retrouvailles à l'Auberge de Bécasse' krijgt de muziek een meer dramatische kleuring. Het tempo ligt laag en de melodie staat in mineur. Later komt de melodie van de song terug, maar die blijft wat in mineur hangen. Hierdoor spreekt deze track niet zo aan.
De track 'Jules et Thérèse' bestaat uit twee gedeelten. De track opent met een wat minimalistische melancholieke kleuring van houtblazers en strijkers, die na een uitbarsting rond de minuut ineens overgaat in een kermisdeuntje. Dat minimalistische, wat traag-melancholieke hoor je ook in 'Confession au Clair de Lune' en nog een aantal andere tracks.

De muziek krijgt een heel andere kleuring bij de track 'La Terre Promise', waarin het orkest met heldere, frisse klanken speelt. De melodie is zeker heel aardig, wat dit tot een prettige track maakt. Maar na deze track keert de somberheid weer terug in het minimalistische, trage eerste deel van 'Rixe'. Na een minuut wordt de muziek iets voller, maar het blijft allemaal traag en somber, en zelfs spannende, luide, grimmige klanken ontbreken niet.
De track 'Jim et Catherine' blinkt evenmin uit in vrolijkheid, hoewel de dulcimerklanken anders doen vermoeden. Maar het blijft wat minimalistisch, traag en somber, wat in de afsluitende score-track 'La Cimetière' doorloopt. In het laatste deel van die track komt wel het deuntje van de song terug, die er nog enigszins een opbeurend einde aan maakt.

De laatste track van het album is een zesentwintig minuten durende suite van vrijwel alle muziek die we hiervoor ook al gehoord hebben. Deze suite voegt daardoor niet zoveel toe.

Kortom, met zijn muziek voor de Nouvelle Vague film Jules et Jim heeft Georges Delerue een overwegend mineure score gecomponeerd. Veel tracks hebben die wat triestige kleuring. Het zijn helaas slechts een paar tracks die voor een wat meer opbeurende kleuring zorgen. Ook de song heeft die opbeurende kleuring, maar heeft tegelijk iets kermisachtigs. De somberheid van de muziek maakt het allemaal toch minder genietbaar. Op een regenachtige herfstdag zou het allicht passend zijn, maar kun je ook nog dieper in de put raken. De waardering komt dan ook niet hoger dan 60 uit 100 punten.

Andere soundtrack releases van Jules et Jim (1962):

Plus Célèbres Bandes Originales et Musiques de Films, Les (1980)
Jules et Jim / Tirez sur le Pianiste (2015)
Jules et Jim (1961)
Jules e Jim (1962)
Jules Et Jim (2018)
Jules et Jim (1963)
Jules et Jim (2013)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer