Brothers at War

Brothers at War is een meeslepende, oscarwaardige documentaire, waarin je diverse leden van een familie volgt, allen zijn ze millitair. Het aangrijpende werk beantwoord de vraag, waarom een gehele familie zich zo inzet in de oorlog tegen terrorisme. Een aangrijpend meesterwerk, dat meer aandacht verdient dan het krijgt.

De score is van de redelijk ombekende Lee Holbridge. Deze man zal bij bijna niemand die dit leest een belletje doen rinkelen, maar na Brothers at War zal dat anders zijn. De man komt aan met een dijk van een score, die goed de beelden begeleid, en erg orkestraal is. Het hoofdthema is gebracht door prachtig piano spel, en ook de cello's doen een duit in het zakje. Het is geen gevarieerde score: over het algemeen blijft het vrij braaf, en de hoofdinstrumenten zijn de akoestische gitaar, de piano, en de cello's. Maar soms zijn er wel degelijk stukken die er ineens bovenuit springen. Desert Run is bijvoorbeeld een track die voornamelijk uit de synthesizer komt, en spanning en actie effectief samenbrengt.

Naast het prachtie gitaarspel, een lach, is er soms ook een traan. Why Did this Happen II is langzaam en erg mooi gecomponeerd pianospel. Het is prachtig om aan te horen, en in en intriest. Maar de mooiste track blijft ongetwijfeld Something Bigger then Themselves. Hierin komen alles stijlen bij elkaar, om de score richting het einde te sturen. Hoewel Brothers at War een redelijk onbekende productie is, hoort het alle mogelijke aandacht te krijgen. Zo ook de muziek. Want als je zulke gevoelige muziek schrijft voor een documentaire, maak je mij nieuwsgierig met wat je voor een grote blockbuster kan doen. Een gevoelige score, en Lee Holbridge is iemand om in de gaten te houden.