Jeremiah

De tv-film Jeremiah uit 1998 is het achtste deel uit de 17-delige filmreeks The Bible Collection. Deze film is geregisseerd door Harry Winer, die vooral tv-films en -series regisseert.
Het verhaal volgt de tekst uit het bijbelboek Jeremia redelijk nauwgezet, al zijn er wat elementen toegevoegd om het geheel wat te romantiseren. Het draait om de profeet Jeremia, die van God opdracht krijgt om de elite uit de stad en omgeving van Jeruzalem te waarschuwen voor rampen die zullen komen als ze niet stoppen met hun afgoderij en uitbuiting en misdaden. Ze kunnen immers weten wat God allemaal voor hen gedaan heeft in het recente verleden, iets wat ze nu niet meer willen weten omdat ze liever hun eigen ego achterna lopen. Maar zoals in elke tijd in elke samenleving worden dat soort boodschappen niet op prijs gesteld. En de elite in die tijd, probeert Jeremia te stoppen door hem te beschuldigen van ketterij en gevloek. Niemand neemt het voor hem op als hij mishandeld wordt of gevangen gezet wordt. Toch weet Jeremia met hulp van een schrijver uit de tempel om zijn boodschappen van God voor het voetlicht te krijgen. Maar de prijs daarvoor is hoog. Dan blijken Gods woorden die Jeremia gesproken heeft toch uit te komen en zoekt men raad bij Jeremia. Maar dan is het al te laat...

De muzikale score bij deze tv-film is van Bruce Broughton, die zich hiermee schaart naast andere bekende componisten voor deze filmserie, zoals Ennio Morricone en Carlo Siliotto.
De film speelt zich af in het midden-oosten, honderden jaren voor Christus. Met dat gegeven in het achterhoofd heeft Broughton z'n score gecomponeerd. Die score is daardoor behoorlijk etnisch gekleurd, met veel Arabische klanken. De score is overwegend rustig gecomponeerd, maar in een aantal tracks ligt de nadruk op ritme, die dan vlot en stevig is. Regelmatig is de muziek bijna minimalistisch, waarbij vaak een etnische houtblazer de leiding heeft. Dit instrument klinkt enigszins als een wat hol klinkende dwarsfluit.
Toch is de score voor Jeremiah een volledig orkestrale score, met een inzet van het orkest, waar een aantal muzikanten van de Sinfonia of London aan meegewerkt hebben. Dit orkest is bijna de vaste vertolker van Broughton's composities, want de meeste van zijn scores worden door dit orkest uitgevoerd. Toch kun je goed horen dat de instrumentatie van de score redelijk beperkt is, wellicht als gevolg van de beperkte budgetten voor tv-producties.

Het verhaal van Jeremiah begint met de openingstrack redelijk rustig, met daarbij ook rustige met een Arabische fluit op underscore van strijkers. Maar wanneer onder de Joodse koning Josia de tempel weer in ere wordt hersteld en afgodsbeelden worden verbrand, dan worden de oude tempelrollen gevonden met daarop de teksten van de bijbel. Dan zwelt de muziek prachtig aan met zangerige stemmen en meer instrumenten en en kleurt Broughton de ontroering bij koning en volk muzikaal mooi in.
De Arabische kleuring van de muziek is behoorlijk, waarbij de sitar en andere snaarinstrumenten en houtblazers de revue passeren. Ook is in een paar tracks een rol ingeruimd voor zangers en zangeressen, die op een Oosterse manier hun klanken zingen. Toch wordt veel van de underscore verzorgd door 'gewone' strijkers van het orkest.

In sommige tracks speelt percussie een stevige rol, maar dan is dat vaak tamelijk kort en wordt dan alweer overgenomen door rustiger en tragere klanken van de houtblazers.
Ook wanneer het in de derde track draait om de romance tussen Jeremia en Judith is de muziek niet speciaal gevoelig of intiem, maar eerder wat brutaal. Wanneer Jeremia echter van God de opdracht krijgt om te gaan profeteren en hij aan de hoge heren gaat vertellen wat God van plan is vanwege hun afgoderij, dan begint de muziek een dramatischer karakter te krijgen. En meer naar het einde van de score, wanneer de voorspellingen van Jeremia blijken uit te komen en de Babyloniërs het land veroveren krijgt de muziek vooral een tragischer kleuring. De track 'The Babylonians Approach' is nog stevig en spannend, maar daarna slaat toch de tragiek toe. Die tragiek speelt Broughton uit via de melodieën, de mineure tegenmelodieën en de instrumentatie, die dan vooral op lagere strijkers, hobo en fagot en Arabische instrumenten wordt gespeeld.
Bij een lange track als 'Jeruzalem Falls' verwacht je veel actiemuziek vanwege de strijd die geleverd wordt, maar niets is minder waar. De track is vooral minimalistisch en vrij traag, waardoor de muziek wat saai overkomt. Het lijkt wel alsof de muziek hoort bij de apathie als de strijd al voorbij is.

De score sluit af met een track met de hoopvolle titel 'God will Rebuild'. Het eerste deel klinkt nog niet erg hoopvol, maar de kleuring van de track wordt steeds iets opbeurender naarmate de muziek naar het einde loopt. In de laatste minuut hoor je de eerste zonnestalen bijna weer doorbreken, maar de kleuring blijft aan de wat dramatische kant.

Kortom, met Jeremiah heeft Bruce Broughton een score gecomponeerd met een hoog Arabisch-etnisch gehalte. De muziek voor deze tv-film is gespeeld door een redelijk beperkt ensemble, waardoor de muziek een wat minimalistisch karakter heeft, zoals vaak het geval is bij tv-producties. Toch zijn de melodieën best wel aardig, al is de algehele kleuring van de score nogal aan de dramatische kant. Aan de klank van de vele Arabische instrumenten die Broughton hier inzet zijn wij als westerlingen wellicht niet zo gewend, maar die Oosterse kleuring stoort eigenlijk geen moment, mede omdat Broughton die typische Arabische 'klankhikken' tot een minimum beperkt. De Oosterse instrumenten krijgen daardoor toch een wat aangenamere klank en samen met het orkest pakt dat goed uit. De waardering blijft echter vooral vanwege het minimalistisch karakter en de toch wat beperkte instrumentatie wat aan de magere kant met 67 uit 100 punten.