Angels & Demons


Sony Classical (0886975209620)
(0886975209620)
Film | Releasedatum: 12/05/2009 | Film release: 2009 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.I60 BPM6:42
2.God Particle5:20
3.Air9:08
4.Fire6:51
5.Black Smoke5:45
6.Science And Religion12:27
7.Immolation3:38
8.Election By Adoration2:12
9.5032:14
 54:16
Schrijf zelf je recensie Verberg reviews in andere talen

 

Angels & Demons - 08/10 - Recensie van Mitchell Tijsen, ingevoerd op (Nederlands)
Eindelijk is die er dan, die score waar ik zo lang op gewacht heb!
Angels and Demons is het vervolg van de o zo spannende Da Vinci Code. Een pracht film met één van de beste acteurs ooit genaamd Tom Hanks. Maar Hanks zijn acteerprestaties waren niet het enige wat mij opviel tijdens die film. Ook de muziek van Zimmer was geweldig en dat maakte die film wel erg goed. Angels and Demons is het vervolg van die spannende Da Vinci Code en ik was al maanden benieuwd naar het resultaat wat Zimmer ons zou geven. En het resultaat leest u hieronder in mijn beschrijvingen van de nummers. Ik zal ze stuk voor stuk langs gaan.

1: I60 BPM
De track begint heel duister met een goeie beat erin.
Een typisch Zimmer begin die me gelijk meesleurt en me aandacht erbij vast houd.
De vrouwenstemmen op de achtergrond raken meer op de voorgrond, je weet nu echt dat de score begonnen is, en de opening van deze score is gewoon echt geweldig! De kerkbellen die je hoort (percussie-instrument) zijn geweldig. Dan hoor je wat afwisseling van mannen en-vrouwenstemmen. Dan opeens dalen ze eng omlaag wat eigenlijk prachtig is, dan hoor je wat percussie en mannenstemmen op de achtergrond. Dan een leuke melodie met wat kleine belletjes, erg mooi gedaan. Niet veel later weer gevolgd door wat lekker slagwerk! En dan rond de 2:30 gaat het orkest helemaal los, dan is er even weer een pauzen hoor je een zacht orgel en weer die mannenstemmen. Echt een super orkestratie, mooie afwisseling. Ik ben echt helemaal weg van deze opening. Rond de 3:30 komen de vrouwenstemmen weer op de voorgrond, en enkele seconde worden ze opgevolgd door de mooie percussie. De spanning blijft de hele track aanwezig, en goed gedaan door Zimmer. Het houd je aandacht er vast zonder dat je de beelden ziet van de film erbij. Rond 4:30 krijgt de percussie een speciale rol, een kleine hoofdrol. Even mogen ze schitteren en hebben ze de volle aandacht maar daarna komen de vrouwenstemmen weer, het orgel en de rest van de percussie. Deze bijna 7 minuten durende track is zeker de moeite waard en is 10 keer beter dan de opening van de Da Vinci Code! Als er nog meer van dit soort tracks komen word dit zeker genieten. We gaan vrolijk door naar track 2, wie weet wat ons nog meer te wachten staat!

2: God Particle
De track begint mooi met het prachtige hoofdthema wat je te horen kreeg in The Da Vinci Code. Hij komt weer als nieuw uit te ver. Alleen komt hier ook het 1ste nadeel van de score en dat is dat Zimmer de violist maar 45 seconde geeft voor dat mooie thema. Daarna volgt er weer een hoop actie. Maar deze actie is wel erg origineel, met mooie vrouwenstemmen erin. Dan opeens stopt de actie, en maakt de actie plaats voor emotie. Dan volgen er minuten die ik niet gedacht had. Even is zelfs mijn aandacht weg. Gelukkig komt Zimmer dan wel weer goed terug rond de 4 minuten. Helaas ben ik niet zo weg van deze Crimson Tide-achtige stemmen. Yes! Dacht ik toen ik rond de 4:19 een piano hoorde en op de achtergrond dat andere thema. Echt super mooi gedaan. Wat kan je nu zeggen over deze track? Een goed begin, een midden waar ik niet zo van weg ben maar wel weer een steengoed einde.

3: Air
Het begint weer met de thema wat je ook hoorde in deel 1 (The Da Vinci Code), erg mysterieus maar tegelijkertijd toch ook wel weer mooi. Dan rond 1:05 dat kerkelijke want dat mag natuurlijk niet ontbreken tijdens deze score. In de film zitten er ook een hoop religeuze dingen in natuurlijk. Zelf ben ik er niet zo erg weg van maar ik kijk er een beetje overheen omdat het een must is voor de film. Rond de 2:13 heeft ‘Air’ weer mijn aandacht, ik hoor wat lichte actie en wat strijkers. De actie lijkt mee omhoog te komen, het bouwt zich langzaam op met dat thema wat we in het begin hoorde van deze track. En ja hoor, rond de 3:18 horen we de vrouwenstemmen weer even. Maar het gaat wel allemaal in een razend tempo voorbij helaas, veels te snel allemaal. Gelukkig kunnen we nog even genieten van de percussie want die blijft steeds terugkeren in deze track. Rond de 6:30 minuten geeft Zimmer er weer een andere draai aan, meer actie etc. want deze film van Ron Howard roept gewoon op actie. En wie is daar de uitgekozen persoon voor? Inderdaad: Hans Zimmer! En dat laat hij zeker weer zien, ik heb mijn aandacht er zeker weer bij, mooie minuten zijn dat. Deze track van dik 9 minuten laat zien dat Zimmer een meester is van tijd. Niet alleen omdat hij die 9 minuten weet te benutten maar ook omdat je aan het einde van dit nummer denkt:’is het alweer voorbij.’ Ondanks dat had ik deze track liever in 2 delen gezien. Laat ik vooral niet vergeten te melden dat op het einde van deze track de piano weer terug keert. En de piano is altijd 1 van mijn favoriete instrumenten. Track 3 is zeker de moeite waard, een typische Da Vinci Code track maar dan nu in het drukke maar o zo mooi stijltje van Angels and Demons.

4: Fire
Het begint rustig, helaas geen mooi thema.
Chevaliers de Sangreal is het thema wat de vorige score zo apart maakte. Een prachtig thema wat zo mooi en nieuw uit de verf kwam dat het bij mij is uitgeblonken tot 1 van Hans Zimmer zijn beste tracks. Bell (Violist) heeft aan het begin van ‘Fire’ een belangrijke rol. Daarna word zijn rol overgenomen door het slagwerk. Ook de vrouwenstemmen keren terug, en rond de 3:09 horen wij die harde kerkklokken op de achtergrond. Die knijpende strijkers keren ook weer terug, en deze track is één en al drukte. Maar die drukte word door Zimmer wel prachtig gecomponeerd. Niet heel storend dus. Dan rond de 5:37 horen we weer het thema wat we in track 1 hebben gehoord. Een leuke korte melodie erg leuk en aangenaam om naar te luisteren. Rond 6:14 heeft Zimmer mijn aandacht weer vast, een lekkere beat zoals gewoonlijk. Fire is geen speciale track, ‘Air’ was namelijk veel beter maar dit is zeker geen slechte track. Zo maakt Zimmer weer zijn eigen track en is er weer veel originaliteit te bewonderen in deze track.

5: Black Smoke
Het actiethema van The Da Vinci Code keert weer terug!
En daar ben ik heel blij mee. Want zo rond de 0:35 seconde komt de actiemuziek van de voorgaande film weer terug. Rond de 1:13 horen we meer actie en dit komt me ook bekend voor. Toen ik de geluidsfragmenten had gehoord hoorde ik dit stukje muziek. Maar wat daarna komt is net zo goed. Veel spanning, veel percussie en dat is echt in 1 woord: geweldig. Verder is deze track vooral voor de percussie erg belangrijk, tenminste…tot die laatste minuten. Dan word de track iets rustiger. En hij blijft dit keer ook rustig, geen verassende momenten of zo maar hij word mooi afgesloten.

6: Science And Religion
Een onwijs lange track, kon ik net zoals bij ‘Air’ wel mijn aandacht er bij vast houden?
En wat kon ik nu verwachten? Een prachtig Sangreal theme die er in The Da Vinci Code zo vanaf sprong? Het was afwachten. Het begint heel prachtig, rustig en mooi met alleen vrouwen stemmen. Vrouwenstemmen en de mooie solo van de violist zijn er te horen in het eerste deel van dit nummer. Een nummer wat dus ijzersterk begint. Later word het nummer wat interessanter maar op een gegeven moment heb ik heel even mijn aandacht er niet meer bij. Gelukkig dat er rond de 5:45 minuten weer wat meer instrumenten bijkomen. Het nummer vormt 1 geheel en het lijkt een soort nieuw Sangreal Thema te zijn. Alleen dan iets minder goed maar wel met meer instrumenten. De viool kan er ook goed bij komen, erg mooi gedaan naar mijn mening. Maar het is dus niet hét thema waar ik op gewacht had. Later komt er meer orkest bij en houd het mijn aandacht toch wel vast. Knap hoor van Hans Zimmer om alleen maar rust en vrede te houden in 1 track, en dan nog wel een track van 12 minuten…petje af.

7: Immolation
Een emotie track.
Het bevat veel strijkers, veel violen en ook Bell is weer te horen in deze track.
Alles komt samen op 1 moment rond de 2:48 waarna je veel vrouwenstemmen hoort. Daarna weer wat mannenstemmen. Na zo’n prachtige rustig track van 12 minuten is dit natuurlijk niets. Het is een gewone track waar niets speciaals aan is. Ook geen mooi hoofdthema die er in uitblinkt maar een gewoon nummertje…jammer. Maar niet elk nummer kan mooi zijn natuurlijk. Ik vind het eigenlijk al knap dat Hans Zimmer zoiets heeft kunnen maken na The Dark Knight. Dat beseft maar weer eens dat hij een getalenteerd man is die na een score vol met actie en drama ook een score kan maken met actie en religie. Tot nu toe is elke track me wel bevallen op dus track 7 (deze) na, maar zoals ik al zei:’Niet elke track kan mooi zijn.’

8: Election By Adoration
De rust van track 6 is weer terug, en de viool heeft weer een mooie solo.
Op de achtergrond hoor je rustgevende geluiden van andere strijkers, en die belletjes. Erg mooi allemaal. Een mooie emotionele track die veel beter is dan track 7. Het raakt mij dan ook meer. Er zit alleen niet echt een thema in, bovendien is hij iets te kort. Snel door naar track 9 en dat is dan alweer de laatste track van deze score.

9: 503
YES! Daar is die dan.
De viool, en het orgel die eindelijk na zo lang wachten het hoofdthema spelen. Ik noem het, het ‘Sangreal thema’. En ik ben blij dat hij weer terug keert want dit is zo’n mooi thema. Ik vind hem erg mooi uitgevoerd door de violist, echt super. Maar kan ik zeggen dat hij net zo mooi is als in The Da Vinci Code? Sommige stukken lijken erop maar ik vind dat hij juist minder mooi is als in The Da Vinci Code. Er is veels te veel omheen, veels te veel elektronisch geluid en zo…ik had hem liever naturel gezien zoals hij was gemaakt in deel 1.

Eindresultaat.
Hans Zimmer heeft weer een pracht iets neergezet.
Een score die ik gelijk gekocht heb toen hij verkrijgbaar was bij bol.com. Een super score maar wel met 1 heel groot nadeel. Het mooie thema ‘Sangreal’ hoor je niet zo prachtig, goddelijk en mooi terug in Angels and Demons. En dat is doodzonde, stel dat je het thema ongeveer hetzelfde had gemaakt had hier een 10 gestaan. Nu staat er een welverdiende 8 helaas dus zonder het Sangreal thema maar desalniettemin een album die de echte Zimmer fans gewoon in huis moeten hebben!
Angels & Demons - 06/10 - Recensie van Sjoerd , ingevoerd op (Nederlands)
Zowel vriend als vijand van Hans Zimmer werd aangenaam verrast na de release van The Da Vinci Code. Hoewel de film, terecht, erg bekritiseerd werd schreef Zimmer één van zijn betere scores van de laatste jaren. Zimmer schreef muziek zoals men nooit van hem gehoord heeft. Waar was de synthesizer? Ver naar de achtergrond gedreven en maakt plaats voor een groot koor, akoestische instrumenten en vooral veel klassieke en religieuze invloeden. Dit resulteert tot Zimmers meest duistere, spannendste en vooral stijlvolste score tot nog toe. Hoewel er misschien veel meer uit die score te halen viel, schreef Zimmer prachtige composities die goed aansluiten bij de vakkundig gesneden beelden.

Wakker worden! Drie jaar later verrast Zimmer met diens prequel: Angels & Demons, verfilming van ‘Het Bernini Mysterie’. Centraal in deze film staan actie, spektakel, bommen, de paus, bombasme en raadsels. Angels & Demons is gesneden voor het grote publiek en daarbij flink geamerikaniseerd. Ron Howard richt zich vooral op veel spektakel en zijn scenaristen doen nodige aanpassingen in vergelijking met het boek om de nek om te draaien met een zoet einde dat wel iets subtieler had gemogen. Dat staat parallel met de soundtrack van Zimmer, die verrast in negatieve vorm. Zimmers duisterste en stijlvolste score wordt overschaduwd door een grote zwarte synthesizer. In vergelijking met de soundtrack van ‘The Da Vinci Code’ komt men dan ook van de koude kermis thuis. Angels & Demons is dan een bittere pil.

Het schrijven van muziek voor een prequel moet voor componisten een interessante uitdaging zijn. Waar bij een vervolg gebouwd kan worden op een fundament van bestaande thema’s moet de componist bij een prequel de thema’s juist verkleinen. Een lastige opgave, hoewel Angels & Demons vrij los staat van The Da Vinci Code en Zimmer dus redelijke vrijheid hierin krijgt. De composities afkomstig uit The Da Vinci Code, die Zimmer prachtig een schaarse toon geeft, zijn dan ook veruit het beste. Het hoofdthema van The Da Vinci Code, volop te horen in de track ‘Chevaliers de Sangreal’, komt een enkele keer prachtig terug als viool- en pianosolo. Hoogtepunt is het in de aftiteling te horen nummer ‘503’, wat gezien kan worden als de vernieuwde versie van deze compositie.

‘503’ bevat een alleraardigste vioolsolo van Joshua Bell die ondersteund wordt door subtiele synthesizers. Zimmer weet met deze compositie het geforceerde einde toch nog een goede zet te geven door niet al te groots te werk te gaan. De synthesizers doen het in deze track dan ook prima, maar toch is het thema nog niet sterk genoeg om kippenvel te veroorzaken. Zimmer herhaalt hetzelfde motief te vaak waardoor de climax net niet genoeg impuls heeft. Ook de vioolsolo van Bell komt niet goed uit de verf, wat absoluut niet te maken heeft met het kunnen van de violist. Het idee van Zimmer om zijn hoofdthema, tevens enkele andere thema’s, schaars terug te laten komen is goed, maar de uitwerking werpt zijn vruchten niet af.

Het doet ondergetekende wel goed dat Zimmer het ‘Chevaliers de Sangreal’ tot in den treuren herhaald heeft. Nee, Zimmer heeft gekozen voor een hoofdthema dat meer gericht is op spektakel en actie, precies zoals de film. Daar ligt, nogmaals, het probleem. Zimmer gebruikt een koor, maar nergens duistere, duivelse passages, maar enkel op spektakel gerichte muziek zoals men in veel trailers zal horen. Het eerste nummer van het in suites verdeelde album bevat een lange uitwerking van het actiethema dat gedurende de hele film terugkomt. Hoewel het thema voor de liefhebbers van Zimmers muziek een lust in het oor zal zijn is het jammer dat Zimmer zijn thema’s niet laat groeien gedurende de score. Het is groots en het blijft groots. ‘I60 BPM’ bestaat uit zes minuten koorpassages die niet verder komen dan het gebrul van ‘HoHiHaHaHoHiHaHa’ en daarbij ondersteund worden door een stel computer aangedreven effecten. Met de verstand op nul mentaliteit zeker een heerlijk stukje muziek, maar de muziek weet de juiste snaar niet te raken in de film. Het zorgt niet voor suspense, nieuwsgierigheid of wat dan ook.

Waar ‘The Da Vinci Code’ een film is die serieus genomen kan worden door de stijlvolle, duistere, doodenge muziek wordt bij Angels & Demons gekozen voor nietszeggende sensatiemuziek. Het past bij de film, maar juist dat is het probleem. Waarom niet gedurfder? Waarom wordt voor de standaard weg gekozen? Het lijkt erop dat Zimmer te weinig vrijheid heeft gekregen zijn duistere kant te laten zien en dat geeft de film niet dat kleine beetje extra impuls die juist zo goed van pas zou komen. Het is jammer dat Zimmer de verhalende weg niet inslaat, want de velen minuten aan underscore waren dan misschien interessant geweest.

De grootste schrik van Angels & Demons is het aantal aan onnodige synthesizers. Waarom kiest Zimmer zo vaak voor een elektrisch koor? De muziek van Angels & Demons komt vaak niet goed tot zijn recht door op cruciale momenten naar de synthesizer te grijpen. De religieuze tint die Zimmer de muziek probeert te geven is hierdoor simpelweg ongeloofwaardig. Ik herhaal dat de muziek voor een uur vermaak zorgt, maar moet toegeven dat veel tracks uit Angels & Demons vooral bestaan uit herhaling. Het album is hierdoor moeilijk in zijn geheel achter elkaar te beluisteren. Wanneer Zimmer zijn synthesizers had verruilt voor echte instrumenten zou een track als ‘Air’ veel beter uit de verf komen. Zimmer zet hier aan tot een alleraardigst muziekstuk, maar weet net niet te overtuigen omdat de muziek veel stiltes en wisselingen kent en daardoor nauwelijks coherent is. Daarbij is het zeer jammerlijk dat de beste muziekstukken uit de film nergens terug komen op cd en Zimmer in de film nergens de mogelijkheid krijgt zijn thema’s sterk uit te werken. Composities zijn in de film vaak in stukken gehakt en het is dan ook een goede keuze om de cd vooral uit suites te laten bestaan. Zelfs met niet-samenhangende tracks als gevolg.

Gelukkig hoeft men niet alleen negatief te zijn over Angels & Demons. Een aantal motieven zijn zeer sterk geschreven en thema’s uit The Da Vinci Code worden daarbij erg goed teruggebracht. Echter weegt dit het aantal minpunten net niet af. De passages van Joshua Bell zijn af en toe zeer sterk, maar krijgen nooit genoeg uitwerking en lijken nergens voor te dienen. Enkele stukken komen nooit meer terug en maken vooral plaats voor de achterhaalde, wel goed in het oor klinkende, koormuziek.

Ook een prachtige track als ‘Science and Religion’ kent zijn minpunten. De track begint met een prachtig vioolstuk van Joshua Bell met een mooi koor op de achtergrond. Eindelijk kan het religieuze aspect serieus genomen worden en komt Zimmer met een prachtig muziekstuk met duistere klanken. Ondanks de klassieke opzet is de muziek honderd procent Zimmers en is dit zonder twijfel het hoogtepunt van de score. Daarbij bouwt de track langzaam op naar en onheilspellender en grootser geheel. Het is jammer dat Zimmer dan zijn synthesizer weer gebruikt, maar dit mag de track ditmaal niet drukken: magnifiek spel van Bell. De ideale anticlimax komt dan wanneer Zimmer terughaalt naar zijn oudere muziek, en niet zo subtiel ook. Het geprezen thema van The Thin Red Line, of de getransformeerde versie uit de finale van The Last Samurai worden klakkeloos herhaald. Dat geeft een bittere nasmaak aan een zeer geslaagde track. De uitwerking mag niet verkeerd zijn, met prachtige strijkers, maar Zimmer verliest zijn geloofwaardigheid wanneer hij in ‘Immolation’ op de proppen komt met zijn ‘Am I Not Merciful?’ uit Gladiator, of de getransformeerde versie uit The Dark Knight. Drie keer is scheepsrecht, Hans? Dacht dat u klaar was met die piratenfilms, mijnheer.

Het is jammer dat Zimmer op cruciale momenten in de film zijn oude composities recyclet, hoe aardig het ook klinken mag. Dat bewijst eens hoeveel meer er uit deze score te halen was, om maar te zwijgen over de film als losstaand geheel. Een grote meevaller is dan de muziek die Zimmer schrijft voor de geforceerde eindscène van de film. Deze is niet te sentimenteel en thema’s komen mooi bij elkaar samen. Zimmer bewijst dat hij het wel kan, maar laat met Angels & Demons toch wat steekjes vallen. Of dit ligt aan de film, de regie of componist is dan maar de vraag.

Daar waar Zimmer de afgelopen jaren altijd verrassend goede scores schreef, weet Zimmers Angels&Demons niet te overtuigen. Een iets gedurfdere, klassiekere aanpak was zeker niet misplaats kunnen worden en had het niveau van de film kunnen overstijgen. Helaas laat Angels & Demons ondergetekende vooral achter met vragen. Waarom niet duivelser? Zimmers muziek kan door de criticus nauwelijks serieus genomen worden. Slechts enkele malen weet Zimmer te overtuigen, maar vaak zorgt een dozijn aan synthesizereffecten voor een onprettige nasmaak. Hoewel de negatieve en positieve punten elkaar niet goed afwegen, weet Angels & Demons een krappe voldoende te scoren door een hele hoop aan vermaak. Los van de film, uiteraard.
Angels & Demons - 08/10 - Recensie van Tom H., ingevoerd op (Nederlands)
Na zijn bestseller “The Da Vinci Code”, waar Dan Brown Parijs en Londen onveilig maakte, richtte hij zich in het “Bernini Mysterie” tot Rome en de heilige zetel van de paus. Het werd hem door het Vaticaan niet in dank afgenomen. Ook Ron Howard zond cast en crew naar de Italiaanse hoofdstad om “Angels and Demons” in te blikken, wat hem eveneens de toorn van de Katholieke Kerk op de nek haalde. Maar na veel tegenstrubbelingen is het dan toch gelukt en konden fans van Brown hun hartje ophalen in de bioscopen. Tom Hanks werd opnieuw opgetrommeld om de hoofdrol op zich te nemen en wordt deze keer vervoegd door rasacteur Ewan McGregor in de rol van pauselijke kamerheer. Maar in werkelijkheid zijn het de feeërieke straten en kolossale monumenten van Rome die de hoofdrol opeisen. De Sint-Pietersbasiliek, het Pantheon en vooral de schitterende beeldhouwwerken van grootmeester Bernini stelen de show. Tussen al dat moois, speelt zich een thriller af die het moet hebben van typische Hollywoodsensatie en een doorsnee verhaallijn. Want hoewel knap gekaderd, hangt het verhaal met heel wat ogen en haken aan elkaar. Robert Langdon is een alleswetende historicus, een wandelende encyclopedie die in een strak tijdschema – let hoe de man steeds de oplossing voor het raadsel vindt en de plaats van de moord bereikt even voor het desbetreffende tijdstip – wil verkomen dat de verkiezing van een nieuwe Paus in het gedrang zal komen door een ketterse beweging die zichzelf de “Illuminati” noemt. Howard houdt er een strak tempo op na en doet wat er van hem wordt verwacht; entertainen. En dat is nu precies wat componist Hans Zimmer perfect begrepen heeft!

Voor zijn score haalt hij zijn grootste troefkaart boven; zijn allesoverheersende synthesizers. En met succes! De muziek ademt een robuuste agressie uit die wordt weergegeven door pulserende beats en pompeuze drumloops. Verder combineren Zimmer en orkestrator Bruce Fowler koor, orkest en geluidseffecten tot een muur van geluid zoals we van de componist gewoon zijn en terugvinden in menig Jerry Bruckheim productie. Zimmer weet de beelden van Ron Howard perfect in te schatten en componeerde een ijzingwekkende thrillerscore die perfect past bij de film. Daarmee is de grootste verdienste van de schrijver dan ook genoemd; de muziek past wonderwel bij de beelden, maar verliest aan kracht op het soundtrack album. Zelfs de herneming van het thema “Chevaliers de Sangréal” uit de Da Vinci Code kan daar niets aan veranderen. De povere herwerking van de thematiek is ronduit een mooi gadget, een easter egg voor de diehard fan, maar voor liefhebbers van filmmuziek niet echt verrassend noch origineel te noemen. Voeg daarbij de matige arrangementen die werden ingespeeld door vioolvirtuoos Joshua Bell en je kan de ontgoocheling nauwelijks onderdrukken. Van virtuositeit is er trouwens weinig te merken. Bell speelt goed maar vooral droog en gevoelloos. Ook in de mix worden de solo’s nauwelijks enige ademruimte gegund. Zimmer leende Bell trouwens van James Newton Howard die wel wist te overtuigen met zijn soundtrack voor “Defiance”. Zimmer leende trouwens wel meer voor deze nieuwe soundtrack. Zo hoor je de comprimerende sound effects uit “The Dark Knight” en worden kleine motiefjes gebruikt uit de score van “Hannibal”.

Is het dan allemaal huilen met de pet op. Zeker niet. “Angels and Demons” blijft een thrillerscore die best overeind weet te blijven. Vergeet het chronisch vermoeiende “160 BPM”, het thema is knap, maar de zes minuten durende herhaling is oninteressant. Pas vanaf “God Particle” weet Zimmer te overtuigen. De mooie opening van “Angels and Demons”, gespeeld door Joshua Bell is groots en imposant en is het enige moment dat de vioolsolo echt kan overtuigen. De invoeging van het “160 BPM” thema is knap, krachtig en vooral kort. De mooie sopranen worden op een mooie manier bijgestaan door zachte synthesizereffecten. Helaas is het dan uit met de pret; een resem aaneengeregen effecten laat de muziek verglijden in nietszeggende, lang uitgerekte underscore. Hoewel het koor sporadisch haar opwachting maakt, voelt het allemaal wat synthetisch en industrieel aan. Af en toe zijn er nog wel interessante motiefjes terug te vinden, waardoor de score niet helemaal verzand. “Air” start innemend en mysterieus. Rustige strijkers leiden deze track in. Al vlug maakt het koor haar opwachting. De diepe mannenstemmen daveren uit de diepte, de basregionen van je audio systeem testend. Rond 1 minuut 50 hoor je een rechtstreekse kopie van een thema uit “Hannibal”, lichtelijk vervormd, maar de pientere luisteraar herkent de luttele seconden direct. Het “160 BPM”-thema laat je midden in de compositie even wakker schrikken met agressief percussie en scanderend koor en houdt dan gestaag het tempo hoog om 5 minuten denderende actiemuziek te voorzien. Een motief uit de soundtrack van “The Rock” komt even zijn opwachting maken, maar fade dan opnieuw weg als plots als het gekomen is. “Fire” sluit naadloos aan bij “Air”, verrast even met een korte en weggemoffelde vioolsolo om in crescendo na zes minuten te eindigen.

“Black Smoke” kan niet echt bekoren. Het is onbezielde actiemuziek pur sang, enkel genietbaar voor liefhebbers van breinloos gerommel. “Science and Religion” kan dan wel weer de interesse opwekken. Het koor en de viool worden voor het eerst met enige smaak samengevoegd in een “Peacemaker”-achtige melodie. De muziek klinkt voor het eerst groots en gracieus. Pas nu komt het gevoel van “The Da Vinci Code” terug. Hoewel nog steeds gebukt onder zware Electronics, benadert deze track het dichtst de elegantie van andere Zimmer scores als “The Prince of Egypt” of “The Last Samurai”. Na een nietszeggende “Immolation”, volgt de climax van de soundtrack. En die is best bevredigend. Joshua Bell krijgt sinds de opening van de film eindelijk wat vrijheid en de melodie is vloeiend en beklijvend. Hoewel “Election by Adoration” de nodige punch ontbreekt, behoort ze toch bij het betere werk op deze cd. In “503” wordt een deeltje van de end credits gepresenteerd. Bell speelt het “Chevaliers de Sangréal-thema”, maar klinkt niet echt begeesterd, hoewel technisch alles perfect en snor zit. Het thema bouwt niet echt tot een overweldigende apotheose en dat is best jammer. Zo sterft de soundtrack een beetje in stilte uit.

De soundtrack voor “Angels and Demons” is een typisch Zimmer product en weet de diehard Zimmer beweging zeker te plezieren. De score is onorigineel en ademt de oude MediaVenture stijl uit. Op album is er niet veel dat echt verrassend aandoet. De vele underscore zal fans afschrikken en de lamentabele vioolarrangementen zijn een flinke opdoffer. Maar het moet gezegd, de muziek past perfect bij de film, en bij het bekijken van de prent, kon ik niets anders van genieten van Zimmers voorspelbare maar krachtdadige tour de force. “Angels and Demons” mag dan niet echt pakkend of vernieuwend zijn, het vervult perfect de rol dat het wordt toegewezen. Meer wordt er dan ook niet verwacht. Net als “The Dark Knight” is het soundtrackalbum een beetje van een ontgoocheling en more of the same… Maar wie ongegeneerd wil genieten van pompende thrillerscore met een ultradun laagje religiositeit die niet al te zwaar op de maag valt, zal van deze soundtrack zeker genieten. Hoewel niet één van Zimmers beste werken, biedt het album na het nodige knip en plakwerk wel alle memorabele momenten uit de film. Al bij al een verdienstelijke poging…
Angels & Demons - 09/10 - Recensie van Edmund Meinerts, ingevoerd op (Engels)
I'm not exactly an expert at reviewing these, so I'll tell you now - I'm not going to comment on how well the score works in the film. Neither am I going to go into the usual Hans Zimmer issues of never leaving the comfort zone, relying on ghostwriters etc. etc. All I'm here to do is comment on the entertainment value of this CD.

Angels and Demons is one of Hans Zimmer's best soundtracks, and it corrects the few ills of The Da Vinci Code. DVC was a beautiful work, but poorly paced in places. Tracks like "Daniel's 9th Cipher", for example, drag on and on (for 9:33 in this case). For A&D, the song "Science and Religion" is a whopping 12:27 minutes long - but it somehow manages not to outstay its welcome.

I'll go through this soundtrack song by song, just so you know what you're in for.

1. 160 BPM (the track title refers to the tempo, 160 beats per minute. I play cello, and can tell you that is DAMN FAST): This is far and away the best track on the album. I won't give too much away, but it's written in an extremely catchy 7/8 beat and employs a large and extremely layered chorus (representing, of course, Religion). The percussion section in this piece gets one hell of a workout, often performing ridiculously syncopated rhythms with seeming ease (maybe that's because they're synthesized, but they sure as heck sound real). This song is a clear 10/10 for me, one of Zimmer's best action pieces yet.

2. GOD PARTICLE: Here, Zimmer uses the solo violin of Joshua Bell (which makes several reappearances throughout the album), performing the main "Chevaliers de Sangreal" theme in an eerily cold way over a chopping string ostinato, before moving into a very dramatic five-note theme. The rest of this song is not as strong, employing some obviously synthetic effects (representing, of course, Science) and ending on a pensive, piano reprise of the main theme. 6/10.

3. AIR: More of Bell's lovely violin solos open this one up, followed by a male-choral hymn evoking the more religious sections of Crimson Tide and The Peacemaker. At the two-minute mark, though, things speed up noticeably into an excellent action suite that never quite reaches the catchiness of 160 BPM, but comes darn close. Again, the chorus and frenetic percussion section both play a satisfying major role. 9/10

4. FIRE: Echoey choral effects augmented by Bell's violin meander for a little, before the choir literally explodes at 2:27 into shouting - rather than singing. It's a very spooky, apocalyptic effect and its use makes for a captivating action cue that does, admittedly, take rather a long time to get started. My favorite part of this track, though, is the well-paced music that takes up the final minute-and-a-half of this seven-minute suite. It's suspenseful stuff, perfect to accompany the discoveries of Robert Langdon. 7/10.

5. BLACK SMOKE: This is the most brazenly synthetic of all the songs on this album, and detractors of Zimmer's electronically-aided style might want to avoid this one - there are plenty of clicking, grinding and howling percussive synth effects here. It's breathless for the first three minutes, but kind of tapers out during the last half. 7/10.

6. SCIENCE AND RELIGION: The tour-de-force of Joshua Bell's violin. It's the most beautiful track on the album, with variations on the Chevaliers theme accompanied by organ and voice in an extremely echoey environment. This track evokes memories of The Thin Red Line's string adagios and, especially, the angelic choirs and neo-classicism of Hannibal. About halfway through, the music breaks into a more rhythmically flowing piece, dramatic and powerful, before the song tapers out on high-pitched, almost crystalline music. Zimmer enthusiasts will be reminded of the end of Journey to the Line. Yes, parts of this LONG suite can drag, and a LOT of the music is slow almost to the point of minimalism, but the sheer beauty of the employed instruments makes up for it. 8/10.

7. IMMOLATION: Remember those low, plodding strings of Watch the World Burn from The Dark Knight? They're back with a vengeance in Immolation, a moody piece that builds upon itself in a far more satisfactory fashion than they did in Nolan's film. 7/10.

8. ELECTION BY ADORATION: This piece takes directly from the pages of The Da Vinci Code, more so than any other on the album so far. It's mostly Bell and the organ here, performing a religious subtheme heard in DVC's Fructus Gravis, among other songs. It's nice, but never really captivates me. 6/10.

9. 503 (apparently an important number for the Illuminati - ask Bob Langdon): Essentially, it's a Bell-led remix of the monumental Chevaliers theme from DVC. 503's faster and the thumping bass that was very faintly audible in DVC is much more apparent here, but the full orchestra of Chevaliers serves the theme better, and listening to the two in succession will not be favorable for the A&D version. Despite all this, it's a necessary and welcome inclusion on the album. 8/10.

I'm sure if you're reading this, you know it already, but it's possible to download an extra track (!) for Angels & Demons from the movie's official webpage. So...

10. H2O: It's disappointingly short (for all the intrigue it's managed to whip up) and does little but restate "Air", but provides one interesting addition - a troubled, bittersweet variation on Langdon's theme. At 1:52, it never overstays its welcome. 7/10.

All in all, I award Angels and Demons a score of NINE out of TEN. My consensus is that Zimmer corrected any ills that The Da Vinci Code had. It's a darker, faster, more action-driven variation on the slow, liturgical swells of the earlier movie, and all in all a very satisfactory experience. Great film music it will never be, and its themes are not presented in the usual obvious, horn-driven Zimmer-power-anthem style, but this may be welcome for those who are not as enamored by that über-masculine side of Hans Zimmer. Like Pirates of the Caribbean: At World's End, Angels and Demons is a perfect melding of Zimmer's bombastic, masculine action and the lovely, (dare I say) more effeminate style he has recently taken to employing.

Recommended!
Angels & Demons - 07/10 - Recensie van Maurits Petri, ingevoerd op (Nederlands)
2009 is nog steeds een soundtrack jaar om naar uit te kijken. Veel nieuwe goede schijfjes met goede muziek staat al in de kast en daarbij ook een immens scala aan ongekende kaskrakers. En dat aantal gaat alleen maar groeien. Een aantal soundtracks werd al flink gehyped, waaronder Wolverine en Star Trek. De laatst genoemde maakte alle verwachtingen waar. Een nieuwe soundtrack van Hans Zimmer is bij voorbaat al voorbestemd om de verkoopcijfers eens een flinke duw in de rug te geven.

Angels & Demons is de verfilming van het tweede boek van schrijver Dan Brown. De man lijkt er geen genoeg van te krijgen, melde zich aan als een van de hoofdproducenten van de reeks speelfilms en is nog lang niet uitgeschreven. Zijn internationale bestseller The Da Vinci Code staat nog altijd bovenin de charts. Regisseur Ron Howard gaf samen met superster Tom Hanks gestalte aan het eerste boek, maar wist zich met het boek, met Bijbeldikte, niet helemaal raad. Tegenvallende cijfers waren het gevolg. Nu probeert men het gewoon opnieuw met Het Bernini Mysterie. Het complete productieteam van Da Vinci treedt weer aan, plus enkele nieuwe gezichten waaronder Ewan McGregor als geestelijke. Het verhaal van het tweede boek lijkt zowaar garant te staan voor een blockbuster van formaat. Helemaal de nu al geprezen scène met de bom. Zonder teveel weg te geven…iets om naar uit te kijken!

Componist Hans Zimmer keek waarschijnlijk eind 2008 naar zijn Dark Knight compagnon James Newton Howard en merkte op dat Joshua Bell wel ongelooflijk mooi viool kon spelen. En daar had hij gelijk in. De jonge violist mag aantreden om enkele passages in te spelen op Angels & Demons. Samen met co-componist Atli Orvarsson, die ons al eerder aangenaam verraste met Vantage Point, proberen de twee mannen er wat van te bakken. En dat lukt ze helaas niet helemaal. Want het eerste wat opvalt, is dat Joshua Bell nergens genoeg muzikale ruimte krijgt om z’n ding te doen. Bell had de show moeten stelen, wat hij ook bij Defiance deed. Maar dat blijft uit. Sterker nog, de synthesizers die volop aanwezig zijn in de muziek, overschaduwen op een lelijke manier het spel van Bell. En hiermee hebben we gelijk het grootste minpunt van de soundtrack bij de horens: de overdaad aan elektronische muziek. Waar Zimmer op The Da Vinci Code een echt orkest en koor het werk liet doen, tovert hij ditmaal 100% van de muziek uit zijn Yamaha. Complete passages uit eerder werk komen voorbij (horen we nou het getik uit The Dark Knight?), vreemdsoortige misplaatste geluidseffecten en nikszeggende underscore. Op den duur gaat het Pirates-achtige elektronische mannenkoor ook op de zenuwen werken. De track ‘Air’ zou hoop moeten geven, helemaal door de speelduur van ruim negen minuten. Niets is minder waar, het is namelijk misschien wel een van de meest wanstaltige tracks van het album. En jawel, met een grote Media Ventures stempel. Even lijkt Zimmer in ‘Air’ uit het vaatje van Da Vinci te tappen, met het versnellende thema. Maar dit wordt abrupt afgebroken door een laag basgeluid en zachte underscore.
Vanaf 6:33 lijkt het geheel opeens de goede kant op te gaan, een snel thema met violen en opzwepende percussie. En daar blijkt Zimmer als vanouds erg goed in te zijn: die overheerlijke trommels op de achtergrond.

In ‘Black Smoke’ komen die zojuist genoemde snelle violen ook weer terug. Even heb je een deja-vu van Batman. Maar al snel verzandt de muziek in onpopulair gekeuvel van elektronische instrumenten, wat gemakkelijk onder een aflevering van The X-Files had kunnen staan. De vinger in de pap van componist Atli Orvarsson lijkt enorm te zijn, want de ongeïnspireerde muziek die hij voor Babylon A.D. wist te brouwen komt veel terug in dit nummer.

‘503’ is het enige nummer waarin violist Bell ruimte krijgt om zijn talent te laten horen. En dat talent is werkelijkwaar grensoverschrijdend mooi. Zijn prachtige vioolsolo, in combinatie met de zachte strijkers van Zimmer, geven een dikke laag kippenvel. Wat erg jammer is, is dat de track circa twee minuten duurt. En zo loopt de cd op zijn einde en kijken we met gemengde gevoelens terug.
Want Zimmer maakt zomaar ineens de verwachtingen NIET waar. Althans, niet volledig.
Angels & Demons staat namelijk bol van de belabberde underscore, vluchtige elektronica….en helaas niet met het magnifieke spel van Joshua Bell. De soms wat te moderne stijl van Atli Orvarsson staat te vaak centraal en dat blijkt totaal niet te werken. Zimmer wist met The Da Vinci Code vaak nog een aangename orkestrale verrassing aan het geheel toe te voegen. Dat ontbreekt volledig bij Angels & Demons. Feit is wel, dat we ná The Dark Knight misschien ook wel een beetje verwend zijn. Dat neemt niet weg dat er bij deze soundtrack soms met de pet naar gegooid is. Angels & Demons, de hoop is nu grotendeels gevestigd op de filmmakers. Want de muziek werkt stukken beter bij de bewegende beelden!
Angels & Demons - 07/10 - Recensie van Wim Minne, ingevoerd op (Nederlands)
Star Trek: de prequel heeft het startschot gegeven voor de blockbusterzomer. De eerste film die al kort volgt op Star Trek is Angels and Demons. Het eerste boek in het (momentele) tweeluik van Robert Langdon die op zoek gaat naar de Illuminati (eerste "terroristische" beweging)is nu verfilmd en wie anders dan Hans Zimmer kan hier muzikale gestalte aan geven? Het boek, dat ik persoonlijk véél beter vond dan The Da Vinci Code, biedt naast betere verhaalstof ook meer mogelijkheden tot filmische hoogstandjes en dus ook voor muzikale hoogstandjes. Zimmer bewees dat al met The Da Vinci Code, een pareltje, een opvolger van Gladiator. Nu is er dus Angels and Demons. Vol spanning zette ik de muziek op.

Wat volgde was al direct een typische "Zimmerine" stoot. Hij jaagt er meteen het tempo in, wat voor een soort adrenalinekick zorgt. Voor een inspringer is dit wel verrassend, maar het is weer een nummer dat werkt. Maar wederom: niet vernieuwend. Het koor zorgt natuurlijk weer voor een pluspunt, maar ook de melodie die hij introduceert past wel in de geest van zo'n boekverfilming.
En wie herinnert zich uit The Da Vinci Code het melig prachtige Chevaliers de Sangréal niet?
Stiekem hoopte ik (en misschien nog enkele anderen) dat het thema zou terugkomen. God Particle gaf me die hoop al. Het stuk begint namelijk al met het motief van CdS. Traag spelende violen. Plots slaat de sfeer helemaal om, en komt het thema van de eerste track (I60 BM) terug. Dat wordt afgebroken en dan draait de track zich in een soort van underscore, en wordt ze langzaam wat langdradig, saai zelfs. Want vanaf dan zit er weinig variatie in de muziek. Lange tonen, wat onheilspellende klanken ertussen, nog eens een kleine opflakkering, ... Niets nieuws onder de zon.

Air draait verder op hoe Particle God was geëindigd. Best saai. Verderop in de track komt wel een diep mannenkoor de boel vergezellen, wat voor de kerkelijke sfeer zorgt in de film. Want een groot deel van de film speelt zich af in kerken, Vaticaanstad. Ondertussen krijgen we nog de gezellige pleinen van het Pantheon, Piazza Navona, de Engelenburcht te zien. Als er nu één stad reclame maakt, dan zal het wel de Eeuwige Stad zijn.
En Zimmer bouwt op in Air. Hij begint weer rustig, maakt de track onheilspellender, maakt gebruik van onderliggende thema's en laat het geregeld uitbarsten, zoals hoe I60 BM klonk. Hij herbruikt de eerste track best geregeld en wisselt die af met wat rustigere muziek. Het klinkt allemaal goed, maar veel hetzelfde. En onderweg horen we een variant op het Chevaliers De Sangréal thema. Maar toch ... Het staat nu al, na de derde track vast, dat deze score mijlenver van het best gotische The Da Vinci Code staat. Die stond muzikaal echt wel net iets sterker. Niettemin, dit album vertoont wel gelijkenissen, maar The Da Vinci Code was minder actievol, was sfeervoller, terwijl Angels and Demons ter plekke zit te trappen in nieuw uitgesponnen thema's, die het album al gauw eentonig maken. Fire is net hetzelfde opgebouwd als Air. Rustig, even die adrenalinekick ertussen steken. Het album gaat algauw toch wel wat vervelen.

Black Smoke brengt dan min of meer wat variatie. Daar begint het vrij onrustig, enerverend zelfs. En wederom komt het thema van de eerste track terug, maar domineert deze keer iets minder. En hier hoor je inderdaad, zoals een recensent schreef, gelijkenissen met de Batman franchise. Science and Religion is dan weer een goede track, die deze keer echt wel steunt op muzikaliteit. In het begin toch. Naarmate de track vordert (13 min!) verandert ze meer en meer in underscore, om dan rond 5 à 6 minuten uit te barsten, en de variant van het CdS thema te horen. Rond 8 minuten verwatert ze weer. Jammer, maar helaas. Op het einde, de laatste 2 minuten hoor je weer lichte opflakkeringen. Dit is een soort verademing, want het breekt met de zware drums, het snelle tempo dat tot nu toe in de score lag. Het verbreekt maw dus ook de eentonigheid.
De laatste drie tracks zijn nog goede afsluiters, maar voor mij niet echt het vermelden waard. Immolation is wel straf opgebouwd, Election by Adoration is vrij vrolijk, wederom een variant op het CdS thema. Het lijkt wel alsof Zimmer beseft dat dit de aandachtstrekker was van The Da Vinci Code. 503 is dan weer CdS in volle glorie, maar soberder. Wel een schitterend mooie variant op CdS.

Angels & Demons heeft vooral problemen met te variëren. The Da Vinci Code was soms in hetzelfde bedje ziek, maar dat probleem kon nog opgelost worden door de rustigere sequenties. Dat is hier niet het geval. Hier heb je 50 percent heftige muziek, 20 % underscore en de rest moet dan nog wat dienen als emotionele muziek. Dus van echt rustige, entertainende muziek kan je hier niet spreken. En als dan zelfs de actiemuziek maar zozo is, dan weet je wel dat dit album niet blijvend is.
Angels & Demons - 06/10 - Recensie van Thomas-Jeremy Visser, ingevoerd op (Nederlands)
Angels and Demons het langverwachte vervolg op The Davinci Code. The DaVinci Code is een ijzersterke soundtrack, met drukte en genoeg rustpunten. Origineel, en een waardige toevoeging aan zijn indrukwekkende CV. Angels and Demons is een ijzersterke soundtrack, met heel veel drukte, en geen rustpunten. Onorigineel, maar toch een waardige toevoeging aan zijn indrukwekkende CV.

Het koor, een hoofdingrediënt van The Davinci Code, is ook hier weer aanwezig. Maar om eerlijk te zijn, iets te veel. 160BPM kent het A&D kenmerk, het vreemde maar toch geslaagde orgel-motief. Het koor is uiterst sterk aanwezig, en doet het hier ook zeker niet slecht. Ook de strijkers zijn goed vertegenwoordigt en klinken, zoals in ieder modern Zimmer-Werk, uitstekend. De percussie en het koor zwellen op, en refereren aan hedendaagse trailermuziek, om de eerste, zwaar op de maag liggende, track goed te eindigen. God Particle geeft meteen referenties aan het Robert Langdon thema, te horen in het fenomenale Chevaliers de Sangreal uit the Davinci Code. Maar net als het zijn hoogtepunt bereikt, komt er me toch een koor doorheen knallen, dat erg goed in de oren klinkt, en een thema uit Davinci bevat. Wel, nu komen we aan bij een kritisch punt van deze score: de drukte. Er volgt na het net besproken koor enkele minuten underscore. Niets mis mee, dat moet er ook zijn. Maar erg rustig is het niet, er zijn techno-klanken in de verte te horen, en een zweverige stem, en de synthesizers zijn hoogstens irritant. Het is niet geslaagd, en om akelig van te worden. Na enkele niet noemenswaardige stukken koor, sluit het dan af in een ietwat onbevredigend pianomotief.

Air zet deze trend verder, nietszeggende muziek maken. Ja, we horen enkele stukken Davinci-muziek voorbij komen, maar de synthesizer, en niet indrukwekkende koorstukken reduceren het tot een track die niet imponeert, maar als ongecontroleerde herrie in de oren klinkt. Fire is iets beter, omdat het een wat mooiere opbouw heeft, maar ook hier heb je af en toe het gevoel alsof je naar een koor luistert terwijl er een helikopter naast je opstijgt. Zimmer geeft er gelukkig nog wel een twist aan door kerkklokken erdoor heen te laten knallen, waarna de herrie afzwakt, en de muziek terugkeert in Black Smoke. Het orgelthema klinkt weer terug, en al snel komt er een intrigerende spanningsboog op je af, waarin strijkers, geluidseffecten en ijzersterke percussie voor het eerst in een half uur wel in goede harmonie samen werken, en later krijgen we een sterk stuk met oppeppende strijkers die je misschien doet denken aan Batman Begin’s Molossus, maar een nodige injectie goede muziek in deze score pompt.

In Science and Religion horen we de synthesizers en de ietwat kalmere kant van A&D, het prachtige vioolspel. Het is het enige rustpunt dat we krijgen, dus geniet er maar van. Later komt er een kalm en gecontroleerd koor bij, en zijn we eindelijk op het niveau van The Davinci Code. Immolation is typische muziek voor Zimmer, die hij toepast in dreigende en grimmige situaties. Het doet sterk denken aan Watch the World Burn, maar wordt nergens emotioneel zo sterk. Het fluisterkoor komt er hinderlijk doorheen jammeren. In Election by Adoration krijgen we weer enkele passages uit The Davinci Code te horen, en dat klinkt niet alleen welkom, maar ook heel goed uitgevoerd. Maar net zoals The Davinci Code bewaart Zimmer het beste voor het laatste. Het Robert Langdon Thema, mag geen Chevalier de Sangreal meer heten, maar 503. Na de orgelintro wordt Chevaliers de Sangreal opnieuw uitgevoerd, maar de cello’s worden overheerst door het meesterlijke vioolspel. Een prachtig stuk, en de beste track op deze matige score.

Een score als Angels and Demons is uiterst lastig te beoordelen. Het heeft zijn goede punten, maar er is tegelijk ook zoveel mis mee. Hans Zimmer heeft een hardcore versie gemaakt van The Davinci Code gemaakt, door te variëren met de in 2006 door hem geschreven, sterke thema’s. Maar waarom nou toch al die verschrikkelijke geluidseffecten die je doen denken aan een overvol vliegveld? Daar tegenover staat weer het sterke vioolspel. Het is bij lange na niet zo goed als The Davinci Code, maar nou ook weer niet onvoldoende. Een iets minder goede soundtrack, nu maar hopen op een iets betere film.
Angels & Demons - 08/10 - Recensie van Yannick Sneyers, ingevoerd op (Nederlands)
Als ik een soundtrack (ost) beluister van Hans Zimmer, denk ik steeds aan wat wildere en hevigere muziek in de filmmuziek. Net zoals in de film is de muziek ietwat naar de duistere kant, je hoort dikwijls kerkgezang in de muziek en ze is vrij heftig. Je hoort vrij dikwijls een combinatie van strijkers, blazers, een orgel en een koor.
Ondersteunt door bombastisch slagwerk geeft de soundtrack een spannende sfeer weer.

Hans Zimmer opent de ost met het nummer '160 BPM', welke onmiddellijk de sfeer van de gehele soundtrack in gang brengt. Beginnende met een spannend opbouwende melodie van strijkers en een deuntje van piano (hier ben ik niet zeker over), eindigend met een luide samenhang van orkest en koor. Het is een fantastische melodie om een soundtrack te openen en ook het nummer dat je helemaal in de sfeer brengt.
Het nummer 'God Particle' is een mysterieus nummer waarin veel instrumenten worden bewerkt, maar de hoofdelementen zijn weer het koor, strijkers en op het einde een piano. Ik aanschouw dit nummer als een mindere op de cd, maar laat ons zeggen dat het fantastisch eindigt - met een mooie piano melodie die gelijkt op het beste nummer in de geschiedenis van de filmmuziek (naar mijn mening): Chevaliers De Sangreal.
'Air' is een langzaam opbouwend nummer dat net zoals de rest opbouwend en mysterieus is, er valt niet veel extra over te zeggen, behalve dat de muziek hier over het algemeen zwaarder is dan de andere nummers op de soundtrack en dat hier het hoofdthema (chevaliers de sangreal) geregeld in terug te vinden is.

Eigenlijk gelijken alle nummers wat op elkaar behalve 2 uitzonderingen:

1. Science and Religion:
Het begint stil, met een hoge - eerder 'huilende' - viool, en naarmate het nummer vordert merk je dat eenzelfde melodie steeds terugkomt maar telkens iets luider met op de achtergrond elementen - vooral effecten en het koorzang - die de nogal droevige melodie mysterieuzer maken. Na 2:30 min. merk je echt wel hoe droevig de melodie is, wanneer de violen de trieste melodie prachtig overbrengen.
Hierna komt er een grote wending in het nummer, dit gebeurd bij 3:30 min.
Plots valt alles stil en hoor je zachtjes de piano (denk ik, het kan ook een fluit zijn) eenzelfde toon aanhouden, terwijl op de achtergrond de mysterieuze muziek steeds meer en meer opbouwt tot op een gegeven moment het losbarst. Op 5 min. ongeveer geeft een bombastisch moment van slagwerk een andere wending in de muziek aan. Ditmaal wordt de muziek voller, krijgt het meer volume door het koor, het prachtige slagwerk van de violen, de cello's die op zo'n prachtige en krachtige manier een groots iets doet opbouwen. Het lijkt alsof iets waar je zolang mee bezig bent eindelijk op het punt staat te lukken, zo komt het bij mij over. In de film is dit de scène waar de bom de lucht in wordt gebracht en daar explodeert. Het komt perfect overeen met de beelden uit de film kan je zeggen. En dan, bij 8 min., valt het weer wat stiller en dit is het moment waarop de helikopter verdwijnt in de wolken en de bom explodeert. Bij het beluisteren van deze muziek kom je in een moment van rust, zelfs trance. De muziek die nu speelt is een viool, meer niet, een viool die de melodie verder speelt, en voor de rest mysterieuze stilte. Vanaf dit moment wordt de aftrap gegeven naar het nummer, vanaf nu werkt de muziek naar het einde, dat pas 4 minuten erna arriveert.
Persoonlijk vind ik dit het beste nummer op de soundtrack, en zelfs een van de beste nummers die ik ooit gehoord heb van Hans Zimmer.

2. 503:
Wat ik hierop te zeggen heb is zeer simpel. Het thema 'Chevaliers de Sangreal' wordt op een zeer gewaagde manier - een orgel - fantastisch mooi gebracht en is dus een mooie afsluiter van de soundtrack en de film. De violist van dienst, Joshua Bell, laat nog maals duidelijk zijn talenten met de viool zien wanneer hij het thema bespeeld in dit laatste nummer.

Samengevat is het album leuk om naar te luisteren, maar als enige nadeel is hij te gewoontjes naar mijn mening. De uitschieters zijn: 503, Science And Religion en 160 BPM.
De ost verdient een 8 op 10 van mij!

Angels & Demons - 06/10 - Recensie van Sander Neyt, ingevoerd op (Nederlands)
The Ring of the Fisherman, which bears the official papal seal, must be destroyed immediately following the Pope's death. The papal apartment is then sealed for nine days of mourning, a period known as 'Sede Vacante', the time of the empty throne.

Met deze korte introductie begint het vervolg van “The Da Vinci Code” namelijk Angels And Demons. Waar het vorige deel nog een mooie religieus getinte thriller was, krijgen we nu een religieus getinte actiefilm. Robert Langdon moet vier ontvoerde kardinalen terugvinden, die zijn ontvoerd net voor het conclaaf. Het Vaticaan wordt immers bedreigd door de Illuminati. De Illuminati waren een groep wetenschappers die verborgen bleven omdat ze tegen de Vaticaanse principes waren. Zoveel jaren later zijn ze terug, en maar met één doel. Vernietiging van het Vaticaan.

Deze spannende film is opnieuw geregisseerd door Ron Howard, die opnieuw de hulp inriep van de meest gevraagde componist in de hedendaagse filmwereld Hans Zimmer.
Net zoals de film haar aandachtspunt had verlegd, namelijk van thriller naar actie, moest ook Zimmer dit doen. Hij levert een actiescore pur sang af. En deze muziek past perfect bij de film. Maar op cd is dat niet het geval.

Zimmer leunt alweer op de thematiek van de voorhanger van de film. Elk thema van “The Da Vinci Code” komt terug. In principe is dat goed, maar in dit geval niet. De sfeer van beide scores is zo verschillend, dat de thema’s van TDVC niet in A&D passen. Het hoofdthema van vorige film bijvoorbeeld, “ Chevaliers De Sangreal” klonk prachtig op de score van TDVC, en het komt ook op deze score terug, maar op een slechte manier. Het is het best te horen in de track “503”. Het orgel speelt de basis, en de viool komt met het thema op de proppen. Tot hier niets mis. Maar hoe verder we naar de climax gaan, hoe erger het wordt. Naarmate we aan het einde van de track belanden, is het een kabaal van jewelste geworden, wat jammer is.

Buiten de thematiek van de vorige score, componeert Zimmer een nieuw hoofdthema. En wat voor één. Hier merk je dat het thema voor deze score is geschreven, en het past perfect. Ik heb het natuurlijk over “ 160 BPM “. Een spannende track. Het is voornamelijk gespeeld door zware synths met daaronder een mannen en een vrouwenkoor die elkaar afwisselen. Er zit heel wat melodie in het thema, en het thema wordt voortdurend herhaald. Nadat de percussie haar ding heeft mogen doen, wordt het thema opnieuw gespeeld, op de meest prachtige wijze dat je je kan inbeelden. Zeker het hoogtepunt van de score.

Wat nog een pluspunt is van deze score is het Joshua Bell. Die de score prachtig bijstaat met zijn viool. Hij speelt op sommige momenten de pannen van het dak. Zeker in het begin van “God’s Particle”. Ook al is alleen het begin de moeite, het middendeel valt ineen als een kaartenhuis. Het is bijna lawaai te noemen. Het einde van de track kent nog een kleine opflakkering met de piano die een thema uit vorige film speelt.
Een groot nadeel van deze score is de hoeveelheid underscore. Niet dat underscore een synoniem is van saaie muziek, in deze score is dat wel het geval. Tracks zoals “Fire”, “Black smoke “ en “ Immolation” is niet echt de moeite om te beluisteren.

Conclusie.
Deze score kent één prachtig thema. Dat zijn opwachting maakt in de eerste track. De rest van de thema’s zijn overgekomen van TDVC maar in de sfeer van deze score passen ze niet echt. Wat zeker wel de moeite is, is Joshua Bell, die in sommige nummers een prachtige opwachting maakt.
Deze score beloon ik met een 6.
Angels & Demons - 08/10 - Recensie van Damien , ingevoerd op (Frans)
On attendait le nouveau Zimmer avec impatience. Et, même s'il signe un très bel album, la déception peut pointer le bout de son nez: hormis quelques passages (dont l'essentiel est livré sur une première piste très engageante), nous assistons ici à une reprise des thèmes principaux du Da Vinci Code, ceux-ci ayant été au préalable un brin dépoussiérés et agrémentés de synthétiseurs.

'I60 BPM' propose tout de même un nouveau thème construit autour de quelques notes, et varie sans cesse les instrumentations, nous secouant en tous sens. Une piste très efficace, rythmée (elle porte bien son nom) et peuplée de choeurs, qui laisse espérer le meilleur pour la suite.

'God Particle' lui fait suite, débutant sur une version plus stridente du célèbre thème 'Chevaliers de Sangreal' ( The Da Vinci Code ), qui rejoint, dans un redoutable pic d'angoisse, un autre thème du premier film. La tension restera bien présente tout au long d'une piste qui superpose effets électroniques appuyés et choeurs féminins. La piste se cloture comme elle avait commencé, reprenant brièvement 'Chevaliers de Sangreal', au piano cette fois.

Durant 9 minutes, le très mouvementé 'Air' tourne autour divers thèmes provenant du Da Vinci Code, mais en les intégrant dans un tourbillon de nouvelles compositions (pour la plupart déjà entendues dans 'I60 BPM'). 'Fire' et 'Black Smoke', pures pistes de suspense, alignent violons stridents, choeurs colériques aux effets travaillés, cloches massives et percussions énervées. Le thème de 'I60 BPM' fait d'ailleurs son retour, et c'est l'un des plus grands plaisir de l'album. Les vapeurs de 'Black Smoke' s'estompent lentement, laissant place à une longue piste lyrique: 'Science and religion', qui après cinq minutes, s'intensifie et s'épaissit, mais se prolonge inutilement.

'Immolation', par sa gravité, fait dans un premier temps penser à l'âpre 'Watch The World Burn' ( The Dark Knight ). Puis s'en éloigne, renouant avec une orchestration massive typiquement Zimmer. 'Election by Adoration' est indécis, s'attaquant à nouveau au fameux 'Chevaliers de Sangreal'. Mais cette idée est vite abandonnée, et on entend alors une copie du joli 'Fructus Gravis'. Retour en force des 'Chevaliers' dans '503', réussi mais sans atteindre l'éclat et l'intensité de l'original.

'Angels & Demons': soundtrack beaucoup plus actif, tendu et moins religieux que 'The Da Vinci Code', mais qui peine toutefois à garder ses distances vis-à-vis de celui-ci. Une composition puissante et aboutie, qui séduit par son utilisation surprenante des choeurs. Un renouveau sur le plan de l'orchestration et des ambiances développées.
Angels & Demons - 09/10 - Recensie van Richard Wortel, ingevoerd op (Nederlands)
Angels and Demons komt donderdag 14 mei in de Nederlandse bioscopen. Zoals u weet schrijf ik eigenlijk nooit een recensie zonder eerst de film te hebben gezien. Ik ben nog steeds van mening dat je filmmuziek niet kan beoordelen zonder de combinatie met de beelden te hebben ervaren. Filmmuziek recensies kunnen in mijn optiek nooit losse CD recensies zijn.

Ik heb het boek Angels and Demons in het Nederlands en in het Engels gelezen. Het is een
waanzinnig verhaal! In je hoofd probeer je er een klank voorstelling van te maken. Ik heb het boek gelezen met de soundtrack van de Da Vinci Code op mijn I-Pod. En dat werkte op bepaalde punten uitstekend.

Ik ga geen track voor track verslag doen.. .. Angels and Demons heeft geweldige muziek. De keuze van Hans Zimmer om met een solo violist te werken, vond ik erg verrassend en verfrissend, en heeft een zeer dramatisch effect. Het toepassen van het Chevalier Des Sangreal thema verwijst prima naar de Da Vinci Code en bijna als een hoofd thema voor de boeken van Brown. De koorwerken op de soundtrack zijn geweldig, en de wens de film nu zo snel mogelijk te kunnen zien is erg groot.

De muziek is duidelijk van Zimmer, maar op momenten veel minder bombastisch en electronisch als in de pirates en gladiator. Mooi werk. .. als ik naar de film ben geweest zal ik nog schrijven of het en ander heeft gepast bij de beelden, maar eigenlijk twijfel ik daar nu al niet meer aan. .. .

Richard
Angels & Demons - 08/10 - Recensie van Mario Pons, ingevoerd op (Spaans)
¿Como nadie aún ha escrito una critica para esta Soundtrack?
Hans Zimmer, seguramente uno de los compositores de Soundtracks mas famosos junto a John Williams y encabezador y líder del grupo de Media Ventures, vuelve con una variación más religiosa, más tétrica y con más acción que con el Codigo Da Vinci.

I60 BPM: Para mi la mejor pieza del álbum, Zimmer comienza con un tema de acción y misterio al que añade toques ritmosos y tetricos a la vez. Coros estremcedores y ritmos geniales componen esta canción a la que no hace monotona a pesar de sus mas de 6 minutos.

Air: una pieza, también de acción, con la mayoría de toques de acción que Zimmer suele componer y a la vez eclesiasticos. Utiliza una variación de uno de sus mejores temas utilizados en El Codigo Da Vinci, (L'Esprit des Gabriel), solo que en el primer álbum es utilizado con un toque misterioso, y en esta variación se utilizan unos toques de acción tetrica para representar el momento, muy encajado con la escena. Seguramente los mejores 30 segundos del álbum.

Sus otras canciones en general se adaptan y cumplen con el film, pero hay que recalcar, diria la segunda mejor canción del álbum, 503. Una variación de violines muy bien afinados y compenetrados que toca la variación de "Chevaliers de Sangreal" del primer álbum. Una fantástica pieza de Zimmer, utilizada en los créditos finales del film.
Angels & Demons - 07/10 - Recensie van Abdul O, ingevoerd op (Spaans)
Es muy bueno el soundtrack, pero en mi opinión hubiese sido mucho mejor si todo fuera acompañado con el coro concertante y una orquesta filarmónica, noto el uso de algunos instrumentos de orquesta como oboe, fagot y por supuesto la base de cuerdas, pero asimismo noto el uso de sonidos electronicos; yo creo que hubiese sido más poderoso el resonar de los timbales que los sonidos electronicos, y definitivamente hubiese dado un toque de elegancia a la musica, pero finalmente el uso de la tecnología ahorra tiempo, dinero, etc.

Solo concluyo, me gusta el disco, en especial el tema "Aire" pero todo sería mejor con una orquesta filarmónica completa y sin sonidos electronicos.
World Soundtrack Awards: Soundtrack Composer of the Year (Genomineerd)
Trailer:





Andere soundtrack releases van Angels & Demons (2009):

Illuminati (2009)
Angels & Demons (2009)
Angels & Demons (2009)
Angels & Demons (2017)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer