Twister

De film Twister heeft een Nederlands tintje. De film is namelijk geregisseerd door Jan de Bont, die daarvoor ook al de succesfilm Speed maakte.
Het verhaal draait om twee rivaliserende teams van tornado-volgers. Beide teams willen een geavanceerd onderzoeksapparaat loslaten in het oog van een tornado. Daarvoor moeten ze op jacht naar tornado's om een kans te zoeken hun apparaat als eerste gelanceerd te krijgen. Het team waarbij Jo (Helen Hunt) en haar bijna-ex Bill (Bill Paxton) door de omstandigheden worden gedwongen om samen te werken krijgt het zwaar te verduren tijdens de stormen en tornado's...

De muziek voor Twister is van Mark Mancina, die ook voor Speed al samenwerkte met Jan de Bont en dat een jaar later opnieuw zou doen voor het geflopte Speed 2.
Als je de muziek voor Speed kent, zul je delen ervan herkennen in Twister. Dat zijn dan vooral de fraaiere delen, zoals het mooie thema. Daarmee zet Mancina toch iets van een eigen stijl neer, en die smaakt zeker naar meer. Wel is de score onder de paraplu van Hans Zimmer's Media Ventures geproduceerd en dat is goed te horen, vooral door de massieve sound van de muziek. De klankkleur knipoogt dan ook naar Hans Zimmer's The Rock, die in hetzelfde jaar uitkwam.

De score voor Twister is door Mancina van een erg fraai hoofdthema met aanverwante subthema's voorzien, die in veel tracks terugkomen. Een vast element in die thematiek is het gebruik van zware koorklanken en staccato gebruik van lagere strijkers en blazers. Vooral de warme klank van hoorns hebben een belangrijk aandeel in de kleur van de score.
Daarnaast is er het hoge tempo van de muziek, die een soort urgentie aan de film meegeeft. Het staccato effect draagt daar flink aan bij. In de film wordt dat nog eens versterkt door de vele rocksongs die in de film te horen zijn, en die vervolgens ook gelijk op een soundtrack-album zijn uitgebracht. Vooral de rockmuziek van Van Halen speelt daarop een belangrijke rol. Ook op dit score-album komt Van Halen nog voorbij.
Een andere gitarist die noemenswaardig is, is Trevor Rabin, die op gitaar te horen is in de track 'Going Green', waar hij z'n rocktalent etaleert.

Zoals gezegd, de thema's komen regelmatig, bijna in elke track voorbij. De verrassing is daarmee wel voorbij, maar de muziek is mooi, bijna bombastisch gemaakt en met een drive waardoor de muziek toch steeds weer aanspreekt. De meeste muziek is orkestraal en dat is altijd een voordeel. Maar Mancina weet de elektronische klanken op een goede manier te integreren, waardoor die elektronische touch het orkestrale effect fraai versterkt. De muziek krijgt zo op veel momenten een soort heldhaftigheid, waar ook de melodie van het hoofdthema aan bijdraagt.

De film is natuurlijk ook een soort rampenthriller met veel spannende muziek. Die spannende muziek ligt niet altijd even gemakkelijk in het gehoor, doordat Mancina dan wat meer chaos in de muziek brengt, met dissonanten en meer atonale klanken, die samen met het koor wel zorgen voor heftigheid, maar die spreekt nogal eens niet echt aan. Dit is met name meer naar het einde van de score zo. De score is chronologisch met de film opgebouwd en de tornado's worden steeds zwaarder naarmate de film voortschrijdt en daarmee wordt ook de muziek steeds meer actie- en spanningsgericht. Toch is tussendoor wel steeds weer een van de fraaie thema's te horen, die deze tracks wel elke keer weer heel redelijk beluisterbaar houdt.

Aan het einde van de score komen nog twee prachtige, bijna lyrische tracks voorbij met 'Mobile Home' en met 'God's Finger', die vol orkestraal nog een keer de fraaie themaklanken brengen. Wat volgt is een onbegrijpelijke track die op geen enkele manier past in het geheel van de score, met een stukje uit de ouverure van Wilhelm Tell van de klassieke componist Rossini. En daar wordt dan ook nog eens doorheen gewauweld.
In de 'End Titles' komt nog een keer het thema prachtig orkestraal terug, gevolgd door acht minuten fraaie symfonische rockgitaarmuziek van Van Halen in het trackdeel 'Respect the Wind'. Dat had overigens rustig wat korter gekund en was dan voor velen allicht beter behapbaar geweest. Nu duurt het wel wat lang, vooral ook omdat de link met de rest van de score vrijwel ontbreekt. Op het soundtrack album past dit veel beter.

Kortom, met Twister heeft Mark Mancina een aansprekende score gecomponeerd, met fraaie thema's en mooie orkestrale arrangementen. Dat wordt mede ondersteund door elektronische hulpmiddelen, die de fraaie klanken versterken en voller maken of juist voor mooie effecten zorgen. De muziek die Mancina heeft gemaakt heeft een flinke drive, doordat het tempo erg hoog ligt. Dat Media Ventures een flinke vinger in de pap had is daarbij ook goed te horen, maar als je van die kleuring houdt, is dat alleen maar een pré.
De waardering voor deze behoorlijk bombastische score van Mancina komt zo op een fraaie 81 uit 100 punten.