Behind Enemy Lines


Film | Releasejaar: 2001 | Medium: CD
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Main Title (Ustao)1:18
2.Goldent Gridiron Pilot1:37
3.The Skies of Sarajevo1:29
4.Jet Smash2:11
5.Off Mission1:03
6.Stranded Stackhouse1:38
7.The Stack Interrogation3:53
8.Burnett On The Run4:17
9.Piquet Pernicious1:07
10.The Treacherous Tracker3:11
11.Field of Death9:39
12.Piquet, Pourquoi?1:40
13.Wire Worry0:53
14.Tracker Très Terrible3:10
15.Persistent Piquet1:58
16.The Near-Fatal Dozeoff0:35
17.On Their Wat To Hac0:39
18.Burnett's Body1:58
19.Burnett Bereavement9:49
20.Zbogom Bazda4:33
21.Airborne Rescue Brigade0:58
22.Battle On Thin Ice7:21
23.Ustao (Risen)2:31
 67:28
Schrijf zelf je recensie

 

Behind Enemy Lines - 09/10 - Recensie van Maurits Petri, ingevoerd op (Nederlands)
Owen Wilson lijkt meestal niet een van de slimste in films waarin hij speelt. Een ietwat dommige vrouwenverslindende gozer lijkt zijn rol-voorkeur te hebben. Gelukkig ontkracht Behind Enemy Lines dat vooroordeel compleet. Hierin is Wilson alles behalve het zojuist genoemde. Wat hij wel speelt is een soldaat van de Air-Force Division die nergens voor terug deinst. Samen met zijn partner worden ze tijdens een spionagevlucht boven Bosnie onderschept door een raket en storten neer. Z'n partner wordt op de grond doodgeschoten en het personage van Wilson moet te voet vluchten voor zijn leven. Dit resulteert is super spannende scenes, waar zeker niet is bezuinigd op explosies en andere visual effects.

Een dergelijke prent heeft een pittige soundtrack nodig en daar wist Don Davis wel raad mee. Zoals we van de componist gewend zijn krijgen we een bonte mix te horen van techno en groots opgezette orkestrale muziek. Direct bij de eerste seconden van de soundtrack grijpt de muziek je bij de keel. Een zacht, sneu, maar prachtig koor zingt een klaagzang. En bijgestaan door het Hollywood Symphonic Orchestra resulteert dat in een nummer wat kippenvel geeft. De tweede en derde tracks zijn een opstapje naar wat komen gaat en Davis geeft de luisteraar alvast een onberispelijk gevoel. Niet voor niets, want 'Jet Smash' is gelijk een van de meest indrukwekkende tracks van het album. Het koor haalt na flink wat orkestraal geweld uit, zoals je het nog nooit hoorde. Het gevoel van een neerstortend vliegtuig wordt op een prachtige manier verwoord in muziek, je begint er haast duizelig van te worden. Tot zover was de soundtrack puur orkestraal, maar daar komt verandering in, in de track 'Burnett On The Run'. Een pittige elektronische beat, met op de achtergrond dat onweerstaanbare orkest vormen de perfecte mix. Het koor, wat vaak terugkeert in de muziek, is een lust voor het oor. De ruim negen en een halve minuut durende track 'Field Of Death' bevat alles wat een goede Don Davis-soundtrack betaamt: een scherpe thematiek, bloedstollende suspensemuziek, prachtige strijkers, heftige beats en natuurlijk het koor. 'Burnett's Body' behoort ook tot een van de beste tracks van het album. Langzaam bouwt het orkest naar een gigantische climax, je voelt hem aankomen. Dan explodeert de muziek en volgt er een heftig drumritme en in samenwerking met het koor, wat het hoofdthema van Behind Enemy Lines zingt, is het compleet en scoort Davis als geen ander. Tegen het einde van de track zwakt alles af naar het minimale, om vervolgens keihard terug te komen in de volgende langste track van het album 'Burnett Bereavement', wat begint met een stuk techno en waar langzaam maar zeker het orkest de overhand krijgt. En alsof dat nog niet genoeg is, als klap op de vuurpijl de track 'Battle On Thin Ice'. Hierin is Davis zijn eigen composities meester en drijft hij het orkest tot het randje. Wat weer opvalt is die bijzondere thematiek en het gebruik van het koor. 'Ustao (Risen)' kan gezien worden als de reprise van de eerste track en is een waardig einde voor een zeer drukke en bewogen soundtrack.

Helaas is Behind Enemy Lines niet goed te verkrijgen en dat is eeuwig zonde, alleen al omdat het album het niet waard is om in een hoekje gelegd te worden. Met dit album deed Don Davis enkele jaren voordat de Matrix-rage begon, een experiment om techno en orkestrale muziek te mixen...en dat resulteerde in een zeer goed en apart album. De combinatie van grootse koorstukken, techno en een orkest wat uitgeknepen lijkt te worden brengt een bijzondere luister-ervaring teweeg. Een luister-ervaring die de meeste componisten niet kunnen overtreffen. Uiteraard is een voorkeur voor het gebruik van elektronische muziek handig alvorens dit schijfje in de cd-speler te doen, want mensen die hier niet van houden zullen sommige tracks niet leuk vinden. Mocht je echter fan zijn van de Matrix-muziek en/of van Don Davis, dan zit je op het goede adres. Een prima soundtrack wat eigenlijk beter verkrijgbaar zou moeten zijn!


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer