My Dog Skip

De Amerikaanse familiefilm My Dog Skip is geregisseerd door Jay Russell (Tuck Everlasting, Ladder 49, The Water Horse). De film is gebaseerd op het autobiografische boek van Willie Morris over zijn jeugdige belevenissen met zijn hond, die zijn leven veranderd heeft. De film is door de critici goed ontvangen en deed het ook in de bioscopen erg goed.
Het verhaal wordt verteld als een lange flashback, waarin Willie Morris terugkijkt op z'n jeugd. Hij groeit op als enig kind en is als negenjarige nogal klein van stuk, waardoor hij op school veel gepest wordt. Hij heeft eigenlijk geen vrienden, maar trekt veel op met z'n sportieve buurman Dink Jenkins (Luke Wilson). Maar wanneer Dink wordt opgeroepen om in de tweede wereldoorlog te gaan vechten, besluit moeder Morris (Diane Lane), tegen de zin van vader Morris (Kevin Bacon) dat Willie maar een hond moet hebben om hem gezelschap te houden. Hij krijgt een Jack Russel terrier, en ze krijgen een sterke band...

De muziek bij deze echte feel-good film is van William Ross, die hier wel mee uit de voeten kan. Ross is vooral bekend als orchestrator, met name voor de scores van Alan Silvestri en sommige typische arrangementskleuringen uit Silvestri-scores, met name uit de meer melodieuze scores, zoals Forrest Gump en Stuart Little, hoor je dan ook enigszins terug in deze score van Ross.

Ross heeft voor deze film een werkelijk prachtige score gecomponeerd, die zowaar niet onderdoet voor Forrest Gump of Stuart Little. De muziek is volledig orkestraal gecomponeerd en gearrangeerd, wat Ross uiteraard uitstekend is toevertrouwd bij z'n eigen composities. En die composities zijn voluit hartverwarmend, met meeslepende strijkerpartijen en de pianoklanken die voor fraaie twinkels zorgen en zo de muziek een zekere lichtheid geven.
Dat begint al gelijk in de openingstrack, waar Ross z'n hoofdthema presenteert. En dat is een prachtig thema, dat regelmatig in de score terugkomt. Dit thema is wat breder uitgesponnen, waardoor het niet gelijk in je geheugen vastplakt, maar het is niet minder meeslepend. En Ross werkt daarbij met echt prachtige tegenmelodieën, die de muziek optillen tot bijzondere hoogte.
Soms krijgt de muziek een wat melancholiekere kleuring, zoals in 'Rivers' of 'Sad Homecoming', waar een klarinet, samen met de melodie voor die melancholieke kleuring zorgt, zoals Ross dat ook al in Forrest Gump arrangeerde. Maar ook 'Searching for Skip' heeft die wat meer tragische kleuring, die Ross hier fraai weet te combineren met een lichte dreiging.

Maar Ross componeerde niet alleen van die prachtige meeslepende tracks, maar zorgde ook voor wat afwisseling, onder andere door de nodige comedykleuring toe te passen, met een vlotte melodie die op het randje van een deuntje zit in 'Driving with Skip'. Maar ook wat meer spannende muziek ontbreekt niet. In 'Greenwood Cemetary' weet Ross met fraaie orkestrale en toch ook melodieuze klanken de spanning flink op te voeren, in een arrangement waar John Williams zich niet voor zou schamen. De muziek blijft bijzonder aangenaam, ondanks de duidelijk voelbare spanning.
Toch overheerst veruit de meer hoopvol gekleurde orkestrale pracht, die soms een bijna romantisch arrangement heeft, maar ook kan uitgroeien tot een prachtige, bijna heroïsche climax.
De emotie in de muziek is vaak bijna voelbaar en dat maakt deze muziek van Ross tot een heerlijke luisterervaring. In de meeslepende afsluitende track komen de melodieën op een heerlijke, vaak ingetogen manier voor het voetlicht. De prachtige melodieën, tegenmelodieën en harmonieën zijn in bijzonder mooie arrangementen gezet en maken dit tot een echt luisterfeest.

Kortom, met zijn score voor de feel-good film My Dog Skip heeft William Ross opnieuw bewezen een meester te zijn in het componeren en arrangeren van meeslepende muziek. Waar hij dat vaak doet voor anderen, met name Alan Silvestri, heeft hij hier zelf z'n melodieën gecomponeerd en voor het orkest bewerkt. En dat heeft een prachtige score opgeleverd, met heerlijke melodieën en harmonische en symfonische arrangementen. De variatie in muzikale stijlen op dit album is wat beperkt en kent een enkele comedy-achtige track en een paar wat meer melancholieke tracks. De meeste muziek heeft echter een mooie opgewekte stijl in een vaak emotionele kleuring. De waardering voor dit prachtige album komt dan ook op 98 uit 100 punten.