Dragonheart


MCA Records US (0008811144920)
Film | Releasedatum: 28/05/1996 | Film release: 1996 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.The World Of The Heart - Main Title3:17
2.To The Stars3:11
3.Wonders Of An Ancient Glory2:21
4.Einon3:53
5.The Last Dragon Slayer4:00
6.Bowen's Ride2:33
7.Mexican Standoff2:20
8.Draco1:13
9.A Refreshing Swim1:25
10.Re-Baptism2:47
11.Bowen's Decoy3:22
12.Kyle, The Wheat Boy4:24
13.The Connection2:25
14.Flight To Avalon2:54
15.Finale5:28
 45:33
Schrijf zelf je recensie Verberg reviews in andere talen

 

Dragonheart - 09/10 - Recensie van Sander Neyt, ingevoerd op (Nederlands)
Bowen: And now, Draco, without you, what do we do? Where do we turn?
Draco: rising To the stars, Bowen. To the stars.

Dragonheart is een typisch voorbeeld van een film waarvan iedereen maar dan ook echt iedereen weet dat het eigenlijk geen goede film is. Zeker op technisch vlak. Er zitten talloze fouten in de film, vooral plotgericht. Maar good god, iedereen werd verliefd op deze film. Correctie, iedereen is verliefd op deze film. Ja, vandaag de dag wordt Dragonheart beschouwd als een regelechte klassieker terwijl iedereen weet dat er zovele films zijn die zoveel beter zijn, maar nooit de term klassieker zullen meekrijgen. Ik zal het maar toegeven zeker, ook ik ben weg van de film! Het is een guilty pleasure en ik geniet nog altijd van de film, hoeveel keer dat ik hem ook al heb gezien.
In de film spelen grote namen zoals Dennis Quaid, David Thewlis, Pete Postlethwaite (typ deze naam maar eens vijf keer na elkaar....) en natuurlijk Sean Connery als Draco. Al is enkel en alleen zijn stem te horen in de film, Connery gaat met de film lopen. Hij legt zoveel emotie, zo veel ziel in zijn rol dat het publiek onmiddellijk een connectie heeft met Draco. En hét is daar dat de film slaagt, het is daar waarom iedereen deze film zo goed vind. Omwille van de connectie van Draco. Je zit in met hem, je hebt medelijden met hem, je lacht samen met hem. Uw hart is dan ook gebroken als hij op het einde van de film zichzelf opoffert voor het groter goed. Ook de Draco die op het scherm verschijnt is na 19 jaar nog steeds adembenemend. De CGI heeft stand gehouden dames en heren. Zet hier sommige nieuwe effecten naast, en die nieuwe zullen verbleken als ze Draco aanschouwen.
Het is mogelijk in de wereld van de filmmuziek dat de populariteit van de film, de muziek ten goede komt. Pirates Of The Caribbean is daar een perfect voorbeeld van. Maar soms gebeurd het ook omgekeerd dat de populariteit van de soundtrack de film ten goede komt. Het overgewaardeerde Gladiator is zo'n voorbeeld. Iedereen liep wild van de score en wou daarom de film zien. Titanic was hetzelfde verhaal, maar velen mensen vergeten dat dit ook het geval was met Dragonheart. Net zoals de film wordt deze score beschouwd als een klassieker en met goede reden! De componist is Randy Edelman. Edelman is zo'n componist die nogal snel in de vergetelheid geraakt en uw nederige recensent vraagt zich af waarom. Want ik moet eerlijkheidshalve dat toen ik nog een leek was, nog nooit van hem had gehoord al kende ik To The Stars maar al te goed. Maar waarom maakt deze man niet meer muziek? Niet omdat hij een slechte componist is... Er zijn slechtere componisten die muziek schrijven en waar iedereen wild van loopt. Ik heb wel maar twee scores van de man staan in mijn kast, en beide adoreer ik. Uiteraard heb ik via de digitale weg al meer muziek van hem gehoord en die vind ik meestal geweldig. Dat Edelman veel in zijn mars heeft, bewijst deze Dragonheart die we nu eens van dichtbij gaan bekijken.

Edelman schreef maar liefst zes thema's om zijn werk een goede fundatie te geven. Drie van de zes thema's krijgen we voor het eerst de horen in de eerste track genaamd The World Of The Heart - Main Title. Edelman wikkelt er geen doekjes om en in de eerste seconden van de eerste track maak je meteen kennis met het geweldige thema! Want dat is het dames en heren. Het hoofdthema staat in de film voor het uitsterven van de wereld van de draken waar Draco als laatste van overblijft. Daarom dat het begin een beetje melodramatisch kan klinken maar hoe verder het thema vordert, hoe meer heroïsch het thema wordt. Het thema is vrij simpel in elkaar gezet, maar het is zo verslavend, het is zo herkenbaar. De melodie bouwt eerst lichtjes op en dan gaan de strijkers een niveau naar beneden qua geluid en snelheid. Als dan het heroïsche aspect naar boven komt, dan hebben we al een beetje kippenvel. En we zijn nog maar 45 seconden aan het luisteren. Het hoofdthema komt in vele tracks voor zoals in de climax van het geweldige Flight To Avalon en natuurlijk de finale.
Het tweede thema dat we tegenkomen is dat van Bowen. Hier komt het middeleeuwse aspect naar boven en het is heel wat luchtiger dan het hoofdthema maar dat hebben we nodig in deze score. Het thema is een deuntje dat heel snel wordt gespeeld door ietwat middeleeuwse orkestratie wat goed is voor de muzikale identiteit van de tijdsgeest. Ook hier is het heroïsme nooit ver te zoeken. Het thema zorgt voor een leuke afwisseling in de score. Het hoofdthema kan melodramatisch overkomen, maar het verdwijnt in het niets als we het derde thema tegenkomen.
Draco! Het thema van Draco is zonder twijfel het meest memorabele van deze score. Het meest herkenbare en met voorsprong het beste van Randy Edelman ooit heeft neergeschreven. De versie die je hoort in de Main Title is gespeeld door de strijkers en we kunnen melodieus zeggen dat het een opbouwend thema is, die zich altijd verder en verder ontluikt. Het thema wordt alsmaar luider en luider gespeeld en is en blijft prachtig om te aanhoren. Je hoort de vriendschap, de dedicatie en vooral de tragedie van Draco in het thema.
Maar dé track waarin het thema uitblinkt is natuurlijk de legendarische track To The Stars. En als ik zeg legendarisch dan denkt ik niet dat ik overdrijf. Iedereen kent het, iedereen houdt ervan en dat met goede reden. In To The Stars speelt Edelman met twee thema's. We krijgen in het begin het hoofdthema te horen dat lekker dramatisch klinkt. Maar dan komt het dames en heren liefhebbers van de filmmuziek. De beste versie van Draco's thema. Het begint allemaal heel rustig en heel bedeesd. De strijkers vormen de instrumentatie van dit deel van het stuk. Daarna komt het neuriënd koor erbij en dat was een meesterzet. Het maakt alles zodanig magisch, zodanig prachtig om te aanhoren en tijdens de film is de muziek de reden waarom je een traantje laat. De track past perfect bij de beelden en het neuriënd koor is de kers op de taart. To The Stars springt telkens over van Draco naar het hoofdthema zonder dat je het beseft. Omwille dat de thema's zo goed met elkaar verwant zijn. To The Stars is zo'n track die je alle dagen wilt opzetten, omdat je gewoonweg betoverd wordt door geweldige muziek. Kippenvel, ontroering en zelfs een beetje verbazing van de schoonheid der muziek. Dat zijn de drie gevoelens die uw nederige recensent voelt bij dit stuk.
Het merendeel van de versies van het thema van Draco kunnen dramatisch overkomen, maar in de track Draco krijgen we een liefdevolle versie te horen. Heel teder gespeeld door de strijkers wiens emotionele speelkracht goed bij het personage past.

Okidoki, buiten die drie primaire thema's hebben we nog drie secundaire thema's. Uw nederige recensent vindt ze alle drie sterk. Te beginnen in Wonders Of An Ancient Glory. Dat thema is heel sterk verwant met het hoofdthema en doet zoals de tracknaam indiceert, u terugdenken aan vergane glorie. Hoe Edelman het geflikt heeft, weet uw nederige recensent niet, maar als je deze track opzet dan denk je automatisch terug aan zaken van vroeger. Alsof Edelman met dit stuk u de sleutel heeft gegeven van uw geheugen. Schitterend thema dat slechts enkel in deze track voorkomt. Let ook op de mooie overgang naar het hoofdthema op het einde van de track.
Einon is de villain en bij een villain hoort natuurlijk een heel sterk thema. Het zou toch moeten, want al is Einon een sterk thema, het is de minste van allemaal. De gelijknamige track begint met een beetje misplaatste synthesizers percussie die eigenlijk het onderliggende thema verdoezelt. Gedurende het stuk gaan de blazers die het thema spelen de bovenhand krijgen en krijgen we het thema in zijn volle glorie te horen. Maar daarvoor moet je eerst een goede minuut aan saaie underscore zien te overleven. Bij verre het slechtst gecomponeerde thema van Dragonheart.
Het thema dat de vriendschap van Draco en Bowen een muzikale identiteit geeft, is er één voor de liefhebbers. Velen vonden dit thema een beetje misplaatst omwille van zijn luchtigheid, maar uw nederige recensent prijst zijn luchtigheid hoog de lucht in. Het is een verademing om een leuk deuntje te horen dat wordt gespeeld op de akoestische gitaar. Het is met voorsprong de meest humoristische track, en vooral één voor de liefhebbers.

Heeft deze score ook zijn minpunten? Uiteraard. En een groot jammer genoeg. Het hart van deze score is uiteraard zijn thema's. Die allen sterk zijn, lekker te beluisteren zijn en die je steeds weer omver blaast met zijn schoonheid.
Jammer genoeg kunnen we dat niet van de actie zeggen. De actie die begint in Bowen's Decoy is niet slecht te noemen maar vervalt snel in de stroom der middelmatigheid. Nergens springt er iets uit, of het moet zijn dat Edelman terug zijn thema's bovenhaalt. Vooral Einon durft hier wel eens om het hoekje kijken.
Waar de meeste mensen een probleem van maken zijn de slechte opnames. Er zitten meerdere fouten in de opnamen. Iets wat we van Dennis Sands en Elton Ahi niet gewoon zijn. Vooral in de eerste track horen we heel veel studiogeluiden zoals een krakende stoel of ademende spelers. Ook is er in die track een speler te horen die blijkbaar zijn gitaar niet meer onder controle heeft waar het veel te luide en vals gespeeld gepingel er met kop en schouders bovenuit schiet. Ik kan er een probleem van maken, maar dat ga ik niet doen, omdat deze kleine foutjes alles juist menselijker maakt. Niet alles kan perfect verlopen, niet alles kan perfect zijn. Het maakt het geheel wel ludiek.

Conclusie.
Een magische dramatische score met middeleeuwse invloeden. Zo kan je deze score het best beschrijven. Het is zonder twijfel het huzarenstuk van Randy Edelman die onderschat wordt in zijn kunnen. De man heeft veel in zijn mars en dat bewijst deze Dragonheart. Dragonheart behoort momenteel in ons collectief geheugen en is daarom de term klassieker meer dan waard! Een mooie 9 is hier wel op zijn plaats.
Dragonheart - 10/10 - Recensie van Wim Minne, ingevoerd op (Nederlands)
Een draak die met de welbefaamde "s" van Sean Connery spreekt? Een verhaal over magie, ridderschap en tirannen? Een tiran die gered werd door diezelfde draak met de s van Sean Connery? Dat moet Dragonheart zijn, één van de meest geslaagde avonturenfilms. Een paar jaar geleden werd deze verhaallijn dunnetjes overgedaan door een draak van een film, Eragon. Die film stond bol van de slechte computer - animaties, het matige verhaal. Soms was het qua decor zelfs een rip - off van Lord Of The Rings.
Maar Dragonheart was echt nog origineel voor zijn tijd. Grappig, heroïsch, spannend. Het droevige einde van de film maakte de film nog beter: geen clichés van het genre. (Bijna geen)

Het is al een hele opgave om een film van muziek te voorzien. Laat staan dat je nog eens rekening moet houden met alle ingrediënten van de film zelf en die je dan zelf nog in je muziek moet verwerken. Jerry Goldsmith was hier een grootmeester in, luister maar naar The Mummy, First Knight, Mulan, etc ...
Toch, het was niet Jerry Goldsmith die gekozen werd. Randy Edelman, die een kleine bijdrage had geleverd aan The Last of The Mohicans, kreeg de job. Een prachtige zet geweest!

Vanaf het World of the Heart Main Theme tot Finale weet Edelman je te kluisteren. Hij begint groots. En hij houdt niet in, hij drijft het verder. To The Stars overtreft zelfs dit Main Theme qua emotionaliteit en grootsheid. De muzikale kwaliteit die hier geleverd wordt, blijft overeind! Einon, de tiran van dienst, kreeg ook een eigen track mee: het doet middeleeuws aan, maar de grootste kwaliteit is dat de muziek het karakter van Einon in de verf zet, zelfs kwader maakt dan hij eigenlijk al is. Knap!Er is ook plaats voor humor. The Last Dragon Slayer doet humoristisch aan, is vrolijk. En breekt een beetje met de heroïsche sfeer die tot dan toe geschapen werd. Het motief van To The Stars wordt hier dunnetjes doorgedrukt. Maar het blijft heerlijk om naar te luisteren. Halverwege wordt de track terug heroïsch, groots en dapper.
Kyle The Wheat Boy kondigt al strijd aan. Er zit een militair kantje aan, je hoort dat Edelman spanning creëert en vasthoudt. The Connection is dan de track die breekt met die sfeer.
En tenslotte in een grootse finale waarin To The Stars en het Main Theme terugkomen, met fragmenten uit de andere tracks, weet Edelman je voor de zoveelste keer Kippenvel, met een grote K, te geven.

Dit is een score die je met volume op 10 moet zetten. Kippenvel gegarandeerd. Edelman leverde hier een pracht van een score af. Bij nader inzien is de rol die hij bij Last Of The Mohicans had onterecht. Luister hier maar naar en je weet wel waarom.
Dragonheart - 08/10 - Recensie van Tom Daish, ingevoerd op (Engels)
Well, this is a first, a score I enjoy more on CD, than in the film. When watching Dragonheart, I thought the music was a bit lame to be honest. It fitted OK, but didn't seem to be anything memorable and didn't have anything in the way of a decent theme. However, on CD, there is a great central theme, which goes throw many different versions, some grand, some poignant, but all played with great aplomb by the studio orchestra. It is hard to tell some of the action cues as they are somewhat understated. However, cues such as Einon rattle along quite nicely. That particular cue based on what sounds like the same metallic stringed instrument James Horner uses in Titanic, but in a more, shall we say, conventional manner. Much of the music is grand, string versions of the main theme and it is actually quite moving. In that respect, I'm surprised it didn't help the film more than it did. The choir is put to good use, and for once it isn't a heavenly choir. One moment, they might be chanting (as in Einon) which makes very effective backing to action music, but much of the time they are humming in the background. Now that sounds somewhat strange, but the effect is quite magical and is certainly a reasonably ingenious use of the human voice.

The secondary theme is a somewhat more laid back tune, introduced in The Last Dragon Slayer and presumably highlights the somewhat playful tit for tat nature of the relationship between Bowen (the last dragon slayer) and Draco (the last dragon). This, I feel is the only element in the score that doesn't work all that well. It sounds too slapstick for the general, more cerebral and mature nature of the rest of the score. Its first appearance is quite a surprise and not a very pleasant one at that. The orchestration also makes it sound somewhat jokey, the twanging of previously mentioned guitar thing gives it too much of a comical twist for my liking. Perhaps, with a little more sympathetic orchestration it would have worked quite well and been able to tread the fine line between light hearted and comical. I suppose, this is just Edelman's comedy credentials coming to the fore (I don't care for his comedy scores at all I'm afraid). I can thoroughly recommend this score in general though as the comic detractions don't occur as much as the great stuff. It manages to avoid bombast of any type, but is still exciting and contains emotion without being overtly sentimental. Great stuff (shame about the movie, but still, Sean Connery was entertaining.)
Dragonheart - 08/10 - Recensie van Thomas-Jeremy Visser, ingevoerd op (Nederlands)
Het is ongelooflijk dat Dragonheart alweer 13 jaar oud is. Deze film,vol met magie, dappere ridders en een enorme draak met de stem van Sean Connery, was misschien geen gigantische hit destijds, maar de Speciale Effecten waren destijds fantastisch om te zien. Voor mij is het puur jeugdsentiment, en het was een van die films die mij in aanraking bracht met filmmuziek.
Dragonheart is een geweldige, fantasierijke score, met alle ingrediënten erin die een goede score moet hebben: er is spanning, actie, drama, en soms zelf magie. Het is zonder twijfel Edelman’s beste score, en laat daarmee zelfs The Last of the Mohicans ver achter zich. De score opent met The World of the Heart, waarin een enorme strijkersectie het hoofdthema ten gehore brengt. Het is een thema dat vele malen terugkeert in de score, en in verschillende variaties, van heldhaftig met veel blazers tot wat trager en emotioneler, dan voornamelijk me strijkers. Het mooist is het te horen in To the Stars, waarin koor en fenomenale strijkers de emotionele climax van de film fantastisch begeleiden. Einon, het boswicht van de film, krijgt een geheel eigen thema mee van Edelman. De driftige roodharige man, gespeeld door een jonge maar briljante David Thewlis, heeft een militair thema gekregen, gebracht door veel slagwerk en hijgerige vocals, maar er zitten ook veel middeleeuwse klanken in, en soms een korte referentie naar het hoofdthema. The Las Dragonslayer is dan weer van geheel andere aard. Het is droge, humoristische muziek, veel te vredelievend voor de persoon waarvoor het is geschreven. Naarmate de track vordert komt er dan wat meer serieusere muziek bij, het motief voor Bowen. Prachtige muziek, fantasierijk en vooral gebracht door blazers geven Dragonheart in dit soort passages zij grootsheid mee. Tracks zoals Mexican Standoff en Re-Baptism houden de vaart er niet echt in, maar The Connexion is dan weer een intrigerende, zelf lichtelijk dramatische track. Maar de echte finale zit in Finale. Alle thema’s komen nog even voorbij in deze suite. Prachtige muziek.

Dragonheart is het beste werk van Randy Edelman. Het zit vol met magie, actie en zelfs humor. De middeleeuwse klanken, samen met de fantasievolle actiemuziek zorgen voor een epische sound, die naadloos bij de film aansluit. Ik kan niet anders zeggen dan kopen.
Dragonheart - 09/10 - Recensie van Ciné Harmonique, ingevoerd op (Frans)
Sorti tout droit d'un univers enchanteur et enchanté, 'Coeur de Dragon' est un film qui touchera chaque génération par sa musique et son thème inoubliable...

Randy Edelman, après avoir composé avec brio des thèmes comme: Beethoven, Le Dernier des Mohicans ou plus récemment, La Momie 3, signe l'un de ses plus puissant chef d'oeuvre jamais égalé.

Si ce film raconte l'histoire d'un coeur de dragon qu'on inocule dans un être humain, cette B.O. pourrait raconter l'histoire d'un compositeur qui arrive à toucher et à transmettre quantités d'émotions à travers 15 chansons seulement. De 'The World of the Heart' à 'Final', les chansons nous sifflent à l'oreille tel le souffle d'un dragon du cinéma: Randy Edelman.

Je dois vous avouer une chose, c'est que lorsque j'ai revu ce film (qui était, jadis, l'un de mes préférés), j'ai été choqué par la puissance ridicule des dialogues de certains personnages. Pourtant basé sur un scénario plus qu'original, je trouve, avec le recule, que ce film est moyen. Ce qui m'a fait tenir jusqu'au bout, c'est cette force qu'à la musique de nous agripper par le tympan, et de nous dire 'Regarde la suite, d'autres thèmes encore plus beaux vont arriver'.

Il y a néanmoins une chose que je regrette... Une chose qui m'a empêché de regarder le deuxième volet de cette aventure, c'est que Randy Edelman a abandonné le projet lorsque l'idée du deux est sortie des studios de cinéma. Je suis certains, avec toute la conviction qu'on peut avoir dans ces circonstances, qu'il aurait encore fait mieux... Même si cela est franchement difficile.

En conclusion, 'Coeur de Dragon' est un film, mais avant tout un album, qui poussera ses mélodies jusqu'à l'infini pour que jamais elles ne s'oublient, pour que jamais elles ne disparaissent.
Dragonheart - 09/10 - Recensie van Grégory Ramat, ingevoerd op (Frans)
Après avoir collaboré ensemble de bien belle manière sur Dragon-L'histoire de bruce Lee, Rob Cohen et Randy Edelman chevauchent à nouveau ensemble sur ce long-metrage fantastique à la lisière de la Fantasy et de la fresque historique. Et le moins que l'on puisse dire c'est que le compositeur a été bien inspiré par cette histoire très originale. Le thème principale est porteur de l'esprit épique du film tout en réservant des passages très émouvants soulignant la solitude du chevalier autant que celle du dragon. L'amitié des deux personnages est également perceptible à tavers le score ainsi que le caractère burlesque de certaines scènes. Le dragon est au coeur du film et sa présence magique et majestueuse l'est tout autant dans ce score.
Un album donc très riche de nuances, maîtrisé et qui permet à Randy Edelman d'offrir une illustration musicale en parfaite harmonie avec les sublimes images de ce film qui a fait date.


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer