Bolt
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Artiest/Componist | Lengte |
|---|---|---|---|
| 1. | I Thought I Lost You | Miley Cyrus and John Travolta | 3:36 |
| 2. | Barking at the Moon | Jenny Lewis | 3:17 |
| 3. | Meet Bolt | 1:49 | |
| 4. | Bolt Transforms | 1:00 | |
| 5. | Scooter Chase | 2:29 | |
| 6. | New York | 1:44 | |
| 7. | Meet Mittens | 1:25 | |
| 8. | The RV Park | 2:14 | |
| 9. | A Fast Train | 2:38 | |
| 10. | Where Were You on St. Rhino's Day? | 1:58 | |
| 11. | Sing-Along Rhino | 0:42 | |
| 12. | Saving Mittens | 1:02 | |
| 13. | House on Wheels | 3:07 | |
| 14. | Las Vegas | 2:01 | |
| 15. | A Friend in Need | 1:13 | |
| 16. | Rescuing Penny | 3:09 | |
| 17. | A Real Live Superbark | 0:46 | |
| 18. | Unbelievable TV | 1:20 | |
| 19. | Home at Last/Barking at the Moon (Reprise) | Jenny Lewis | 1:29 |
| 36:58 |
Schrijf zelf je recensie
Toon recensies in andere talen
Superhelden doen het goed. Ze duiken overal op in alle vormen, maten en kleuren. Ook Disney pakt uit met een nieuwe held; het schattige hondje Bolt. Bolt is de ster van zijn eigen tv-programma waarin hij een echte superhond is. Voor zover hij weet, is alles wat er op de set gebeurt echt en bezit hij inderdaad superkrachten. Wanneer Bolt per ongeluk weggehaald wordt uit zijn vertrouwde omgeving en terecht komt in New York, gaat hij alles in het werk zetten om terug bij zijn baasje, Penny, te komen. Maar gaat hij het wel redden zonder superkrachten? Gelukkig krijgt hij hulp van de kat Mittens en de overenthousiaste en tv-verslaafde hamster Rhino.
John Powell is met Bolt niet aan zijn proefstuk toe. Hij verzorgde al eerder de muziek voor onder andere Shrek, P.S. I love you en Happy Feet. Met een aantal nummers uit deze films vers in het geheugen, zijn de verwachtingen voor de soundtrack van Bolt toch wel hooggespannen.
Allegaartje
De eerste track is het nummer “I Thought I Lost You”, gezongen door John Travolta en Miley Cyrus, die respectievelijk de stemmen van Bolt en Penny voor hun rekening nemen. Hoewel nummers gezongen door de acteurs meestal wel een leuke extra zijn, is dit liedje er jammer genoeg eentje van dertien in een dozijn en zou het kunnen passen in zowat elke tienerfilm. Wie zich verwacht aan een sprankelende openingscredit blijft dus op zijn honger zitten.
Het tweede nummer “Barking at the moon” van Jenny Lewis is een countryachtig lied en geeft het “road”-thema van de film weer. Hoewel het wel een leuke song is, blijft het te oppervlakkig om echt te blijven hangen.
“Meet Bolt” is het eerste instrumentale nummer op de CD en hoewel het helemaal anders klinkt dan verwacht, weet het toch te bekoren. Geen vlot ritme met de nodige actie, maar een ingetogen melodie waarin het klokkenspel en later de piano de hoofdrol spelen. Maar dat Bolt niet alleen een schattig hondje is, horen we duidelijk in “Bolt Transforms” waarin de spanning wordt opgedreven.
Nog meer actie krijgen we in “Scooter Chase”. Zeker tegen het einde van het nummer moet het allemaal zo snel gaan, dat het bijna chaotisch wordt. Een gelijkaardig effect van snelheid en (bijna) chaos krijgen we in “A Fast Train”.
“New York” is dan weer van een heel ander kaliber. De gedempte en nasale trompetklanken en de saxofoons doen het geheel een beetje denken aan de oude Micky Mouse en Donald Duck filmpjes en geven het nummer een jazzy sfeer.
Nog meer verrassingen krijgen we in “Meet Mittens”. In deze track worden we door het gitaarthema van het ene moment op het andere verplaatst van New York naar Italië.
“Where were you on St. Rhino’s Day?” is een track die echt wel de aandacht trekt. De koperblazers en later het volle orkest zorgen ervoor dat het nummer een groot allure krijgt.
Ook “House on wheels” valt op, onder andere door de grote verscheidenheid die er in het nummer zit. Groots, speels, ingetogen,… verschillende sfeerbeelden wisselen mekaar af.
Hoewel we Las Vegas allemaal kennen als een bruisende stad, wordt er in het gelijknamige nummer toch een heel rustige sfeer gecreëerd.
“Las Vegas” wordt gevolgd door het al even mooie nummer “A friend in Need” dat zacht begint maar op een krachtige manier afsluit. Dezelfde verscheidenheid die we al opmerkten in andere nummers, vinden we ook weer terug in “Rescuing Penny” waarin kleine stukjes thema ook hernomen worden.
Voordat we met “Home at last/Barking at the Moon” afsluiten, krijgen we nog wat spectakel in “Unbelievable TV”. Het laatste nummer herneemt stukjes uit “A Real Life Superbark” en “Barking At The Moon” en is een vrij teleurstellende afsluiter van de soundtrack.
En zo…
komen we tot de vaststelling dat deze soundtrack de nodige afwisseling biedt en best wel leuk klinkt. Het is niet zo dat de nummers vanaf een eerste beluistering inslaan als een bom, maar naarmate je de tracks beter kent, weet de verscheidenheid en de sfeer best te bekoren. Sommige nummers blijven nogal oppervlakkig en daardoor gaat er toch wel wat van hun kracht verloren.
John Powell is met Bolt niet aan zijn proefstuk toe. Hij verzorgde al eerder de muziek voor onder andere Shrek, P.S. I love you en Happy Feet. Met een aantal nummers uit deze films vers in het geheugen, zijn de verwachtingen voor de soundtrack van Bolt toch wel hooggespannen.
Allegaartje
De eerste track is het nummer “I Thought I Lost You”, gezongen door John Travolta en Miley Cyrus, die respectievelijk de stemmen van Bolt en Penny voor hun rekening nemen. Hoewel nummers gezongen door de acteurs meestal wel een leuke extra zijn, is dit liedje er jammer genoeg eentje van dertien in een dozijn en zou het kunnen passen in zowat elke tienerfilm. Wie zich verwacht aan een sprankelende openingscredit blijft dus op zijn honger zitten.
Het tweede nummer “Barking at the moon” van Jenny Lewis is een countryachtig lied en geeft het “road”-thema van de film weer. Hoewel het wel een leuke song is, blijft het te oppervlakkig om echt te blijven hangen.
“Meet Bolt” is het eerste instrumentale nummer op de CD en hoewel het helemaal anders klinkt dan verwacht, weet het toch te bekoren. Geen vlot ritme met de nodige actie, maar een ingetogen melodie waarin het klokkenspel en later de piano de hoofdrol spelen. Maar dat Bolt niet alleen een schattig hondje is, horen we duidelijk in “Bolt Transforms” waarin de spanning wordt opgedreven.
Nog meer actie krijgen we in “Scooter Chase”. Zeker tegen het einde van het nummer moet het allemaal zo snel gaan, dat het bijna chaotisch wordt. Een gelijkaardig effect van snelheid en (bijna) chaos krijgen we in “A Fast Train”.
“New York” is dan weer van een heel ander kaliber. De gedempte en nasale trompetklanken en de saxofoons doen het geheel een beetje denken aan de oude Micky Mouse en Donald Duck filmpjes en geven het nummer een jazzy sfeer.
Nog meer verrassingen krijgen we in “Meet Mittens”. In deze track worden we door het gitaarthema van het ene moment op het andere verplaatst van New York naar Italië.
“Where were you on St. Rhino’s Day?” is een track die echt wel de aandacht trekt. De koperblazers en later het volle orkest zorgen ervoor dat het nummer een groot allure krijgt.
Ook “House on wheels” valt op, onder andere door de grote verscheidenheid die er in het nummer zit. Groots, speels, ingetogen,… verschillende sfeerbeelden wisselen mekaar af.
Hoewel we Las Vegas allemaal kennen als een bruisende stad, wordt er in het gelijknamige nummer toch een heel rustige sfeer gecreëerd.
“Las Vegas” wordt gevolgd door het al even mooie nummer “A friend in Need” dat zacht begint maar op een krachtige manier afsluit. Dezelfde verscheidenheid die we al opmerkten in andere nummers, vinden we ook weer terug in “Rescuing Penny” waarin kleine stukjes thema ook hernomen worden.
Voordat we met “Home at last/Barking at the Moon” afsluiten, krijgen we nog wat spectakel in “Unbelievable TV”. Het laatste nummer herneemt stukjes uit “A Real Life Superbark” en “Barking At The Moon” en is een vrij teleurstellende afsluiter van de soundtrack.
En zo…
komen we tot de vaststelling dat deze soundtrack de nodige afwisseling biedt en best wel leuk klinkt. Het is niet zo dat de nummers vanaf een eerste beluistering inslaan als een bom, maar naarmate je de tracks beter kent, weet de verscheidenheid en de sfeer best te bekoren. Sommige nummers blijven nogal oppervlakkig en daardoor gaat er toch wel wat van hun kracht verloren.
Bolt is het nieuwste Disney-hondje, die door een ongeluk elektronisch geladen wordt en bijvoorbeeld super snel kan rennen. Vandaar ook het bliksemteken op zijn vacht. Deze animatiefilm is in de studio's van Pixar geproduceerd, maar niet onder de vlag van het bedrijf. Dankzij de gigantische reclamecampagne voor de film, zal deze waarschijnlijk enorm veel jonge bezoekertjes trekken. Leuk detail: in Frankrijk en Franstalige bioscopen heet de film (en het hondje) "Volt", wat misschien toch meer bij de verhaallijn ligt.
John Powell levert een vrij korte soundtrack af, met een korte speelduur. Er is weliswaar een promo op de markt gebracht met meer speelduur, maar die is nauwelijks te verkrijgen. Het album trapt af met twee liedjes, waarvan eentje voor een Oscar is genomineerd. Te weten 'Barking At The Moon', gezongen door Jenny Lewis. De andere is een liedje gezongen door John Travolta en Miley Cyrus. De harmonie van de twee stemmen zijn grappig, voor de rest is het een mierzoet Disney-liedje in de trend van High School Musical. Vanaf de derde track mag John Powell aan de slag en dat is gelijk een van de leukste van allemaal. Een rustige track die de begingeneriek van de film voorziet van pianospel en strijkers. In de track daarna horen we dat we te maken hebben met een echte Powell. De opbouwende actiemuziek en de overdonderende percussie is typisch Powell en lekker om naar te luisteren. In 'Scooter Chase' gaat Powell helemaal los met een up-tempo actietrack, waarbij je wederom die typische Powell-toevoegingen terug vindt: veel gave percussie, zwaar koper, een snufje synthesizers en een zeer onrustig orkest die het tempo maar net kan bijhouden. Na deze actietrack is het wel een klein beetje gedaan met de drukke nummers. 'New York' is een (te) kort jazzy nummer, met een aanstekelijke trompet en saxofoon erin. 'Meet Mittens' is clownesk nummer, met grappig pianospel wat verdraaid veel op de Vlooienmars lijkt. Geen memorabel nummer op zich, maar wel lekker om naar te luisteren. Helemaal wanneer de stijl omslaat naar een prachtige wals. 'The RV Park' is eigenlijk underscore en zeer beeld gerelateerd. Desalniettemin bevat de track een bepaalde schoonheid die alleen Powell erin kan verwerken. Ook horen we het thema van 'Barking At The Moon' terug. Enkele korte tracks later belanden we bij 'House On Wheels', een groots opgezet nummer met fantastische strijkarrangementen en een bijzonder mooie melodielijn gespeeld door een klarinet en fluit. 'Las Vegas' is van hetzelfde kaliber en is een rustieke track, die neigt naar de stijl van Newton Howard: mooi en kalm pianospel onder vioolspel. In 'Rescuing Penny' krijgen we eindelijk weer een portie actiemuziek voor de kiezen. Opvallend is hoe groots ook dit nummer is opgezet, met enorm veel percussie en het thema van 'Barking At The Moon' in zijn volste glorie gespeeld. 'Unbelievable TV' vormt de climax van de film en soundtrack en werkt onder hevige percussie naar een spetterend einde. Als klap op de vuurpijl laat Powell zien dat hij ook popsongs prima kan voorzien van muziek. In de laatste track, wat de reprise is van het Oscar-genomineerde nummer, is de muziek van het origineel weggelaten en is er muziek van Powell onder gezet. En ook al is het maar anderhalve minuut, toch is het een van de mooiste tracks van het album.
Bolt is een prima soundtrack, maar John Powell heeft helaas niet alles kunnen geven en soms lijkt het alsof zijn emotionelere muziek niet geheel van de grond komt. Sommige nummers zijn storende underscore, terwijl het tweetal actietracks weer om van te smullen zijn. Het heft elkaar een beetje op, want het nummer van Jenny Lewis (die een stem heeft zoals Ilse de Lange) maakt ook veel goed. Kortom, een leuke Disney-soundtrack voor het hele gezin...de kritische luisteraar daarentegen zal wat minpuntjes tegenkomen!
John Powell levert een vrij korte soundtrack af, met een korte speelduur. Er is weliswaar een promo op de markt gebracht met meer speelduur, maar die is nauwelijks te verkrijgen. Het album trapt af met twee liedjes, waarvan eentje voor een Oscar is genomineerd. Te weten 'Barking At The Moon', gezongen door Jenny Lewis. De andere is een liedje gezongen door John Travolta en Miley Cyrus. De harmonie van de twee stemmen zijn grappig, voor de rest is het een mierzoet Disney-liedje in de trend van High School Musical. Vanaf de derde track mag John Powell aan de slag en dat is gelijk een van de leukste van allemaal. Een rustige track die de begingeneriek van de film voorziet van pianospel en strijkers. In de track daarna horen we dat we te maken hebben met een echte Powell. De opbouwende actiemuziek en de overdonderende percussie is typisch Powell en lekker om naar te luisteren. In 'Scooter Chase' gaat Powell helemaal los met een up-tempo actietrack, waarbij je wederom die typische Powell-toevoegingen terug vindt: veel gave percussie, zwaar koper, een snufje synthesizers en een zeer onrustig orkest die het tempo maar net kan bijhouden. Na deze actietrack is het wel een klein beetje gedaan met de drukke nummers. 'New York' is een (te) kort jazzy nummer, met een aanstekelijke trompet en saxofoon erin. 'Meet Mittens' is clownesk nummer, met grappig pianospel wat verdraaid veel op de Vlooienmars lijkt. Geen memorabel nummer op zich, maar wel lekker om naar te luisteren. Helemaal wanneer de stijl omslaat naar een prachtige wals. 'The RV Park' is eigenlijk underscore en zeer beeld gerelateerd. Desalniettemin bevat de track een bepaalde schoonheid die alleen Powell erin kan verwerken. Ook horen we het thema van 'Barking At The Moon' terug. Enkele korte tracks later belanden we bij 'House On Wheels', een groots opgezet nummer met fantastische strijkarrangementen en een bijzonder mooie melodielijn gespeeld door een klarinet en fluit. 'Las Vegas' is van hetzelfde kaliber en is een rustieke track, die neigt naar de stijl van Newton Howard: mooi en kalm pianospel onder vioolspel. In 'Rescuing Penny' krijgen we eindelijk weer een portie actiemuziek voor de kiezen. Opvallend is hoe groots ook dit nummer is opgezet, met enorm veel percussie en het thema van 'Barking At The Moon' in zijn volste glorie gespeeld. 'Unbelievable TV' vormt de climax van de film en soundtrack en werkt onder hevige percussie naar een spetterend einde. Als klap op de vuurpijl laat Powell zien dat hij ook popsongs prima kan voorzien van muziek. In de laatste track, wat de reprise is van het Oscar-genomineerde nummer, is de muziek van het origineel weggelaten en is er muziek van Powell onder gezet. En ook al is het maar anderhalve minuut, toch is het een van de mooiste tracks van het album.
Bolt is een prima soundtrack, maar John Powell heeft helaas niet alles kunnen geven en soms lijkt het alsof zijn emotionelere muziek niet geheel van de grond komt. Sommige nummers zijn storende underscore, terwijl het tweetal actietracks weer om van te smullen zijn. Het heft elkaar een beetje op, want het nummer van Jenny Lewis (die een stem heeft zoals Ilse de Lange) maakt ook veel goed. Kortom, een leuke Disney-soundtrack voor het hele gezin...de kritische luisteraar daarentegen zal wat minpuntjes tegenkomen!
Golden Globes: Best Original Song: "I Thought I Lost You" (Genomineerd)
Trailer:
Trailer:
Trailer:
Soundtracks uit de collectie: Kids
