Bienvenue Chez les Ch'tis


Naïve (3298490685372)
Film | Releasejaar: 2008 | Film release: 2008 | Medium: CD
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Bienvenue chez les ch'tis (générique)2:23
2.Valse des ch'tis2:07
3.Mutation1:51
4.C'est le Nooord1:11
5.Le départ1:55
6.Le plat pays2:43
7.Arrivée à Bergues1:31
8.Deux ans0:41
9.Le vieux Lille1:36
10.Le carillon d'Antoine1:25
11.Les corons / Clair de lune à à Maubeuge1:24
12.Les chars à voile1:44
13.La tournée (partie 1)1:11
14.Le p'tit quinquin1:21
15.La tournée (partie 2)1:12
16.I just called to say I love you1:01
17.Julie chez les ch'tis3:57
18.Nocturne du carillonneur2:11
19.Philippe parle à Julie1:39
20.Les adieux2:06
21.Générique de fin1:12
22.Le carillon d'Antoine3:42
23.La tournée (orchestral)2:24
24.Bienvenue chez les ch'tis (générique version film)2:21
 44:48
Schrijf zelf je recensie

 

Bienvenue Chez les Ch'tis - 08/10 - Recensie van Tom H., ingevoerd op (Nederlands)
"Bienvenue chez les Ch'tis" veroorzaakte in Frankrijk een ware hype. En dit is niet echt verwonderlijk dat het Franse publiek de film in haar hart sloot. Het charmante verhaal over de postdirecteur die wordt overgeplaatst naar Noord-Frankrijk, een streek bekend voor haar grijsheid en onvriendelijkheid, is een guitige komedie geworden waarin stereotiepen op de korrel worden genomen en een lach en een traan hand in hand gaan. Het gevolg was een ware toeristische overrompeling in het anders rustige en gemeden Bergues. Voor de muziek van de film werd gekozen voor Philippe Rombi, huiscomponist van regisseur François Ozon, en auteur van kleine pareltjes als “Angel” en “Merry Christmas”.

De score bevat alle elementen die Rombi’s score zo aangenaam maken. Opvallend is het melodieuze thema voor “Bienvenue chez les Ch’tis”, die hoewel komisch aandoet, toch nooit haar elegantie verliest. Rombi, die zelf zijn muziek orkestreerde en dirigeerde, houdt het bij een rijkelijk orkestrale score die nog het meest doet denken aan de komische uitspattingen van Alexandre Desplat en Aaron Zigman in “Mr Magorium's Wonder Emperium” inclusief tollende belletjes, eenvoudige percussie en weelderige fluitpassages. De aandachtige luisteraar zal vanaf de eerste track al de gelaagde arrangementen kunnen waarnemen die gaan van tuba’s tot een elektrische gitaar; allemaal samengevoegd in een eclectische mix. Het Orchestre Symphonique Bel’Arte wordt wel vaker bijgestaan door bijzondere geluidseffecten. “Mutation” is hiervan een mooi voorbeeld. Vreemde’ synthesizers worden samen met John Williams-achtige fluitmotieven verbonden in een symfonische verpakking. Af en toe wordt de grote orkestrale aanpak even onderbroken door een mooie piano cue. Zowel in “Valse des Ch’tis” als het droevige “Le Départ” weet Rombi te bekoren met een ingetogen sonate. Al vlug heeft Rombi een overzicht van de mogelijkheden die hij creëerde met zijn thema. Soms vrolijk en onbezonnen, soms triest en melancholisch. Het enige wat jammer is aan de soundtrack is het feit dat de componist maar één echt thema heeft geschreven, waardoor het album eigenlijk niet meer is dan een overzicht van variaties op één enkel idee. Daarnaast zijn ook de komische thema’s niet altijd even toegankelijk. Een cue als “Arrivée à Bergues” is moeilijk en vermoeiend met haar pizzicato spelende strijkers en haar uithalen voor de klarinet. Anderzijds weet Rombi je toch te boeien met zijn innemende thema dat bijvoorbeeld in “Deux Ans…” op enkele seconden kan switchen tussen emotioneel en komisch of het heerlijk walsende “La Vieux Lille” waar de kracht van Rombi’s thematiek duidelijk zichtbaar wordt.

Naast de score staan er ook nog enkele heerlijke Franse chansons geprogrammeerd waarvan het evocatieve en schitterende “Le Plat Pays” van Brel toch de kroon spant. Iets minder aangrijpend en eigenlijk vreemd en oninteressant zijn de stukken van Stefano Colletti op de beiaard, hoewel de hybride tussen het klokken en het orkest in “Le Carillon d’Antoine” heerlijk opbouwt maar haar climax jammerlijk mist. Het voetballied “Les Corons” is ronduit degoutant en wanneer een vreselijke harmonie uitbarst in “Clair Lune à Maubeuge” is de pret volledig weg. Leuke gimmick, oninteressant op cd. Gelukkig weet Rombi genoeg variatie te voorzien en de luisteraar verder te plezieren met mooie, rijke en gelaagde orkestraties waaraan menig Hollywood-componist nog een puntje kan aan zuigen.

“Bienvenue chez les Ch’tis” is een rijke score geworden. Rombi maakt nogmaals duidelijk dat hij een meester is in het componeren van een melodieuze score met een verdomd ingenieus thema. Misschien is deze soundtrack niet zo rijk als “Angel” en zeker niet zo emotioneel als “Cinq Fois Deux”. Toch weet de componist perfect het komische genre in een leuk en vooral aangenaam jasje te steken. Daarom is deze soundtrack aan te raden aan iedereen die houdt van heerlijk uitgesponnen orkestraties en mooie thema’s. Helaas zijn de tracks iets te kort om echt te blijven boeien. Een suite van de tracks zou heel wat aangenamer zijn geweest. Toch heeft het platenlabel Naïve opnieuw een soundtrack van kwaliteit afgeleverd. “Bienvenue chez les Ch’tis” is hemels voor de verzamelaars en liefhebbers van komische scores, maar de vele elegante cues die er tussen staan geperst, met als bizar hoogtepunt een pianosolo met orkestrale begeleiding van de hit “I Just Called To Say I Love You”, door Rombi zelf ingespeeld. Een soundtrack die niet voor iedereen is weggelegd, maar zeker het beluisteren waard is!
Bienvenue Chez les Ch'tis - 08/10 - Recensie van Wim Minne, ingevoerd op (Nederlands)
Het valt me meer en meer op hoe Frankrijk zich in de filmwereld naar voor dringt. De laatste jaren zijn de Franse filmen meer en meer succesvol. Dinner des Cons bijvoorbeeld, of deze Bienvenue Chez les Ch'tis. Alletwee komedies, waarvan de eerste heel erg grappig is, en de tweede de records heeft gebroken: de meest succesvolle Franse komedie aller tijden. Maar het zijn niet alleen de films die succesvol zijn. Het zijn vooral de componisten. Alexandre Desplat & Gabriel Yared, een Libanese Fransman kan je wel zeggen, hebben hun pluimen al verdient. Maar ook Bruno Coulais, van het inpakkende Les Choristes, heeft al hoge ogen gegooid en Armand Amar hebben pareltjes geschreven.

Philip Rombi, het is de eerste keer dat ik ervan hoor, schreef dan weer voor deze Bienvenue Chez les Ch'tis. En zoals de andere Fransmannen deed hij dat op een pakkende wijze. Humoristisch getinte muziek wisselt hij snel af met muziek 'avec tristesse'. Hij slaagt erin om de sfeer gemoedelijk te houden, mede dankzij dat leuke hoofdthema. Maar het leuke is de verscheidenheid aan instrumenten. Een orkest, beiaards, dwarsfluiten, ... voor allemaal heeft hij wel een goed stuk muziek geschreven.
Maar vooral de melodie die hij gecreëerd heeft, loont de moeite. Ze blijft na een tijd in je hoofd plakken, en dan de variaties die Rombi hierop maakt, het is allemaal echt wel ontzettend leuk.

Maar daar eindigt het dan eigenlijk ook. De muziek is van hoge kwaliteit, leuk, maar meer ook niet. Dit is zo'n score die je in de kast zet en na een verloop van tijd er nog eens uithaalt en gewoon nog eens beluistert om nog eens te horen hoe de score ging.

Maar toch: een amusante score, niet zo leeghoofdig als sommige andere komedies.


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer