Bangkok Dangerous


Lionsgate Records (0856968001494)
Film | Releasejaar: 2008 | Medium: CD
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Bangkok Dangerous3:13
2.Assassin1:45
3.Bangkok Dangerous Main Title2:31
4.Fon's Theme2:22
5.The Pupil2:32
6.Bangkok Reflections2:00
7.Runner2:47
8.Pursuit2:45
9.Underground Temple1:45
10.Prague4:13
11.Silent Retribution4:27
12.Explosive Device1:15
13.Gangland Grenade2:05
14.The Hitman2:08
15.Elephant2:10
16.Rain1:28
17.Scooping Out The Hit2:04
18.Second Thoughts2:28
19.Pool Assassination2:50
20.What I Do3:08
21.Hide and Seek1:53
22.Floating Market1:37
23.River Chase3:55
24.The Performance1:22
25.Bangkok Downtown2:18
26.Knife Test2:46
27.Fire3:40
28.The Meeting0:54
29.The Compound Shootout4:11
30.Yearning1:36
31.Fate3:29
 77:37
Schrijf zelf je recensie Verberg reviews in andere talen

 

Bangkok Dangerous - 09/10 - Recensie van Maurits Petri, ingevoerd op (Nederlands)
Soms doen bekende en minder bekende componisten dingen die ze beter niet hadden kunnen doen. Brian Tyler daarentegen dacht waarschijnlijk: “Laat ik eens al mijn talent gebruiken en een soundtrack produceren die zijn weerga niet kent!” En dat is hem met verve gelukt, want Bangkok Dangerous blijkt een pareltje zo in de laatste maanden van 2008!

De bijzondere filmproductie Bangkok Dangerous met een halve Amerikaanse cast, waaronder megaster Nicolas Cage, deed veel stof opwaaien. Het verhaal, wat gebaseerd is op een waar gebeurd verhaal is namelijk vrij schokkend en gewelddadig. Ook de manier waarop alles gefilmd is, is niet voor watjes. Snoeiharde actie, bloeddorstigheid en knallende achtervolgingen zorgen voor een ontzettende adrenalinekick.
De soundtrack is dat zeker ook, maar als start begint het album met een prachtige rustieke en emotionele track, vernoemd naar de prent. Lang uitademende strijkarrangementen en het gebruik van enkele Thaise instrumenten (want jawel, Bangkok is de hoofdstad van Thailand) werken naar een kleine rustige climax. Helaas is die rust van korte duur, want track nummer 2 had rechtstreeks uit het repertoire van Hans Zimmer kunnen komen. Hier en daar heeft het nummer ‘Assassin’ dan ook wel iets weg van het thema van The Dark Knight. Opzwepend, groots en meeslepend. Muziek die we niet echt gewoon zijn van componisten als Brian Tyler. Maar al snel word duidelijk dat de man ook dit soort filmmuziek prima in de vingers heeft. Track 3 vormt de openingsgeneriek van de film en is een door een beat aangedreven nummer. Synthesizers spelen een klein melodietje, wat zorgt voor een hippe en coole sfeer. In ‘Fon’s Theme’ keren we terug naar de rust. In dit prachtige nummer, waarin het rustige thema gecombineerd wordt met heerlijk pianospel kom je tot rust na al dat geweld. Een erg bijzonder nummer is ‘Bangkok Reflections’. Een echoënde elektrische gitaar, een bescheiden piano en wat synthesizers geven een onberispelijk gevoel. Een sfeer die ieder moment zou kunnen omslaan. En dat is ook aan de orde in ‘Runner’. Een drum, dromerige strijkers en wat lichte percussie werken langzaam naar een druk moment in deze track. Langzaam word de spanning opgebouwd en explodeert luidkeels. Maar komt achtereenvolgens weer tot rust.
Opvallend is dat de soundtrack Bangkok Dangerous een zeer rauw karakter heeft. Door het gebruik van veel elektrische gitaren, elektronische instrumenten en de wisselwerkingen van emotioneel beladen muziek naar snoeiharde actiemuziek staat de soundtrack als een huis. ‘The Hitman’ is een track waarin Tyler al het goede combineert uit de vorige tracks. Te beginnen met een emotioneel flard muziek van de eerste track, gevolgd door het heerlijke opzwepende thema van de tweede track, om te eindigen met de licht Thaise muziek uit de vierde track. Het beste actienummer van het album is met vlag en wimpel ‘River Chase’. Pakkende percussie (John Powell-achtig) geeft het ritme aan van het nummer. Onrustige bellen en xylofoons, plus wat strijkers spelen er lustig op los. De toevoeging van elektronische geluidseffecten werkt magnifiek. ‘The Performance’ is een grappig nummer tussendoor en is typische Thaise muziek, die veelal te horen is in grotere Thaise steden en op markten. ‘Bangkok Downtown’ is een nummer wat van de voormalige rapformatie Wu-Tang Clan afkomstig had kunnen zijn. Een rauwe en droge beat, plus wat Thaise muziek zorgen voor een aparte luisterervaring. Bijna aan het einde van de soundtrack laat Brian Tyler eens even merken dat hij ook thuis is in suspensemuziek. ‘Knife Test’ is een onrustig, bijna horrorachtig, nummer wat ontzettend gaaf opbouwt naar een hoogtepunt. De jammerende synthesizers zijn wederom een aangename toevoeging. ‘Fate’ is een sublieme afsluiting van een beladen soundtrack. Hierin komt dat prachtige rustige thema uit de eerste track weer terug, deze keer in zijn volle glorie plus een Thaise toevoeging. Er kan niet anders gezegd worden dat Tyler met dit thema de spijker op de kop slaat.

Brian Tyler is terug van weggeweest en komt eindelijk weer eens op de proppen met een soundtrack die er toe doet! Bangkok Dangerous is een actierijke soundtrack geworden, maar met genoeg prachtige rustpunten waarbij een laagje kippenvel zeerzeker kan optreden. De opbouw van de soundtrack is ook bijzonder te noemen, waar het niet dat 31 vrij lange tracks toch best wel veel is. Of het té veel is, is aan de luisteraar te beoordelen. Al met al is 77 minuten aan muziek een cadeautje voor de fan van de componist. Maar ook voor de andere luisteraars. Met Bangkok Dangerous zet Brian Tyler een stap in de goede richting naar hopelijk nog veel meer heerlijke (actierijke) soundtracks!
Bangkok Dangerous - 08/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op (Nederlands)
Joe (Nicolas Cage) is een huurmoordenaar die tot de top behoort en hij wil nog een paar klussen klaren voor hij stopt. Die klussen brengen hem in Bangkok. Net als andere keren maakt hij ook nu weer gebruik van een hulpje, die hij gewoon op straat inhuurt en na afloop 'opruimt'. Deze keer treft hij Kong, een straatverkoper, die er vervolgens achter komt wat hij doet voor z'n brood. Kong wil daarna dat Joe hem zelf het vak leert, waarin Joe toestemt, wat niet zonder gevolgen blijft. Een ander probleem dat Joe zich op de hals haalt betreft een mooie Thaise vrouw, waar hij mee aanpapt, maar die hij niet teveel vertellen kan. Door die contacten echter stelt hij zichzelf te kwetsbaar op en wordt zelf het doelwit...
Een matige aktiefilm, met veel bombast van achtervolgingen, shoot-outs en wat dies meer zij, met een nogal voorspelbaar verhaal. En nog geflopt ook.

Maar niet alles aan zo'n actieknaller van niveau is slecht. De muziek is daar een voorbeeld van. Die is gewoon goed. Nu is dat voor een actiefilm natuurlijk altijd in goede handen bij een componist als Brian Tyler. Maar zelfs Tyler zal zich achter de oren hebben gekrabt bij de beelden van de film waarvoor hij gecontracteerd was voor de muziek. Toch tekent het Tyler dat hij zich er niet goedkoop vanaf heeft gemaakt. Het is niet een snel gemaakte en adrenaline gevulde score geworden met uitsluitend bombastisch lawaai, zoals Tyler wel vaker gemaakt heeft. Integendeel zelfs. De score is gevarieerd en toch mooi in balans, met voldoende ruimte voor bijzonder fraaie rustige tracks en mooi gemaakte harmonieën, gespeeld door het Filharmonisch orkest van de stad Praag. De thema's zijn mooi verweven in de muziek door de hele score heen en komen dan ook steeds terug als punten van herkenning en zorgen er zodoende voor de de score een mooi geheel is.

Toch is niet alles even fraai. De Main Title is een wat mindere track, waarin Tyler een groot aantal vreemde elektronische effecten verwerkt en waarbij het hoofdthema geen fraaie melodie heeft. Maar de daarop volgende Fon's Theme is weer wel een mooie rustige track, met een wat melancholieke melodie op een kil klinkende piano, wat een apart maar wel mooi effect heeft, die o.a. weer terugkomt in de korte track The Meeting.
Zo gebruikt Tyler wel meer instrumenten min of meer solo op een rustige melodie. In Bangkok Reflections, Yearning en What I Do doet hij dat met elektrische gitaar, in Underground Temple met een Spaanse gitaar.
Silent Retribution is een rustig doorlopende track, die erg fraai afloopt en de stijl heeft van de openingstrack, evenals Second Thoughts en de afsluitende track Fate.

Natuurlijk ontbreken ook de actietracks niet. Die actietracks zijn vooral percussiegedreven, zoals we van Tyler gewend zijn. Soms worden die tracks onderbroken door meer introspectieve momenten, maar evenzo vaak stampen de tracks in volle vaart door. Of die actietracks fraai zijn hangt vooral af van de melodieën die Tyler erin door laat klinken. Dat doet hij in een aantal tracks erg goed, in andere weer veel minder. Pursuit is een voorbeeld van zo'n fraaie melodieuze actietrack, Gangland Grenade een voorbeeld van een mindere, maar de daarop volgde actietrack The Hitman is weer geweldig, terwijl The Compound Shootout ook weer een mindere is.
Echte spannende thrillertracks, zoals Pool Assassination, zijn wel goed gemaakt, maar minder makkelijk beluisterbaar. Dat geldt ook voor de muziek in River Chase, die een combinatie is van spanning en actie-elementen.

Vanaf de track Floating Market neemt de invloed van Oosterse muziek iets toe. Daarvoor bestaat de score volledig uit wat we hier Westerse muziek noemen. Met name de tracks The Performance is een track die volledig in die oriëntaalse sfeer is gemaakt, compleet met gamalans. Bangkok Downtown is ook Oosters, maar daaroverheen heeft Tyler een lelijke elektronische percussie gezet. Niet fraai. Zo zijn er nog een paar tracks, maar daarna valt de oriëntaalse invloed bijna helemaal weer weg.

Kortom, Brian Tyler heeft met de score voor Bangkok Dangerous een goede score neergezet. Veel rustige tracks en mooie thema's of motieven maken de muziek prima beluisterbaar. De paar mindere tracks zijn acceptabel, al was het maar omdat de score een lengte heeft van maar liefst 77 minuten.
Bangkok Dangerous - 06/10 - Recensie van Thomas-Jeremy Visser, ingevoerd op (Nederlands)
Nicolas Cage doet in Bangkok Dangerous waar hij het beste in is. Films maken waarin hij (dit keer met een afzichtelijk kapsel) een geweer vasthoudt of minstens 13 explosies aanschouwt. Fans zien hem graag zo, anderen zien hem als de Steven Seagal van de A-films. Next, Ghost Rider, Gone in 60 Seconds, Con Air, Face/Off en Grindhouse zijn tenslotte niet de minste actiethrillers. Toch is de term actieheld niet helemaal verdient: In National treasure deed hij een vrij aardige sollicitatie tot moderne Indiana Jones, en met ijzersterke rollen zoals die in Leaving Las Vegas en Adaption kreeg hij twee oscarnominaties, waarna hij voor de eerstgenoemde de gouden man mee naar huis mocht nemen.
Toch blijft er een beetje een ''dom'' imago om hem heen hangen, of zoals Preview hem beschreef: De ''Goofy'' van Hollywood. In Bangkok Dangerous ligt dat niet alleen aan zijn absurde kapsel, nee de film is gewoon niet interessant voor de gemiddelde bioscoopbezoeker, en Cage kan en verdient beter.

In dezelfde context, maar dan op muzikaal vlak, is dat zo met de componist van Bangkok Dangerous, Brian Tyler. De man maakte schitterende muziek voor de befaamde tv-serie Children of Dune, voorzag enkele afleveringen van Enterprise van muziek en recentelijk werk voor films zijn onder andere Rambo, Aliens Versus Predator Requiem en War (Roque Assasin). Kenners kennen zijn stijl: druk, hectisch en chaotisch met als gevolg vermakelijke maar vermoeiende scores die je niet helemaal overtuigen omdat het geen ''geheel'' is.
En hoewel ook Bangkok Dangerous dat niet is, is dit werk tóch een aanwijzing dat Tyler beter kan dan hij liet blijken bij zijn recentere werken. Dit geeft ons hoop voor het binnenkort te verwachten Eagle Eye.

Toegegeven, het hoofdthema, de eerste track is gewoonweg interessant, en roept voor de mensen die van duistere, donkere en toch enigzins sfeervolle muziek houden interesse op. Ik raad mensen die houden van Massive Attacks' Teardrop en de wat zweverigere werken van Moby deze score te kopen aangezien het vol mee zit. Tyler gooit ook nog wat subtiels in de mix, iets wat je niet meteen van hem verwacht (als je Children of Dune kent weet je dat ik lieg, ik bedoelde zijn recentere werken voor Hollywood). Zo is er hier en daar een piano of een strijker te horen die toch een aardige poging doen om wat rust toe te voegen. Dit is te te horen in tracks zoals The Meeting en Fate. Opnieuw is hier die Moby tick te horen die de score naar een wat hoger niveau leidt.
Maar de gigantische chaos in Tyler's werken zijn er onmiskenbaar ook. Runner is een adrenalinekick, net als Explosive Device en Gangland Grenade. De laatste heeft enkele techno/rock tinten erin die in de film héél goed werken. Maar toch is 77 minuten luisteren naar dezelfde muziek niet altijd een pretje. De Moby-achtige tracks zijn in de meerderheid, en hoewel dit een sterke kant is van Tyler, en dit prima in de film werkt (lees onopgemerkt blijft), is het op schijf toch wat langdradig. De actie die erin zit, is goed, gelukkig wat georganiseerder dan Rambo of War, en ook de wat subtielere kant van Tyler ontwikkelt zich. Dit geeft ons hoop voor de toekomst, want dat de man muziek van maken wisten we al. Hij zou best eens een nieuwe Elliot Goldenthal kunnen worden. De muziek voor Bangkok Dangerous zal geen Oscars winnen, maar haalt het maximale uit de film, en leid niet af, iets wat Tyler soms wél voor elkaar kreeg.Het is een score die voor de fans, en mensen die van wat meer alternatieve filmmuziek houden, uitgebracht is. Dus geen orkestraties zoals die van John Williams of Craig Armstrong, maar meer experimenteel werk, vaak met synthesizers, zoals we dat van Ramin Djawadi of Tyler Bates gewend zijn.
Bangkok Dangerous - 09/10 - Recensie van Wim Minne, ingevoerd op (Nederlands)
Nicolas Cage mag in deze film Hitman gewijs door Thailand trekken. Leuk uitgangspunt.
De muziek - voorziener van dienst is Brian Tyler, u welbekend van het gedrocht Alien Vs Predator II. Dus, aangezien dat mijn enigste kennismaking was met Tyler, had ik héél slechte verwachtingen.

Maar kijk, Tyler doet iets wat ik niet verwachtte. Hij maakt echte muziek, goede muziek. Bangkok Dangerous, de eerste track, trekt je al meteen in de wereld van Cage, van de moordenaar. Op overweldigende manier, een sterke opbouw, en muzikaliteit die je doet genieten. Een verademing om naar te luisteren, het is inderdaad een geluid dat we al lang niet meer gehoord hebben. Natuurlijk, de daaropvolgende track, Assassin is een track die, toegepast op het feit dat dit een actiefilm is, een actietrack is. Maar zelfs hier borduurt Tyler voort op enige muzikaliteit en gestructureerdheid. De slaginstrumenten hebben de grootste rol, en hier en daar integreert hij dat vleugje elektriciteit. Een abrupt einde, maar toch, genietbaar.

Het echte Main Title van Bangkok Dangerous is iets helemaal anders dan het eerste en staat garant voor hyperactiviteit. Ook hier valt weer het gestructureerde gebruik van de muziek op. Tyler hanteert een motief dat voortdurend herhaalt wordt, dan eens vervormd, om het dan terug in oorspronkelijke staat te gebruiken, om het dan weer te vervormen. Geweldig idee, het werkt. En hierna schakelt hij meteen weer over naar zijn emotionele kant. Fon's Theme is een geweldig voorbeeld.

En zo gaat het maar door. De afwisseling tussen rustig en actie is hier zo goed gedoseerd dat je je niet kan vervelen door "teveel van een". Elephant is emotioneel, met het terugkerende hoofdthema. Er wordt ook een combinatie van actie en emotie. The Hitman is er zo één. Spannend, rustig tegelijk, om dan in volle glorie toch zijn eigen weg te gaan: actietrack.

Tyler verrast, en deze Bangkok Dangerous lijkt in niets op Alien VS Predator. Er is een minimum aan elektrische instrumenten gebruikt, feitelijk alleen voor de actiestukken horen we echte elektriciteit. Maar juist doordat het voor alleen dat soort muziek wordt gebruikt stoort het niet, het maakt de muziek modern. (Met elektriciteit bedoel ik hierbij panelen die een klank voortbrengen, geen elektrische viool ofzo...)
Brian Tyler, proficiat, keep up the good work en bezorg ons elk jaar maar zo'n score. Maar o wee als je weer afkomt met een AVSP!!
Bangkok Dangerous - 09/10 - Recensie van Damien , ingevoerd op (Frans)
En voilà un soundtrack d'action qui en jette! Brian Tyler aligne des morceaux tous plus impressionnants les uns que les autres, vrombissants et pétaradants à souhait, avec des orchestrations d'une grande richessse. Les compositions sont ainsi portées aussi bien par des instruments plus orientaux, que par des synthés et un orchestre samplé au son percutant.
Et tout ça, sans oublier de s'arrêter de temps à autre pour souffler, histoire de faire une petite place à l'émotion. Quelques pistes: "Bangkok Dangerous", plus doux, "Assassin", très musclé, "Silent Retribution", "The Pupil" ou encore "What I Do" - et j'en oublie beaucoup.
Tout simplement épatant!
Trailer:



De trailer van deze soundtrack bevat muziek uit:

Whoosh Hit, Brand X Music (Trailer)
Attention, Brand X Music (Trailer)
Cymbolic B, Brand X Music (Trailer)
Door Slam, Brand X Music (Trailer)
Dust Rise, Brand X Music (Trailer)
End of an Era, Brand X Music (Trailer)
GMC Hit, Brand X Music (Trailer)
Huge Chime Reversal, Brand X Music (Trailer)




Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer