Dragonlance: Dragons of Autumn Twilight
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Lengte | |
|---|---|---|---|
| 1. | Dragonlance (Main Title) | 1:15 | |
| 2. | Dragonarmies | 1:44 | |
| 3. | Fizban's Tale | 2:20 | |
| 4. | Takhisis and Verminaard | 1:41 | |
| 5. | Homecoming | 2:12 | |
| 6. | Tasslehoff & Flint | 0:39 | |
| 7. | The Inn of the Last Home | 1:40 | |
| 8. | The Circle is Broken/Blue Crystal Staff | 3:33 | |
| 9. | Escape from the Inn | 2:39 | |
| 10. | Goldmoon & Riverwind/Campfire | 2:23 | |
| 11. | I Will Have That Staff | 0:50 | |
| 12. | Monks/Draconian Ambush | 3:54 | |
| 13. | Sturm is Healed | 0:53 | |
| 14. | Darken Wood | 2:58 | |
| 15. | Forestmaster/Pegasus Ride | 4:23 | |
| 16. | Fall of the Que Shu | 1:22 | |
| 17. | Xak Tsaroth/Bupu | 2:05 | |
| 18. | Onyx's Lair | 4:31 | |
| 19. | The Resurrection of Goldmoon | 2:26 | |
| 20. | Returning to Solace | 0:53 | |
| 21. | Elven Rescue | 2:07 | |
| 22. | Qualinesti Hymn | 1:14 | |
| 23. | Speaker of the Sun | 2:14 | |
| 24. | Tanis and Laurana | 1:44 | |
| 25. | Sla Mori | 2:21 | |
| 26. | Flamestrike | 1:45 | |
| 27. | The Battle of Pax Tharkas Pt. 1 | 4:15 | |
| 28. | The Battle of Pax Tharkas Pt. 2 | 5:43 | |
| 29. | Wedding/Kitiara | 1:19 | |
| 67:03 |
Schrijf zelf je recensie
Dragonlance: Dragons of Autumn Twilight -
08/10 -
Recensie van
Joris Kessels, ingevoerd op (Nederlands)
Bij succesvolle creaties blijft het vaak niet alleen bij boeken, maar worden ook films en games op de markt gebracht. Het begint echter niet altijd met een boek zoals bij de Lord of the Rings, het komt vaak genoeg voor dat het begint met een film zoals bij Star Wars. Maar ook de succesvolle games vinden hun weg naar de andere media. Bij Dragonlance: Dragons of Autumn Twilight is dit het geval. Het begon met de game Dungeons and Dragons, waarvoor als aanvulling de wereld Dragonlance werd gecreëerd. De ontwerpers hiervan wilden het verhaal achter deze wereld openbaren en brachten de Dragonlance Chronicles trilogie uit. Dragons of Autumn Twilight is het eerste boek uit deze trilogie, uitgegeven in 1984. De reeks werd een succes en veel andere boeken, gebaseerd op de Dragonlance wereld volgden. In 2008 is er dan een verfilming gekomen van het eerste boek, maar wel in geanimeerde vorm. En met de film is aan een ander medium invulling gegeven aan de wereld van Dragonlance: de muziek.
De kritieken over de film zijn vernietigend. Hopeloze animatie, geen karakter ontwikkeling, een warrige verhaalontwikkeling en belachelijke dialogen. Dit heeft mij ook weerhouden om m’n kostbare tijd te verdoen aan deze film. Er is echter één lichtpuntje in deze negatieve golf van kritiek: de muziek. En ik kan dat met grote overtuiging beamen. Want als het aan de muziek had gelegen was deze film, hoewel in geanimeerde vorm, een enorme klapper geweest.
Karl Preusser had de eer om aan de slag te gaan met de wereld van Dragonlance. Hoewel nog onbekend, heeft deze man in de afgelopen jaren al redelijk wat tv- en filmprojecten op z’n naam staan en enkele stukken voor concert gecomponeerd. Deze ervaring en het enthousiasme van Preusser waarmee hij aan het stuk heeft gewerkt (hij is zelf een Dragonlance fan) heeft ertoe geleid dat Dragons of Autumn Twilight een zeer degelijke en vermakelijke score heeft gekregen. In de score wordt slechts gering gebruik gemaakt van kunstmatige muziek, waardoor het allemaal erg puur klinkt. Veelal gaat groot orkest samen met een vrouwenkoor en velerlei middeleeuwse instrumenten (fluiten, snaarinstrumenten en percussie). Bijzonder is dat het orkest op afstand, met video conferencing, geleid werd door Karl Preusser. Het orkest bevond zich in Praag en Preusser zich in de studio in New York. Het eindresultaat mag er in ieder geval wezen.
De soundtrack opent goed met de main title van Dragonlance: mysterieus, dwingend en overdonderend. Het geluid is ondanks gebruikelijke concepten verfrissend, wat met name te danken is aan het koor dat toch anders klinkt dan in menig andere soundrack. De track ‘fizban’s tale’ geeft verder een goed beeld weer van de elementen die in de score terugkomen. Mooi aan deze track is de melodische houten fluit aan het einde, deze tilt de muziek naar een hoger niveau. Een andere bijzondere track is ‘homecoming’, met de prachtige zang van een vrouwelijke solist, welke een desolate sfeer uitademt. Erg mooi. Nog andere noemenswaardige tracks zijn ‘the inn of the last home’, ‘forestmaster/pegasus ride’, ‘the resurresction of goldmoon’ en het te korte ‘qualinesti hymn’ voor vrouwenkoor. Aardig om te weten is dat de lyrics van het koor, bijvoorbeeld in de laatst genoemde track, gebaseerd zijn op de verschillende dialecten uit de wereld van Dragonlance (Solamnic’s latijn en Qualinesti’s elfs).
Hoewel de score over het geheel genomen vermakelijk is, kan het met momenten op de achtergrond komen en minder boeien. De muziek weet je echter op een moment weer vanzelf te pakken en je zonder moeite mee te nemen naar een volgend deel van de score.
Als het aan Karl Preusser ligt dan blijft het niet bij het eerste deel van de chronicles trilogy, aangezien hij deze Dragons of Autumn Twilight ook dusdanig heeft benaderd. Ik schaar me achter de componist en hoop ook dat de volgende delen in film uitgebracht worden, al is het alleen om de kunsten van deze componist te kunnen bewonderen. Mijn complimenten aan Karl Preusser.
De kritieken over de film zijn vernietigend. Hopeloze animatie, geen karakter ontwikkeling, een warrige verhaalontwikkeling en belachelijke dialogen. Dit heeft mij ook weerhouden om m’n kostbare tijd te verdoen aan deze film. Er is echter één lichtpuntje in deze negatieve golf van kritiek: de muziek. En ik kan dat met grote overtuiging beamen. Want als het aan de muziek had gelegen was deze film, hoewel in geanimeerde vorm, een enorme klapper geweest.
Karl Preusser had de eer om aan de slag te gaan met de wereld van Dragonlance. Hoewel nog onbekend, heeft deze man in de afgelopen jaren al redelijk wat tv- en filmprojecten op z’n naam staan en enkele stukken voor concert gecomponeerd. Deze ervaring en het enthousiasme van Preusser waarmee hij aan het stuk heeft gewerkt (hij is zelf een Dragonlance fan) heeft ertoe geleid dat Dragons of Autumn Twilight een zeer degelijke en vermakelijke score heeft gekregen. In de score wordt slechts gering gebruik gemaakt van kunstmatige muziek, waardoor het allemaal erg puur klinkt. Veelal gaat groot orkest samen met een vrouwenkoor en velerlei middeleeuwse instrumenten (fluiten, snaarinstrumenten en percussie). Bijzonder is dat het orkest op afstand, met video conferencing, geleid werd door Karl Preusser. Het orkest bevond zich in Praag en Preusser zich in de studio in New York. Het eindresultaat mag er in ieder geval wezen.
De soundtrack opent goed met de main title van Dragonlance: mysterieus, dwingend en overdonderend. Het geluid is ondanks gebruikelijke concepten verfrissend, wat met name te danken is aan het koor dat toch anders klinkt dan in menig andere soundrack. De track ‘fizban’s tale’ geeft verder een goed beeld weer van de elementen die in de score terugkomen. Mooi aan deze track is de melodische houten fluit aan het einde, deze tilt de muziek naar een hoger niveau. Een andere bijzondere track is ‘homecoming’, met de prachtige zang van een vrouwelijke solist, welke een desolate sfeer uitademt. Erg mooi. Nog andere noemenswaardige tracks zijn ‘the inn of the last home’, ‘forestmaster/pegasus ride’, ‘the resurresction of goldmoon’ en het te korte ‘qualinesti hymn’ voor vrouwenkoor. Aardig om te weten is dat de lyrics van het koor, bijvoorbeeld in de laatst genoemde track, gebaseerd zijn op de verschillende dialecten uit de wereld van Dragonlance (Solamnic’s latijn en Qualinesti’s elfs).
Hoewel de score over het geheel genomen vermakelijk is, kan het met momenten op de achtergrond komen en minder boeien. De muziek weet je echter op een moment weer vanzelf te pakken en je zonder moeite mee te nemen naar een volgend deel van de score.
Als het aan Karl Preusser ligt dan blijft het niet bij het eerste deel van de chronicles trilogy, aangezien hij deze Dragons of Autumn Twilight ook dusdanig heeft benaderd. Ik schaar me achter de componist en hoop ook dat de volgende delen in film uitgebracht worden, al is het alleen om de kunsten van deze componist te kunnen bewonderen. Mijn complimenten aan Karl Preusser.
Dragonlance: Dragons of Autumn Twilight -
03/10 -
Recensie van
Thomas-Jeremy Visser, ingevoerd op (Nederlands)
Een animatieversie van The Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring, daar kan je Dragonlance: Dragons of Autumn Twilight het beste mee vergelijken: Zes vrienden, waaronder een ridder, een dwerg een half elf en een Magiër, zoeken naar een machtig voorwerp, die het bestaan van de goden van hun wereld Krynn bevestigen. Na 5 vijf jaar zoeken, ontmoeten ze elkaar opnieuw. Allen hebben geruchten gehoord over een naderende oorlog. Ze ontmoeten een prachtige prinses, en haar weinig subtiele, grove beschermer. Samen met hen gaan ze op zoek naar de goden, maar daar wacht hen een gevaarlijke reis.
De film, met als grote trekpleister Keifer Sutherland, is gigantisch geflopt, en niet in de laatste plaats door het rommelende script, slechte animaties en de domme logica van vrijwel alle gebeurtenissen die erin voorkomen. Ik, en ongetwijfeld héél véél anderen hebben nog nooit gehoord van Karl Preussler. Alsof de film nog niet afgekraakt was, moet ik helaas nog even een naschop geven op muzikaal gebied.
Het hoofdthema voor Dragonlance klinkt niet eens zo heel slecht, maar heeft wel een erg groot gehalte ‘’dit gaat over een episch sprookjesverhaal, zoals je nog nooit heb gezien’’, wat de film dan weer tegenspreekt. Ook de zang erin is niet zo indrukwekkend, deze had voor een computerspel kunnen worden gemaakt, en lijkt dan ook op de muziek voor Zelda.
Fizban’s tale is erg gaaf, en vooral mysterieus, en de sterke kant van de score, de cello’s worden goed gebruikt, en spoelt het ‘’Zelda’’ smaakje weg. Houtblazers brengen dit nummer goed weg.
Volgend hoogtepunt is ‘’Homecoming’’, waarin we de rustigere kant te horen krijgen, en zelfs even speelsheid te horen krijgen.
Maar waar The Inn of the Last Home nog een erg goed koor kent, valt dit weg bij The Circle is Broken/Blue Crystal Staff, want hierin worden we weer meegesleept in de vrij nutteloze, weinig bekorende muziek, die meer had gepast in een game. En die trend zet helaas door, zelfs het bombastische begin van I Will have That Staff, en de rare vocale performance aan het begin van Monks/Draconian Ambush kunnen daar weinig aan doen. Nee dit blijft tot Sturm is Healed, waarin we eindelijk wat echte spanning krijgen. Maar in Darken Wood dreigt dit bijna tot underscore te transformeren, tot slagwerk zich ermee gaat bemoeien. Het is erg jammer dat deze score zo eentonig is geworden, Alexandre Desplat of Nicholas Hooper had het beter gedaan. Want na datzelfde Darken Wood komt er een hele lange periode met muziek, die grenst aan underscore, en bij vlagen ook nog eens slecht gecomponeerd is. Preusser’s probleem is dat hij iets heel moois wil maken, en daarom allerlei capriolen uithaalt, met heel veel instrumenten, en juist daarom lijkt alles zo veel op elkaar. Natuurlijk zitten er wel enkele leukere stukken tussen, Onyx’s Lair eindigt spectaculair, maar het koor, dat klinkt…amateuristisch is niet het goede woord, maar het verbleekt toch vergeleken elke andere score die ik ooit heb gehoord.
En als je denkt dat je het ergste hebt gehad, zijn de actienummers The Battle for Pax Tharkas 1 en 2, erg oninteressant, een zoutloze finale. Het heeft geen pit, en laat een wrange nasmaak achter, die Wedding/Kitiara niet weg kan spoelen. Dit is, samen met Kristin Wilkinsons score voor Hoodwinked de slechtste muzikale bijdrage aan een animatiefilm ooit.
De film, met als grote trekpleister Keifer Sutherland, is gigantisch geflopt, en niet in de laatste plaats door het rommelende script, slechte animaties en de domme logica van vrijwel alle gebeurtenissen die erin voorkomen. Ik, en ongetwijfeld héél véél anderen hebben nog nooit gehoord van Karl Preussler. Alsof de film nog niet afgekraakt was, moet ik helaas nog even een naschop geven op muzikaal gebied.
Het hoofdthema voor Dragonlance klinkt niet eens zo heel slecht, maar heeft wel een erg groot gehalte ‘’dit gaat over een episch sprookjesverhaal, zoals je nog nooit heb gezien’’, wat de film dan weer tegenspreekt. Ook de zang erin is niet zo indrukwekkend, deze had voor een computerspel kunnen worden gemaakt, en lijkt dan ook op de muziek voor Zelda.
Fizban’s tale is erg gaaf, en vooral mysterieus, en de sterke kant van de score, de cello’s worden goed gebruikt, en spoelt het ‘’Zelda’’ smaakje weg. Houtblazers brengen dit nummer goed weg.
Volgend hoogtepunt is ‘’Homecoming’’, waarin we de rustigere kant te horen krijgen, en zelfs even speelsheid te horen krijgen.
Maar waar The Inn of the Last Home nog een erg goed koor kent, valt dit weg bij The Circle is Broken/Blue Crystal Staff, want hierin worden we weer meegesleept in de vrij nutteloze, weinig bekorende muziek, die meer had gepast in een game. En die trend zet helaas door, zelfs het bombastische begin van I Will have That Staff, en de rare vocale performance aan het begin van Monks/Draconian Ambush kunnen daar weinig aan doen. Nee dit blijft tot Sturm is Healed, waarin we eindelijk wat echte spanning krijgen. Maar in Darken Wood dreigt dit bijna tot underscore te transformeren, tot slagwerk zich ermee gaat bemoeien. Het is erg jammer dat deze score zo eentonig is geworden, Alexandre Desplat of Nicholas Hooper had het beter gedaan. Want na datzelfde Darken Wood komt er een hele lange periode met muziek, die grenst aan underscore, en bij vlagen ook nog eens slecht gecomponeerd is. Preusser’s probleem is dat hij iets heel moois wil maken, en daarom allerlei capriolen uithaalt, met heel veel instrumenten, en juist daarom lijkt alles zo veel op elkaar. Natuurlijk zitten er wel enkele leukere stukken tussen, Onyx’s Lair eindigt spectaculair, maar het koor, dat klinkt…amateuristisch is niet het goede woord, maar het verbleekt toch vergeleken elke andere score die ik ooit heb gehoord.
En als je denkt dat je het ergste hebt gehad, zijn de actienummers The Battle for Pax Tharkas 1 en 2, erg oninteressant, een zoutloze finale. Het heeft geen pit, en laat een wrange nasmaak achter, die Wedding/Kitiara niet weg kan spoelen. Dit is, samen met Kristin Wilkinsons score voor Hoodwinked de slechtste muzikale bijdrage aan een animatiefilm ooit.
Soundtracks uit de collectie: Animation
