Twilight's Last Gleaming

De film Twilight's Last Gleaming is geregisseerd door Robert Aldrich en gaat over luchtmachtgeneraal Lawrence Dell (Burt Lancaster) die net ontsnapt is uit een militaire gevangenis. Met z'n maten weet hij een raketlanceerinrichting te bezetten en ziet hij kans om controle over negen kernraketten te krijgen. Hun eisen zijn een hoop geld en daarnaast wil Dell dat de president op tv de inhoud van een geheim document bekend maakt. Dat document bevat informatie over de redenen van de Amerikaanse regering om steeds maar weer de Vietnamoorlog voort te zetten, ondanks de verliezen, de kosten en de uitzichtloosheid. De regering wil dat echter niet bekend maken en zoekt koortsachtig naar oplossingen, terwijl intussen een aanvalsteam wordt ingezet om generaal Dell en z'n medestanders uit te schakelen...

De muziek voor deze thriller is van Jerry Goldsmith. Hij is pas op het laatste moment op dit filmproject binnengehaald, nadat de vaste componist voor regisseur Aldrich verstek moest laten gaan. Hij heeft dan ook in no-time deze score uit de grond gestampt en daarna overgedragen, omdat ook hij weer in tijdnood kwam. De filmmakers hebben vervolgens zijn muziek op een andere manier in de film geknipt dan waar Goldsmith de muziek naartoe geschreven had.

In de muziek laat Goldsmith duidelijk merken dat de film een thriller is. De muziek is verre van aangenaam om te beluisteren. De meeste tracks zijn gevuld met typerende staccato thrillermuziek, die gelijk vanaf de openingstrack de luisteraar in z'n onprettige greep houdt. De vele dissonante en atonale muziek, die soms chaotische proporties aanneemt zal de filmscenes zeker spannend maken, maar om te beluisteren buiten de film om is dit geen prettige ervaring.

Fraaie melodieën zijn erg dun gezaaid en Goldsmith heeft goed z'n best gedaan om de spanning in de film op te peppen. Met veel koperblazers, die soms schrille klanken uitbrengen, is het soms een aanslag op je gemoedstoestand. Met incidentele effecten en soms gebruik van de snare-drum probeert Goldsmith een militair tintje aan de muziek te geven, maar dat lukt niet echt, omdat de melodieën niet aanspreken en de staccato blazers niet prettig klinken. Sommige tracks zijn erg minimalistisch en de track 'Down the Elevator Shaft / The Gold Bomb' bestaat eigenlijk alleen uit diverse soorten percussie, zonder enige vorm van melodie.

Toch is het niet allemaal kommer en kwel met deze score van Goldsmith. Er staan een paar heel aardige tracks op. De eerste is 'A reflective Interlude', waarin de muziek een goede weergave is van de titel van de track. Violen spelen nu ineens de hoofdrol en andere instrumenten komen bijna niet voorbij, op een enkele houtblazer na. De melodie is aansprekend, maar niet bijzonder. Toch is het een opvallende track in het geheel van deze thrillerscore.
Ook de afsluitende track is een van de meer melodieuze tracks, maar de melodie spreekt niet echt aan, waardoor de score toch een beetje als een nachtkaars uitgaat.

Kortom, met zijn score voor Twilight's Last Gleaming heeft Jerry Goldsmith een haastklus afgeleverd, die niet echt prettig te beluisteren is. Het zal altijd de vraag blijven of het met een degelijker voorbereiding beter was geweest, maar Goldsmith heeft hier zeker een van z'n mindere scores gecomponeerd. Met nauwelijks aansprekende melodieën en vooral thrillereffecten is het een lastig beluisterbare score geworden, die verreweg de meeste liefhebbers van filmmuziek niet zal aanspreken. De waardering komt dan ook niet hoger dan 52 uit 100 punten.