The Dark Knight
(Cd)


Warner Sunset
Warner Records 15/07/2008 CD (0093624986003)
Film Film release: 2008
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Why So Serious?9:14
2.I'm Not A Hero6:34
3.Harvey Two-Face6:16
4.Aggressive Expansion4:35
5.Always A Catch1:39
6.Blood On My Hands2:16
7.A Little Push2:42
8.Like A Dog Chasing Cars5:02
9.I Am The Batman1:59
10.And I Thought My Jokes Were Bad2:28
11.Agent Of Chaos6:55
12.Introduce A Little Anarchy3:42
13.Watch The World Burn3:47
14.A Dark Knight16:15
 73:24
Schrijf zelf je recensie Verberg reviews in andere talen

 

The Dark Knight - 09/10 - Recensie van Sjoerd , ingevoerd op (Nederlands)
‘Why so Serious???’ Nee, nu bedoel ik niet de eerste track van de soundtrack van The Dark Knight, maar de ‘slagzin van de film’. Want wie sinds januari 2008 nog niet van The Dark Knight heeft gehoord, moet wel van een andere planeet komen. Het lijkt wel alsof al de aandacht van tevoren gepland is. De plotselinge dood van Heath Ledger die wel verdacht veel lijkt op die van Brandon Lee (The Crow) in 1993, de supergrote en opvallende reclamecampagne die zowel via internet, als op TV en op straat te zien was, een te vroeg uitgelekte soundtrack waar maarliefst vier releases van zijn, een score van 9,5 (met 60.000 stemmen) op ’s werelds grootste filmsite IMDb en als klap op de vuurpijl wordt Cristian Bale(die de rol van Batman vertolkt) op de premièredag van The Dark Knight gearresteerd. En dan heb ik het nog niet eens over de positieve recensies en de records die The Dark Knight verbroken heeft. Wanneer je zegt ‘Why So Serious’ weet inmiddels iedereen waar je het over hebt: The Joker. The Joker(of Heath Ledger) is een hype en dat komt behalve door zijn overlijden ook door zijn make-up vooral door zijn uitermate goede spel.

De soundtrack van The Dark Knight is inmiddels ook bij de fans doorgedrongen. Dat bleek maar weer toen ik op 15 juli, de officiële releasedatum van de soundtracks, een mail kreeg van Amazon.com waarin stond dat ik mij cd een paar weken later kon verwachten, omdat deze niet meer in voorraad was. En dat terwijl ik mijn cd al op 1 juli had besteld, wat mij ruim genoeg van te voren lijkt om de cd ook tijdig te ontvangen. Tot noch toe moet ik het doen met een bootleg en de cd is ook nergens in de omgeving te bekennen. Of het komt door de hype rondom The Joker, de vier releases van de score, het uitlekken van een bootleg met lage geluidskwaliteit, dat zowel de Zimmer als Newton Howard fans de cd als eerste willen bemachtigen of omdat Zimmer uiterst populair is bij zowel film- als popmuziekfans, niemand weet het. Een feit is dat de soundtrack voor mooie cijfertjes zorgt op de bankrekening van de duo-componisten. Nadat de recensenten de muziek, of het nou legaal is of niet, bemachtigd hebben, schreven de recensies voor de score van Hans Zimmer en James Newton Howard zichzelf. Net als bij Batman Begins waren de meningen verdeeld en dat kan bij mij tot grote ergernissen lijden. Niet omdat ik boos word van negatieve reacties over Hans Zimmer(in tegendeel), maar omdat er weer gesproken wordt over dingen waar de recensent helemaal geen weet van heeft. Voor mijn recensie van Batman Begins schreef ik dat wij helemaal niet kunnen weten wat door welke componist is geschreven. Natuurlijk zullen de echte fans muziek herkennen, maar net als drie jaar geleden zijn er weer verscheidene recensenten die bijna wiskundige formules maken om te bedenken wie wat heeft geschreven. Ik blijf bij mijn mening dat Zimmer en Howard de muziek samen hebben geschreven, wat de componisten ook vertelden in enkele interviews. Oké, ze noemden enkele thema’s en vertelden wie het schreef, maar samen hebben ze uren gepuzzeld aan het eindresultaat van die thema’s. Overigens is dat Zimmers dagelijkse werk. Hij deed dit met Lebo M. voor The Lion King en alle andere componisten binnen zijn eigen muziekstudio Mediaventures. Of is dat dan typisch Hollywood, om daarover te liegen?

‘Batman Begins’ is wat mij betreft al een erg goede soundtrack en ook de combinatie Zimmer-Howard, mijn twee favoriete componisten, beviel mij goed. Voor ‘The Dark Knight’ zouden de componisten een stukje verder gaan, qua thema’s, qua instrumentatie etc. en tevens moest de soundtrack duisterder worden, zoals de film duisterder is dan zijn voorganger. Begin dit jaar liet Zimmer al weten dat hij vond dat Batman tijdens Batman Begins nog geen écht thema verdiende, en dat zijn thema voor deze score dan ook veel grootser en uitgebreider zou worden. Opvallend is het dan zeker dat de score vooral underscore is, maar dat is misschien juist dat wat zo duister is. Donkere underscore. Verder is het thema van The Joker een thema waar veel mensen benieuwd naar waren en dat ook veel besproken is. Het is interessant om te weten hoe een psychopathische freak in muzieknoten omschreven wordt. Als Williams dat zou doen, zou men ongetwijfeld het thema in de hemel prijzen, maar Zimmer en Howard zijn geen Williams. En vooral Zimmer staat bekend om eentonige en onoriginele muziek. Het thema van The Joker is één experiment, want een simpel Zimmer melodietje bij zo een uniek personage zou niet passen bij de film en niet gewaardeerd worden door de critici. Maar experimenten leveren verschillende meningen op. Denk aan Black Hawk Down, een score waarin Zimmer veel experimenteert.

Dat er meer geëxperimenteerd wordt in deze score betekent echter niet dat de score origineel is. Tenminste, dat is wat verschillende recensenten hier melden. Dat de score af en toe verdacht veel lijkt op eerdere werken van de componisten, dat kan ik helaas niet herkennen. Maar de score heeft wel duidelijk een eigen sfeer en juist die sfeer die weet de film naar een nóg hoger niveau te slepen. De score bevat opvallend veel elementen uit The Da Vinci Code(denk aan het gebruik van de strijkers), is nog zo iets dat hier genoemd is. Wie zich een klein beetje verdiept weet wel beter. In Batman Begins waren bijvoorbeeld die strijkers al te horen (anno 2005) en het jaar daarop gebruikte Zimmer die voor The Da Vinci Code. Met The Dark Knight gaan Zimmer en Howard verder met de stijl van Batman Begins. Is het dan The Da Vinci Code die muziek ‘jat’ van Batman Begins of is het ineens The Dark Knight die muziek ‘jat’ van The Da Vinci Code? De muziek van The Dark Knight werkt prima in de film en heeft een prima EIGEN sfeer, waardoor het niveau van de film omhoog gaat. Of de muziek ook op de cd boeit, dat hangt af van persoonlijke smaak, maar toch wil ik met deze track by track analyse duidelijk maken waarom de score dan zo goed is.

Een korte beschrijving van de opvallende tracks(let op: spoilers):

‘Why So Serious’
De score opent met het thema voor de hype ‘The Joker’ en is op papier dan het interessantste thema. Ook qua muziek boeit het thema voor The Joker erg. Het bestaat uit twee delen. Het eerste deel kan vergeleken worden met een motor die langzaam harder gaat draaien totdat er een hysterisch spannend geluid steeds angstaanjagender wordt. Dit soort geluidseffecten weten meestal niet te boeien op de cd, maar gek genoeg creëren Zimmer en Howard een boeiend geluid. Het thema kent verschillende varianten die verder in de score te horen zijn. Dit deel van het thema wordt in de film vooral gebruikt als The Joker niet zelf in beeld is, maar zijn aanwezigheid wel bekend is. Het tweede deel van het The Joker thema laat je elke keer weer schrikken. Soms is het opvallend rustig, horen we zachte geluidseffecten en juist wanneer je het niet verwacht introduceren bombastische knallen, gillende elektrische strijkers en elektrische gitaren. Het thema heeft één standaard ondermotief. Deze wordt gedurende de track gevarieerd en de synthesizers etc. doen de rest van het spanningsopbouwende werk. Wie goed luistert, herkent wel degelijk logica, ritme en zelfs melodie in het thema. Echter wordt dit uitgewerkt op een manier die je nooit eerder gehoord hebt en die je ook niet tijdens de eerste luisterbeurt zult waarderen. Het The Joker thema is een unicum, er is weldegelijk over nagedacht en is op wat momenten uit ’Black Hawk Down’ na erg origineel. Helaas past de piano die zich na 7 minuten introduceert niet bij het geheel van de track, maar het tweede deel van het The Joker thema komt al snel weer terug en ook deze keer zal de bombastische muziek zeer bevallen. Het voelt de eerste keer misschien wat chaotisch aan, maar juist dat is precies de bedoeling. Een chaotisch Gothem, de chaotische kop(zowel van binnen als van buiten) van The Joker en de chaotische muziek!

‘Harvey Two-Face’
In ‘I’m Not A Hero’ wordt vervolgens het Batman thema weer uit de kast gehaald, maar de track als geheel is niet erg interessant. Wat wel interessant is, is het thema van ‘Harvey Two-Face’. Hier is de stijl van Hjoward inderdaad duidelijk terug te horen, maar stiekem horen we ook wat van Zimmers kanten. Overigens is ook Harvey Two-Face een interessant thema op papier. Het personage is misschien wel het symbool voor de hele film: goed en kwaad. Waar Harvey begint als een goed mens verandert hij, omdat The Joker het op hem gemunt heeft. Nolan creëert psychisch een zeer goed personage en deze wordt dan ook goed vertolkt. Zimmer en Howard kiezen dit maal voor een orkest in plaats van de synthesizers. Het thema begint met hoge noten van een piano en strijkers, maar later wordt het thema door zwaardere strijkers overgenomen, voegt percussie zich toe en horen we de andere kant van Harvey in muziek uitgebeeld. In de track komen ook de emotionelere thema’s van Batman Begins terug.

-Underscore, actie en The Joker.-
Het is in één zin te verklaren. Het minpunt van deze score. Het album bevat namelijk veelal underscore, actie die we eerder gehoord hebben en zich niet goed uitwerkt, en herhaling. Wat dat betreft begrijp ik de matige beoordelingen zeker, maar wie de muziek enkel als achtergrond gebruikt zal zich hier niet aan ergeren. De underscore doet zijn werk en zal na meerdere luisterbeurten zeker bevallen. Ook de rest van de muziek klinkt goed in de oren, maar is misschien niet als voorgrond geschikt.

‘Blood on my Hands’
Terug naar de emotionele en orkestrale muziek. De track is erg Howardiaans en je kunt er weer lekker in wegdromen. Het thema is eigenlijk een herhaling van het Harvey Two face thema, maar duurt hier net iets te kort. Want wanneer je net lekker weg droomt is de track alweer voorbij en maakt plaats voor de duistere geluidseffecten die ook niet geschikt zijn als voorgrond.

Like a Dog Chasing Cars:
Voor de Hans Zimmer fans is dit het absolute hoogtepunt, de speakers gaan op 100, de oogjes dicht en genieten. Voor de rest zal een mes nodig zijn en zou ik zeggen: Let’s put a smile on that face. Deze muziek is namelijk Zimmer zoals hij dat het beste kan: entertainen met lekkere actiemuziek, wat niet iedereen bevalt. Het Molossus thema is hier grootser, avontuurlijker, beter uitgewerkt en bevat meer percussie. Beginnend met de bekende strijkarrangementen. Het motief van deze strijkers zal gedurende het hele thema te horen zijn terwijl synthesizers, effecten, percussie en strijkers het Molossus thema spelen en zijn nieuwe jasje. Origineel is het niet echt, maar voor Zimmer fans zal dit zeker niet storend zijn en het grootste deel van de arrangementen komen uit Batman Begins. De laatste anderhalve minuut van de track zijn gereserveerd voor het The Joker thema. Het actiethema van de track krijgt zijn reprise in ‘And I Thought My Jokes Were Bad.’

-Nog meer actie-
Het tweede deel van de film, die trouwens een uniek ritme heeft, bevat meer actie dan zijn voorganger en dat is duidelijk te horen op de cd. Na ’Like a Dog Chasing Cars’ is de actie niet meer te stoppen en horen we zowel nieuwe actiemuziek als die van Batman Begins. Dat de soundtrack veel actie tracks bevat zal een tegenvaller zijn voor de James Newton Howard fans die veel Howardiaanse drama muziek verwachtten voor een duister actiedrama. Door de vele actiemuziek is het album een Zimmer geheel geworden, dat kan ik ook niet ontkennen, maar ga niet geloven dat 1=Z en 2=H.

‘Watch the World Burn’
Over het algemeen is Watch the World Burn een aangename dramatische track. Met veel strijkers(synths?) die een lage melodie spelen. Helaas komt de opzet van deze melodie compleet weglopen uit ‘Am I Not Merciful?’ van Gladiator. Gelukkig weten de componisten er later wel voor te zorgen dat de track wel de sfeer van ‘The Dark Knight’ heeft, maar dit is een typisch voorbeeld van hinderlijke kopieën. Erg spijtig aangezien dit verder in deze score nergens hinderlijk is. Indien we dit vergeten kunnen we luisteren naar een geweldige track.

‘A Dark Knight’
Als klap op de vuurpijl sluit het album van The Dark Knight af met een afsluiting van maarliefst 16 minuten. Dit is overigens geen suite van alle tracks, maar eigenlijk de uitwerking van het The Dark Knight thema dat bijna niet in de rest van de score te horen was, maar wel door de hele film heen zijn minuten kreeg. Dat klinkt misschien raar, maar gezien de montage van de film is dat best logisch. Begintitels zijn er niet, de titelverklaring is pas duidelijk in de laatste minuten van de film, de titel van de film komt pas aan het einde in beeld en de laatste drie woorden in de film zijn: The Dark Knight. Het hoofdthema is weer duister, met lage strijkers, synthesizers en blazers. De strijkers van Batman Begins zijn ook van de partij. Op de achtergrond horen we synthesizers een opvallend motief spelen die in de ’hoogtepunten’(als de muziek harder en grootser worden) overgenomen worden door strijkers die op de voorgrond een melodie spelen die te vergelijken is met ’Chevaliers de Sangreal’. Met veel percussie is het thema helemaal compleet en werkt het zowel in de film als op de cd uitstekend. Een typisch voorbeeld van een thema waarin je zowel de muziekstijl van Zimmer als die van James Newton Howard herkent. Het resultaat mag er zijn. We horen in de track enkele varianten op het thema en ook voor enkele andere thema’s is plaatst. Kortom is dit een grandioze, donkere track die ondanks zijn lange speelduur zeer vermakelijk is en niet verveeld.


The Dark Knight is een soundtrack die moeilijk te beoordelen is. De score is donkerder dan zijn voorganger, maar dat heeft alles te maken met de film. The Dark Knight is vooral actie en underscore en dat zal voor sommige mensen tegenvallen. Wat jammer is dat er dan direct wordt gezegd wie wat heeft gecomponeerd, terwijl The Dark Knight, evenals Batman Begins, een duo compositie is waar de componisten samen aan gewerkt hebben. De underscore zal na enkele keren zeker weten bevallen en doet ook zeker zijn werk in de film. Het thema van The Joker is iets dat je nooit eerder gehoord hebt en dat je moet begrijpen. Als je het thema begrijpt is het fantastisch, indien je je eraan gaat ergeren is het schip ver van wal. Ook het thema van Harvey Dent is een prachtige compositie. Howardiaanse orkestrale muziek met een vleugje Zimmer. En de laatste track laat ons als klap op de vuurpijl het geweldige hoofdthema van The Dark Knight horen.

Het geheel is erg Zimmerachtig en daar horen de bekende ’Zimmerminpuntjes’ bij die ik niet meer ga opnoemen. Echter is de duistere muziek van The Dark Knight muziek die je jezelf aan moet leren, zoals dat ook moet bij zware klassieke muziek. Je hoeft deze soundtrack niet goed te vinden, maar het is jammer dat men met een andere motivatie een Hans Zimmer soundtrack in zijn cd speler doet dan dat men dat doet met bijvoorbeeld een John Williams soundtrack. Of is het onprofessioneel om als ‘top reviewer’ een grote fan te zijn van ‘ongeïnspireerde’ Hans Zimmer muziek?

To the point, James Newton Howard en Hans Zimmer hebben een top soundtrack afgeleverd die prima past in het rijtje met beste soundtracks van dit jaar. Het moest een hele moeilijke opgave geweest zijn om de muziek te componeren voor zulke personages, zo een unieke film en erg goed acteerwerk. Dat door de muziek het niveau van de film omhoog gaat en ik de laatste tien minuten met kippenvel op mijn bioscoopstoel zat zegt al genoeg. Het is moeilijk een soundtrack als deze te becijferen. Al met al gelijk aan zijn voorganger Batman Begins.
The Dark Knight - 10/10 - Recensie van Thomas-Jeremy Visser, ingevoerd op (Nederlands)
THE DARK KNIGHT
De zomer van 2008 kenmerkte zich met enkele opmerkelijke titels. Pixar kwam met Wall-E, nu al een klassieker in het genre, Indiana Jones keerde terug naar het scherm, met een gemixt resultaat, en laten we films zoals Star Wars: The Clone Wars, Wanted, Kung Fu Panda en Hancock niet vergeten. Maar alle Iron Men en Incredible Hulks ten spijt, het was The Dark Knight, het vervolg op het ijzersterke Batman Begins (2005), waar iedereen op wachtte. En niet alleen vanwege de vroegtijdige, tragische dood van acteur Heath Ledger, die in februari 2009 een (welverdiende) postume Oscar voor zijn rol als The Joker kreeg. The Dark Knight is een schouwspel dat we weinig in Hollywood zien: acteertalent ten top, actie, een goed script, goede muziek en ijzersterke dialogen. Het zijn kenmerken die vervolgen zoals The Empire Strikes Back, Aliens, The Two Towers en Terminator 2: Judgement Day maken tot ijzersterke vervolgen, die ook los van het origineel kunnen worden bekeken. The Dark Knight behoort zeker tot dat rijtje, en is misschien nog wel de beste erin.

HANS ZIMMER EN JAMES NEWTON HOWARD
Hans Zimmer heeft al genoeg op zijn CV staan: zijn Gladiator was goed voor een Oscar en The Lion King, The Thin Red Line, The Prince Of Egypt, The Preacher's Wife, Rain Man en As Good As It Gets hadden allemaal een nominatie op zak. De vijftiger is op dit moment een van de meest bekende en succesvolste componisten ter wereld, en is verantwoordelijk voor de plotselinge interesse in filmmuziek bij veel mensen. Zijn typerende stijl is misschien wat afgezaagder gaan worden, toch zijn zijn epische klanken voor twee Pirates of the Caribbean scores, King Arthur en The Last Samurai bij velen erg in de smaak gevallen. Een recent werk van de man, Frost/Nixon werd genomineerd voor een Oscar.
James Newton Howard is een geheel andere componist: hij is iemand die erg griezelige muziek kan maken, maar ook erg mooi en subtiel. Zijn emotionele thema's zijn bij velen dan ook bekend en geliefd. Hij is voor zeven Oscars genomineerd: My best Friend's Wedding, The Village, One Fine Day, Junior, The Fugitive, The Prince of Tides en recentelijk nog Micheal Clayton, een juridisch drama met George Clooney, en Defiance. Ook kreeg hij veel lof voor zijn score voor de bekendste ziekenhuisserie ter wereld: ER, en stond hij ook in de spotlights bij Waterworld, dat vaak als zijn debuut word gezien. Deze twee topcomponisten werkten samen aan Batman Begins, en nu zijn ze klaar met hun tweede muzikale akte in het verhaal over de gecapede kruisvaarder. En het belooft een groot festijn te worden.

De vorige Batman films (Batman, Batman Returns, Batman Forever, Batman and Robin) waren allen financieel grote successen, maar vanaf Batman Returns begon de kwaliteit erg drastisch te dalen (zie IMDB, je lacht je rot). Danny Elfman verzorgde de eerste twee films van prachtige melancholieke, duistere en vooral tragische muziek. Elliot Goldenthal verzorgde naast de vele irritante popnummers een té overdreven muzikale reis, die niets overhield aan Elfmans meesterwerken. Met het kinderlijk enthousiasme van Zimmer en de sympathie van James Newton Howard is het echter allemaal weer goed gekomen.

In Batman Begins schreef Zimmer het donkere gedeelte en Howard de subtielere, zachtere tonen. In The Dark Knight is dat heel anders: Volgens Zimmer is alles veel donkerder, en stylistischer. Er zijn sowieso twee dingen compleet verdeeld tussen de muziekhelden:
De Joker wordt getypeerd door Zimmer, en Harvey Dent door Howard. Zimmer over Howard: ''Hij maakt van iets prachtigs iets wat hij het beste van alle componisten kan in ons vak: Totale wanhoop maken met instrumenten.'' Ook schrijft Howard de muziek voor Bruce Wayne en Zimmer de muziek voor Batman. Zo Howard liet weten: ''Ik schrijf de emotionele kanten, die mij erg bevallen: de break-up tussen Rachel en Bruce, de nog steeds ruwe kloof tussen Bruce en de dood tussen zijn ouders. Als het masker opgaat, gaat Hans los als een beest, en dat met verve!

DE SCORE

Why So Serious?
Het is hét nummer van Zimmer op deze score. Het is een tweetonig motief, dat zich continu herhaalt, en enkele bizarre geluidseffecten bevat. Doordat het zindert en pulseert, klinkt het niet alleen erg ongemakkelijk, maar jaagt je ook de stuipen op het lijf. Het duurt lang, maar raakt zijn effect de gehele 10 minuten lang niet kwijt. Als er een nummer past Heath Ledger’s legendarische, het mag gezegd worden, briljante Joker, dan is dit het wel.
Zimmer: ''Hij is een man zonder angst, en compleet gestoord. Het is erg interessant om zo iemand muzikaal te vormen. Niemand wil zoiets worden, we willen het wel zien. Het is erg koude muziek, en sommigen zullen het zelfs geen muziek noemen. Iedereen weet dat dit de grootste film van het jaar wordt, maar de muziek is niet zoals je verwacht bij grote blockbuster.” Ik heb medelijden met Steve, Ramin, Harry en John omdat ik continu aan hun hoofd zaagde of het wel goed was. Ik heb 3 maanden gespendeerd aan een Joker motief. Ik liet het aan James horen en ook aan Christopher Nolan.
Howard: ''Ik was groen van jaloezie! Het tweetonige lijkt saai, maar is gemanipuleerd, en klinkt als messteken, bliksem en gekletter van alles. Zie het als Psycho meets Nine Inch Nails.''

I’m Not a Hero
Na een vrij vreemd begin, waarna dezelfde strijkers uit Begins het overnemen, maken we meteen kennis met het Dark Knight thema. Dit is donker, en klinkt soms zelfs duister. Het blijft aanwezig, soms wat minder hoorbaar dan anders. Het is eveneens verbazingwekkend simpel én effectief. Deze track erft enkele actiemotieven van Batman Begins, inclusief de geluidseffecten (vergeet het gewapper van Vleermuisvleugels niet!). Aan het eind worden we getrakteerd op een korte reprise van de End Credits van Begins, een van de sterkere delen van Batman Begins, die echter niet is uitgebracht. Sterk en effectief.

Harvey Two-Face
Nu is de beurt aan James Newton Howard. Harvey Dent is de enige politicus die zich sterk maakt tegen de nog steeds groeiende criminaliteit in Gotham, en met succes. Zijn leven komt echter in gevaar, als De Joker de onderwereld nieuw leven inblaast, en Harvey’s keuzes moet maken die hem letterlijk en figuurlijk in tweeën scheuren. Harvey Two-Face begint met een prachtig thema voor de jonge en ambitieuze politicus. De strijkers zijn sterk aanwezig, en later komt ook de piano opdagen. Rond de tweede minuut is het over met de sentimentaliteit, en wordt het wat spannender: Het thema wordt vastberadener gespeeld, deze ommezwaai kunnen we danken aan mooi slagwerk. Erna komt er een thema voorbij dat we al eerder in Batman Begins hoorden. De emotie krijgt langzaam aan weer de overhand. Het simpele piano motief is prachtig. Als we de vijfde minuut naderen worden de strijkers erbij gehaald, en het meeslepende thema wordt prachtig gespeeld, en geeft je kippenvel.
Het is duidelijk dat James Newton Howard hard zijn best heeft gedaan op de track, en het resultaat mag er zijn. Howard:
''Het is geen slechte kerel, en hij wil het goede doen. Hij wordt echter beïnvloed door het kwaad, op een gruwelijke, machtloze manier. Ik wil de goedheid combineren met het kwaad. Het resultaat? Ik ben er best trots op.''

Agressive Expansion
Begint met wat voor Barbastella het hoogtepunt was, dus dat belooft veel goeds. Het klinkt echter met wat meer pit en snelheid. De track blijkt voor de rest goede underscore te zijn, meer niet, op het mooie strijkwerk aan het eind na dan.

Always a Catch
De Joker is aanwezig. De geluidseffecten maken het nog net wat erger, en er vallen rake klappen. Het valt weg, maar erna komt een korte reprise van Nycteris terug.

Blood on My Hands
Op zijn zachts gezegd indrukwekkend te noemen. Het thema voor Batman klinkt erg treurig, en wordt dan ook op een begrafenis gespeeld. Het is in en intriest, en kent een zekere weemoedigheid. Iets later keert het thema van Howard terug uit Harvey Two-Face.

A Little Push
De geluidseffecten hebben de bovenhand in deze toch interessante track.

Like a Dog Chasing Cars
In het begin zijn de lage strijkers, en ook de synthesizer prominent aanwezig. De strijkers blijven laag, en rond de eerste minuut verschijnt dan het geweldige Dark Knight thema, nu versneld en geavanceerder, zich uitbouwend tot een actienummer dat Molossus compleet verbleekt. Molossus wordt richting het einde van de eerste minuut volledig uitgespeeld, en het klinkt allemaal nog veel groter en epischer: Strijkers, de fantastische koperblazers, het klopt gewoon allemaal. Het is ingrijpend verandert, maar klinkt toch zo bekend in de oren. Rond 3:40 maakt de track een ommezwaai naar het onstuimige Joker thema, en wordt het rustiger, bijna hypnotiserend kalm.

I am the Batman
Start duister en kalm, en blijft dat eigenlijk ook. Het Joker thema klinkt eventjes zacht, maar toch dreigend en duidelijk aanwezig.

And i Thought My Jokes Were Bad
Begint met het Dark Knight thema, maar ontpopt zich als een actietrack die niet onderdoet voor Like a Dog Chasing Cars. De prachtige strijkers zijn er weer en het Molossus thema klinkt wat rustiger, tot 1:05 waarna de hel losbarst. Het Batman Thema klinkt groots met zijn blazers, maar wat trager als we gewend zijn. Wat later komt er een korte, effectieve synthesizer bij, die bij vlagen zelfs geniaal is. Hard slagwerk probeert zich door de mysterieuze underscore te rammen, maar moet het afleggen.

Agent of Chaos
Agent of Chaos is een ware triomf, als het aankomt op perfecte samenwerking tussen Zimmer en Howard. Dit zou wel eens ''duel-composing'' kunnen zijn geweest.
Het begint keihard, maar daarna krijgen we het emotionele Wayne thema te horen, wat we nog kennen uit Batman Begins. Na wat goed in elkaar zittende spanningsmomenten, waar we soms het geklepper van de vleermuizen te horen krijgen, komt weer het Wayne thema naar boven. Maar dan steken de twee grote troeven van de score de kop op: de lage strijkers en het thema voor de Joker, nu met elkaar vermengd, wat zorgt voor een fantastisch muziekstuk. Het is ongemakkelijk, maar juist daarom zo goed. Bij 4:05 horen we snelle hoge strijkers met wat verborgen slagwerk erin, en nu komen er flitsende cello’s voorbij, die een paniekerige en perfecte kruising tussen wanhoop en actie geven. Dit stuk is dan ook te horen in een kruispunt van verschillende personages in de film, en het is daarmee het sterkste moment van de score geworden. Erna horen we een erg triest stuk. Als je de muziek hoort, en de marketing rond The Dark Knight een beetje heb gevolgd, kan je je al indenken wat er gebeurt: Bruce probeert iemand te redden, en faalt helaas…Of nou ja…Half;). Het thema voor de Wayne familie klinkt weer, nu trager, en eigenlijk triester dan je je kan indenken. Deze track laat je de term ‘’samenwerking’’ tussen Zimmer en Howard pas goed beseffen.

Introduce a Little Anarchy
Ongetwijfeld de beste actie track op het album. Na een oplopende blazer, horen we het Dark Knight thema voluit, hard, meedogenloos, krachtig en beter dan ooit te voren. The Dark Knight heeft Molossus alleen maar goed gedaan, het klinkt sterker dan ooit te voren. Ook het geklepper van de gevleugelde knaagdieren klinkt weer. Het Dark Knight thema klinkt vol en open, en beter dan ooit te voren, om te eindigen met een korte versie van het Wayne thema.

Watch the World Burn
De emotionele climax. Collega Sjoerd van Renselaar vergeleek het met Zimmers Am I Not Merciful, maar dit is toch echt vele malen sterker. Het thema voor Harvey Dent word gespeeld, triest en toch heel kil. IJzersterk, en vooral emotioneel spel van de strijkers, en lage blazers, amper hoorbaar maken er een emotioneel, toch spannend spel van. Het is muziek die hoort bij een van de meest emotionele finales die ik ooit in een film heb gezien.

A Dark Knight is de kroon op het werk van Howard en Zimmer. Het begint in de immense klanken van duisternis. Langzaam aan komen de lage strijkers er weer bij, die vastberaden en weemoedig klinken.
De strijker worden gelaagd wat hoger, en het Batman thema klinkt wat groter. Rond 5:35 is het allemaal wat triester, en hierna wordt het weer krachtig, sterk en moedig. Erna komen de thema’s die deze score zo fantastisch maken worden herhaald.

Het doet een recensist goed om in een tijdsbestek van 24 uur maar liefst twee tienen uit te delen(zie mijn recensie van Wanted). Maar dit epische meesterwerk verdient dat gewoon. Als ik al wat cynisch was over Zimmer, dan is dat nu als sneeuw voor zon verdwenen. Hij maakt de score zo krachtig, zijn gebruik van sterke synthesizers en strijkers kunnen magnifiek worden genoemd. Zimmer heeft misschien wel wat meer speelduur dan Newton Howard, maar ach…Het resultaat mag er zijn!
Howard's thema’s voor deze film, in het speciaal die voor Harvey/Two Face zijn weergaloos, en kunnen zowel emotioneel als hard en grof zijn.

Het thema voor The Dark Knight is verwant aan dat voor Batman Begins, maar alles is groter, epischer en vooral donkerder in deze score. Mensen die Molossus de beste track vonden van Begins, zullen hun hart al helemaal ophalen, deze soundtrack is voor 70% snoeiharde en fenomenaal gecomponeerde actiemuziek. Mensen die niet van de minimalistische klanken hielden in Batman Begins, kunnen dus ook hun hart ophalen, de geluidseffecten die het eerste deel sierden zijn ook weer van de partij, zij het in wat mindere mate. The Dark Knight heeft eigenlijk maar een nadeel tegenover zijn voorganger: Begins had wat meer rust. Maar ja wat wil je op het vervolg van een succesvolle Batman film, die bomvol zit met actie, en nu al meer een klassieker is dan de versie met Jack Nicholson? The Dark Knight is wat toegankelijker dan Batman Begins, en heeft meer om op terug te vallen.De score werd jammerlijk gediskwalificeerd, en dat is jammer, want het is het hoogtepunt van 2008.
The Dark Knight - 10/10 - Recensie van Jesse van Amelsvoort, ingevoerd op (Nederlands)
Na de opwinding rondom de Frans Bauer-achtige superhelden uit ‘Iron Man’ en ‘Kung Fu Panda’, verschijnt nu de Dark Knight in menig bioscoopzaal. De tweede bijdrage van regisseur Christopher Nolan (‘The Prestige’ en ‘Memento’) aan de Batman-franchise deed wederom een beroep op Hans Zimmer en James Newton Howard, beiden veelgevraagde componisten en niet meer weg te denken uit het muzikale landschap van Hollywood. Net zoals John Williams, met wie zij in ieder geval overeen hebben de muziek te hebben geschreven voor twee van de volgens velen meest geanticipeerde films van het jaar (‘Indiana Jones And The Kingdom of the Crystal Skull’ en ‘The Dark Knight’), creëerden zij een score die sterk leunt op de vorige(n) in de serie.
Er is een hoop gebeurd rondom de film: Warner Bros. startte een enorme campagne en de dood van Heath Ledger zorgde een half jaar voordat de film uit zou komen voor een extra impuls. Zijn dood geeft een ongemakkelijke kijkervaring: je weet dat je kijkt naar een acteur die er nu niet meer is. Maar het is haast als Johnny Depp in de Pirates-reeks: Heath Ledger ís The Joker (wat wellicht ook voortkomt uit het feit dat ik hem in niet veel films heb gezien). Bovendien werd op de dag van de première Christian Bale, die de titelfiguur speelt, opgepakt en deed Maggie Gyllenhaal (Rachel Dawes) pittige uitspraken over haar karakter. De film werd goed ontvangen (zelfs de meest kritische kranten gaven het goede kritieken en het gezaghebbende Rotten Tomatoes telt een positieve stand van 95%) en brak dan ook alle records die een dergelijke blockbuster wil breken. Bovendien wordt er al gerept over postume Oscar-nominaties voor Heath Ledger – die The Joker meer ruimte laat nemen dan waarschijnlijk eerst bedoeld was, maar een fenomenale prestatie neerzet, waarmee voor mij de nominatie een goede mogelijkheid lijkt.

Waar John Williams nog werd geprezen om zijn sterke thema’s en leidmotieven voor de Star Wars-serie, valt deze eer Hans Zimmer en James Newton Howard doorgaans niet ten deel. Vooral rond eerstgenoemde is doorgaans vrij veel commotie, maar de man heeft toch al weer meer dan honderd scores op zijn naam staan. Newton Howard wordt wel geprezen om zijn goede thema’s en zijn werk voor de beroemde regisseur M. Night Shyamalan.
Maar zij kunnen zo veel meer dan Williams. Of nee, niet ‘meer’. Eerder ‘anders en op dat gebied zeer bekwaam’. ‘Batman Begins’ gaf ons enkele thema’s, die wij keurig aan bepaalde personen koppelden. ‘The Dark Knight’ slaat die fundering misschien niet weg, maar scheurt wel onze ideeën. Zo wordt één van de thema’s uit de eerste film – door sommigen het ‘Rising Hero theme’ genoemd – hergebruikt. Deze stond eerst nog voor het goede in onze gevleugelde held, maar, daar in deze film zijn karakter een andere kant opgaat, is het thema aan Harvey Dent gegeven. Bruce Wayne’s alter ego heeft nu een drienotig thema gekregen, het thema voor de Dark Knight.

De nieuwe thema’s
Ook The Joker heeft een eigen thema gekregen, of eigenlijk twee. (Het wil wat zeggen dat de cue tevens de tagline voor de film is én het het eerste nummer is op het album. Is Batman wel de hoofdpersoon?) Dit is overduidelijk werk van Zimmer en dat hebben de twee componisten ook aangegeven. Het is misschien wel het enige deel van de score dat duidelijk bij één componist hoort – het is immers naïef om te denken dat de een dit stukje en de ander dat stukje heeft gecomponeerd: ze weten het immers zelf ook niet meer. Deze twee thema’s voor het personage van wijlen Heath Ledger fungeren op een hele andere manier. Eerst is er ‘het geluid’, dat de eerste minuut van “Why So Serious?” (en ook de eerste minuut van de film) opslokt. Deze geeft The Joker al weer voordat hij op het beeld is verschenen. Het staat daardoor in verband met angst, de angst voor de gekheid van deze persoon. Het is dus een prima voorbeeld van muzikale foreshadowing en als kijker neem je vrij snel hoogte van deze functie. De rest van de suite is gebouwd rond het andere thema, een thema van twee noten (de messteken, zoals Newton Howard ze meest treffend typeerde). Sommigen zullen zich afvragen wat wij hier van moeten vinden: is dit wel muziek? Het antwoord is moeilijk te formuleren, maar zowel het antwoord als de vraag doen niet echt ter zake. De muziek ís The Joker en alles wat hij uitstraalt: Heath Ledgers Joker is niet mals (in tegenstelling tot de haast clowneske figuur die Jack Nicholson er van maakte in de films van Tim Burton) en dus zijn ‘sound’ ook niet. Het is de ultieme wisselwerking tussen beeld en geluid en alleen daarom al zou iedereen die zich filmmuziekliefhebber noemt dit moeten kunnen waarderen.

In de tweede cue van het album, “I’m Not A Hero”, wordt het thema voor The Dark Knight gespeeld. Dit thema komt terug in “Like A Dog Chasing Cars”, “Introduce A Little Anarchy” en “A Dark Knight”. Alle tracks die actie beschrijven, dus. (Dient hij dan alleen daarvoor?) Deze tweede suite op het album staat in het teken van de protagonist en kent alle elementen waar wij Batman mee identificeren. Maar toch is de track anders van stijl en toon dan de vorige film. De Batman uit ‘Batman Begins’ is niet meer, zijn bestaan is op het spel gezet door The Joker. Harvey Dent, wiens suite “Harvey Two-Face” heet, schiet hem te hulp. Zijn thema is eentje die ooit bij de ‘caped crusader’ hoorde, maar die onschuld pas niet meer bij hem. De suite is niet heroïsch, niet bombastisch, al heeft Zimmer zeker meegewerkt. Het thema staat meer voor het stille verzet dat Dent (Aaron Eckhart) biedt. Het thema is eerst vooral licht, gebracht door violen en piano. De twee thema’s voor Dent en Batman staan niet eens zozeer symbool voor de personages, als wel het idee waar zij voor staan. Opvallend zijn ook de geschallen van de bazuinen, beantwoord door de hoorns aan het einde: betreft het hier een (opvallende) verwijzing naar het woordje ‘ridder’, wat zowel op Dent als Batman van toepassing is? Later op de score wordt het thema voor Harvey Dent (of het thema voor het goede) ook in donkerder instrumentaties gebruikt, wanneer hij Harvey Two-Face geworden is.

De composities
Het eindproduct is overduidelijk het meest van Hans Zimmer, al moet de kracht van James Newton Howard niet onderschat worden. Hij was voor ‘Batman Begins’ al de eerste componist en heeft Newton Howard erbij gevraagd. Het is dan ook niet verwonderlijk dat hij al sinds juli vorig jaar met het thema voor The Joker bezig was. Het geneuzel dat zijn muziek haast niet aanwezig is, is dan ook verwerpelijk. Naast enkele meer uitgesproken cues, met als hoogtepunten “Watch The World Burn” en “Harvey Two-Face”, ondersteunt hij de actiemuziek van Zimmer. Hoewel op sommige momenten heel simpel, is de muziek soms zeer gelaagd. Op zich is Zimmer ertoe in staat dit zelf te componeren, maar doorgaans doet hij dit niet. Hier moet dus de hand van Newton Howard hebben meegeschreven aan een meer gelaagde instrumentatie dan doorgaans van Zimmer verwacht wordt. Meer dan mij anders is opgevallen, hebben de componisten hier muziek geschapen die meegaat in de thematiek van de film en de veranderende rol van de Dark Knight. Waar de thematiek van de film de strijd tussen goed en kwaad is en de offers die men daarvoor kan (en mag) brengen, volgt het werk van Zimmer en Newton Howard dit. Als voorbeeld kan het thema voor Harvey Dent dienen, die deze naam eigenlijk niet verdient. Het is niet het thema voor de persoon Harvey Dent, als wel dat waar hij voor staat: hij is de witte ridder, de held die Gotham nodig heeft. Dat hij door The Joker in Two-Face wordt veranderd, waarmee een verandering in de instrumentatie van het thema volgt, is niet hoopgevend.
The Dark Knight’ heeft de rol van Batman veranderd, van een niet begrepen held tot de gehate, maar broodnodige (anti)held die hij nu is. Daarnaast worden twee belangrijke personages geïntroduceerd, wat een hoop persoonlijke problemen voor hem met zich meebrengt. Het maakt het er allemaal niet minder duister op en – wederom – de muziek volgt. Opvallend is wel de mix die gemaakt is voor het album: de meeste nummers zijn te horen naar het einde van de film of bevatten donkere muziek. Zelfs wanneer Harvey Dent op klaarlichte dag een speech houdt, is de muziek niet wat je bij daglicht verwacht (“Blood On My Hands”). Het is underscore en verbleekt al snel bij de vier suites op het album, maar is daarom niet minder interessant.

Hoogtepunten
Hoogtepunten zijn “Like A Dog Chasing Cars” en “Watch The World Burn”, naast de vier suites, die meer dan de helft van de speeltijd opslokken. Eerstgenoemd hoogtepunt vormt de muziek in de eindconfrontatie (al staat het ergens in het midden op het album) en bevat het Dark Knight thema, boven een strijkersvariant van een motief wat we in de vorige film al hoorden. Vergelijkingen met andere actiefilms van Zimmer kunnen gemaakt worden, maar zijn bij voorbaat al gedoemd. De instrumentatie mag dan beperkt zijn en de thematiek simpel, ‘The Dark Knight’ kent een geheel eigen sfeer. De muziek begeleidt prima de scène en stuwt voort naar een hoogtepunt.
“Watch The World Burn” is een mooi werk voor strijkers, het eerste stuk waar ik echt een vergelijking kan trekken. Het centrale idee lijkt op “Chevaliers de Sangreal” uit Zimmers ‘The Da Vinci Code’ (al is dat nog een vrolijke melodie vergeleken met dit) en “Am I Not Merciful?” uit ‘Gladiator’. Op een magistrale wijze worden langzaam alle strijkers (inclusief de vergrote groep cello’s, welke beginnen) bij de melodie betrokken. De cello’s en de bassen zijn echter de enige twee groepen die er de hele tijd bij zijn en ze geven de track het onheilspellende mee wat miste in het vergelijkingsmateriaal. De muziek zwelt aan en daarbij lijkt zelfs de cellogroep gesplitst te zijn in twee subgroepen: al niet normaal in de klassieke muziek, maar in de filmmuziek bij wijze van spreken ‘ongehoord’.

De vierde suite is “A Dark Knight”, zestien minuten lang. Het is vooral het thema van de Dark Knight, dat meer ondergesneeuwd was (voornamelijk door The Joker). Het zijn de laatste drie woorden en daarmee is pas de hele film duidelijk – al was de tegenstelling met Harvey Dent natuurlijk allang helder. Het is qua thematiek een echte ‘The Dark Knigth’-cue, waar niet duidelijk aan te wijzen is wie de componist is. Het resultaat is natuurlijk dat de fans van Zimmer opgelaten luisteren naar de complexe muziek die hun grootmeester heeft gecomponeerd en dat fans van Newton Howard zich bedrogen voelen. Op sommige momenten ademt de muziek hetzelfde gevoel uit wat ik had bij het einde van ‘Pirates of the Caribbean: At World’s End’. Ik vermoed dezelfde toonsoort. Als we hiervan uitgaan, ja, dan drukt Hans Zimmer zijn stempel op de muziek. Maar toch is het geheel meer Dark Knight dan Zimmer en daarmee komen ook fans van James Newton Howard aan hun trekken. De lengte van de track is haast een zegen en ten alle tijden weet hij te boeien.

De toekomst
Is het gepast om naar de toekomst te kijken? Eigenlijk vind ik van wel. Een derde film is waarschijnlijk, daar het contract van Michael Caine (Alfred, de butler) hem aan drie films verbindt. ‘The Dark Knight’ heeft dan wel enkele belangrijke personages uit Gotham City laten wegvallen (al kan hun vroege dood betwijfeld worden gezien de ziekenhuisscène), het biedt alleszins ruimte voor meer. Bovendien missen we nog een aantal figuren uit de strips van DC Comics. Zimmer en Newton Howard kunnen dus wellicht nieuwe thema’s schrijven – of oude overplaatsen, zoals ze hier ook al deden. Ze kunnen de duistere complexiteit van de films prima aan.

Conclusie
Christopher Nolan heeft besloten welke kant hij opgaat met de franchise en heeft de perfecte componisten gevonden voor de muzikale ondersteuning. Hans Zimmer en James Newton Howard volgen de ontwikkeling van het personage en de gehele thematiek van de film: niet heroïsch, maar menselijk en donker. De muziek past prima in de film. Op cd is het even wennen, al zal het de geoefende luisteraar bevallen.
The Dark Knight’ is het meest een product van Hans Zimmer, maar de inbreng van James Newton Howard kan en mag niet onderschat worden. Medelijden met de fans van deze grootmeester heb ik dan ook niet. Misschien kan niet van elke noot gezegd worden dat de twee hem gewikt en gewogen hebben, maar Newton Howard heeft Zimmer geholpen en vica versa. Wellicht moeten we het ook niet zoeken in de uiterlijkheden. Daar is deze muziek veel te interessant voor: zij moet begrepen worden voordat men er een goed oordeel over kan vellen. De muziek is thematisch interessanter dan de grote films met al die leidmotieven. Immers, daar is bekend bij wie of welke streek ze horen. Hier zijn de thema’s ook gekoppeld aan ideeën en verwachtingen. Waar deze film leunde op haar voorganger, die al een stevige basis gaf, kan een potentiële derde film rekenen op een fundering van beton.

The Dark Knight - 06/10 - Recensie van Tom H., ingevoerd op (Nederlands)
1) DOORDACHTE MARKETING STRATEGIE

Warner Bros opent haar zomeroffensief op de Europese bioscopen met “The Dark Knight”. Voor al diegenen die de voorbije maanden in een grot hebben gewoond; het gaat hier om de nieuwe Batman film van regisseur Christopher Nolan. Warner ziet het groots en lanceerde een aantal weken terug een agressieve promotiecampagne. Geen bushokje was veilig voor de grijzende Joker of de stoere Batman. Het creëren van een hype vergt nu eenmaal doorwinterde marketing specialisten en het moge gezegd zijn, de heren en dames hebben puik werk afgeleverd. In haar eerste week, overschreed de film reeds het aantal bezoekers van vroegere kaskrakers als “Spiderman III” of “The Iron Man” ruimschoots. Ook bij de platenboer is het storm lopen. De soundtrack, afgeleverd door twee toppers in filmmuziekland, James Newton Howard en Hans Zimmer, verkoopt als zoete broodjes. Hoe ik dit denk te weten? Laat me deze review starten met een anekdote. Gent, 24 juli, de dag na de officiële lancering van de soundtrack van “The Dark Knight” loop ik een bekende platenzaak binnen opzoek naar de cd. Ik had geluk, er was nog één exemplaar over, maar wel in een beschadigd doosje. Mijzelf kennende als kritische consument die een product in topconditie verwacht bij aankoop, ga ik naar de salesverantwoordelijke, met de vraag of er nog andere kopieën van het album te verkrijgen zijn. Haar antwoord verbaasde me enigszins. “Neen, we hopen dat ze morgen terug binnenkomen. Onze stock is al na twee dagen uitgeput.” Ik was toen blij dat ik nog een exemplaar had weten te bemachtigen. Vol verwachting heb ik dan ook de cd naar huis meegenomen en in mijn cd-speler gestopt. Het resultaat was ronduit verrassend. Nog nooit in mijn leven heb ik zoveel lawaai op één cd weten geperst worden en de vraag kwam bij me op wie die veeleisende klanten dan wel moeten zijn geweest die deze soundtrack hebben willen aanschaffen? Meer nog, waarom doet Warner al die moeite om maar liefst vier verschillende edities van de soundtrack te plannen. De platenmaatschappij haalde alleszins de mosterd bij Reprise Records, die soortgelijke promotiestunt toepaste bij de marketing van The Lord of the Rings trilogie. Het concept is kinderlijk eenvoudig. Pers dezelfde cd maar stop het in een ander doosje. De consument hapt toe en beseft pas later dat hij twee identieke albums in huis heeft gehaald. Ah natuurlijk, het blisterpack bevat een uitklapbare poster, meer artwork en zelfs trading cards. Wat een overdaad! Uiteindelijk blijft het aan de consument om hierover te beslissen.

2) DE SOUNDTRACK GEWIKT EN GEWOGEN

Ter zake nu. Wat kan je als soundtrackliefhebber verwachten van “The Dark Knight”. Wie al tenenkrullende ervaringen had bij het beluisteren van “Batman Begins”, ontwijkt deze nieuwe soundtrack best, want Zimmer en Howard breiden een verlengstuk voor deze nieuwe film. Verwacht dus een overvloed aan drumloops, soundeffecten en griezelige geluiden. Wat opvalt is dat de muziek minder agressief overkomt dan de score voor “Batman Begins”. Het thema voor “Scarecrow” was heel wat chaotischer dan dat van “The Joker”. Meer nog, het was effectief een thema met een resem noten die achterelkaar werden gespeeld. Zimmer poneert voor de nieuwe schurk een eennotig “thema”. Met de beste wil van de wereld kan ik dit echt niet typeren als een thema. Zimmer karakteriseert “The Joker” gewoon door een pulserend geluid. Niet meer dan een constante, hooggespeelde dreun, die echoot doorheen de constant rommelende synthesizers. De eerste track “Why So Serious” introduceert het nieuwe thema. Onrustige elektrische gitaren, vervormd door de medewerkers van MediaVentures starten gillend deze soundscape. Want dat typeert deze nieuwe soundtrack. De muziek is adequaat en doeltreffend voor gebruik in de film, maar laat het afweten op album. Meermaals moet ik denken aan het met testosteron overgoten geluid van films als “The Rock” of “The Peacemaker”. Het resultaat is 9 minuten geordend lawaai. Er is geen melodie, geen interessante thematiek (wat nogal logisch lijkt als er geen melodie te bespeuren valt) en vanaf ruim 7 minuten komen elektronisch gemanipuleerde strijkers het bloed van onder je nagels pesten. Opmerkelijk is ook het gebruik van een gemanipuleerde piano rond het 7 minuten punt die vreemd vals en onharmonisch klinkt. Het is teleurstellend hoe Zimmer zijn stempel weet te drukken op het album. Zijn synthesizers zijn overal aanwezig. Het twee notige thema voor Batman die de componist schreef voor “Batman Begins” krijgt een verdere uitwerking mee in “I’m Not A Hero” and “The Dark Knight”. Naast het feit dat de melodie kreunt onder de zware, dreunende loops, is vooral het feit dat het thema onorigineel en ongeïnspireerd klinkt, de grootste misstap. “The Last Samurai”, “The DaVinci Code” en zelf “Pirates of the Caribbean” weergalmt door je boxen. Verdere Zimmer trademarks zijn veelzijdig aanwezig. “And I Thought My Jokes Were Bad” en “”Introduce a Little Anarchy” zijn typische actiescores met veel bruut lawaai en bieden weinig nieuws aan.

Het Batman Thema wordt doorheen de soundtrack wel consequent gebruikt en het geheel klinkt wel bijzonder coherent. Maar daar stoppen de positieve punten dan ook. “Watch The World Burn” is de enige track die nog iets van bevallige filmscore wegheeft. Ze is luisterbaar en stuwt voort op de donkere cello’s en bassen die Zimmer in het verleden al frequent gebruikte. Het nummer vormt het enige rustpunt van Zimmers hand in een anders zwaar beladen score. Vergelijkingen met “Crimson Tide” of de dreigende passages uit “Pearl Harbor” zijn vlug gelegd. De traag opbouwende track, weer volledig overheerst door synthesizer manipulaties weet gestaag toch enige interesse op te wekken. Tenslotte zitten er in deze nieuwe Batman score weer heel wat soundeffecten verweven. Het fladderen van een cape, vleermuisvleugels die slaan,… ze vormen allemaal onderdeel van de donkere en dreigende sfeer van Gotham City. Want dat is wat Zimmer doet. Hij componeerde niet echt muziek, hij creëerde een sound die het verhaal moet ondersteunen. Zoals reeds vermeld, is de soundtrack voor “The Dark Knight” uiterst consequent wanneer beluisterd met de filmbeelden en hoe erg sommige mensen dit ook vinden, dat is de belangrijkste rol van filmmuziek. Op album is de muziek echter te verwaarlozen. Al bij al sluit de soundtrack af met een goede compilatie van de thematiek van de nieuwe Batman films. “The Dark Knight” is Zimmer op zijn best. Onorigineel, in sommige momenten haast een rip-off van eerdere scores gaande van “The DaVinci Code” tot zelfs “Gladiator” met samples die je zeker al hoorde bij andere MediaVenture componisten als Steve Jablonsky en Harry Gregson-Williams. Al bij al een bevredigend einde na een navenant slecht album.

Natuurlijk heeft ook James Newton Howard zijn steentje bijgedragen. Wat opvalt is dat dit album een typisch Hans Zimmer product is geworden. Is er weinig aandacht besteed aan Howards composities. Welgeteld twee nummers vloeiden voort uit de componist zijn pen en kunnen met honderd procent zekerheid aan Howard worden toegeschreven. Het Harvey Two-Face thema biedt de enige echte orkestrale muziek aan. Howard gebruikt een piano en strijkers. Het zesnotige motief is elegant en eenvoudig maar staat in groot contrast met de constante, bonkende score van Zimmer. Hoewel niet één van Howards beste composities, zijn “Harvey Two-Face” en “Blood on my Hands” de hoogvliegers van dit album. Howard combineert tragiek met heroïsme en het doet menig fan dromen over de score die Howard zou hebben afgeleverd mocht Zimmer niet bij het project zijn betrokken. Het spectaculair opbouwende Harvey thema aangevuld met ideeën uit “Batman Begins” klinkt met zijn orkestrale uitbarsting voor koper en strijkers heel interessant en het is jammer dat het thema onvoldoende werd uitgewerkt. Tenslotte hoor je Howards bijdrage nogmaals in “Agent of Chaos” waar zijn muziek door de score van Zimmer werd gemixt, wat op zich jammer is. Het zou fout zijn om Howards muziek superieur te noemen aan die van Zimmers. Beide componisten verschillen immers drastisch in stijl en aanpak zodat het onmogelijk is om hun muziek te vergelijken. Een andere recensent zei het als volgt: “Zimmer is actie, Howard is elegantie.” Ik kan enkel maar zijn visie volgen. Regisseur Nolan kan het in de liner notes die bij de soundtrack zijn toegevoegd niet duidelijker verwoorden; “It was James’ relentless pursuit of perfect pitch or Hans’ lifelong quest for the ultimate drum hit (…) that made is film so much more (…).” Het raakte bekend dat Zimmer volgend jaar een sabbatjaar zou inlassen om op concerttournee te gaan. Laat ons hopen dat de componist dan even tot bezinning kan komen en dat hij zijn originaliteit hervindt.

3) CONCLUSIE

Over “The Dark Knight” zal nog veel worden gedebatteerd. Zimmer fans zullen zich wel weer aangevallen voelen en Howard fans zullen opnieuw hun gal spuwen over de minieme aandacht die werd besteed aan Howards composities. “The Dark Knight” is een soundtrack die adequaat en fantastisch klinkt tijdens de film. Dat is haar taak en daar slaagt ze wonderwel in. Op album is “The Dark Knight” vooral vermoeiend, vrijwel onorigineel en in vele gevallen clichématig te noemen. Het album biedt wel een mooie aanvulling op “Batman Begins”. Coherentie en vloeiendheid zijn sleutelwoorden die terugkomen, maar tevens ook pulserende drumloops en te zware, übermannelijke, Bruckenheim-achtige ritmes. Fans van Zimmer zullen smullen van deze soundtrack. (Misschien wel omdat ze door Zimmers zware bassen een gehoorbeschadiging hebben opgelopen. :p (misplaatst?) grapje.) Howard fans zullen wat gedesillusioneerd zijn. Al bij al is “The Dark Knight” veel heisa om bitterweinig kwaliteitvolle of intelligente filmmuziek. Want al sta je op je kop, origineel of wonderbaarlijk is deze score niet te noemen.

Muziek gebruikt in de film: 9/10
Album: 3/10

The Dark Knight - 07/10 - Recensie van Sander Neyt, ingevoerd op (Nederlands)
Lt. James Gordon: Because he's the hero Gotham deserves, but not the one it needs right now. So we'll hunt him. Because he can take it. Because he's not our hero. He's a silent guardian. A watchful protector. A Dark Knight.

In 2008 stond de wereld gewoonweg op zijn kop. Niet omdat er iets wereldschokkends was gebeurd, wel omdat The Dark Knight zich een weg baande naar onze bioscopen. Ondertekende was toen de volle zestien jaar en een half en het was de eerste keer dat ik zo’n hype meemaakte. Althans toch zo’n filmhype. Je hebt elk jaar wel een bioscooprelease waar naar wordt uitgekeken, maar dit was niet het geval met The Dark Knight. Deze film nam de wereld over. Iedereen sprak erover, overal waren er poster te vinden. In elk reclameblok was er een reclamespot voor de film. Het was niet dat de film gemaakt was voor de wereld. Neen, de wereld was er om de film te bekijken. Velen mensen hadden zelfs het eerste deel niet gezien. Maar ze wilden kijken voor één man, één acteur die op lugubere wijze gestalte gaf aan het meest gevreesde personage uit het Batmanuniversium. Zijn naam Heath Ledger. Uw nederige recensent zijn eerste gedacht, was dat Ledger de film zou verpesten. Ik dacht dat hij echt zou zuigen als The Joker. Niemand kan Nicholson overtreffen en dat zou Ledger ook niet doen. Gelukkig moeten zelfs de wijste personen ter wereld af en toe hun woorden terugnemen. Ook ik was gelukkig 100% mis. Ledger speelt de Joker niet, hij is de Joker. Je herkent hem niet met zijn make-up aan, maar je herkent zijn spel zelfs niet. Als je het nooit tegen mij had gezegd dat het Ledger was, ik zou hem nooit herkent hebben.
The Dark Knight is wel één van de weinige films die zijn hype alle recht aandoet. De film is en blijft een meesterwerk. Natuurlijk heeft hij zijn fouten, maar de getalenteerde cast laat dat allemaal vergeten. Normaliter zou Ledger iedereen naar huis spelen, maar dat gebeurd hier niet. Michael Caine, Christian Bale en vooral Gary Oldman spelen ook de pannen van het dak en zitten allemaal op Ledgers niveau. Uw nederige recensent houdt nog steeds van deze film. Al krijg ik het soms wel eens op mijn zenuwen van het nogal stereotype overkomend Amerikaanse volk. Bijvoorbeeld de bootscène. Het typeert de Amerikaanse grote mond. De man zegt dat hij ze gaat opblazen, maar staat met zijn mond vol tanden als hij de detonator vast heeft…. In diezelfde scène wordt zelfs een tagline van de vorige film perfect herhaalt: criminelen zijn soms niet zo eendimensionaal. Zoek maar zelf uit waarover uw nederige recensent het heeft.
Waarom breng ik die hype zo naar boven. Als een film zo wordt opgestookt en hij levert zijn verwachtingen in, dan gaat de mensheid de fouten of de negatieve zaken vergeten of wegdoezelen. Met andere woorden, men vergeet de objectiviteit. De film heeft de jaren doorstaan en staat nog steeds als een huis. Maar dat kan niet van de score van Hans Zimmer en James Newton Howard gezegd worden. Net zoals de film werd deze score gehypet en opgestookt. En heeft hij zijn verwachtingen ingelost? Initieel dacht ik van wel, maar hoe meer ik terugkom naar de score, hoe minder ik hem vind. Hoe meer hij aan kracht inboet. Datzelfde heb ik met The Dark Knight Rises. Daar was ik zo omver geblazen door de film, door de muziek dat ik de objectiviteit diep begraven heb en daarom zal ik ook die score opnieuw reviewen wat u vandaag of morgen kunt lezen. Maar laten we eerste en vooral de objectiviteit terug opgraven voor deze Dark Knight en de muziek eens van naderbij bekijken. And here... we... go!

Als we eerst de thematische toer opgaan, dan kunnen we concluderen dat beide mannen een goede job hebben gedaan om hun voorgaande thema’s de adapteren voor hun tweede film. Elk thema komt terug, het Batman thema, het thema dat de dood voorstelt enzovoort en zo verder. Deze zal ik niet meer bespreken, dat kunt u allen lezen in Batman Begins. Laten we beginnen met het meest controversiële thema van de score namelijk The Joker. Dit is een thema waarvan uw nederige recensie nooit heeft begrepen waarom het zo goed in de oren ligt van zoveel van mijn collega’s en van de liefhebbers van filmmuziek in het algemeen. Akkoord, het is een effectief thema dat echt wel goed werkt in de film. En ook kon er geen andere muziek geschreven worden voor een personage dat zo is. Maar good god, het is gewoon niet beluister baar op cd. Is het puur lawaai? Zo ver zou ik niet durven gaan, maar ja, hoofdpijn is het gevolg van het luisteren naar Why So Serious. Als ik het gedurende de score hoor, heb ik er minder problemen mee, maar in de eerste suite heb ik geen behoefte. Het is qua opbouw wel een goed geschreven stuk, maar niet voor mijn oor weggelegd. Origineel is het stuk maar al te goed, maar soms wint originaliteit het niet altijd, zoals een collega recensent het ooit neerschreef.
Ook van het tweede thema, namelijk dat voor Harvey Dent ben ik niet volledig overtuigd. Het is geschreven volgens het boekje en is Howard zoals we van hem gewoon zijn. Zweverige strijkers, dromerige pianoakkoorden, perfecte opbouw en bloedmooie thematiek als uiteindelijk het thema wordt gespeeld door de blazers. Het is kort, het is Amerikaans, het is gewoonweg Dent. Zelfs als het thema zijn vrij agressieve vorm aanneemt wat het lot is van het personage, klinkt het thema nog altijd prachtig. Waarom heb ik er dan problemen mee? Wel om twee zaken. Het thema is helemaal niet specifiek geschreven voor Dent. Het komt zelfs voor in Batman Begins, en is er helemaal nog geen sprake van Dent. Waarom beide mannen dit hebben gedaan is voor mij nog steeds een groot vraagteken. Natuurlijk zal ik u een voorbeeld geven. Wie luistert naar de track Finder Ceepers van de Complete Original Score van Batman Begins, zal het horen. Het tweede punt is dat het thema op het einde overschakelt naar het Wayne thema. Briljant gespeeld door de strijkers wel te verstaan. Dat snap ik ook niet. Het thema van Dent lijkt alsof het een samenraapsel is van voorgaande ideeën, iets anders georkestreerd en dan in een suite gegoten is. Tada, It’s New.

Bon, wat hebben we nog op deze cd. Ten eerste hebben we vrij veel saaie underscore die niet de moeite waard is om te luisteren. Het grootste deel van Aggressive Expension sla ik over, enkel de laatste minuut is de moeite waard. Ook Always A Catch, Blood On My Hands, I’m The Batman…. Allemaal tracks die ik oversla. Dus waarom toch nog een zeven, hoor ik u denken. Tot hiertoe was ik inderdaad niet zo positief. Waarom geef ik deze score nog een vrij hoog cijfer. Om zijn actie.
Good God, dit is één van de beste actie ooit geschreven. Zoals ik in mijn voorgaande recensie al schreef, eenmaal je de teugels van Zimmer loslaat is hij een hond dat niet meer te stoppen is. Vanaf Like A Dog Chasing Cars gaat de score naar een nieuw niveau. Het tempo wordt opgekrikt en we krijgen de ene grandioze actietrack na de ander. Chasing Cars begint vrij rustig met de cellosectie die de onderliggende laag speelt, maar op die laag gebeurd er vrij veel. De blazers beginnen het Batman thema te spelen en later komen daar de synthesizers bij. De opbouw krijgt zijn climax en na een heel laag en duister gespeeld stukje, gaan alle remmen los. De strijkers pulseren de melodie en de blazers zijn de melodie. Hier krijg ik nog steeds kippenvel. Het is melodieuze actiemuziek die prachtig is om te aanhoren. Het is was Molossus was maar veel beter! And I Thought My Jokes Were Bad en Introduce A Little Anarchy zijn beide prettig om te beluisteren en is een herhaling van Chasing Cars. Met andere woorden Molossus maar nog beter. Dat kunnen van we van Agent Of Chaos niet zeggen. Dit is een pracht van een track. De spanning grijpt je van de eerste seconden en het laat u niet meer los. Wat mij altijd uitermate fascineerde was de onderliggende beat die de tijd voorstelt. Hoe verder we de track ingaan, hoe meer die beat zich naar de voorgrond zal zetten. De tijd geraakt op en komt tot zijn letterlijke explosie op het einde van de track. En als we dan nog het mooie emotionele doodthema krijgen, dan hebben we één der beste tracks afgesloten.
Een laatste punt moet worden gezegd over het begin van A Dark Knight. Het opgaande thema dat deze film en zijn opvolger afsluit. Het thema is prachtig. Het heeft alles wat het thema moet hebben. Ik hoor het verdriet, ik hoor de zelfopoffering, ik hoor het verdriet van Wayne. Maar ik hoor ook de determinatie, de strijd gaat verder. Je voelt zijn vechtlust opwellen. Dit is een perfecte manier om uw film af te sluiten. En A Dark Knight is een prima track om deze score af te sluiten.

Conclusie
Een score waar ik een dubbel gevoel bij heb. De zaken die erg goed werken, werken exceptioneel goed. Andere dan weer niet. De twee thema’s voor de villains bekoren mij niet of nauwelijks. Dent is wel een mooi stukje filmmuziek, maar soit, u kent mijn mening. Waarom zet ik deze score nog op? Wel voor zijn legendarische, schitterende, melodieuze actiemuziek. Waar James Newton Howard wel degelijk zijn zeg in had. In The Dark Knight Rises hebben we Howard niet meer en die actiemuziek is dan ook veel minder dan hier. Daar wil ik nog iets over zeggen. The Dark Knight klinkt nog meer dan Batman Begins van de hand van Hans Zimmer. Ja, hij is de architect van het muzieklandschap, maar Howard was de First Mate. En dat hoor je. Ja, dat hoor je meteen als je deze Dark Knight vergelijkt met zijn opvolger. De zeven die hij krijgt van uw nederige recensent is te danken aan de prachtige actie en de geniale afsluitende cue en dus niet aan de thematiek van The Joker of Dent.
The Dark Knight - 08/10 - Recensie van Jason FLZ, ingevoerd op (Engels)
Hans Zimmer is a genius. Enough said. Over the years Hans has grown from simply scoring action style movies to scoring nearly every movie of every genre. Be it animated kids films to swash-buckling pirate adventures, to some of the zaniest material ever scored, Hans has certainly created a niche for him among Hollywood's great composers. While not considerably a John Williams type genius, he still manages to create some powerful and inventive music for films. Now, combine that talent with James Newton Howard, a composer with a knack for; majestic, beautiful, mysterious, and genious composer and you'll get the Dark Knight. While I would naturally review scores in paragraph format, I have decided to use a track-by-track analysis of this great music. Here goes.

Why So Serious- The album opens up with this particularly interesting piece. While most music allows you to identify what is being used to create the sounds, this piece is easily confusing. Opening with a minute of wailing guitars and suddenly turning into a heavy metal inspired song. This is easily remeniscent of the Kraken music from the second Pirates score. The second half of the song is mostly vibrations and wails of guitars and who knows what else before finally settling on the more traditional sounds. Easily chaotic but definitely fits the Joker perfectly. 10/10

I'm Not A Hero- This is where JNH comes in. Combining violins, pounding rthyms, and some beautiful orchestrations, this piece is easily a nice follow up to the synthetic feel of the first piece. Better enough, the track continues on with a full orchestral/electronic nod to the music of Batman Begins. 9/10

Harvey Two Face- Easily the most beautiful piece of the score, Harvey Two Face combines brilliant orchestrations that capture the sorrow of the 'White Knight'. JNH writes pretty spectacular music to accompany the feelings portrayed onscreen while Hans Zimmer adds on with his beats. 9/10

Aggressive Expansion- Returning to the Joker medley, Aggressive Expansion cleverly combines the action material from Batman Begins and expands on it with some newer material. As interesting as this works, the track doesn't offer any unique identity beyond what is described. 8/10

Alway's a Catch- Easily the shortest track on the album. Half of it focuses on build-up with wailing guitars while the second half is mostly vibrations and booms that sound nice on a clear audio system but meander. 6/10

Blood On My Hands- JNH really manages to shine with this piece while short, it still has an identity of it's own, reflecting Harvey Dent's music while adding a sweet melody to go along with it. This also reflects some of JNH's more emotional works.10/10

A Little Push- This particular track is definitely effective in most cases. While keeping this same vibration style rthyms as used before, it adds on a brooding melody that reflects the Joker's theme. Unfortunately it still meanders with what can be considered, sounds. 7/10

Like A Dog Chasing Cars- While The Dark Knight's score differes from Batman Begin's in terms of electronic music and guitars, this piece takes the heroic elements from the first film and masterfully combines it with the pounding heavy metal music that defines the Joker. In terms of creativity and engineering, this track feels completely fresh while still giving the impression that it is tying into the newer music for Christopher Nolan's Batman film. 9/10

I Am The Batman- Keeping the brooding aspects of A Little Push, this track takes into account the darker, more horrific aspects of the Dark Knight. Electronic pulsing, brooding themes, and wailing guitars define this track. 8/10

And I Though My Jokes Were Bad- Simply said, this track is an action piece with alot more electronics than orchestrations. Not very exciting beyond the fast paced sound. 7/10

Agent of Chaos- Now here comes the interesting part. Easily the best action track of the whole score, Agent of Chaos is a great combination of electronics, orchestral music, pulsing rthyms, and explosive action. The opening of the track is a combination of a fast paced action score which evolves into a beautiful piano/orchestral medley. As it progresses into a return of the Joker's theme mixed with some more fast paced action. The last third of the track is a quiet and somber medley with a small amount of piano, a nice way to finish the track. 9/10

Introduce A Little Anarchy- Continuing on is a powerful action piece that combines the various theme from this and the previous film and mix them together with pounding electronic rthyms. While a great action piece, it isn't as structured and well designed as Agent of Chaos but still a great piece. 8/10

Watch the World Burn- This track takes a break from the action and decides to go on a more moody yet orchestral route. A nice piece to take a break from the past 12 minutes of action material. Interesting yet a little slow, this can be related to the somber music from the first half of 'Hello Beastie' in the second Pirates film. 8/10

The Dark Knight- The longest track of the whole album. This piece alone sums up everything you have heard prior and yet still remains as an individual. I'll break this track down just to get a better look at it. The opening takes the heroic aspects of the film and has them play out in a brilliant and beautiful violin type score. Imagine if the amazing orchestral aspects of The Da Vinci Code were evolved into a Batman style score and you would get this. A great melody that captures the beauty and tragic of this story. While this starts slowing down, various elements of the theme from this and the previous film merge with Watch the World Burn. This is where the electronic elements tie themselves together with the orchestral brooding melodies. The finale of this track is a final bit of fast paced action mixed together with the rthyms of the score. An impressive and well done track that averages out as a good amount of music. 10/10

Overall, The Dark Knight combines Hans Zimmer's inqenious use of re-inventing the music genre with James Newton Howard's orchestral melodies. The downfall of the album is the use of electronics. While inventive and interesting in the beginning, the sound design later starts dragging on. It becomes somewhat boring. Also, the beauty of the music is overshadowed by the fact that, unless you have already listened to Batman Begins, there really won't be as much incentive to re-experience the score without feeling like there isn't much new in the album with the exception of the pounding electronics. Either way, hoever, this is definitely an ingenious score that in most cases is one of the most creative. Combine this with the fact that the Dark Knight is an amazing movie and you have yourselves a winner.

8/10
The Dark Knight - 08/10 - Recensie van Mattis B., ingevoerd op (Frans)
'Attention Spoilers'

On retrouve enfin le grand Christopher Nolan avec The Dark Knight après un Batman Begins très captivant. Pour ce film, le Joker fait son apparition… et quelle apparition ! Sans doute un de mes méchants préférés du cinéma. Sa folie et son absence totale du sentiment de la peur nous fascine, et on peut être sûr que le film doit son succès en grande partie à ce personnage. Harvey Double Face fait lui aussi son apparition, mais il reste tout de même moins spectaculaire, et je trouve les effets spéciaux un peu trop poussés pour lui, mais bon... The Dark Knight installe à nombreuses reprises une tension incroyable qui suspendra le spectateur dans le vide. Plus noir encore que Batman Begins ce film restera un des plus gros succès de Christopher Nolan. On retrouve ainsi Hans Zimmer et James Newton Howard pour la deuxième fois sur la musique. Si la B.O. de Batman Begins avait pu décevoir par son côté passe partout et impersonnel, celle de The Dark Knight est au contraire unique. On aura le plaisir de retrouver le motif de deux notes représentant les exploits héroïques de Batman, ainsi qu’un nouveau « thème » pour le Joker. C’est Hans Zimmer qui se spécialisera sur ce « thème » qui n’est construit que sur une seule note (qui dit mieux ?) créée à partir d’un violoncelle électrique et jouée par le musicien Martin Tillman. On obtient un son très surprenant, totalement inédit et surtout très inquiétant. Alors que le Joker raconte d’où lui viennent ses coupures qu’il a au visage lui donnant l’air de sourire et qu’il menace d’un couteau dans la bouche différentes personnes, cette note va peu à peu monter dans les aigus, et plus la fréquence s’élève, plus on se sent angoisser. On ne sait pas combien de temps cette note va poursuivre son ascension, combien de temps le Joker va poursuivre son histoire, qu’est-ce qu’il va se passer, comme cela va finir… Ces scènes ne seraient rien sans l’apport de ce « thème » qui est pour moi, un coup de génie de la part de Hans Zimmer qui sait se montrer plus inspiré que certains croient. On pourra entendre ce fameux « thème » dès la première piste, un 'Why So Serious' impressionnant présentant en quelque sorte ce personnage hors norme. Cette piste entièrement synthétique, aux notes dissonantes, variant du très aigüe au très grave, n’est cependant pas toujours évidente à apprécier sans les images du film. Lorsque la musique s’intensifie, on a quelque chose de vraiment perturbant. Cette première piste nous informe déjà que le film va être plus tourmenté que dans le précédent.

L’orchestre se réveille sur 'I’m not a Hero' dans lequel on retrouve l’allure plus traditionnelle de Batman Begins. Les compositeurs alternent entre ambiance inquiétante synthétique et robuste orchestre aux cuivres imposants (le déchaînement final ne passe pas inaperçu). Retour au calme dans 'Harvey Two-Faces', où un piano se manifeste discrètement sur une ambiance assez pesante. Le morceau nous présente aussi un thème plus glorieux, avec de superbes cuivres soutenues par des cordes montant peu à peu dans les aigus. On reconnait ici James Newton-Howard qui contrairement à son coéquipier s’attaque au thème de Harvey Doble Face. Ce thème va être reprit par le piano avec finesse avant que le Love-Theme du précédent film revienne avec grâce pour la première et malheureusement dernière fois de l’album.

Après une formidable reprise du thème de Batman, 'Aggressive Expansion' retourne dans une ambiance mystérieuse qui peu à peu se transforme en un long crescendo pour cordes répétant interminablement un même motif qui risque de se graver dans les mémoires. On atteint des pics d’angoisse à certains moments de l’album, notamment dans 'Always A Catch' qui reprend le thème du Joker avec l’apport de percussions ébouriffantes, ainsi que dans le ténébreux 'A Little Push' où de graves notes dissonantes cuivrées nous mettrons mal à l’aise. 'Like A Dog Chasing Car' est un prodigieux morceau d’action sur la même lancée que le 'Molossus' de Batman Begins, mais avec encore d’avantage de vigueur. Les violons virevoltent et les cuivres sont écrasants sur cette piste immanquable. Sur le même chemin, on retiendra le mouvementé, bien que moins spectaculaire, 'And I Thought My Jokes Were Bad', sans oublier un 'Introduce A Little Anarchy' plus que convaincant. On peut noter également 'Agent of Chao' jonglant habilement entre l’épique, la tristesse et la peur.

Ne manquez pas 'Watch The World Burn' au côté à la fois tragique et angoissant avec ses violons tremblants se balançant lentement d’un côté puis de l’autre et montant peu à peu dans les aigus. Musique originale collant impeccablement aux images du film tandis qu’Harvey Doble Face tient en otage toute une famille et que Batman essaye de le raisonner. Une incroyable tension se met inconsciemment en place durant cette scène alors que la musique représente à la fois la « bonne face » et la « mauvaise face » du personnage. 'A Dark Knight' rallonge la B.O. en nous offrant une sympathique conclusion de plus de 16 minutes à cette aventure, histoire de prolonger le plaisir, bien que le morceau ne soit pas vraiment indispensable et ne nous offre rien d’extraordinaire.

Hans Zimmer et James Newton Howard avaient envie de créer une musique provocante, et c’est chose faite sur ce Dark Knight. Les musiques ont beau être beaucoup plus synthétiques que celle de Batman Begins, on les sent beaucoup plus travaillées. Les mouvements épiques sont aussi plus impressionnants et nous heurtent avec d’avantage de force. Rien à dire sur le thème du Joker ! Cette effroyable note au violoncelle nous maintient dans une tension inouïe à plusieurs moments du film. On reprochera encore à certains morceaux d’être peu originaux, et quelques-uns resteront encore réticents à l’écoute de cet album, mais la prise de risque est indéniable. Comme dans le précédent film, JNH nous laisse respirer un peu au milieu de toutes ces pistes lugubres, et ceux qui avaient trouvé la musique de Batman Begins trop quelconque auront une deuxième chance sur The Dark Knight. On attend donc avec impatience le troisième film de Christopher Nolan dans lequel cette fois-ci, seul Hans Zimmer serait nommé compositeur, délaissant ainsi James Newton Howard. Espérons qu’il arrivera à nous offrir quelque chose d’aussi osée qu’ici…
The Dark Knight - 07/10 - Recensie van Maurits Petri, ingevoerd op (Nederlands)
Na de indrukwekkende en nogal complete recensie van collega-recensent Thomas Visser is het lastig om nog wat nieuws neer te pennen. Daarom sluit ik mij bij het meeste aan wat al gezegd is en zal nu op de proppen komen met een korte, maar krachtige aanvulling. The Dark Knight is een indrukwekkende soundtrack en de tweede samenwerking tussen megasterren Hans Zimmer en James Newton Howard. Toch neemt vaak de muziek de stijl van Zimmer de controle over. De eerste track is wel een klein beetje zonde. Misschien doen de snoeiharde geluidseffecten, elektrische geluiden, gitaren en beats het prima bij de beelden. Het los luisteren van de eerste track is een hele kluif en lijkt wel op de uitloop van het nummer 'Mamma' van Phil Collins. Psychedelische en vreemde filmmuziek, zo is het 't beste te omschrijven. Gelukkig herstelt de muziek zich op een overweldigende manier in I'm Not A Hero met het bekende thema uit Batman Begins. Opvallend is dat vrijwel alle tracks van The Dark Knight zeer duister en donker van karakter zijn. Dat wil zeggen: veel cello's, veel bassen en nergens zal je een vrolijke melodie tegenkomen. Wie werk zoekt van James Newton Howard komt terecht bij de derde track Harvey Two-Face. De pianosolo's, de eenzaam spelende trompet alle I Am Legend en de dromerige strijkers nemen hier de overhand. Aan actiemuziek geen gebrek, het nummer Like A Dog Chasing Cars spant hierin de kroon. Veel door elkaar lopende percussielijnen, cello's van Zimmer met een Pirates-achtig tintje en het alom bekende thema wat op 1:52 is de volle hevigheid losbarst...alleen deze keer uitgebreid en veel beter dan in Batman Begins. I Am The Batman is duistere en spannende underscore. In Introduce a Little Anarchy horen we weer eens iets waar Zimmer bijzonder goed in is: het gebruik van elektrische gitaren. Stampende akkoorden zetten het nummer bijzonder veel kracht bij. De laatste extreem lange track (ruim een kwartier!) bevat alle thema's en muziek van het gehele album, plus enkele eerdere thema's van Batman Begins.

The Dark Knight laat qua thematiek en opzet hier en daar wat steken vallen. De muziek van James Newton Howard op het album is dun gezaaid. Misschien zal hij wel meegeschreven en geproduceerd hebben, zijn stijl is nauwelijks terug te vinden op het album. Waar op het album van Batman Begins de muziek vaak nog even in de pauze ging voor een rustig stuk van Newton Howard, gaat deze jongen volle kracht vooruit en is er geen tijd om de tranen te drogen. Integendeel, de bonkende actiemuziek van mister Zimmer gaat gedurende 73 minuten gestaag door. Veel originaliteit of variatie is er niet en de componist(en) grijpen veel terug naar Batman Begins, die overigens vele malen beter is.
We hebben er lang naar uitgekeken, The Dark Knight. Toch kwam ik enigszins van een koude kermis thuis en had veel meer verwacht van deze reprise van de samenwerking tussen twee van Hollywood's favoriete componisten. Dus, wil je muziek luisteren van Batman, grijp dan eerst naar de cd Batman Begins of Danny Elfman's composities en geniet in volle teugen. Voor de gevorderde luisteraar en die-hard fans van Hans Zimmer is er nog altijd The Dark Knight!
The Dark Knight - 08/10 - Recensie van Michiel Vaernewijck, ingevoerd op (Nederlands)
Enkele weken geleden besloot ik Batman Begins een kans te geven en kocht hem in de Fnac. Ik was heel erg onder de indruk en met de release van de sequel The Dark Knight zat ik echt te springen om de nieuwe film te zien. Vandaag was het dan eindelijk zover, en hij stelt absoluut niet teleur. De vertolkingen waren wederom zeer goed en een uitstekende performance van Heath Ledger (ik vermeld het toch nog maar even) geeft deze film zijn glans en aantrekkingskracht. Een Oscarnominatie zou toepasselijk zijn om hem die laatste eer te geven, die hij toch wel zeker verdient met zijn maniakale en psychopatische vertolking van The Joker. De actiescenes en verhaallijn zijn de beste die ik dit jaar al heb gezien en is voor mij nu al de beste film van 2008... Ook voor de sequel trokken Hans Zimmer en James Newton Howard samen op om de filmmuziek te schrijven.

Hans Zimmer, bekend van meesterwerken als Gladiator en The Lion King, en James Newton Howard, componist van de schitterende King Kong remake uit 2005 en I Am Legend, zijn naar mijn weten allebei prima componisten, maar je moet ze niet door elkaar halen. De muziek is op enkele nieuwe (en soms flauwe) thema's na een replica van de compositie's uit Batman Begins. Ik geef zelf toe, ik had het niet anders gewild, want de muziek van Batman Begins was geweldig. Originaliteit is soms wel erg ver te zoeken. De psychopatische Joker wordt ingeleid door snelle strijkers wat een echt rauw en beklijvend gevoel geeft, dus dit is uiterst positief. Voor de rest is de sfeervolle actiemuziek weer volop aanwezig en tijdens de film kreeg ik vaak een kick als ik zo'n stukje bombastische actiemuziek hoorde uit Batman Begins. In de film werkt de muziek prima, maar als je op zoek bent naar muziek die heel anders is dan Batman Begins kan enige teleurstelling wel opduiken. Sommige nieuwe stukken stellen ook soms niet veel voor, maar anderen, zoals Harvey Two-Face, mogen er wel wezen. De tracks met nieuw materiaal mogen er in het algemeen wel wezen maar er zijn toch enkele minpunten aan het hele zaakje.

Het grote minpunt van deze score zijn de vele nietszeggende tracks en thema's waar geen of weinig melodie is in terug te vinden. Door die tracks is het dan ook moeilijk de soundtrack positief vernieuwend te noemen! Wat wel uiterst positief is, is de eennotige (maar niet speciale) muziek voor de bad guy en de duistere sfeer die er in Batman Begins niet zo in zat.
Het komt er eigenlijk op neer dat deze score niet vernieuwend is. Als je de muziek van Batman Begins niet goed vond, denk ik dat je met deze score ook niet tevreden zal zijn. Of misschien liggen enkele nieuwe thema's je beter dan uit de eerste score. Het is vooral ook een kwestie van je eigen smaak. Ik heb genoten van de film en de muziek, maar als ik één van de twee moest kiezen qua kwaliteit zou het wellicht wel de film worden. Als Batman fan is deze score natuurlijk een must-have en als filmmuziekfan ben je er wellicht ook nog mee te plezieren, maar op zich heeft deze score niets vernieuwends. Wat zal de sequel van The Dark Knight ons brengen?

Tot de volgende!

Michiel
The Dark Knight - 06/10 - Recensie van Wim Minne, ingevoerd op (Nederlands)
Er zijn zo van die films die de hele wereld in de ban kunnen houden, want: ze zijn het sluitstuk van een populaire reeks (Pirates, Star Wars, ...), ze zijn het vervolg op een succesfilm, (in dit geval, The Dark Knight, wederom Pirates, star wars, enzovoort ...) OF in extreme gevallen gebeurt er iets met de acteurs, waardoor zijn laatste film plots zijn meesterwerk wordt. Wederom, The Dark Knight.

De dood van Heath Ledger kwam vrij hard aan voor de acteurswereld. Een groot talent ging verloren, en dat getuige zijn indrukwekkende vertolking van the Joker in The Dark knight. He gave me the creeps, geweldig hoe hij van een zieke clown zo'n psychopatische meester maakt. Nergens verliest hij de controle, dit is gewoon het toonbeeld van acteerwerk!
Maar we zijn hier niet om over de geweldige acteerprestaties te praten, maar over de muziek.

De score heeft al wat stof doen opwaaien. Zimmer's thema vooral dan voor The Joker. Bestaande uit één noot. Tjah, wie niet waagt, wie niet wint zeker? 3 minuten kon ik mijn aandacht erbij houden, de overige zes heb ik gewoon geskipt. Ik vond er weinig interessants aan, in de film werkt het, dus prima filmmuziek met film, slechte filmmuziek zonder de film. Simpel. Mijn mening.
De rest van de score kon me eigenlijk ook maar matig tot weinig boeien. Het thema van Harvey Dent was verre van slecht, net zoals de actietracks meer naar het einde toe. De suite van 16 minuten (!) kon DE track worden, met het geweldige molossus thema uit deel I, maar door gebrek aan betere muziek in dit tweede deel, draaide dit ook uit tot een geweldige tegenvaller. Slecht? Neen, niet slecht, goed zelfs. Maar niet zo speciaal. Het begin van de track is vrij goed zelfs, de typische Hollywoodrush zit erin. En rond 3'30 kent de track zelfs al een compleet hoogtepunt zelfs. Maar dan verwatert de track naar mijn inziens toch wel, boet het aan kracht in. Want vanaf dan klinkt de track vrij lang monotoon, komt het the Joker thema nog heel even langs, lange duistere tonen... Naar het einde toe (de track is dan al ongeveer dertien minuten bezig) komt er weer wat schot in de zaak, komt de kracht van in het begin terug. En dan hebben we een vrij spectaculaire track.

Deze The Dark Knight was op cd een teleurstelling, maar in de film leverde de muziek prima werk. De muziek hield je, samen met de spectaculaire beelden (de special effects zijn bijna allemaal, zo niet, allemaal zonder blue screen gefilmd)in de ban, de muziek geeft je zelfs een kick, zoals de muziek in zulke films bedoelt is om te doen. Maar neem de beelden weg, en je krijgt een hoop geluid bij elkaar, dat soms echt irriteert (track 1) maar er dan soms weer volledig goed kan uitkomen. (And I Thought My Jokes Were Bad.)
Maar om echt te zeggen dat dit album een topper is? Ik vind van niet.
The Dark Knight - 09/10 - Recensie van Damien , ingevoerd op (Frans)
Hans Zimmer nous avait habitués ces derniers temps à des compositions magistrales, aussi imposantes avec ou sans les images du film. De ce point de vue, cette bande originale est, lors de la première écoute, sinon décevante, en tout cas déstabilisante.
Première plage, 'Why so serious': 9 minutes emplies de bruitages pour le moins stressants. Diablement efficace au coeur du long métrage... mais somme toute un tantinet désagréable pour l'auditeur lambda.
Fort heureusement, les pistes suivantes, bien que composées en premier lieu pour tisser une ambiance très sombre, se montrent plus musicales, parfois même lyriques et, de temps à autre, grandioses ('Like a dog chasing cars').
Et en fin de compte on se rend compte de la formidable puissance de cet album, à la fois très intense et très fin, malgré les apparences.
Après la surprise de 'Why so serious', on découvre le tourmenté 'I'm not a hero', puis le doux et solennel 'Harvey Two Faces'. Ces deux pistes nous donnent un bref aperçu des thèmes importants que nous rencontrerons ensuite, mais sous d'autres formes et avec diverses orchestrations. Le tout se concluant en beauté dans le somptueux et lyrique 'A Dark Knight', qui parachève l'ensemble à la perfection.
Plusieurs écoutes seront donc nécessaires pour apprécier pleinement la richesse du superbe travail de Hans Zimmer et James Newton Howard, qui ne sont pas aussi célèbres pour rien.
The Dark Knight - 09/10 - Recensie van Ruben Gjaltema, ingevoerd op (Nederlands)

2008 is het jaar waar vele topfilms in de Bioscoop komen!

Het derde mummy deel, Narnia Prince caspian, en natuurlijk ook Batman THE Dark Knight!

in dit deel van de batman reeks gaat et o.a over de superschurk The Joker gespeeld door de onlangs overleden Heath Ledger, en Cristian Bale duikt weer op als batman, en gelukkig wordt de muziek net als het vorige deel gecomponeerd door James Newton Howard en Hans Zimmer, 2 top componisten.

we beginnen met Why so serious? een zeer special nummer die je de stuipen op het lijf jaagt. Dit verveeld je niet, al klinkt hij zo simpel hij blijft je in het hoofd zitten. daarom is dit nummer zo zeer special. (vind ik dan).

Het nummer: im not a hero, begint zeer bizar (iemand heeft dat al eerder getypt, maar ik ben het met hem/haar eens) maar daar gaat het niet om, om ongeveer 2,13 hoor je een deuntje die me doet denken aan een andere film (alleen ben ik vergeten welke) het geeft zweer, maar het geeft ook aan welke sfeer er in Gotham City is.

Conclusie: ik hou er niet van om super lange recensie te maken dus hou ik het kort, ik heb twee nummers beschreven en dat is is voor mij genoeg, ik vind het een speciale soundtrack en het "Dark Knight" sfeertje bevalt me wel, Hans Zimmer heeft het geweldig gedaan, alleen hoor ik wat minder van James Newton Howard, iets wat ik best wel jammer vind.
ik geef deze soundtrack een dikke negen!
The Dark Knight - 10/10 - Recensie van Edward Tapia, ingevoerd op (Spaans)
excelente pelicula, una de las mejores del año, todo el elenco esta excelente, pero lo de heath ledger es plato aparte,sobrecogedora, estremecedora, imprecionante,apabullante,magistral actuacion, el mas siniestro villano jamas visto en el cine,proximo premio oscar para el, mas que merecido.
The Dark Knight - 10/10 - Recensie van Sergei Filtero, ingevoerd op (Engels)
Zimmer's just a modern day composing icon. This is a constant play for me. Knows how to get the best from an orchestra.
The Dark Knight - 10/10 - Recensie van Gert Bleus, ingevoerd op (Nederlands)
Ik zal kort en krachtig zijn : beste soundtrack van 2008 (totnutoe) !!
Filmmusicsite.com Awards: Best Original Score (Genomineerd)
World Soundtrack Awards: Soundtrack Composer of the Year (Genomineerd)
Trailer:



De trailer van deze soundtrack bevat muziek uit:

Batman Begins (2005), Hans Zimmer (Track 10. Molossus) (Film)


Trailer:



De trailer van deze soundtrack bevat muziek uit:

Batman Begins (2005) (Track 1. Vespertilio) (Film)
The Dark Knight (2008) (Track 10. And I Thought My Jokes Were Bad) (Track 10. A Watchful Guardian ) (Film)
Batman Begins (2005) (Track 10. Molossus) (Film)


Soundtracks uit de collectie: Batman

Dark Knight, The (2008)
Batman (2000)
Batman Returns (2010)
Batman Beyond: Return of the Joker (2000)
Batman (1989)
Music of DC Comics: 75th Anniversary Collection, The (2010)
Batman: Under the Red Hood (2010)
Batman and Robin (1966)
Batman: Assault on Arkham (2014)
Batman Forever (1995)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer