Moving Music

Armand Amar schreef dit jaar al de onvergetelijke score voor “La Jeune Fille et les Loups”. Hiermee maakte hij op deze website heel wat positieve reacties los. De score was immers knap gecomponeerd, elegant georkestreerd en voorzien van een erg boeiende thematiek. Dat het label Naïve met Amar een bijzonder veelzijdige en sterk getalenteerde componist in huis haalde, is op zijn minst een understatement. Dat Amars muziek gesmaakt wordt, komt duidelijk naar voren in de vele releases die het label kort op elkaar op de filmmuziekmarkt releasete. Het album “Moving Music” compileert muziek die de componist schreef voor vier films die werden gereleased in 2006/2007 en het werk dat hij componeerde voor een dansvoorstelling uit 2007. Het resultaat is een boeiende reis door het oeuvre van deze tamelijk onbekende componist. Meteen krijg je het gevoel dat de sfeer varieert van de stijlvolle en uiterst pompeuze grandeur van ’s mans vorige project “La Terre vue du ciel” en het frivole, minimalistische romantisme van “La Jeune Fille et les Loups”. Veelal gearrangeerd voor piano, cello of viool, zijn de muziekstukken elegant en tijdloos. De occasionele oud of accordeon geven de muziek vaak een typisch cachet mee; al is het Oosters of juist oer-Frans, Amar komt steeds verrassend uit de hoek. De kwaliteit van de muziek is steeds hoog. Opnieuw zijn gelijkenissen met Philip Glass of Alexandre Desplat voor de handliggend.

De muziek voor “’La Faute à Fidel” is luchtig en vrolijk. De viool, de cello en een opmerkelijke sprankelende gitaar zijn de blikvangers en worden bijgestaan door palmfluiten en mandolines. Het resultaat is een rijk klankenpalet met een eerder atypische geluid. Het doet denken aan de muziek voor Amélie Poulain, enkel verkiest Amar in tegenstelling tot Tiersen voor een eerder orkestrale aanpak. De rollende piano is een trademark van Amar maar komt in deze compositie iets minder naar voren. Het thema is erg aangenaam maar is niet eenvoudig te vatten en dat is best jammer. De vrolijkheid en volkse thematiek wordt in “Comme ton Père” moeiteloos omgeruild door ijzingwekkende spanning en intens drama. De stijl van de muziek neigt naar de composities van Alberto Iglesias voor zijn Almodovar films. Amar legt de nadruk op de cello en voegt elektronische toetsen toe en een dreigende drumloop. De elektrische gitaar in ‘Et le film a commencé’ is een totale verrassing maar doet het wonderwel in het samenspel met de accordeon en harmonica. Het toont alleszins de zin voor experiment aan die Amar aan de dag legt. Een groter contrast met het intrieste “Les Enfants” is haast ondenkbaar. De dialoog tussen piano en cello is dramatisch en wordt ondersteund door nauwelijks hoorbare strijkers. Het resultaat is beklijvend.

“Mon Colonel” is eerder traditionele filmmuziek. De piano en de strijkers staan zoals steeds centraal en spelen een erg ingetogen partij. Het thema is langzaam en klagend. Een hoogtepunt is de bloedmooie track “Les Larmes” die vijf minuten lang een virtuoze verademing brengt. De piano en de strijkers worden door Amar samengebracht tot een intelligent en aangrijpend geheel. De overbekende stijl van de componist zit in iedere noot en doet denken aan andere werken van de maestro. De cd eindigt met een korte maar interessante thematiek voor de film “Cartouches Gauloises”. De track ademt echt de invloed van Alexandre Desplat uit. De mooie,rollende piano en de warme klanken van de cello verwijzen op evidente wijze naar het aardkleurige palet van kleuren die regisseur Charef in zijn film over de Algerijnse burgeroorlog gebruikte. Een echt waardige afsluiter zonder twijfel!

Een apart deel vormt de muziek voor de dansvoorstelling “Inanna” voor een ballet van Carolyn Carlson die werd uitgevoerd in het Centre Chorégraphique National van Roubaix. Het draait om een dans van zeven vrouwen die een ode willen brengen aan de godin van de zomer. Amar gebruikt de warme klank van de arpegina, een gitaar en een handvol strijkers om de muziek karakter te geven. Het resultaat is rustige en mooie muziek, met kalme ritmes en trage progressies. Het klinkt allemaal wat New Age achtig en zal misschien daarom de filmmuziekliefhebber minder aanspreken. Wie de tracks wil doorspoelen, moet toch even wachten bij het hoofdthema van de dansvoorstelling. Opnieuw componeerde Amar een klein meesterwerkje voor piano en cello/altviool. Zes minuten lang weet Amar te boeien met eenvoudige thematiek. De overheersende sfeer is gracieusheid zonder meer, een lange zomer opgeschrikt door een dreigende zomerstorm. Heerlijk gewoon!

“Moving Music” is een heerlijke compilatie met zowel vrolijke als droevige thematiek. De stukken voor piano en strijkers zijn zeker de hoogvliegers. Wie verzot is op de stijl van Amar zal deze soundtrack om te smullen vinden. Voor de filmmuziekliefhebber is deze cd een degelijke aanschaf. Wie echter nog niet vertrouwt is met de componist, raad ik liever een andere cd van de componist aan. De diversiteit en de soms erg minimalistische aanpak kan immers nogal eng overkomen. Als ik deze soundtrack lang niet heb beluisterd, dan denk ik vaak; de muziek van Amar lijkt allemaal op elkaar. Maar als ik de disc in de cd-speler stop, dan laat ik me telkens opnieuw verrassen. En zo hoort het… deze cd blijft boeien. Een goede aankoop dus, zonder meer.